پاورپوینت کامل سید عبدالکریم بن طاووس ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سید عبدالکریم بن طاووس ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سید عبدالکریم بن طاووس ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سید عبدالکریم بن طاووس ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

۱
تبار۱.۱
پدر۱.۲
مادر۲
ولادت۳
استادان۴
مقام علمی۵
شاگردان۶
فرزندان۷
آثار۷.۱
فرحه الغری بصرحه الغری۷.۱.۱
نام۷.۱.۲
محتوا۷.۱.۳
ترجمه۸
در نگاه دیگران۹
درگذشت۱۰
مدفن۱۱
پانوشت۱۲
منابع

سید عبدالکریم بن احمد بن طاووس (۶۴۸-۶۹۳ق)، متولد کربلا، عالم، محدث، نسابه و ادیب شیعی و نویسنده کتاب مشهور «فرحه الغری» است، که آن را درباره تاریخ و جغرافیای محل دفن امام علی(ع) نگاشته است.

پدر او احمد بن طاووس از عالمان شیعه و عموی او علی ابن طاووس، مؤلف کتاب‌های اقبال و لهوف است. به جز پدر و عمو از استادانی مانند حسین بن ایاز، محقق حلی و خواجه نصیرالدین طوسی بهره برده و شاگردانی مانند ابن داوود (م.۷۱۵ق) و ابن فوطی بغدادی را تربیت کرد. در مدفن او بین نجف، مدینه،مسجد کوفه و حله اختلاف است. مرقدی در جنوب حله منتسب به او است.

تبار

آل طاووس، خاندانی اهل مدینه بودند، که به حله، کوچ کرده و در عراق دارای پایگاه علمی و سیاسی شدند. آنها از سوی پدر به امام حسن(ع) و از سوی مادر به امام سجاد(ع) می‌رسند؛ زیرا سلیمان بن داوود که در شجره آنها است، از یک سو به حسن مثنی فرزند امام حسن(ع) و از سوی دیگر به ام‌کلثوم دختر امام سجاد(ع) می‌رسد.

نیای بزرگ این خاندان، سید محمد، مشهور به طاووس، فرزند اسحاق، فرزند حسن، فرزند محمد، فرزند سلیمان، فرزند داوود، فرزند حسن مثنی است. وی به علت زیبایی چهره، طاووس لقب گرفته و تبارش پس از اقامت در عراق، به آل طاووس شهرت یافتند.[۱] وی، عالم و محدث بوده و مقام ریاست سادات علوی را در حله و سورا عهده‌دار بود.[۲]

یکی دیگر از بزرگان این خاندان، اسحاق پدر سید محمد طاووس است، که نوه امام حسن(ع) و برادر رضاعی امام صادق(ع) بوده است؛ مادرش فاطمه، که دختر امام حسین(ع) و همسر حسن مثنی است، امام صادق(ع) را شیر داده است. اسحاق را عابد و وارسته خوانده‌اند. امام صادق(ع)، به مادر وی اعمالی را آموزش داد تا با انجام آنها، فرزندش داوود، از زندانِ منصور عباسی رها شود. این اعمال به «اعمال ام داوود» شهرت یافت.[۳]

بزرگان این خاندان، از دوران اقامت در مدینه و پس از آن در حله، مصر، کربلا و نجف نقیب الاشراف و نقیب النقبا بوده و بر امور سادات و علویان نظارت داشتند.[۱]

پدر

پدر وی، احمد بن موسی (م.۶۷۳ق)، مکنی به ابوالفضائل، فقیه، محدث و مفسر بوده و به فقیه اهل بیت(ع) شهرت یافت. او و برادرش رضی‌الدین علی بن موسی، هر دو فرزندان سید محمد طاووس و معروف به «ابن طاووس» هستند. هرجا لفظ ابن طاووس، در کتاب‌های فقه، رجال، حدیث، شعر، ادب و کلام بیاید، مراد احمد بن موسی بوده و هرجا در کتاب‌های دعا، زیارت، اخبار اهل بیت(ع) و گزارش رخدادهای عاشورا بیاید، مراد رضی‌الدین علی بن موسی است.[۲] احمد بن موسی پدر سید عبدالکریم، از استادانی مانند نجیب‌الدین ابن‌نما و سید فخار موسوی بهره برد.[۴] گویا تقسیم احادیث به صحیح، حسن، موثق و ضعیف، برای نخستین بار توسط احمد بن موسی انجام شده و به دست شاگردش علامه حلی گسترش یافته است.[۵]

مادر

یکی از نیاکان مادری وی، ورام بن ابی فراس، از فرزندان مالک اشتر است. برخی، ورام را جد پدری او دانسته و برخی دیگر رد کرده‌اند؛ زیرا در این صورت، این خاندان سید نخواهد بود.[یادداشت ۱][۶] «تنبیه الخواطر و نزهه النواظر»، معروف به مجموعه ورام نوشته او است.[۷]

ولادت

سید عبدالکریم بن احمد بن طاووس، در شعبان ۶۴۸ق. در کربلا به دنیا آمده و در حله رشد کرد.[۸]

