مهسا فایل |
سایت دانلود فایل پاورپوینت کامل ادیب نیشابوری، عبدالجواد ۴۴ اسلاید در PowerPoint
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت کامل ادیب نیشابوری، عبدالجواد ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ادیب نیشابوری، عبدالجواد ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت کامل ادیب نیشابوری، عبدالجواد ۴۴ اسلاید در PowerPoint :
۱
ولادت۲
تحصیلات۳
تدریس۴
شاگردان۵
ویژگیهای اخلاقی۶
ادیب و سبک خراسانی۷
وفات۸
محتوا و سبک شعر۹
اشعار صوفیان ادیب۱۰
ادیب در دور مشروطیت۱۱
امتیاز شعر ادیب۱۲
شعرشناسی ادیب۱۳
آثار۱۴
پانویس۱۵
منابع مقاله۱۶
وابستهها
عبدالجواد اَدیبِ نِیشابوری (۱۲۸۱- ذیقعد ۱۳۴۴ق/ ۱۸۶۴- م ۱۹۲۶م)، ادیب، مدرس و شاعر نامدار دور مشروطیت که در بسیاری از علوم از سرآمدان عصر خویش بود.
ولادت
وی در روستای بجن گِرد (بیژن گِرد) از بلوک درب قاضی از توابع نیشابور زاده شد. ولادت او را در ۱۲۸۴ق و ۱۲۸۰ق نیز نوشتهاند، اما چنانکه او خود گفته، سال تولدش ۱۲۸۱ق بوده است. پدر عبدالجواد کشاورزی تنگدست بود.
تحصیلات
عبدالجواد در ۴ سالگی به بیماری آبله مبتلا شد و بینایی یک چشم خود را از دست داد و برای چشم دیگر وی نیز بینایی اندکی ماند. از اینرو، پدرش او را به مکتب نمیفرستاد، اما عبدالجواد با نمایاندن حافظ قوی و استعداد خود به پدر، او را بر آن داشت که فرزند را به مکتب بسپارد.
عبدالجواد پس از فراگیری خواندن و نوشتن و آموختن مقدمات زبان عربی در زادگاه خود، رهسپار نیشابور شد و در مدرس گلشن دروس مقدماتی عربی را ادامه داد و به فراگیری منطق نیز پرداخت. سپس برای تکمیل آموختههای خویش در حدود سال ۱۲۹۷ق راهی مشهد شد و در مدارس خیراتخان، فاضل خان و نواب مسکن گزید.
ادیب در مشهد، برخی از متون عربی مانند شرح قطر الندى اثر ابن هشام، شرح سیوطی بر الفی ابن مالک و شرح جامی بر کافی ابن حاجب را نزد چند تن از استادان آموخت، اما پس از آن دیگر نزد استادی نرفت و سطح عالی ادبیات عرب و کتابهایی چون مغنی اللبیب ابن هشام، مطوّل تفتازانی، مقامات بدیعی و مقامات حریری را با مطالعه و ممارست خویش فرا میگرفت و در همان حال در سطوح پایینتر بهتدریس میپرداخت.
تدریس
ادیب پیش از مرگ پدر سفری به نیشابور کرد و در حدود سال ۱۳۱۰ق به مشهد بازگشت و تا پایان عمر در مدرس نواب اقامت گزید و در واقع تدریس حرفهای او از همین سال آغاز شد.
ادیب در دو سطح متوسط و عالی تدریس میکرد. در سطح متوسط برای عموم طلاب بیشتر شرح نظام بر الشافی ابن حاجب، مغنی و مطول میگفت و برای شاگردان خصوصی، سطح عالی ادبیات عرب را از متنهایی چون مقامات بدیعی و مقامات حریری و معلقات سبع، حماس ابوتمام و مجموعهای در باب عروض که خود گرد آورده بود، درس میداد و گاه منظوم ملاهادی سبزواری در فلسفه و منطق را نیز تدریس میکرد. تسلط و مهارت ادیب در فنون ادبی و محفوظات نظم و نثر عربی و پارسی او شگفتی همگان را برمیانگیخت.
ادیب در علوم عقلی و نقلی چون فلسفه، نجوم، ریاضیات، طب، موسیقی نظری، فقه، اصول، رجال و تاریخ دستی داشت. شیو تدریس او خطابی بود و شاگرد اجاز بحث و پرسش نداشت. وی بر آن بود که با این روش درس را بهگونهای تقریر میکند که هیچ اشکالی حتى برای شاگردی با پایینترین سطح استعداد، برجای نمیماند.
