پاورپوینت کامل حج قضا ۹۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حج قضا ۹۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حج قضا ۹۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حج قضا ۹۲ اسلاید در PowerPoint :

۱
واژه و تعریف۲
مصادیق مهم تاریخی۳
محل بحث در فقه۴
موارد وجوب قضا۴.۱
استقرار حج۴.۱.۱
قضای حج میت۴.۱.۲
قضای حج عاجز۴.۱.۳
قضای حج مرتدِ توبه کننده۴.۱.۴
قضای حج نذری۴.۱.۵
قضای حج در صورت احصار و صد۴.۲
افساد حج۴.۲.۱
ارتکاب برخی محرّمات۴.۲.۲
ترک عمدی رکن۴.۲.۳
نرسیدن به وقوفین۴.۲.۴
ادای مناسک در حال جنون، بیهوشی یا مستی۵
احکام۵.۱
وجوب فوری۵.۲
مبدأ حج۵.۳
محل احرام۵.۴
نوع حج۵.۵
تداخل در اسباب حج قضا۵.۶
تزاحم حج قضا با حجه الاسلام۵.۷
جدایی میان زن و شوهر خطاکار۵.۸
اِفساد حج قضا۵.۹
افساد نائب۶
قضای برخی مناسک حج۶.۱
طواف۶.۲
نماز طواف۶.۳
سعی۶.۴
رمی۷
پانویس۸
منابع

حج قضا، جبران حج یا عمره یا مناسکی است که به موقع یا صحیح انجام نشده باشد. کسی که مستطیع شود و با وجود فرصت برای ادای مناسک، آن را به جا نیاورد، حج بر عهده او استقرار یافته و قضای حج بر او واجب می‌شود. برای نمونه، مُرده‌ای که در زمان زندگی استطاعت یافته ولی حج انجام نداده، بر ورثه او واجب است برای او حج به جا آورند؛ شخص زنده ولی ناتوانی که حج بر او استقرار یافته ولی از توانایی خود در آینده ناامید است، واجب است برای ادای حج اجیر بگیرد و کسی که نذر کرده حج به جا آورد ولی آن را ترک کند، واجب است قضای آن را انجام دهد.

افزون بر استقرار حج، فساد حج یا عمره نیز، باعث واجب شدن قضای آن می‌شود. ارتکاب برخی محرمات مانند بعضی از مصداق‌های التذاذ جنسی و آمیزش، و ترک برخی اعمال حج، مانند ترک عمدی رکن حج، نرسیدن به وقوف در عرفات و نرسیدن به وقوف در مشعر موجب فساد حج و واجب شدن قضای حج می‌شود.

قضای حج کسی که حج او فاسد شده، فوری است و به باور فقیهان شیعه و برخی از فقیهان اهل سنت، احرام در قضای حج او باید از میقات باشد. در این که قضای حج مردگان از کجا آغاز شود و در نتیجه به صورت میقاتی باشد یا بلدی اختلاف نظر است. بیشتر فقیهان شیعه، قضای حج او را بلدی دانسته‌اند.

افزون بر حج و عمره، گاهی پاره‌ای از مناسک حج و عمره، مانند طواف، سعی و رمی جمرات نیز باید قضا شود.

واژه و تعریف

واژه «قضا»، به معنای داوری کردن، ادا کردن، محکم کردن و به پایان رساندن است.[۱] مراد از اصطلاح «قضا» در عبادات آن است که عبادتی که در وقت شرعی خود انجام نشده یا به نحو صحیح ادا نشده، در خارج از وقت جبران شود.[۲] برپایه این تعریف، قضا تنها در عبادات موقّت (دارای وقت معین) قابل تصور است و در عبادت حج که واجب موقّت به شمار نمی‌رود و انجام دادن آن خارج از وقت معنا ندارد، قضا متصور نیست و مراد از آن در کاربرد فقیهان جبران حجی است که به موقع یا صحیح ادا نشده باشد[۳]؛ از این رو برخی فقیهان اطلاق قضا را بر حج، مَجاز[۴] یا به همان معنای واژگانی[یادداشت ۱][۵] دانسته‌اند. برخی از فقیهان، قضا را وسیع‌تر تعریف کرده‌اند، به گونه‌ای که قید «خارج از وقت» را در برندارد و شامل اتمام حج ناقص و اتمام حج نادرست نیز می‌شود.[۶]

