پاورپوینت کامل سعی (فتاوای مراجع) ۹۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سعی (فتاوای مراجع) ۹۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سعی (فتاوای مراجع) ۹۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل سعی (فتاوای مراجع) ۹۲ اسلاید در PowerPoint :

این مقاله هم‌اکنون در دست ویرایش است.
این برچسب را کاربر:Abbasahmadi1363 در تاریخ ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۱ برای جلوگیری از تعارض ویرایشی قرار داده است. لطفا بدون توافق با کاربر فوق برچسب را برندارید.

مسئله ۸۲۵

امام خمینی: واجب است بعد از به جا آوردن نماز طواف، سعی کند بین صفا و مروه، که دو کوه معروف‌اند.

مراجع دیگر:

مسئله ۸۲۶

امام خمینی: مراد از «سعی» آن است که از کوه صفا برود به مروه و از مروه برگردد به صفا.

مراجع دیگر:

مسئله ۸۲۷

امام خمینی: واجب است سعی بین صفا و مروه هفت مرتبه باشد که به هر مرتبه شوط گویند؛ به این معنا که از صفا به مروه رفتن یک شوط است و از مروه به صفا برگشتن نیز یک شوط است.

مراجع دیگر:

مسئله ۸۲۸

امام خمینی: واجب است اول از صفا شروع کند و باید در دور هفتم به مروه ختم شود، و اگر از مروه شروع کند، هر وقت فهمید باید اعاده کند و اگر در بین سعی بفهمد باید از سر بگیرد و از صفا شروع کند.[م۸۲۸ ۱]

مراجع دیگر:

آیه الله مکارم: اگر آن دور را که از مروه شروع کرده نادیده بگیرد و بقیه را تکمیل کند، بعید نیست کفایت کند.

مسئله ۸۲۹

امام خمینی: احتیاط آن است[م۸۲۹ ۱] که ابتدا کند از جزء اول صفا و از آنجا شروع به سعی کند و در صورتی که روی کوه برود[م۸۲۹ ۲] و همان‌ طور به نحو متعارف سعی کند کفایت می‌کند.

مراجع دیگر:

آیه الله بهجت: واجب است که ابتدا کند از جزء اول صفا به آنکه پاشنه پا را بچسباند، در غیر سوار و محمول، به جزء اول مسافت.

آیه الله تبریزی، آیه الله خویی: لازم و واجب است که ابتدا کند از اول جزء صفا.

آیه الله زنجانی: باید در هر شوط، از جزء اول کوه، شروع و به جزء اول کوه مقابل، ختم کند.

آیه الله سبحانی: سعی از بیخ کوه صفا به بیخ کوه مروه در قالب هفت شوط می‌باشد که فعلاً مبدأ و منتهای سعی را با سنگ مفروش کرده‌اند جزو مسعی نیست لکن در جانب مروه احتیاط واجب این است که سربالایی را نیز به عنوان سعی بپیماید.

آیه الله خامنه‌ای: در هر دور باید تمام فاصله میان صفا و مروه را بپیماید اما بالا رفتن از بلندی صفا و مروه لازم نیست.

آیه الله سیستانی: باید تمام مسافت بین دو کوه پیموده شود و بالا رفتن از کوه لازم نیست گرچه احتیاط مستحب است و احتیاط واجب این است که فاصله مذکور دقیقاً همه آن پیموده شود؛ یعنی اینکه شوط اول را ـ مثلاً ـ از اولین جزء پایین کوه صفا آغاز کند و حرکت کند تا برسد به اولین جزء کوه مروه و به همین ترتیب بقیه شوط‌ها را انجام دهد.

آیه الله مکارم: واجب است فاصله میان دو کوه را طی کند و باید توجه داشت که هم‌اکنون قسمتی از کوه صفا و مروه را مفروش کرده‌اند و تنها قسمتی از کوه نمایان است و لازم نیست به قسمت نمایان کوه برود بلکه همین اندازه که به قسمت سربالایی برسد کافی است.

مسئله ۸۳۰

امام خمینی: در سعی ما بین صفا و مروه جایز است سواره و بر روی محمل[م۸۳۰ ۱]، چه در حال اختیار و چه با عذر لیکن راه رفتن افضل است.

مراجع دیگر:

آیات عظام خامنه‌ای، زنجانی، سبحانی، صافی، فاضل: ولی در صورت توانایی و امکان باید وسیله را خود ببرد.

آیه الله خویی: اگر با اختیار خود نشسته، جایز است.

آیه الله سیستانی: اگر خودش وسیله را حرکت می¬دهد و یا اینکه می¬تواند وسیله را نگه دارد بدون اینکه برای نگه داشتن از شخصی که حرکتش می‌دهد درخواست کند، جایز است.

