پاورپوینت کامل ابن عمار بصری، ابی‌عمر زبان بن علاء ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابن عمار بصری، ابی‌عمر زبان بن علاء ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابن عمار بصری، ابی‌عمر زبان بن علاء ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابن عمار بصری، ابی‌عمر زبان بن علاء ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

۱
نام، نسب۲
زادگاه، تحصیلات۳
اساتید، مشایخ۴
رئیس قراء بصره۵
مذهب۶
دوران ابوعمرو۷
وفات۸
محاسن قرائت ابوعمرو۹
مقایسه قرائت ابوعمرو و دیگر قراء سبع۱۰
استقبال اهل فن از قرائت ابوعمرو۱۱
شاگردان۱۲
رواج قرائت ابوعمرو۱۳
ابوعمرو در حدیث۱۴
توثیق رجالی۱۵
ابوعمرو در لغت و نحو۱۶
ابوعمرو و گویش‌های قبایل و گروه‌های مختلف عرب۱۷
ابوعمرو و ظرایف ادبی۱۸
ابو‌عمرو و وقایع تاریخی۱۹
پانویس۲۰
منابع مقاله۲۱
وابسته‌ها

اَبوعَمْرِو بْنِ عَلاء، زبّان بن علاء بن عمّار بن عریان(۶۸-۱۵۴ ق / ۶۸۷-۷۷۱ م)، از قراء سبعه، ادیب و اخباری بصری.

نام، نسب

اختلاف روایات و در مواردی تصحیف، موجب شده است که نام او متجاوز از ۲۰ صورت گوناگون ضبط گردد. در منابع معتبر نسب او به قبیل عرب مازن رسانیده شده است و گفته‌اند که در میان قاریان هفتگانه تنها ابوعمرو و ابن عامر نسب عربی داشته‌اند. اینکه وکیع بن جراح بر سنگ مزار او نوشته‌ای دیده بوده که نشان می‌داده است وی با قبیل بنی حنیفه نسبت ولاء داشته و اینکه در روایتی آمده که اصل خاندان وی از کازرون فارس بوده است، نمی‌تواند چندان قابل تکیه باشد.

زادگاه، تحصیلات

ابوعمر ظاهراً در بصره متولد شد و در همانجا از کودکی به تحصیل آغاز کرد. از نخستین استادان بصری او می‌توان نصر بن عاصم لیثی (د ۸۹ ق) را نام برد که ابوعمرو از وی قرائت و نحو آموخته است.

ابوعمرو چندی در محیط بصره که در آن روزگار از مهم‌ترین مراکز علمی به‌شمار می‌رفت، رشد و پرورش یافت، تا اینکه پدر وی به عللی مورد خشم امیر عراق، حجاج بن یوسف ثقفی، قرار گرفت و ناگزیر بصره را به قصد حجاز ترک گفت. درنگ وی در مکه و مدینه این امکان را برای ابوعمرو فراهم ساخت تا از بزرگان حرمین بهره گیرد. این دوره از تحصیل ابوعمرو بی‌تردید نقش مؤثری در شکل‌گیری شخصیت علمی او داشته است.

چندی بعد پدر ابوعمرو ناچار شد از حجاز نیز بیرون رود؛ پس راه یمن در پیش گرفت و چندی به حال اختفا در صنعا گذرانید، تا آنگاه که خبر مرگ حجاج در ۹۵ ق به دیار یمن رسید و ابوعمرو راهی وطن شد و در بصره مسکن گزید.

اینکه در روایتی آمده که ابوعمرو در مکه زاده شد و در بصره پرورش یافت، با وقایع زندگی او چندان سازگاری ندارد.

اساتید، مشایخ

به هر روی ابوعمرو در بصره، کوفه، مکه و مدینه از بسیاری مشایخ دانش آموخت.
این تعدد و تنوع استادان که در توفیق وی نقش بسزایی داشت، از طرف برخی شرح حال‌نویسان نیز مورد تأیید قرار گرفته است. چنانکه ابن جزری یادآور شده که هیچ‌یک از قاریان هفتگانه از اینهمه استاد برخوردار نبوده‌اند. در زمر استادان بنامی که ابوعمرو از آنان قرائت آموخت، می‌توان از مجاهد بن جبر، سعید بن جبیر، عکرمه بن خالد، عطاء بن ابی رباح، ابن کثیر، ابن محیصن و حمید بن قیس از قاریان مکه، ابوجعفر یزید بن قعقاع، ابن رومان و شیبه بن نصاح از قراء مدینه و حسن بصری و یحیی بن یعمر از قاریان بصره نام برد.

رئیس قراء بصره

ابوعمرو به زودی احترام اهل قرائت بصره را جلب کرد و به عنوان رئیس قراء شناخته شد و در حیات استاد نامدارش حسن بصری (د ۱۱۰ ق) در مسجد بصره بر مسند اقراء نشست.

فرزدق، شاعر مشهور آن روزگار، در ملاقاتی که با ابوعمرو داشت، مجذوب شخصیت علمی او گردید و مدیحه‌ای در ستایش وی سرود. در فاصل ۱۰۵-۱۱۵ ق، ابوعمرو همراه جریر، دیگر شاعر نامی آن دوره، برای دیدار با هشام بن عبدالملک خلیف اموی سفری به شام داشته است.

