مهسا فایل |
سایت دانلود فایل پاورپوینت کامل ابن منیر طرابلسی، احمد بن منیر ۴۰ اسلاید در PowerPoint
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت کامل ابن منیر طرابلسی، احمد بن منیر ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابن منیر طرابلسی، احمد بن منیر ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت کامل ابن منیر طرابلسی، احمد بن منیر ۴۰ اسلاید در PowerPoint :
۱
ولادت۲
پیشه۳
تحصیلات، اساتید، تدریس۴
طرابلس، دمشق۵
دوستی با بزرگان علم و سیاست۶
زندان و قطع زبان، سرگردانی۷
منزلت نزد سلطان، مناصب۸
شعر۹
تهمت بىاحترامى به صحابه۱۰
هجاهای دو گونه۱۱
وفات۱۲
آثار۱۳
پانویس۱۴
منابع مقاله۱۵
وابستهها
ابن مُنیر، ابوالحسین احمد بن منیرطرابلسى، ملقب به مهذبالدین و عینالزمان (۴۷۳- ۵۴۸ق/۱۰۸۰-۱۱۵۳م)، شاعر هجوسرای شیعى.
ولادت
وی در طرابلس شام به دنیا آمد.
پدرش که به رفوگری اشتغال داشت، چندان به خاندان اهلبیت(ع) عشق مىورزید که اشعار عونى شاعر شیعى را در ستایش خاندان پیامبر (ص) در بازارهای طرابلس به صدایى خوش مىخواند.
پیشه
احتمالاً ابن منیر چندی شغل پدر را پیشه خود ساخته بود، چه گاه وی را شاعرِ «رفّاء» (رفوگر) نامیدهاند.
تحصیلات، اساتید، تدریس
با این حال وی به تحصیل پرداخت و سپس شاعری پیشه کرد.
از استادان وی آگاهى نداریم، اما احتمالاً نزد استادان دارالعلم طرابلس، از جمله ابوعبدالله طلیطلى، دانش آموخت. گویند هم آنان بودند که وی را به رفض و غلو در تشیع رهنمون شدند، اما بىشک جامعه شیعى مذهب طرابلس آن روزگار در این امر تأثیر فراوان داشته است.
وی لغت و ادب را نیک فراگرفت، قرآن کریم و جمهره ابن درید را از بر کرد و چندان دانش آموخت تا به استادی رسید و حلقه درسى پیرامون او تشکیل گردید.
طرابلس، دمشق
با آنکه دو تن از نخستین کسانى که به شرح زندگى وی پرداختهاند، خود با وی دیدار کردهاند، باز آگاهیهای ما درباره نخستین دوره زندگى وی اندک است. ظاهراً وی ۳۰ سال نخست زندگى خویش را در طرابلس گذراند و پس از سقوط آن شهر به دست صلیبیان، احتمالاً به همراه گروهى از مردم شهر به دمشق رفت. با ورود به دمشق، زندگى پرکشاکش وی آغاز شد.
او که به سبب مذهب و نیز زبان گزندهاش، مورد کینه رقیبان بود، اتابک طغتکین را مدح گفت تا شاید به او نزدیک گردد، اما بدخواهان از نادانى سلطان ترک زبان بهره جستند و همان مدیحه را وسیله سعایت قرار دادند. طغتکین بر وی خشم گرفت و در صدد مجازاتش برآمد، اما یوسف بن فیروز که حاجب حرم بود، وی را از مهلکه رهانید و همراه کاروان برید به بغداد فرستاد.
گویند دلیل خشم سلطان، تغزل ابن منیر به یکى از نزدیکان وی بوده است، اما احتمالاً، بنا به گفته ابن عدیم این هر دو عامل در این امر تأثیر داشته است.
