پاورپوینت کامل تقلید و اشعار ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تقلید و اشعار ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تقلید و اشعار ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تقلید و اشعار ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۱
واژه۲
پیشینه۳
در اسلام۴
استحباب۵
چگونگی اشعار۵.۱
ایجاد شکاف در سمت راست حیوان۵.۲
خون‌آلودکردن پهلوی حیوان۵.۳
ایستادن حاجی در سمت چپ قربانی هنگام اشعار۵.۴
رو به قبله کردن حیوان هنگام اشعار۵.۵
انجام دادن اشعار در حالی که شتر سینه بر زمین نهاده باشد۵.۶
انجام دادن اشعار به دست خود احرام‌گزار۶
چگونگی تقلید۷
موارد اشعار و تقلید۷.۱
قربانی در حج قِران۷.۲
قربانی در حج تمتع۷.۳
قربانی فرستاده شده از راه دور۸
زمان و مکان اشعار و تقلید۹
حیوانات قابل اشعار و تقلید۱۰
ترتیب۱۱
آثار۱۱.۱
انعقاد احرام قارن۱۱.۲
وجوب قربانی بر قارن۱۱.۳
تعیّن حیوان برای قربانی۱۱.۴
جایز نبودن فروش حیوان۱۲
پانویس۱۳
منابع

اِشعار و تقلید، یکی از سبب‌های انعقاد احرام در حج قران، بر پایه برخی مذاهب اسلامی است. اشعار، ایجاد شکاف در کوهان شتری است که برای قربانی آماده شده است، تا اینگونه شناسایی آن آسان‌تر باشد. تقلید، آویزان کردن کفش به گردن حیوانی است که برای قربانی آماده شده است.

زمان اشعار و تقلید، بر پایه اختلاف نظری که میان فقیهان است، میقات یا زمان احرام است.

فقیهان شیعه و شماری از فقیهان اهل سنت، اشعار را مخصوص شتر دانسته‌اند. در برابر، بیشتر فقیهان اهل سنت آن را در گاو یا گاو کوهان‌دار نیز جاری دانسته‌اند. به باور فقیهان شیعه، تقلید در شتر، گاو و گوسفند جاری است. در این باره، میان عالمان اهل سنت اختلاف نظر است.

به باور فقیهان شیعه، در حج قران، افزون بر تلبیه، اشعار و تقلید نیز احرام را منعقد می‌کند. فقیهان حنفی، این ویژگی را فقط برای تقلید پذیرفته‌اند و دیگر مذاهب اهل سنت، هیچ کدام از اشعار و تقلید را برای انعقاد احرام کافی ندانسته‌اند.

واژه

واژه «اشعار»، مصدر باب افعال از ریشه «ش، ع، ر» به معنای اعلام کردن، نشانه گذاری و درآوردن خون است.[۱] کاربرد فقهی این واژه، نزدیک به معنای لغوی آن است. اشعار شتر، یعنی شکافتن یک سوی کوهان و خون‌آلود کردن آن، به نشانه مختص بودنش برای قربانی.[۲]

واژه «تقلید»، مصدر باب تفعیل از ریشه «ق‌، ل، د» به معنای افکندن قلاده بر گردن است[۳] و در اصطلاح باب حج، به معنای آویختن نعل و چیزهای دیگر بر گردن قربانی به قصد نشانه‌گذاری آن برای قربانی شدن است.[۴] گاه از «اشعار» و «تقلید»، به «سِیاق الهَدْی» تعبیر شده است.[۵]