مذهب

منابع ابوعمرو را از اهل‌سنت دانسته و یادآور شده‌اند که وی به عقاید مرجئ گرایش داشته است. وی در دوره‌ای از زندگی خود کتب و دفاتر روایاتش را از خود دور کرد و به تنسک و عبادت روی آورد.

دوران ابوعمرو

ابوعمرو در طی عمر دراز خود دوران اقتدار بنی‌مروان و حکومت حجاج بر عراق، انحطاط خلافت اموی، انتقال قدرت از بنی‌امیه به بنی‌عباس و اوایل خلافت عباسی را شاهد بود.

وفات

نوشته‌اند که وی در اواخر عمر برای دیدار با عبدالوهاب بن ابراهیم عباسی، والی شام راهی آن دیار شد و به هنگام بازگشت، وفات یافت. برخی از منابع وفات او را در کوفه دانسته و حتی گفته‌اند که مقبر او در کوفه شناخته بوده است، ولی ابن‌درید محل درگذشت او را بصره دانسته است.

محاسن قرائت ابوعمرو

در منابع به هنگام سخن از محاسن قرائت ابوعمرو، پای‌بندی او به سنت و قرائت پیشینیان مورد تأکید قرار گرفته است؛ با اینهمه وی قرائت اهل حجاز را اساس کار خود قرار داده و با اینکه اولین آموخته‌های او در مکتب بصره بوده، ولی در کار خود چندان قرائت بصریان پیش از خود را مورد توجه قرار نداده است.
بدون تردید ابوعمرو در قرائت خود مصحف بصره را که بسیار به مصحف مکه نزدیک بوده، در مدنظر قرار داده و در تمام موارد اختلاف مصاحف، از مصحف بصره پیروی کرده است. تنها موردی که رسم نقل شده از مصحف بصره با قرائت نقل شده از ابوعمرو همخوانی ندارد، در آی ۲۶ از سور غافر است که ابوعمرو عبارت «أو أن یُظْهِرَ» را «وَ أن یُظْهِرَ» قرائت کرده است. این پیروی از مصحف بصره، صبغ بصری قرائت او را قوت بخشیده است.
ابوعمرو تا حد ممکن در قرائت خود گرایش به تسهیل و تخفیف لفظ داشته و به دنبال تکلف نبوده است. به عنوان مثال وی در مورد همز ساکن، بنا را بر تخفیف آن گذارده و تنها در مواردی از تخفیف آن خودداری نموده که دلیل خاص نحوی یا لغوی وجود داشته، یا اینکه در آن موارد بخصوص تلفظ همزه و ترک تخفیف بر زبان روان‌تر بوده است. مشخص بارز دیگر در قرائت ابوعمرو گرایش بسیار او به ادغام متقاربین است، همچون ادغام دال در صاد در «مَقْعَد صِّدْقِ» و کاف در قاف در «ربُّک قَّدیراً». ترجیح یای مضارع بر تاء نیز به‌طور غالب در قرائت ابوعمرو دیده می‌شود.

مقایسه قرائت ابوعمرو و دیگر قراء سبع

در مقایسه بین قرائت ابوعمرو و دیگر قراء سبع، قرابت بسیاری بین او و استادش ابن کثیر مکی دیده می‌‌شود. همچنین در موارد زیادی قرائت ابوعمرو با کوفیان همخوانی دارد و موارد همراهی او با نافع و ابن‌عامر نیز در سطح محدودتری دیده می‌شود، اما در مواردی که ابوعمرو از شش قاری دیگر منفرد شده است، غالباً اختیار وی جهت نحوی دارد و گاه نیز جنب لغوی (مثلاً رُشْداً به جای رَشَداً).

استقبال اهل فن از قرائت ابوعمرو

قرائت ابوعمرو در دوران حیات وی مورد استقبال اهل فن قرار گرفت و کسانی چون شعبه و سعید بن جبیر از مشایخ بزرگ بصره و مکه آن را تأیید کردند.

شاگردان

در میان شاگردان ابوعمرو، ابومحمد یحیی بن مبارک یزیدی که خود از قراء چهاردهگانه به شمار می‌رود، عامل اصلی انتقال قرائت وی به آیندگان بوده و دو راوی اصلی قرائت ابوعمرو: ابوعمر حفص بن عمر دوری و ابوشعیب صالح بن زیاد سوسی، هر دو از شاگردان یزیدی بوده‌اند.
از دیگر شاگردان یزیدی که کمابیش در روایت قرائت ابوعمرو نقشی داشته‌اند، می‌توان ابراهیم بن حماد معروف به غلام سجاده، عامر ابن عمر اوقیه، ابوایوب سلیمان بن ایوب و ابوحمدون فصاص را نام برد.
بجز یزیدی چند تن دیگر از شاگردان ابوعمرو نیز به روایت قرائت وی همت گماشته‌اند که روایت آنان گه‌گاه در کتب قرائت ثبت شده است، از آن جمله‌اند: شجاع بن ابی نصر بلخی، عباس بن فضل انصاری، عبدالوارث بن سعید تنوری، ابوزید انصاری، عبدالمل