پاورپوینت کامل سلسله ایلخانان‌ ۸۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سلسله ایلخانان‌ ۸۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سلسله ایلخانان‌ ۸۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سلسله ایلخانان‌ ۸۳ اسلاید در PowerPoint :

۱
معنای ایلخان۲
نحوه آغاز حکومت ایلخانی۳
تاریخ وفات هلاکو۴
درگیری جانشینان هلاکو۵
روابط ایلخانیان و ممالیک مصر۶
حج در دوران ایلخانیان۶.۱
توجه به حج با اسلام تگودار۶.۲
آشفتگی پس از مرگ تگودار۶.۳
نظم و ترتیب قافله‌های حج۶.۴
توجه ویژه غازان به حج۶.۵
بیشترین توجه مغولان به حج۶.۶
درگیری برای تسلط بر مکه۶.۷
وضعیت حج در حکومت ابوسعید۶.۷.۱
اهتمام در تامین امنیت کاروان‌ها۶.۷.۲
انجام کارهای سودمند۶.۷.۳
راه اندازی کاروانی بزرگ۶.۷.۴
محمل ابوسعید۶.۸
آشفتگی اعزام حاجیان۷
منصب امیرالحاج در حکومت ایلخانیان۷.۱
قوام‌الدین در زمان گیخاتو۷.۲
امیر قتلغ‌شاه در زمان غازان‌خان۷.۳
ابوسلیمان در دوران اولجایتو۷.۴
امیر پهلوان خواندن امیرالحاج۷.۵
گزارش ابن‌بطوطه۸
پیوند به بیرون۹
پانویس۱۰
منابع

ایلخانیان: سلسله‌ای از مغولان حاکم بر ایران (حک: ۶۵۳-۷۳۶ق.) و بانی خدماتی در حرمین شریفین بودند. حکومت ایلخانان از دوران هلاکوخان مغول آغاز شد و قلمرو آنان، ایران، آسیای صغیر و گاه تا شام را در بر می‌گرفت. پس از تسلط مغولان بر سرزمین‌های اسلامی به ویژه ایران و عراق، به دلیل مسلمان‌نبودن آنان حرکت کاروان‌های حج با مشکل روبرو بود اما مسلمان‌شدن تگودار مایه توجه بیشتر به امر حج و دستور به بهبود راه‌های آن شد. از آن‌جا که ایلخانیان و ممالیک مصر، قدرت‌های برتر سرزمین‌های اسلامی بودند، برای تسلط بر حجاز با یکدیگر رقابت داشتند. در آغاز دوران ایلخانیان، با توجه به مسلمان‌نبودن آنان و بی‌توجهی‌شان به فرائض اسلامی، گزارشی از امارت حج در دست نیست. اما از آن‌جا که برای حرکت کاروان حج، وجود نظم و ترتیب و نیرو لازم است، می‌توان برداشت کرد که از همان آغاز، افرادی ریاست کاروان حج را بر عهده داشته‌اند ولی با این حال گزارشاتی از امیرالحاج بودن برخی از ایلخانان وارد شده است و در برخی دوران‌ها پهلوانان به عنوان امیرالحاج انتخاب می‌شدند و آنان امیر پهلوان خوانده می‌شدند. ابن‌بطوطه گزارش‌هایی از آنان آورده است.

معنای ایلخان

ایلخان کلمه‌ای مرکب از دو واژه ترکی ایل به معنای قوم و قبیله، و خان به معنای فرمانروای ایل است.[۱]

نحوه آغاز حکومت ایلخانی

حکومت ایلخانی که قلمرو آن، ایران، آسیای صغیر و گاه تا شام را در بر می‌گرفت، از دوران هُلاکوخان مغول (حک: ۶۵۳-۶۶۳ق.) آغاز شد. او در ربیع‌الاول ۶۵۱ق. از جانب مُنگوقاآن، خان مغول، برای تکمیل فتوحات از مغولستان روانه ایران شد.[۲] هُلاکو نخست به سال ۶۵۴ق. اسماعیلیان نَزاری را با فتح قلعه اَلَموت بر‌انداخت.[۳] سپس با فتح بغداد به سال ۶۵۶ق. به خلافت عباسیان پایان داد.[۴]

با انتشار خبر مرگ منگوقاآن، هلاکوخان به آذربایجان رفت. قوبیلای به عنوان فرمانروای مغول‌ها پس از منگوقاآن همه متصرفات غربی امپراتوری مغول را به وی وا‌گذار کرد که سبب ماندگاری او در ایران شد.[۵] هلاکو لقب ایلخان را از منگوقاآن دریافت کرد.[۶] به همین مناسبت، حکومت او و جانشینانش به ایلخانیان مشهور شد.