پیشینه

اشعار و تقلید از سنت‌های ابراهیمی هستند که پیش از پیدایش اسلام بدان عمل می‌شده است.[۶] مردم در روزگار جاهلیت، کفش یا قلاده‌ای برگردن حیوانات آماده برای قربانی کردن در حج می‌انداختند یا بر پوست و کوهان شتر جراحتی ایجاد می‌کردند تا هم راهزنان در آن طمع نکنند و حرمت و قداست آن رعایت شود و هم مردم بدانند که این حیوان ویژه قربانی حج است.[۷] آنان پس از انجام دادن اشعار یا تقلید، هرگونه بهره‌وری از حیوان اشعار یا تقلید شده را بر خود حرام می‌پنداشتند و حتی در گرسنگی سخت، از آن بهره نمی‌بردند.[۸] در آن روزگار، حاجیان گاه با آویختن گردن‌آویزی از مو، پشم یا پوست درختان، به گمان خود، خویشتن را از گزند دشمنان حفظ می‌کردند.[۹]

در اسلام

اشعار و تقلید که پیش از اسلام نیز وجود داشت، در اسلام با حدود و شرایطی تأیید شد. اشعار و تقلید، در منابع فقهی شیعه و شماری از اهل سنت، به منزله جایگزین تلبیه، از سبب‌های انعقاد احرام در حج قِران مطرح شده است.[یادداشت ۱][۱۰]

به باور برخی از مفسران، مقصود از شعائر الهی که در آیه یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ[یادداشت ۲][۱۱] پاسداشت حرمت آن سفارش شده، شترهای اشعار شده برای حج هستند.[۱۲] «قلائد» در دو آیه از آیات قرآن [یادداشت ۳][۱۳]نیز به قربانی‌های نشان‌دار تفسیر شده[۱۴] و ذکر آن پس از «هَدْی»، از قبیل ذکر خاص پس از عام است که از اهمیت این موضوع نشان دارد.[۱۵]

در منابع گوناگون، حکمت‌هایی برای اشعار و تقلید بیان شده که برخی از آن‌ها چنین است: ناتوانی شیطان از دست زدن به حیوان، آمرزش صاحب حیوان با ریختن نخستین قطره خون از حیوان اشعار شده، آگاهی دیگران از اختصاص یافتن حیوان اشعار شده برای قربانی و آسان‌تر بودن شناخت حیوان برای مالک خود پس از اشعار و تقلید.[۱۶]

استحباب

اشعار

به اجماع فقیهان شیعه[۱۷] و به باور بسیاری از فقیهان اهل سنت،[۱۸] اشعار نه تنها مشروع، بلکه مستحب است. از صحابه و فقیهان نخستین نیز افرادی مانند ابن عمر، حسن بصری، قاسم بن محمد، سالم بن عبدالله، عطاء، ابویوسف، اسحاق و ابوثور به استحباب اشعار باور داشتند.[۱۹] پشتوانه این گروه از فقیهان، سیره حضرت محمد(ص) به مقتضای روایت‌هایی است که از انجام گرفتن اشعار و تقلید به دست وی گزارش کرده‌اند.[۲۰]

در برابر، ابوحنیفه بدین استدلال که اشعار گونه‌ای مُثْله کردن و مایه آزار حیوان است، آن را مکروه، بلکه حرام، دانسته است.[۲۱] از میان صحابه و فقیهان نخستین، مکروه شمردن اشعار تنها به ابراهیم بن یزید نخعی نسبت یافته است.[۲۲] نظر ابوحنیفه مخالف حدیث‌های صحیح قلمداد شده و مورد نقد قرار گرفته است. ناقدان، انجام دادن کارهایی چون فَصْد، حجامت و نشانه‌گذاری بر اندام‌های بدن حیوانات را که بر پایه مصالحی صورت می‌گیرد، مصداق مثله کردن ندانسته‌اند.[۲۳][یادداشت ۴][۲۴] برخی در توجیه دیدگاه ابوحنیفه، کراهت را تنها مربوط به اشعاری دانسته‌اند که از اندازه بگذرد و مایه ترس از تلف شدن حیوان باشد.[۲۵]

تقلید

درباره استحباب تقلید، اجمالاً همه فقیهان مذاهب اسلامی اتفاق نظر دارند.[۲۶]

