پاورپوینت کامل ابوحنیفه نعمان بن ثابت کوفی تیمی ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابوحنیفه نعمان بن ثابت کوفی تیمی ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابوحنیفه نعمان بن ثابت کوفی تیمی ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابوحنیفه نعمان بن ثابت کوفی تیمی ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

۱
ولادت۲
تحصیلات۳
وفات۴
آثار۵
منابع مقاله۶
وابسته‌ها

مرقد ابوحنیفه، نعمان بن ثابت در بغداد

نام
ابوحنیفه، نعمان بن ثابت

نام‌های دیگر

امام الاعظم

نعمان بن ثابت

نام پدر

ثابت

متولد

۸۰ق

محل تولد

کوفه و به قولی فارس

رحلت

۱۵۰ ق

اساتید

حماد بن سلیمان

امام صادق(ع)

امام باقر(ع)

ربیعه بن ابى عبدالرحمن ابن شهاب زهرى

برخی آثار

شرح العالم و المتعلم

شرح کتاب الفقه الاکبر

کد مؤلف

AUTHORCODE01746AUTHORCODE

نعمان بن ثابت بن زوطی مشهور به ابوحنیفه (۸۰- ۱۵۰ق) متکلم و فقیه مشهور کوفه در قرن دوم هجری قمری و پایه‌گذار مذهب حنفى از مذاهب فقهی اهل تسنن است. او یکى از چهار امام بزرگ مکتب خلفا است، حنفیان به او “امام اعظم” و “سراج الائمه” لقب داده‌اند. «لولا السَّنَتان لهلک النعمان.» از سخنان اوست.

ولادت

سال ۸۰ق در کوفه به دنیا آمد. اجدادش ایرانى و از اهل کابل و یا به قولى از قریه‌هاى اطراف خراسان بودند که ظاهرا در جریان فتح آنجا، به اسارت در آمده و به عراق برده شدند. ابوحنیفه مدتى در کوفه، شغل بزازى داشت و بعدها مشغول تحصیل علم شد.

تحصیلات

از بسیارى از فقهاى کوفه علم آموخت؛ ولى استاد اختصاصى‌اش “حماد بن سلیمان” بود که هجده سال در مجلس درسش شرکت کرد و تا موقع فوت او، با او بود. روش او در فقه بر مبناى قیاس بود. در زمان تحصیل؛ یعنى قبل از سال ۱۱۴ق. چند سفر به حجاز رفت. در مدینه مدتى در مجلس درس ربیعه بن ابى عبدالرحمن ابن شهاب زهرى، محمد بن متکدر و دیگر افراد بود و از امام باقر علیه‌السلام هم مدت‌ها بهره برد و مدت دو سال هم در محضر امام صادق(ع)، امام ششم شیعیان، شاگردى کرد و سپس از امام جدا شد. بارها مى‌گفت:لولا السَّنَتان لهلک النعمان. اگر دو سال شاگردى امام صادق نبود، هلاک مى‌شدم.

او در مکه مدتى ملازم مجلس “عطاء بن ابى رباح” فقیه بزرگ شهر و دیگران بود و در حدیث و فقه تبحر زیادى پیدا کرد. او رفت و آمدهایى هم به بصره داشت. بعد از فوت “حماد بن سلیمان” استادش، به عنوان برجسته‌ترین شاگرد او، تدریس فقه مى‌کرد و فتوا مى‌داد و از این رو، مردم استقبال خوبى از او می‌کردند. در سال‌هاى آخر حکومت بنى‌امیه، او با مخالفت شدیدى که نسبت به آن‌ها نشان مى‌داد، مورد توجه جناح‌هاى مخالف حکومت (غیر از خوارج) قرار گرفت و از این رو، در زمانى که خوارج صفرى، کوفه را تصرف کردند، ابوحنیفه با آن‌ها مناظراتى داشت. سال ۱۲۹ق. فرمانرواى عراق از طرف مروان حمار، به او پیشنهاد کرد تا سمت قضاوت را بپذیرد؛ ولى او قبول نکرد و بعد به خاطر فشارى که از طرف حکومت بنى‌امیه به او مى‌آمد، کوفه را ترک کرد و به مکه رفت.

در مدتى که در مکه بود، از فرصت به دست آمده، برای تبلیغ اعتقادات و عقاید و افکارش بهره برد. با “ایوب سختیانى” فقیه بصره، سخت رقیب بود. بعد از اینکه بنى‌امیه برکنار شدند و بنى‌عباس روى کار آمد، ابوحنیفه دوباره به کوفه برگشت؛ ولى با حیله‌هاى لفظى خود با خلیفه عباسى سفاح بیعت نکرد. کم کم مخالفتش با دستگاه عباسیان ظاهر شد و این زمانى بود که به علت تمایل به “زیدیه” و هوادارى قیام ابراهیم بن عبدالله محض، نامه‌اى به ابراهیم نوشت و از او خواست به کوفه بیاید تا از کمک و یارى او بهره‌مند شود و مردم را نیز به کمک ابراهیم تشویق مى‌کرد. ولى با سرکوبى نهضت ابراهیم از طرف منصور خلیفه عباسى، ابوحنیفه کنار رفت و به خاطر نفوذش، از خشونت منصور، در امان ماند. در سال‌هاى آخر عمر، منصب قضاوت از طرف منصور به او پیشنهاد شد؛ ولى او رد کرد و حاضر نشد، در هیچ قسمت از کارهاى حکومتى خلیفه عباسى، دخالت کند. ظاهرا به دلیل این سرسختى‌هائى که او نشان داد، و رأیى که برخلاف دستگاه عباسى در نقض عهدنامه موصلیان و سابقه هوادارى او در تفکرات سیاسى و ارادتش به محمد و ابراهیم، فرزندان عبدالله محض، منصور دوانیقى، او را به بغداد فرا خواند و به زندان انداخت و بر اثر زهر در زندان در سال ۱۵۰ق، در زندان در گذشت و در نزدیکى پل کاظمین فعلى، به خاک سپرده شد. محله‌اى که مقبره اوست، امروزه آنجا را «حى الاعظمیه» مى‌گویند.

ابوحنیفه به اهل‌بیت عصمت و طهارت و مخصوصاً به حضرت امیر(ع) ارادت داشت و مخالفان آن حضرت را ضد حق مى‌دانست. امام باقر(ع) از جمله مشایخ و اساتید او بود و شرح ملاقات او با آن حضرت در مدینه در کتب تاریخى هست که چگونه در جواب ایشان در اعتراض به روش قیاس در کمال ادب زانو مى‌زند و خود را از تهمت قیاس فاسد، دور مى‌کند. البته حضرت امام صادق علیه‌السلام با روش قیاس او مخالف بودند؛ ولى این مخالفت، بى‌شک صرفا جنبه علمى و بحثى داشته و با احترامى که ابوحنیفه نسبت به امام صادق(ع) داشته و ارادت او ک