پاورپوینت کامل دیوان محسن فانی ۱۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دیوان محسن فانی ۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دیوان محسن فانی ۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دیوان محسن فانی ۱۵ اسلاید در PowerPoint :

دیوان محسن فانی، بخشی از سروده‌های ملا محسن فانی کشمیری (۱۰۸۱-۱۰۲۴ق) است. این دیوان با گردآوری، تصحیح و حواشی «ک. ل. تیکو» (زاده ۱۹۲۵م) و مقدمه سعید نفیسی (۱۳۴۵-۱۲۷۴ش) چاپ شده است و فقط غزلیات و رباعیات او را در بر دارد و از قصیده، قطعه و چهار مثنوی او به نام‌های «ناز و نیاز»، «میخانه»، «مصدر الآثار» و «هفت اختر» تُهی است[۱]‏.

فانی، از سرآمدان شاعران پارسی‌گوی کشمیر است که ظاهرا آنچه سروده است دست‌نخورده، به ما رسیده است. ازاین‌رو، می‌توان از همه اندیشه او آگاه شد. شعر او به سبک شعر ایرانی قرن نهم است که بیشتر، از جنبه‌های رئالیسم (واقع‌گرایی) و ناتورالیسم (طبیعت‌گرایی) و نه امپرسیونیسم (برداشت آنی یا لحظه‌ای و نه بازنمایی عین واقعیت) برخوردار است[۲]‏.
دو تن از شاعران بزرگ هندی به نام‌های «اسلم سالم» و «ملا محمدطاهر غنی کشمیری» (درگذشته ۱۰۷۹ق)، از سبک او پیروی کرده‌اند. فانی تعریف ویژه‌ای از شعر دارد و می‌گوید:

گاه سخن آب و گهی آتش است

گاه جگرسوز و گهی دلکش است

گاه کند زنده و گه جان برد

گاه دهد دین و گه ایمان برد[۳]

از قصیده‌های فانی، به‌جز آن‌هایی که در مدح «شاه‌جهان» سروده است و صاحب «مرآت ‌الخیال» هجده بیت از آن را نقل نموده است، چیزی در دست نیست. او در دیوان خود «شاه‌جهان»، «داراشُکوه»، «امیرالامرا صمصام‌الدوله»، «مُلاشاه برخشی» و «ظفر خان احسن» (حاکم کشمیر) را ستوده است. چنین به نظر می‌رسد که او پیش‌تر، به «شاهی» و «سلطانی» تخلص می‌کرده است:

بس‌که مدح پادشاه و شاهزاده گفته‌ام

گاه «شاهی» شد تخلص گاه «سلطانی» مرا

فانی در مواجهه با امیران مقتدر زمانه خود از ظرافت‌های بیانی بهره گرفته است؛ نمونه این بیان در تفاوتی که میان «شاه‌جهان» و فرزند ادیب و دانشمند او «داراشکوه» گذارده است، دیده می‌شود:

فانی از داراشکوه و قدسی از شاه‌جهان

فرق بسیار است از هم آفتاب و ماه را

او در جای دیگر، بی‌اعتنایی خود را به ناخشنودی شاه‌جهان این‌گونه بیان می‌کند:

چون شاهِ مُلک قناعت شدم چه غم دارم

اگر ز شاه‌جهانم خطاب خانی نیست

قِرانِ کوکب بَختم به ماهِ روی تو باد

چه شد که مِهر ز صاحب‌قران ثانی نیست

فانی به داراشکوه، فراوان ارادت داشته است و اشعار بسیاری در وصف و تحسین او سروده است؛ گاه او را محبوب خود و گاه پیر خویش می‌داند:

داغ شو یوسف که ما را از غم داراشکوه

عشق، برعکس زلیخا در جوانی پیر کرد

فانی، که سجده داراشکوه کرد

دیگر سرش به ه