چگونگی اشعار

در منابع فقهی، اشعار با این قیود و آداب بیان شده است:

ایجاد شکاف در سمت راست حیوان

از دیدگاه فقیهان شیعه، اشعار باید در سمت راست کوهان شتر صورت پذیرد. البته در صورت تعدد شترها، اشعارکننده باید میان دو شتر قرار گیرد و نخست سمت راست کوهان یک شتر و سپس سمت چپ کوهان دیگری را بشکافد.[۲۷] پشتوانه آنان، حدیث‌های معاویه بن عمار[۲۸] و جمیل بن دراج[۲۹] است.

از فقیهان دیگر مذاهب نیز کسانی چون شافعی، احمد حنبل و ابوثور، اشعار را در سمت راست حیوان مستحب می‌دانند.[۳۰] پشتوانه آن‌ها گزارش ابن عباس از چگونگی اشعار حضرت محمد(ص) است.[۳۱] در برابر، برخی به استناد شیوه اشعار عبدالله بن عمر، به تخییر باور دارند[۳۲] یا اشعار را در سمت چپ کوهان شتر مستحب می‌دانند.[۳۳] در مقام موازنه میان این دیدگاه‌ها، دیدگاهی پذیرفته شده که با رفتار حضرت محمد(ص) سازگار است.[۳۴]

خون‌آلودکردن پهلوی حیوان

شماری از شیعیان[۳۵] و برخی از شافعیان،[۳۶] آغشته کردن پهلوی شتر به خون را لازم و آن را در تحقق مفهوم اشعار دخیل دانسته‌اند. اما شماری از فقیهان شیعه آن را بی‌دلیل شمرده‌اند.[۳۷]

ایستادن حاجی در سمت چپ قربانی هنگام اشعار

شماری از فقیهان شیعه، ایستادن اشعارکننده را در سمت چپ حیوان شرط کرده‌اند.[۳۸] پشتوانه آنان، روایت صریح معاویه بن عمار[۳۹] است.[یادداشت ۵] شماری دیگر، احتمال داده‌اند که عبارت این حدیث،‌ مربوط به تقلید باشد، نه اشعار.[۴۰] ولی برخی از فقیهان شیعه معاصر، این احتمال را نپذیرفته‌اند.[۴۱]

رو به قبله کردن حیوان هنگام اشعار

به گفته شماری از فقیهان شیعه[۴۲] و اهل سنت[۴۳] از آداب اشعار آن است که حیوان هنگام اشعار، رو به قبله باشد.

انجام دادن اشعار در حالی که شتر سینه بر زمین نهاده باشد

به تصریح بسیاری از فقیهان[۴۴] به پشتوانه روایات[۴۵] سزاوار است که اشعار شتر هنگامی صورت پذیرد که سینه بر زمین نهاده باشد.

انجام دادن اشعار به دست خود احرام‌گزار

شماری از فقیهان شیعه در فرض توانایی احرام‌گزار، انجام گرفتن اشعار به دست خود او را شرط کرده‌اند.[۴۶] اما شماری دیگر آن را از آداب اشعار شمرده‌اند.[۴۷]

چگونگی تقلید

به باور فقیهان شیعه، تقلید بدین ترتیب تحقق می‌یابد که حج‌گزار نعلی کهنه را که با آن نماز گزارده، بر گردن قربانی افکند.[۴۸] به تصریح شماری از فقیهان، نماز یاد شده اعم از نماز واجب و مستحب و شکسته و تمام است.[۴۹] به این شیوه تقلید در برخی از حدیث‌ها[۵۰] تصریح شده است. شماری از شیعیان به پشتوانه روایاتی دیگر،[۵۱] آویختن نخ، بند چرمی و مانند آن را نیز کافی دانسته و همین را نشانه قربانی بودن آن خوانده‌اند.[۵۲]

بیشتر فقیهان مذاهب دیگر نیز آویختن یک نعل را کافی دانس