تاریخ وفات هلاکو

هُلاکو در ۱۹ ربیع‌الثانی ۶۶۳ق. درگذشت و در پی او پسرش اباقاخان (حک: ۶۶۳-۶۸۰ق.) جانشین وی شد[۷] که در پی ۱۸ سال حکومت جای خود را به برادرش احمد تَگودار (حک: ۶۸۰-۶۸۳ق.) داد.[۸]

درگیری جانشینان هلاکو

تگودار با پذیرش اسلام نام خود را احمد نهاد و با تلاش برای بهبود رابطه با ممالیک، به احیای احکام اسلام همت گمارد.[۹] اَرغون (حک: ۶۸۳-۶۹۰ق.) پسر اَباقا اگر چه در آغاز حکومت او را پذیرفت، در ادامه به یاری گروهی از امیران مغول بر او شورید و با کشتن وی، قدرت را به دست گرفت.[۱۰] جانشین اَرغون، گیخاتو (حک: ۶۹۰-۶۹۴ق.) پسر دیگر اَباقا بود که به دلیل میدان دادن به ایرانیان مسلمان و رعایت‌نکردن یاسا (قوانین چنگیز) با شورش بایدو، نوه هلاکو، رویارو شد که به یاری برخی از امیران مغول، او را از میان برداشتند.[۱۱] اما بایدو (۶۹۴ق.) نیز با مخالفت غازان خان پسر اَرغون رویارو شد که پیش از غلبه بر بایدو مسلمان شد[۱۲] و با کشتن بایدو در ۶۹۴ق. به جای او بر تخت نشست.[۱۳] حکومت غازان خان (حک: ۶۹۴-۷۰۳ق.) تحولی در تاریخ ایلخانیان به شمار می‌رود؛ زیرا پذیرش اسلام از سوی او، اسلام‌آوردن دسته‌جمعی مغولان را در پی داشت.[۱۴]

پس از مرگ غازان به سال ۷۰۳ق. برادرش اولجایتو معروف به سلطان محمد خدابنده (حک: ۷۰۳-۷۱۷ق.) بر تخت نشست.[۱۵] جانشین اولجایتو، پسرش ابوسعید (حک: ۷۱۷-۷۳۶ق.) بود که به سال ۷۱۷ق. به حکومت رسید.[۱۶]

در دوران او، حکومت ایلخانیان با بحران‌های داخلی و تهدیدهای خارجی فراوان روبه‌رو شد. هجوم امیران جغتایی و اُزبک‌ها از شرق و مصریان از غرب و ناتوانی ابوسعید در اداره حکومت، اوضاع را آشفته کرد و ناآرامی‌هایی پدید آورد؛ به گونه‌ای که باید با مرگ او در ۷۳۶ق. حکومت ایلخانیان را پایان یافته دانست؛ گرچه تا بر آمدن تیمور، چندین امیر مغول بر سرزمین‌های گوناگون حکومت می‌کردند.

روابط ایلخانیان و ممالیک مصر

از آن‌جا که ایلخانیان و ممالیک، قدرت‌های برتر سرزمین‌های اسلامی بودند، برای تسلط بر حجاز با یکدیگر رقابت داشتند. از این رو در زمینه روابط سیاسی، تنها به رابطه این دو حکومت می‌پردازیم. چنان‌که گفته شد، هُلاکو در راه رفتن به مصر، با شنیدن خبر مرگ مُنگوقاآن بازگشت و سپاهیان او به فرماندهی کَتْبوغا به نبرد با ممالیک مصر رفتند. اما در رمضان سال ۶۵۸ق. در عین الجالوت[۱۷] به سختی از سیف‌الدین قطز/قدوز مملوکی (حک: ۶۵۵-۶۵۸ق.) شکست خوردند.[۱۸] البته این پایان درگیری‌ها نبود. هم در دوران هُلاکو و هم‌جانشینان او تا زمان غازان، هجوم آن‌ها به مصر ادامه یافت که بیشتر با شکست همراه بود. هلاکو بار دیگر سپاهی به سوی شام فرستاد که این‌بار کاری از پیش نبردند.[۱۹] در دوران اَباقا نیز شکست‌های سخت دیگر به دست بیبرس مملوکی[۲۰] (حک: ۶۵۸-۶۷۶ق.) به سال ۶۷۴ق. و سپس به دست قِلاوون[۲۱] (حک: ۶۷۸-۶۸۹ق.) در ۶۸۰ق. بر مغول‌ها وارد شد.