مسئله ۸۳۱

امام خمینی: طهارت از حدث و خبث و ستر عورت در سعی معتبر نیست، گرچه احوط مراعات طهارت از حدث است.[م۸۳۱ ۱]

مراجع دیگر:

آیه الله مکارم: ستر عورت بنا بر احتیاط واجب معتبر است.

مسئله ۸۳۲

امام خمینی: واجب است سعی را بعد از طواف و نماز آن به جا آورد و اگر عمداً پیش از آنها به جا آورد باید بعد از طواف و نماز، آن را اعاده کند.

مراجع دیگر:

مسئله ۸۳۳

امام خمینی: اگر از روی فراموشی مقدم بدارد سعی را بر طواف، اقوی آن است که آن را اعاده کند[م۸۳۳ ۱] و همچنین است اگر از روی ندانستن مسئله مقدم بدارد.

مراجع دیگر:

آیات عظام بهجت، صافی، مکارم، گلپایگانی: بنا بر احتیاط واجب.

آیه الله خویی، آیه الله تبریزى: اگر مقدم داشتن سعی از جهت فراموشی طواف بوده باشد، باز احوط این است که سعی را پس از طواف اعاده نماید.

آیه الله سیستانی: اگر قبل از فوت وقت متذکر شود، ولی اگر طواف عمره تمتع را پس از وقوف به عرفات یا طواف حج را پس از پایان ذی‌حجه متذکر شد اعاده سعی لازم نیست گرچه بهتر است.

مسئله ۸۳۴

امام خمینی: واجب است رفتن و برگشتن از راه متعارف باشد[م۸۳۴ ۱]، پس اگر از راه غیر متعارف به صفا برود یا به مروه، سعیش باطل است.

مراجع دیگر:

آیه الله زنجانی: واجب نیست سعی از راه متعارف باشد پس اگر از راهی که معمولاً به طرف صفا می‌روند به طرف مروه برود سعیش باطل نمی‌شود و همین مقدار که از راهی برود که متعارف مردم بگویند
مسیر بین دو کوه را پیموده است، کافی است هرچند احتیاط مستحب آن است که در حال سعی از بین دو کوه خارج نشود.

مسئله ۸۳۵

امام خمینی: اگر بین صفا و مروه را دو طبقه یا چند طبقه کنند و تمام طبقات بین دو کوه باشد، از هر طبقه جایز است سعی کند[م۸۳۵ ۱]، گرچه احوط سعی از همان راهی است که از اول متعارف بوده.

مراجع دیگر:

آیه الله بهجت: سعی در طبقه دوم با توجه به اینکه از بالای کوه صفا شروع و به بالای کوه مروه ختم می‌شود، در صورتی که احراز شود که سعی بین صفا و مروه واقع می‌شود، کفایت می‌کند.

آیه الله خامنه‌ای: سعی در طبقه دوم مسعی صحیح نیست مگر آنکه برایش محرز باشد که طبقه دوم میان دو کوه واقع است نه بالاتر از آن.

آیه الله زنجانی، آیه الله سیستانی: سعی در طبقه دوم و سوم فعلی، صحیح نیست.

آیه الله سبحانی، آیه الله مکارم: طبقه دوم که فعلاً وجود دارد میان دو کوه نیست و سعی در آنجا اشکال دارد.

آیه الله فاضل: جایز نیست.

مسئله ۸۳۶

امام خمینی: اگر طبقه زیرزمینی درست شد و کوه صفا و مروه ریشه‌دار بود و سعی بین آن دو واقع شد صحیح است علی‌ الظاهر[م۸۳۶ ۱] و احوط سعی از طبقه روی زمینی است.

مراجع دیگر:

آیه الله صافی: اشکال دارد.

مسئله ۸۳۷

امام خمینی: واجب است در وقت رفتن به طرف مروه، متوجه به آنجا و وقت رفتن رو به صفا متوجه به آن باشد.[م۸۳۷ ۱] پس اگر عقب عقب برود یا پهلو را به طرف صفا یا مروه کند و برود باطل است، لیکن نگاه کردن به چپ و راست بلکه گاهی به پشت سر اشکال ندارد.

مراجع دیگر:

آیه الله زنجانی: لازم نیست سعی به صورت متعارف باشد و می‌تواند مسیر سعی را به پهلو یا عقب عقب برود، هرچند سعی بر خلاف متعارف، خلاف احتیاط استحبابی است.