نکته مهم دیگر این است که قضای حج، برخلاف قضای سایر عبادات، مانند نماز و روزه[یادداشت ۲] وجوب فوری دارد و باید در نخستین فرصت یعنی موسم حج سال آینده انجام گیرد.[۷] همچنین در پاره‌ای منابع فقهی، واژه «اعاده»، که در سایر عبادات به معنای «انجام دادن مجدّد عبادت در داخل وقت» است، درباره حج به معنای «ادای حج در سال بعد» به کار رفته است،[۸] همچنانکه در احادیث[۹] و منابع فقهی،[۱۰] گاه تعابیری دیگر به کار رفته است.[یادداشت ۳]

مصادیق مهم تاریخی

از مهم‌ترین مصادیق قضای حج یا عمره در تاریخ اسلام، «عمره القضاء» حضرت محمد(ص) در سال هفتم هجری است. او پس از ناتمام ماندن عمره سال ششم به سبب جلوگیری مشرکان مکه در حُدَیبیه، در سال بعد عمره دیگری به جا آورد که به عمره القضاء مشهور شد.[۱۱] به گزارش منابع، گاه برخی امامان(ع) حج یا عمره خود را قضا کرده‌اند؛ از جمله عمره مفرده امام حسین(ع) در زمان زندگی پدرش امام علی(ع) که به سبب بیماری به پایان نرسید و او پس از بهبودی قضای آن را به جا آورد.[۱۲]

محل بحث در فقه

موضوع قضای حج در منابع فقهی در ابواب مختلفی از مبحث حج به مناسبت پرداختن به موضوعاتی چون «جبران حج میت»، «حج نذری»، «حج کسی که ارکان حج را به جا نیاورده یا پس از استطاعت و استقرار حج آن را به جا نیاورده» و «حج باطل» بحث شده است.

موارد وجوب قضا

در یک تقسیم کلی، موارد وجوب قضای حج بر دوگونه است:

مواردی که به سبب استقرار حج بر مکلف، قضای حج بر او واجب می‌شود؛
مواردی که به سبب افساد حج و باطل شدن آن، قضای حج بر حج‌گزار واجب می‌شود.

استقرار حج

نوشتار اصلی: استقرار حج

به نظر فقیهان شیعه[۱۳] و اهل‌سنت[۱۴] کسی که مستطیع شود و با وجود فرصت برای ادای مناسک، آن را به جا نیاورد، حج بر عهده [یادداشت ۴] او مستقر می‌شود و قضای حج بر او واجب است. مهم‌ترین موارد وجوب قضا در صورت استقرار عبارت‌اند از:

قضای حج میت

به نظر فقیهان شیعه،[۱۵] شافعی[۱۶] و حنبلی[۱۷] با درگذشت کسی که حج بر عهده او اسقرار یافته، باید ورثه وی برای او حج به جا آورند یا با برداشت از اصل مال میت، شخصی را برای این کار اجیر کنند. حنفیان[۱۸] و مالکیان[۱۹] نیابت بدون وصیت را لازم نمی‌دانند و تنها در صورتی که میت وصیت کند، انجام حج را از ثلث مال او مستحب شمرده و برآن‌اند که اگر میت مالی نداشته باشد، تنها ولی میت حق دارد از جانب او حج به جا آورد.[۲۰]

قضای حج عاجز

به نظر مشهور فقیهان شیعه،[۲۱] شافعی،[۲۲] حنبلی[۲۳] و حنفی[۲۴] به استناد احادیث،[۲۵] شخصی که حج بر عهده او استقرار یافته، چنانچه از ادای حج معذور یا ناتوان شود و امید به رفع عذر و ناتوانی نداشته باشد، باید دیگری را برای آن اجیر کند. هرگاه چنین فردی پس از انجام یافتن حج نیابتی، عذر و ناتوانی‌اش برطرف شود، لازم است حج خود را قضا کند و اگر پیش از قضای حج از دنیا برود، باید از جانب او حج نیابی به‌جا آورند.[۲۶] در برابر، مالکیان[۲۷] و شمار اندکی از شیعیان،[۲۸] اساساً ادای حج از جانب شخص زنده ناتوان را واجب نشمرده و نیابت را وابسته به درگذشت او دانسته‌اند.