استادان

وی، تحصیلات خود را در بغداد و حله گذراند. او را در نیروی حافظه ستوده‌اند؛ به باور شاگرد او ابن داوود (م.۷۱۵ق)، هر چه وارد ذهن او می‌شد از یادش نمی‌رفت. به گفته او، سید عبدالکریم در زمینه خطاطی، پس از ۴۰ روز، از استاد خط بی‌نیاز شد. وی در ۱۱ سالگی حافظ قرآن بود.[۹] برخی از استادان او به این شرحند:

سید احمد بن موسی بن طاووس، مشهور به فقیه اهل بیت(ع)، پدر وی؛
سید رضی‌الدین علی بن طاووس، مشهور به ابن طاووس، مؤلف کتاب اقبال، عموی وی؛
حسین بن ایاز، از عالمان اهل سنت، که از او ادبیات عرب را فرا گرفت؛[یادداشت ۲][۸]
محقق حلی؛ که برخی رابطه وی با سید عبدالکریم را فراتر از رابطه استاد و شاگردی دانسته‌اند.[۱۰]
خواجه نصیرالدین طوسی؛[۱۱]
یحیی بن سعید؛
مفید الدین بن جهم؛
سید عبدالمجید بن سید فخار موسوی حائری.[۱۲]

مقام علمی

سید عبدالکریم، فقیه[۱۳] و در دانش‌های ادبی، مانند نحو و عروض ماهر بود.[۱۴] او علم انساب،[۱۵] به ویژه انساب علویان و خاندان‌های علمی را به خوبی شناخته و نقایت علویان را در روزگار خویش بر عهده داشت.[۱۴] سید عبدالکریم را شاعر و ادیب نیز خوانده‌اند.[۱۵]

شاگردان

برخی از شاگردان او عبارتند از:

حسن بن علی بن ابی‌داوود (م.۷۱۵ق)؛ وی با استادش سید عبدالکریم، اختلاف سنی زیادی نداشته، با این وجود از وی بهره می‌برد. کتاب او در علم رجال معروف است.[۹]
ابن فوطی بغدادی، عالم اهل سنت؛[۱۶]
کمال الدین ابوالحسن علی بن شیخ شرف الدین حسین بن حماد بن ابی الخیر لیثی واسطی؛[۱۷]
عبدالصمد بن احمد بن عبدالقادر بن ابی‌الجیش، از مشایخ فاطمه دختر محمد بن احمد بن عبدالله خادم عکبری.[۱۸]

فرزندان

سید رضی الدین ابوالقاسم علی؛ او با عموی خود سید رضی‌الدین علی بن طاووس هم‌لقب بوده است.[یادداشت ۳] سید عبدالحمید بن فخار موسوی، اجازه‌ای را برای سید عبدالکریم و فرزند او سیدرضی الدین ابوالقاسم علی، نگاشته است.[یادداشت ۴] او را فاضلی جلیل معرفی کرده‌اند.
ابوالفضل محمد بن غیاث الدین؛ که بر پایه نوشته سید عبدالکریم در پشت کتاب الملاحم و الفتن، در سال ۶۷۰ق. در بغداد به دنیا آمده است. درباره اینکه وی از زمره عالمان بوده یا نه، خبری در دست نیست.[۱۹]

آثار

برخی از آثار او به این شرح است:

الشمل المنظوم فی مصنفی العلوم: شاگرد وی ابن داوود، در رجال خود، تألیف این اثر را بین شیعیان بی‌سابقه دانسته است. این کتاب، تا کنون یافت نشده است. از عنوان آن پیدا است، فهرست‌گونه‌ای در دانش‌های گوناگون بوده و اطلاعاتی درباره کتاب‌های عالمان داشته است. آقابزرگ تهرانی از خدا خواسته دیدن این کتاب را روزی او قرار دهد؛[۲۰]
حاشیه بر دعای سمات: نسخه خطی این اثر در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است؛
الحواشی علی المجدی: در علم انساب نگاشته شده و مؤلف در نگاشتن آن، از کتاب «البیان و التبین فی المناسب آل ابی طالب»، نوشته «ابی‌محمد حسن بن عبدالله طالبی جعفری» بهره برده است. سید حسون براقی، مولف تاریخ کوفه، از این کتاب، در تألیف اثرش استفاده کرده است؛
کتاب الإجازات: آقابزرگ تهرانی این کتاب را غیر از کتاب الإجازاتی دانسته که عموی او، سید رضی‌الدین علی بن طاووس نگاشته و نام کامل آن را «الاجازات لکشف طرق المفازات فیما یحصی» معرفی کرده است. به گفته آقابزرگ، مولف ریاض العلماء، تصور کرده این کتاب، تألیف عموی اوست.[۲۱]

فرحه الغری بصرحه الغری

مشهورترین اثر وی، «فرحه الغری بصرحه الغری» است، که درباره تاریخ و جغرافیای محل دفن امام علی(ع) است.

نام

برخی، واژه «غری» را در این عنوان به معنای