ممالیک در دوران حکومت بیبرس، یکی از بازماندگان عباسیان را با لقب الحاکم بامرالله در قاهره به عنوان خلیفه بر تخت نشاندند و با تشکیل خلافتی تشریفاتی،[۲۲] داعیه رهبری جهان اسلام و ریاست حرمین را سردادند و با تسلط بر حجاز، امور حج را به دست گرفتند. با توجه به مسلمان‌نبودن مغولان، حرکت آنان بر ضد ایلخانیان جهاد به شمار می‌رفت.

البته برخی از مغولان مانند تَکودار، سلطان ایلخانی، مسلمان شدند و برای بهبود رابطه با مصر کوشیدند. او حتی در صدد صلح با سیف‌‌الدین قلاوون مملوکی برآمد و هر دو حکومت نمایندگانی به دربار یکدیگر فرستادند. یکی از مهم‌ترین موارد مذاکرات و مکاتبات آن‌ها، حج و امنیت کاروان‌های حاجیان بود.[۲۳] اما حاکمیت اَرغون و تسلط دیگر بار مغولان متعصب و غیرمسلمان، وضعیت را به حالت پیشین بازگرداند. حتی در دوران غازان خان نیز که مسلمان شد، از دشمنی آنان با ممالیک کاسته نشد؛ بلکه بهانه بیشتری به دست مغولان افتاد. یکی از مهم‌ترین پیامدهای اسلام آوردن او این بود که بهانه جهاد با کافران را از ممالیک گرفت و حتی وی لشکرکشی خود به شام را جهاد بر ضد مملوکان منحرف از اسلام قلمداد کرد.[۲۴] اسلام آوردن مغول‌ها مشکل ایدئولوژیک آن‌ها را تا حدی حل کرد؛ اما ابن‌تیمیه (۶۶۱-۷۲۸ق.) برای جلوگیری از تردید ساکنان مصر و شام در رویارویی با مغول‌ها، به بی‌اعتباری اسلام آن‌ها فتوا داد.[۲۵]

غازان‌خان با شکست ممالیک، حَمْص و دمشق را تصرف کرد.[۲۶] اما این پیروزی دیری نپایید و به زودی آن سرزمین‌ها به دست ناصرالدین محمد بن قِلاوُون (حک: ۶۹۳-۷۴۱ق. در سه مرحله[۲۷] بازستانده شد و حتی شکستی سخت‌تر در ناحیه مرج الصُّفَّر[۲۸] بر سپاهیان او وارد گشت.[۲۹] غازان‌خان به رغم رابطه دشمنانه با ممالیک، با شریف ابونُمَی (م. ۷۰۱ق.) حاکم مکه رابطه خوبی داشت. از این‌رو، یکی از پسران ابونُمَی به نام عضدالدین عبدالله به دربار غازان رفت و مورد استقبال او قرار گرفت.[۳۰]

اولجایتو و پسرش ابوسعید نیز همواره در‌ اندیشه انتقام از مصریان بودند. اما هیچگاه این‌اندیشه تحقق نیافت و آن‌ها با فرستادن نمایندگانی نزد ممالیک به روابط مسالمت‌آمیز روی آوردند. ابوسعید در آغاز حکومتش نمایندگانی را به دربار سلطان محمد قلاوون گسیل داشت و با تقاضای صلح، خواهان بهبود راه‌های حج و وضعیت حاجیان شد.[۳۱]

