پاورپوینت کامل ابوجعفر محمد بن حبیب بغدادی ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابوجعفر محمد بن حبیب بغدادی ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابوجعفر محمد بن حبیب بغدادی ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابوجعفر محمد بن حبیب بغدادی ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

۱
ولادت۲
جمع‌آوری اشعار و شعرا۳
آثار۴
پانویس۵
منابع مقاله۶
وابسته‌ها

ابن حبیب، محمد بن حبیب

نام
ابن حبیب، محمد بن حبیب

نام‌های دیگر

اب‍ن ‌ح‍ب‍ی‍ب ‌ب‍غ‍دادی‌، اب‍و ج‍ع‍ف‍ر م‍ح‍م‍د ب‍ن ‌ح‍ب‍ی‍ب‌

ب‍غ‍دادی‌، م‍ح‍م‍د ب‍ن‌ح‍ب‍ی‍ب

نام پدر

حبیب

متولد

محل تولد

بغداد

رحلت

۲۴۵ ‌‎ق یا ۸۵۹ م

اساتید

برخی آثار

المحبر

أسماء المغتالین من الأشراف فی الجاهلیه و الإسلام

مختلف القبائل و مؤتلفها

کد مؤلف

AUTHORCODE05175AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، ابن حبیب (ابهام زدایی) را ببینید.

برای دیگر کاربردها، بغدادی (ابهام زدایی) را ببینید.

ابن حبیب، ابوجعفر محمد (متوفای ۲۴۵ ق/۸۵۹ م)، مورّخ، نحوى و لغوى.

ولادت

وى در بغداد زاده شد و در سامرا درگذشت. او از باب ولاء به خاندان محمد بن عباس هاشمى، «هاشمى» نیز خوانده شده و از باب اشتهار به علم تاریخ، «اخبارى» و به سبب تألیف کتاب المحبّر، محبّرى لقب یافته بود. از زندگى او تقریبا هیچ نمى‌دانیم، حتى معلوم نیست پدرش که بوده است. گویند حبیب نام مادر او بود (و به همین جهت آن کلمه را غیر منصرف تلقى کرده‌اند) که شاید پیش از ولادت محمد، بر اثر ملاعنه از شوى خود جدا شده بود. برخى نیز حبیب را پدر او انگاشته و سلسل نسب او را چنین نوشته‌اند: محمد بن حبیب بن امیّه بن عمر.

جمع‌آوری اشعار و شعرا

در نیم اول سد ۳ ق۹/ م، کار گردآورى آثار و اخبار و ادب عربى به اوج رسیده و کار تدوین نگارش و ابداع آغاز شده بود. میان دو مرحل گردآورى و تدوین، ابن حبیب و برخى از هم‌عصران وى حلق پیوند به شمار مى‌آیند. از فهرست کتاب‌هاى او که پس از این خواهد آمد، چنین برمى‌آید که وى هم به جمع‌آورى اشعار و اخبار شعرا همت گماشته، هم به تاریخ و انساب پرداخته و هم خود به تألیف کتاب‌هایى که از نوآورى تهى نیست، دست زده است. همچنین ملاحظه مى‌کنیم که وى در میان بزرگ‌ترین راویان زمان خویش جاى دارد. او خود از ابن کلبى، ابن اعرابى، قطرب، ابوعبیده و دیگران روایت کرده و مردانى چون سکّرى (متوفای ۲۷۵ ق۸۸۸/ م) و محمد بن احمد بن ابى عرابه از او روایت کرده‌اند (این نامها در هم منابع کهن مذکورند، جز نام محمد بن احمد که فقط خطیب بغدادى و سمعانى آورده‌اند). وى همچنین با ثعلب (متوفای ۲۹۱ ق۹۰۴/ م) روابط دوستى داشت.

حکایت این روابط، یکى از نادر روایاتى است که دربار ابن حبیب به دست ما رسیده است و نشان مى‌دهد که وى، با آنکه چندین سال از ثعلب بزرگ‌تر بود، از حضور او در مجلس خویش بیمناک بود و از «املاء» خوددارى مى‌کرد، به خصوص که یک بار وى در توضیح بیتى از حسّان فرو ماند و ثعلب به جاى او پاسخ گفت. با اینهمه از این روایات، هیچ بوى خصومت و رقابت به مشام نمى‌رسد و گویى هم حضور ثعلب در مجلس او و هم سکوت ابن حبیب، از باب احترام متقابل بوده است. اما نمى‌دانیم مجلس درس ابن حبیب چگونه بود. غالباً گفته‌اند وى آموزگار بود.

یاقوت از ابن ابى روبه نقل مى‌کند که وى در مکتب خود فرزندان عباس بن محمّد را درس مى‌داده است و تنها شعرى که از وى مى‌شناسیم دو بیت در بیان حال نابسامان «معلم» است که بر اثر معاشرت با کودکان عقل خود را نیز از دست مى‌دهد. نکت جالب توجه آنکه وى با پدر ابن رومى (متوفای ۲۸۳ ق۸۹۶/ م) دوستى داشت و شاعر نیز در جوانى نزد او درس خوانده است.

همگان، وى را عالم به أنساب و اخبار و راوى مورد اعتمادى دانسته‌اند، امّا در این میان مرزبانى که از تکریم و تمجید او فروگذار نکرده است، روایت شگفتى آورده مبنى بر اینکه وى آثار دیگران را مى‌گرفت و به نام خود مى‌ساخت و به عنوان نمونه از کتاب اسماعیل بن ابى عبدالله نام برده که ابن حبیب آن را سراسر نقل کرده و سپس نام شعرایى را که به بیتى از ابیات خود شهرت یافته‌اند، به آن افزوده و آن مجموعه را متعلق به خود خوانده است. این داستان را اگر چه صفدى و ابن قاضى شهبه و سیوطى به اختصار آورده‌اند، اما گویى چندان مورد تأیید دانشمندان نیست، به خصوص که مى‌بینیم غالب نویسندگان به روایات او استناد کرده‌اند، مثلاًابوالفرج اصفهانى ۱۷ روایت از روایات مربوط به فرزدق را از قول او نقل کرده است. قابل ذکر آنکه او خود اکثر این روایات را از اصمعى (متوفای ۲۱۵ ق۸۳۰/ م) که در شمار استادان او یاد نکرده‌اند، اخذ کرده است.

نمى‌دانیم که ابن حبیب به چه مذهب بوده است. با اینهمه حمید الله به استناد اینکه وى نام عائشه و ابوبکر و عمر را با عبارت «رحمه‌الله» و نام خدیجه و على(ع) را با «رضى‌الله‌عنه» همراه کرده و گاه نیز خطاهایى به عمر نسبت داده، وى را شیعى مذهب پنداشته است.

<