شاگردان
ادیب به لفظِ قلم سخن میگفت و به یاری حافظهای نیرومند، تمامی دانستههای خویش را به طوری منسجم به شاگردان القا میکرد و همین امر حلقههای درس او را چنان جذاب و شیرین ساخته بود که گاه بیش از ۳۰۰ طالب علم در آن حضور مییافتند. ازاینرو، وی بیش از شاعری ارزشمند، مدرّسی توانا بود و در مکتب او ادبا و فضلای بسیاری پرورش یافتند و به دست دانش آموختگان مکتب او نخستین دانشکدههای ادبیات در ایران تأسیس شد.
کسانی چون ملک الشعرا بهار، بدیعالزمان فروزانفر، محمدتقی مدرس رضوی، محمدپروین گنابادی، ادیب طوسی، سید محمدباقر عربشاهی سبزواری، محمود فرخ و مجدالعلای بوستان از دانش آموختگان مکتب اویند و ادیب تأثیری شگرف بر هر یک از اینان نهاد و متقابلاً از فضایل و کمالات آنان تأثیر پذیرفت. به گفت پروین گنابادی هنگامی که قصید دماوند بهار به چاپ رسید، ادیب با آنکه اندک رنجشی از ملکالشعرا در دل داشت، از خواندن سرود او بسیار به وجد آمد و بهار را استاد شاعران ایران خواند.
ادیب در ۳۵ سالگی شیفت یکی از شاگردان خود شد. مرگ نابهنگام آن شاگرد تأثیر شگرفی در زندگی ادیب گذارد و او به یاد «حبیب» شعرهایی عاشقانه سرود.
گفتهاند که عشق ادیب، عشق به «مظهری از مظاهر جمال» و عشقی صوفیانه و برخاسته از معنویت و دستآویزی برای شکوفایی ذوق غزلسرایی او بوده است.
ویژگیهای اخلاقی
ادیب با آنکه تنگدست بود، همگان از مناعت طبع و عزت نفس او یاد کردهاند. وی به مستمری سالان مدرس نواب و عایدی اندکی که از ملک ارثی به او میرسید، بسنده میکرد و دعوت هیچ یک از ثروتمندان و خانهای خراسان را نمیپذیرفت و در اواخر عمر از بزرگان جز صیدعلی خان با کسی مراوده نداشت و در برابر صاحب منصبان سر تعظیم فرود نمیآورد و به مدح کسی نمیپرداخت. قصید وی در ستایش مظفرالدین شاه نیز به سبب افتتاح مجلس شورای ملی بود.
پیشنهاد ریاست انجمن ادبی خراسان را نیز با سخنانی گزنده و تند رد کرد و به گفت ادیب طوسی حتی پیشنهاد مدرسی آستان قدس را که مستمری قابل توجهی داشت، نپذیرفت.
زندگی او در درس و بحث خلاصه میشد. تنها یک بار در اواخر عمر به زادگاهش و کاشمر و مَحْوَلات (از بخشهای تربت حیدریه) سفر کرد.
تنها تفریح او گردش در باغهای مشهد بود که آن هم به بحثهای ادبی میگذشت و گاه در پایان هفته به منزل دوستانش از جمله ایرج میرزا و میرزا قهرمان (شکسته) میرفت.
وضع ظاهری ادیب برخلاف محیط طلبگی آنروز آمیزهای از سنتهای قدیم و جدید بود، با این حال نسبت به امور مذهبی تعصب داشت.
ادیب و سبک خراسانی
ادیب به هنگام تحصیل در نیشابور با دیوان قاآنی آشنا شد. ازاینرو در آغاز به سبک وی اشعاری میسرود و گاه شعرهای او را تضمین میکرد، اما پس از ورود به مشهد و دیدار با صیدعلیخان درگزی و به اشارت وی، به سبک خراسانی روی آورد و با آثار شاعرانی چون فردوسی، فرخی سیستانی، منوچهری، عسجدی، مسعود سعد سلمان آشنا شد و در نظر او دیگر اشعار قاآنی سست مینمود. پیوند و ارادت ادیب به صیدعلی خان تا قتل او در ۱۳۳۶ق پایدار بود و ایندو به استقبال یکدیگر شعرها سرودند. ادیب گرچه خود
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