قضای حج مرتدِ توبه کننده

نوشتار اصلی: ارتداد

به نظر فقیهان شیعه[۲۹] و برخی فقیهان اهل سنت،[۳۰] مرتدی که توبه کند، باید عبادت‌هایی را که در حال ارتداد انجام نداده از جمله حج، قضا کند. همچنین به نظر بسیاری از فقیهان شیعه[۳۱] و اهل‌سنت،[۳۲] استطاعت در حال ارتداد، موجب استقرار حج است و ادای حج بر مرتد واجب است، حتی اگر پس از آن، از استطاعت خارج شود و در صورت درگذشت او نیز، باید بازماندگان با اصل اموال وی از طرف او حج به جا آورند.[۳۳]

هرگاه شخصی در حال اسلام حج به جا آورد و سپس مرتد شده و مجدداً به اسلام بازگردد، به نظر فقیهان شیعه،[۳۴] شافعی[۳۵] و حنبلی[۳۶] حج پیشین، حجه الاسلام خواهد بود و دیگر قضای آن بر او واجب نیست؛ ولی فقیهان مالکی[۳۷] و حنفی[۳۸] برآن‌اند که با ارتداد، حج پیشین باطل می‌شود و اگر استطاعت یافت باید دوباره حج به جا آورد.[یادداشت ۵]

قضای حج نذری

نوشتار اصلی: نذر

به نظر فقیهان شیعه[۳۹] و اهل‌سنت[۴۰] با نذرکردن حج و ترک آن با وجود تواناییِ نذرکننده، حج برعهده وی مستقر و قضای آن واجب می‌شود.[۴۱] البته نذر حج، اشکال گوناگونی دارد:

نذر مطلق: بر پایه باور فقیهان شیعه[۴۲] و اهل‌سنت،[۴۳] اگر نذرکننده سال معینی را برای ادای حج مشخص نکرده باشد، وجوب آن فوری نیست و می‌تواند آن را به تأخیر اندازد؛[یادداشت ۶] ولی اگر با وجود توانایی برآن، بدان اقدام نکند و از دنیا برود، بر پایه باور مشهور، ورثه باید از اصل مال او به نیابت از وی حج گزارند. البته اگر درگذشتِ او پیش از توانایی بر ادای حج رخ دهد،[یادداشت ۷] قضا واجب نیست.[۴۴]
نذر معین: اگر نذرکننده، سال معینی را نذر کرده باشد، به نظر مشهور فقیهان شیعه[۴۵] و اهل‌سنت،[۴۶] باید در همان سال حج به جا آورد و در صورتی که با نبودِ عذر به حج نرود یا حج خود را فاسد کند[۴۷] باید آن را در سال دیگر قضا کند و کفّاره خُلف نذر را نیز بپردازد. چنانچه وی پس از ترک عمدی حج از دنیا برود، پرداخت کفّاره و نیز قضای حج از اصل مال بربازماندگان واجب است.[۴۸] البته اگر انجام ندادن حج نذری معین به سبب عذری چون بیماری یا وجود دشمن باشد، به نظر فقیهان شیعه،[۴۹] شافعی[۵۰] و مالکی[۵۱] قضا لازم نیست. در مقابل، فقیهان حنبلی حتی در این فرض نیز قضا و کفاره را واجب دانسته‌اند.[۵۲]

احکام یادشده درباره نذر نسبت به برخی خصوصیات حج نیز صادق است؛ مانند آن که شخصی نذر کرده باشدکه از شهر معینی حج را آغاز کند. اگر او از شهری دیگر به حج برود، قضای آن لازم است.[۵۳] همچنین اگر شخصی نذرکرده باشدکه با پای پیاده به حج برود، التزام بدان بر او واجب است.[۵۴] اگر چنین شخصی حتّی بخشی از مسیر را با وجود توانایی بر پیاده‌روی، سواره بپیماید، به نظر فقیهان شیعه[۵۵] و اهل‌سنت،[۵۶] قضای آن در سال دیگر بر او واجب است. در قضای این حج، برخی فقیهان پیمودن تمام مسیر را با پای پیاده[۵۷] و شماری دیگر تنها پیاده رفتن مسیری را که سواره طی شده لازم دانسته‌اند.[۵۸][یادداشت ۸]

هرگاه نذرکننده ادای حج را بر امری معلّق کند و آن امر محقّق شود؛ مانند تعلیق ادای حج بر فرزنددار شدن، به نظر فقیهان شیعه[۵۹] و اهل‌سنت،[۶۰] وفای به نذر واجب است و اگر با وجود توانایی، آن را به جا نیاورد و فوت کند، قضای آن از اصل مال واجب است.[۶۱]

قضای حج در صورت احصار و صد

نوشتار اصلی: احصار و صد

به باور مشهور فقیهان شیعه[۶۲] و اهل‌سنت،[۶۳] چنانچه احرام‌گزار به سبب بیماری یا شکستگی اعضا، جراحت و مانند آن[۶۴] نتواند حج خود را تمام کند[یادداشت ۹] یا موانعی مانند دشمن او را از اتمام حج بازدارد[یادداشت ۱۰]، در صورت استقرار حج، قضای آن در سال آینده واجب است.[۶۵] حتی در صورت اشتراط تحلّل[یادداشت ۱۱] به نظر بیشتر فقیهان شیعه[۶۶] و برخی فقیهان اهل‌سنت،[۶۷] به استناد احادیث،[۶۸] قضای حج در سال آینده ساقط نمی‌شود. در مقابل، برخی از فقیهان شیعه[۶۹] و اهل سنت،[۷۰] به سقوط وجوب قضا در صورت اشتراط تحلّل قائل شده‌اند. همچنین هرگاه پس از تحلّل مصدود یا محصر، سبب احصار یا صدّ از میان برود و فرصت ادای حج باقی باشد، به نظر فقیهان شیعه[۷۱] و اهل‌سنت،[۷۲] وی باید در همان سال حج قضا را به جا آورد.