حج در دوران ایلخانیان

با سقوط خلافت عباسی و تسلط مغولان بر سرزمین‌های اسلامی به ویژه ایران و عراق، حرکت کاروان‌های حج در این سرزمین‌ها با مشکل رویارو شد. مغولان به دلیل مسلمان‌نبودن انگیزه‌ای برای این کار نداشتند و از سویی تامین امنیت و امکان حرکت کاروان حج بدون دخالت حکومت بسیار مشکل می‌نمود. از دیگر سو، تشکیلات دیوانی مغولان که در اختیار ایرانیان مسلمان بود، در‌ اندیشه یافتن راهی برای حل این مشکل برآمد. عطاملک جوینی، حاکم عراق، کوشید تا از اباقا‌خان، جانشین هلاکو، اجازه این کار را دریافت کند. از این‌رو، هنگامی که به سال ۶۶۷ق. اباقاخان به بغداد رفت، عطاملک در پی استقبال با شکوه از اَباقا، وی را قانع کرد تا فرمانی در این‌باره صادر کند. بدین‌روی، حرکت رسمی کاروان‌های حج در پی سقوط خلافت عباسیان را باید از این سال دانست؛ اگرچه برخی منابع از اعزام کاروان حج به سال ۶۶۶ق. حکایت دارند.[۳۲] با توجه به مسلمان‌نبودن مغول‌ها در این زمان، چگونگی حمایت آن‌ها از کاروان‌های حج مشخص نیست. فرمانی که به انشای عطاملک جوینی در این زمینه صادر شده، با اشاره به اجازه دادن خان مغول برای حرکت کاروان حج، از تعیین لشکری برای حراست و نیز اختصاص اموالی برای آن حکایت دارد.[۳۳] این حکم که در اصطلاح مغولی یرلیغ خوانده می‌شود، در اول رجب سال ۶۶۷ق. نوشته شده است و نسخه آن در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران به شماره ۲۴۴۹ نگهداری می‌شود.[۳۴]

توجه به حج با اسلام تگودار

مسلمان‌شدن جانشین اَباقا، تَگودار (احمد) مایه توجه بیشتر به حج شد و او به تعظیم امر حج و بهبود راه‌های آن و آماده‌سازی قافله‌های حاجیان دستور داد.[۳۵]

آشفتگی پس از مرگ تگودار

پس از مرگ تگودار، وضعیت مسلمانان قلمرو ایلخانی آشفته شد و سعدالدوله یهودی، وزیر او، بر مسلمانان سخت گرفت. از وضع حج در این دوره ‌گزارش دقیقی در دست نیست؛ اما برخی ‌گزارش‌ها از تصمیم آن‌ها برای تبدیل کعبه به بت‌خانه حکایت دارند. او برای انجام این کار با یهودیان عرب مکاتبه کرد و مقدمات را در بغداد فراهم نمود.[۳۶]

نظم و ترتیب قافله‌های حج

با این همه، ‌گزارش‌هایی از نظم و ترتیب قافله‌های حج در دوران او در دست است.

به سال ۶۸۸ق. سعدالدوله نامه‌ای به بغداد فرستاد و به آماده‌سازی قافله حج و تامین امنیت آن دستور داد.[۳۷] حج در این دوره به رغم مشکلات فراوان تعطیل نشد. به ‌گزارش منابع، در برخی سال‌ها مانند سال ۶۸۶ق. حاجیان خوشحال و راضی بازگشتند و از امنیت راه و فراوانی در مکه و مدینه[۳۸] و گاه نیز مانند سال ۶۸۷ق. از سختی و کمبود خبر ‌دادند.[۳۹]

توجه ویژه غازان به حج

پذیرش اسلام از جانب غازان‌خان تحولی عظیمی در قلمرو ایلخانان و روابط سیاسی منطقه و سرزمین حجاز پدید آورد و آغازگاهی مهم در زمینه حج در دوران مغولان شمرده می‌شود. غازان توجهی ویژه به حج داشت. از این‌رو، در سال ۷۰۲ق. فرمانی در تعظیم و بزرگداشت سادات مکه و خادمان بیت‌‌الله صادر کرد و به فراهم آوردن تسهیلات لازم برای حج و امن کردن راه مکه دستور داد. وی قُتْلُغْ شاه، از امیران حکومتی، را امیرالحاج نمود و برای او ۱۰۰۰ سوار با امکانات و وسایل لازم و سراپرده‌ای درخور مقرر کرد. همچنین محملی ویژه به نام خود روانه ساخت و پرده‌ای زیبا که بر آن نام وی نوشته شده بود، برای کعبه فرستاد و هدایایی نیز برای امیران مکه و مدینه و برخی شیوخ عرب و سران قبایل ارسال کرد.[۴۰]

بیشترین توجه مغولان به حج

در دوران سلطان محمد خدابنده (اولجایتو) برادر و جانشین غازان، بیشترین توجه مغولان به حج تا آن هنگام مشاهده می‌شود. او خود در پی رفع مشکلات حاجیان بود و رخدادهای سیاسی نیز او را به دخالت در امر حج وامی‌داشت. دشمنی ایلخانیان با ممالیک در این هنگام دیگر مقابله اسلام و کفر نبود؛ بلکه دو گروه مسلمان با یکدیگر درافتاده بودند. تسلط بر حرمین شریفین که از دیرباز مورد توجه مسلمانان و حاکمان آن‌ها بود، به این رقابت دامن می‌زد. اختلاف اشراف مکه برای حکومت بر آن شهر نیز