مسئله ۸۳۸

امام خمینی: جایز است به جهت استراحت و رفع خستگی، نشستن یا خوابیدن بر صفا یا مروه و همین طور جایز است نشستن یا خوابیدن بین آنها برای رفع خستگی و لازم نیست عذری داشته باشد بنا بر اقوی.[م۸۳۸ ۱]

مراجع دیگر:

آیه الله بهجت: احوط ترک جلوس است در ما بین صفا و مروه بدون عذر.

آیات عظام تبریزی، خویی، سبحانی، فاضل، مکارم: بنا بر احتیاط باید به مقداری باشد که موالات عرفیه به هم نخورد.

آیه الله زنجانی، آیه الله سیستانی: هرچند رفع خستگی، طولانی شود، ولی باید پس از رفع خستگی، بلافاصله سعی را ادامه دهد.

مسئله ۸۳۹

امام خمینی: جایز است تأخیر سعی از طواف و نماز آن، برای رفع خستگی یا تخفیف گرمی هوا و جایز است بدون عذر تأخیر بیندازد تا شب، گرچه احتیاط در تأخیر نینداختن است.

مراجع دیگر:

مسئله ۸۴۰

امام خمینی: جایز نیست تأخیر انداختن تا فردا بدون عذر؛ از قبیل مرض.[م۸۴۰ ۱]

مراجع دیگر:

آیه الله تبریزى، آیه الله سیستانی: و اگر تأخیر عمدی و بدون عذر بوده احتیاطا باید طواف و نماز آن را اعاده کند.

آیه الله خویی: اگر تأخیر انداخت طواف و نماز را اعاده نماید.

آیه الله زنجانی: بلکه تا بین الطلوعین روز بعد هم به تأخیر نیندازد، اما کسی که کمی قبل از طلوع فجر، طواف کرده می‌تواند سعی را تا اوائل روز به تأخیر بیندازد؛ و در هر حال اگر بدون عذر، سعی را به فردا به تأخیر بیندازد طواف و نماز آن را قبل از سعی اعاده کند.

آیه الله سبحانی: اگر کسی طواف را روز انجام داد و نماز خواند می‌تواند سعی را شب انجام دهد مشروط بر اینکه پیش از طلوع فجر از سعی فارغ شود و همچنین اگر طواف را در شب انجام داد تا قبل از طلوع فجر سعی را به جا آورد و نمی‌تواند به فردا موکول کند و اگر چنین کرد، باید طواف و نماز را اعاده کند مگر به خاطر بیماری و خستگی (عذر) این مقدار به تأخیر اندازد که اشکال ندارد و اعاده طواف و نماز لازم نیست.

آیه الله مکارم: ولی اگر تأخیر انداخت، سعی او باطل نخواهد شد هرچند گناه کرده است.

مسئله ۸۴۱

امام خمینی: سعی از عبادات است و باید آن را با نیت خالص برای فرمان خدای تعالی بیاورد.[م۸۴۱ ۱]

مراجع دیگر:

آیه الله زنجانی، آیه الله سیستانی: به ذیل مسئله ۵۴۰ مراجعه شود.

مسئله ۸۴۲

امام خمینی: سعی مثل طواف رکن است و حکم ترک آن از روی عمد یا سهو چنان است که در طواف گذشت.{سخ

مراجع دیگر:

مسئله ۸۴۳

امام خمینی: زیاد کردن در سعی بر هفت مرتبه از روی عمد موجب باطل شدن آن است به تفصیلی که در طواف گذشت.

مراجع دیگر:

مسئله ۸۴۴

امام خمینی: اگر از روی فراموشی زیاد کند بر سعی؛ چه کمتر از یک مرتبه یا بیشتر، سعی او صحیح است و بهتر آن است که زاید را رها کند، گرچه بعید نیست که بتواند آن را به هفت مرتبه برساند.[م۸۴۴ ۱]

مراجع دیگر:

آیات عظام بهجت، تبریزی، خویی، سبحانی: اگر زیادی یک شوط باشد مستحب است آن را به
هفت برساند.

آیه الله خامنه‌ای: و باید از زمان یادآوری بقیه مقدار اضافه را ادامه ندهد.

آیه الله زنجانی، آیه الله سیستانی: اگر زاید یک شوط یا بیشتر باشد مستحب است آن را به
هفت برساند.

آیه الله مکارم: احتیاط در ترک این کار است.

مسئله ۸۴۵

امام خمینی: اگر سعی را کم کند سهواً، واجب است آن را اتمام کند هر وقت یادش بیاید[م۸۴۵ ۱] و اگر به وطن خود مراجعت کرده و برای او مشقت ندارد، باید مراجعت کند و اگر نمی‌تواند یا مشقت دارد باید نایب بگیرد.