افساد حج

نوشتار اصلی: فساد حج

در صورتی که حج یا عمره احرام‌گزار به یکی از این اسباب فاسد شود، قضای آن بر او واجب می‌شود. برخی از اسباب فساد حج چنین است:

ارتکاب برخی محرّمات

نوشتار‌های اصلی: التذاذ جنسی، آمیزش و خود ارضایی

به نظر فقیهان شیعه[۷۳] و اهل‌سنت[۷۴] ارتکاب عمدی پاره‌‌ای از محرمات احرام از جمله آمیزش، خود ارضایی و برخی مصادیق دیگر التذاذ جنسی، با شرایطی موجب فساد حج و وجوب قضا می‌شود. به نظر مشهور فقیهان شیعه، آمیزش عمدی حج‌گزار پیش از وقوف در مشعر به استناد احادیث،[۷۵] موجب فساد حج و وجوب قضا و کفاره است.[۷۶] حنفیان، به استناد احادیثی،[یادداشت ۱۲] انجام دادن آن را پیش از وقوف به عرفه سبب فساد و مستلزم قضا می‌دانند[۷۷]؛ ولی فقیهان دیگر مذاهب اهل‌سنت، آمیزش در حج را قبل از تحلّلِ اول[یادداشت ۱۳] سبب فساد و موجب قضا شمرده‌اند؛ چه آمیزش قبل از وقوف به عرفات باشد، چه پس از آن.[۷۸]

به باور فقیهان شیعه به استناد احادیث،[۷۹] آمیزش عمدی در عمره مفرده پیش از سعی موجب فساد عمره و وجوب قضا و کفاره می‌شود.[۸۰] البته برخی از آنان، آمیزش را قبل از تمام شدن مناسک عمره[یادداشت ۱۴] سبب فساد عمره و وجوب قضا دانسته‌اند.[۸۱] به نظر برخی فقیهان، در این فرض‌ها، احرام‌گزار باید در ماه قمری آینده عمره را قضا کند[۸۲]؛ ولی برخی دیگر قضا کردن عمره را در ماه آینده مستحب شمرده‌اند.[۸۳] به نظر مشهور فقیهان شیعه، حکم آمیزش در عمره تمتّع همانند عمره مفرده است،[۸۴] یعنی با وقوع آمیزش پیش از سعی، عمره تمتّع فاسد و قضای آن پیش از اعمال حج واجب می‌گردد.[۸۵] در صورتی که به اسبابی مانند تنگی وقت، قضای عمره تمتّع ممکن نباشد، حج تمتّع به حج اِفراد مبدل می‌شود و لازم است احرام‌گزار پس از مناسک حج، عمره مفرده به جا آورد و در سال آینده حج را قضا کند.[۸۶]

بیشتر فقیهان اهل‌سنت نیز، آمیزش عمدی عمره‌گزار را پیش از تحلّل با حلق یا تقصیر[۸۷]، سبب فساد عمره و وجوب قضا دانسته‌اند.[۸۸] البته آنان که حصول تحلّل را با ادای طواف و سعی می‌دانند،[۸۹] برآن‌اند که آمیزش پیش از سعی، موجب فساد و مستلزم قضا است.[۹۰] به نظر حنفیان، وقوع آمیزش تا پیش از شوط چهارمِ طواف موجب فساد عمره و وجوب قضا می‌گردد.[۹۱]

همچنین به نظر برخی فقیهان شیعه، به استناد احادیث،[۹۲] خود ارضایی پیش از وقوف به مشعر، چه با قصد انزال صورت گیرد و چه بدون آن[۹۳] موجب فساد حج و مستلزم قضا و کفاره است.[۹۴] فقیهان مالکی نیز، خود ارضایی را پیش از تحلّل اول موجب فساد حج و پیش از سعی موجب فساد عمره و وجوب قضا دانسته‌اند.[۹۵]به نظر شماری از فقیهان اهل‌سنت[یادداشت ۱۵] بوسیدن و لمس شهوت‌آمی