دوستی با بزرگان علم و سیاست
ابن منیر در بغداد با بسیاری از بزرگان علم و سیاست، از جمله شریف موسوی، نقیب علویان که برخى وی را با شریف رضى و نیز شریف مرتضى اشتباه کردهاند، فقیه عبدالوهاب بن عبدالواحد، شیخ حنبلیان و معروف به شرفالسلام و نیز ابن صدقه وزیر المسترشد بالله دوستى و پیوند یافت و در قصیدهای ابن صدقه را ستود. دوستى وی با نقیب علویان سپس موجب پدید آمدن ماجرایى گردید که تذکرهنویسان را به برداشتهای گوناگون کشانید.
زندان و قطع زبان، سرگردانی
پس از مرگ طغتکین (۵۲۲ق/۱۱۲۸م) ابن منیر بار دیگر به دمشق بازگشت و ظاهراً کوشید تا ضمن تقرب به تاجالملوک بوری بن طغتکین، با رشیخند و هجا از دشمنان خویش انتقام کشد، اما بخت با وی یار نشد و سلطان به جرم هجو بزرگان دمشق او را به زندان افکند و فرمان به قطع زبان وی داد. این بار نیز یوسف بن فیروز در برابر سلطان به شفاعت برخاست و سلطان از وی درگذشت، اما فرمان داد که دمشق را ترک گوید.
پس از این تبعید ابن منیر به حلب رفت و گویا در همین روزگار بود که با ابن قیسرانى شاعر همروزگار خویش آشنایى یافت و بین آن دو پیوندی رقابتآمیز پدید آمد که تا پایان عمرِ آنان استوار بود.
پس از مرگ تاجالملوک (۵۲۶ق/۱۱۳۲م) و آغاز فرمانروایى اسماعیل ابن بوری، دلبستگى ابن منیر به دمشق، بار دیگر وی را بدانجا کشانید، اما این بار نیز گرفتار خشم اسماعیل بن بوری شد، چندانکه سلطان بر مصلوب کردن وی عزم کرد. وی ناچار در مسجد «وزیر» پنهان شد و باز از دمشق گریخت، چندی در حماه، شیزر، و حلب سرگردان بود، تا آنکه در ۵۲۹ق/۱۱۳۵ پس از مرگ اسماعیل، بار دیگر به دمشق بازگشت، اما این بار نیز از ترس ابن صوفى وزیر مجیرالدین آبق باز به شیزر گریخت و کینه آن دو را سخت به دل گرفت و در موقع مناسب خشم خویش را بر آنان فروریخت.
منزلت نزد سلطان، مناصب
در همین هنگام بود که فقیه زینالدین بن حلیم در شیزر با وی دیدار کرد و از وی خواست تا به دمشق بازگردد و به خدمت معینالدین اُنُر که از بزرگان حکومت دمشق و مردی نیک و بخشنده بود، در آید و سپس طى نامهای دعوت خود را تکرار کرد، اما ابن منیر که از دمشق خاطرههایى بس دردناک داشت، این دعوت را نپذیرفت، زیرا وی در این هنگام اگر چه پیری سپید موی بود، ستاره اقبالش خوش درخشیده بود و نزد ابوالعساکر سلطان بن منقذ منزلتى داشت، چندانکه شاعران جویای نام را برای تقریب به بنومنقذ به توصیه او نیاز مىافتاد.
اندکى پس از آن نیز (احتمالاً ۵۳۴ق) به خدمت عمادالدین زنگى درآمد و قصیدههای بسیاری در ستایش او و پیروزیهایش بر صلیبیان سرود.
این اشعار که بخش بزرگى از سرودههای برجای مانده اوست، برای تشویق مسلمانان در جنگ با صلیبیان سخت به کار مىآمد و از این روی در ممدوح نیز کارگر مىافتاد و برای ابن منیر مقام و احترامى شایسته به ارمغان مىآورد.
وی دست کم در دو نبرد عمادالدین با صلیبیان در رکاب وی بود.
پس از عمادالدین، وی به فرزند او نورالدین پیوست و تا پایان عمر در خدمت او بود، یک بار نیز از سوی وی به سفارت فرستاده شد.
در ۵۴۶ق/۱۱۵۱م نورالدین دمشق را به سبب سازش مجیرالدین آبق با صلیبیان، محاصره کرد و ابن منیر د
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