مراجع دیگر:

آیه الله خویی، آیه الله تبریزی: به ذیل مسئله بعدی مراجعه شود.
آیه الله زنجانی: و اگر تقصیر کرده باید آن را اعاده کند و تا تقصیر نکرده از محرمات احرام پرهیز کند و فرقی بین شوط چهارم و قبل از آن نیست، ولی چنانچه تنها شوط هفتم یا قسمتی از آن را سهواً کم کرده است اعاده تقصیر و اجتناب از محرمات احرام لازم نیست.

آیه الله سبحانی: اگر پیش از آنکه یک دور از هفت دور را تکمیل کند، دیگر دورها را فراموش نماید باید سعی را از سر بگیرد، و اگر پس از یک دور کامل یا بیشتر دیگر دورها را فراموش نماید هر موقع متذکر شد باقیمانده را به جا می‌آورد ولی احتیاط مستحب آن است که اگر قبل از تجاوز از نصف سعی باقیمانده را فراموش کرد سعی را از سر بگیرد.

آیه الله سیستانی: چه یک شوط فراموش کرده باشد یا بیشتر، بنا بر اقوی و اگر پس از گذشتن زمان سعی یادش بیاید؛ مثلاً در عرفات یادش بیاید سعی عمره‌اش ناقص بوده یا پس از انتهای ذی‌حجه به یاد آورد سعی حجش ناقص بوده، احتیاط آن است که کمبود را جبران کند و سپس سعی را از سر بگیرد و اگر نتواند برگردد یا مشقت دارد، باید نایب بگیرد و احتیاط واجب آن است که نایب هم جمع نماید بین تدارک مقدار کمبود و بین اعاده سعی کامل.

آیه الله فاضل: چنانچه قبل از تمام کردن شوط چهارم باشد بنا بر احتیاط واجب سعی را از سر بگیرد ولی اگر شوط چهارم را تمام کرده است می‌تواند آن را اتمام کند یا از سر بگیرد.

مسئله ۸۴۶

امام خمینی: اگر کمتر از یک مرتبه سعی کرد و بقیه را فراموش کرد بیاورد، احتیاط واجب آن است که سعی را از سر بگیرد[م۸۴۶ ۱] و اگر بعد از تمام کردن یک مرتبه یا بیشتر فراموش کرد به هفت مرتبه برساند جایز است از همان جا سعی را تمام کند، لیکن احتیاط آن است که اگر چهار مرتبه را تمام نکرده، تمام کند و از سر بگیرد.[م۸۴۶ ۲]

مراجع دیگر:

آیه الله زنجانی: هر وقت متوجه شد سعی را تکمیل می‌کند و اگر تقصیر هم کرده دوباره تقصیر می‌کند و تا تقصیر نکرده از محرمات احرام پرهیز می‌کند.

آیه الله سبحانی: باید سعی را از سر بگیرد.

آیه الله سیستانی: در صورتی که پس از فوت موالات باشد.

آیه الله بهجت: و اگر کمبود سعی از روی فراموشی و بعد از شوط چهارم بوده، واجب است باقی را هر وقت یادش آمد، هرچند بعد از فراغت اعمال حج باشد، تدارک نماید و در صورتی که خود نتواند تدارک کند یا تدارک سخت باشد واجب است نایب بگیرد و اگر کمبودش پیش از شوط چهارم و از روی فراموشی بوده، احتیاط این است که شخصاً یک سعی کامل به جا آورد و در صورت دشواری آن نایب بگیرد.

آیه الله تبریزى، آیه الله خویی: چنانچه کمبود سعی از روی فراموشی و بعد از شوط چهارم بوده، واجب است باقی را هر وقت یادش آمد، هرچند بعد از فراغت از اعمال حج باشد، تدارک نماید. و اگر خود نتواند تدارک کند یا تدارک آن مشقت داشته باشد واجب است نایب بگیرد و در این صورت احتیاط این است که نایب به نیت فراغ ذمه منوب ‌عنه از اتمام یا تمام یک سعی کامل به جا آورد. و اگر کمبودش پیش از شوط چهارم و از روی فراموشی بوده، احتیاط این است که شخصاً یک سعی کامل به قصد اعم از تمام یا اتمام به جا آورد.

آیه الله سبحانی: اگر سهواً کمتر از هفت دور سعی کند، اگر در مکه است باید آن را تکمیل کند و اگر از مکه خارج شده و بازگشت به مکه مشکل نیست برگردد آن را تکمیل نماید و اگر بازگشت حرجی و پر مشقت باشد نایب بگیرد و نایب پس از تکمیل سعی ناقص یک سعی کامل به جا آورد.

آیه الله فاضل: اگر کمتر از یک مرتبه سعی کرد و بقیه را فراموش کرد که انجام دهد، احتیاط واجب آن است که سعی را از سر بگیرد و همین طور است اگر کمتر ا