پاورپوینت کامل نصوص‌ صوفیه‌ غیر منشوره لشقیق‌ البلخی‌، ابن‌ عطا‌ء الادمی، النفری ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نصوص‌ صوفیه‌ غیر منشوره لشقیق‌ البلخی‌، ابن‌ عطا‌ء الادمی، النفری ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نصوص‌ صوفیه‌ غیر منشوره لشقیق‌ البلخی‌، ابن‌ عطا‌ء الادمی، النفری ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نصوص‌ صوفیه‌ غیر منشوره لشقیق‌ البلخی‌، ابن‌ عطا‌ء الادمی، النفری ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

۱
آداب العبادات۲
تفسیر ابن عطاء اُدمی۳
نصوص غیر منشوره۴
پانویس۵
منابع مقاله۶
وابسته‌ها

نصوص‌ صوفیه‌ غیر منشوره، اثری فراهم‌آمده از سه رساله عرفانی «آداب العبادات» شقیق بلخی (درگذشته ۱۹۴ق)، «تفسیر» ابن عطاء اُدمی (درگذشته ۳۰۹ق) و «موقف المواقف» نفّری (درگذشته ۳۴۴یا۳۵۴یا۳۶۶ق) است که پولس نویا یسوعی آن‌ها را گردآوری نموده است.

پولس می‌گوید: من این سه نص صوفیانه را که در اینجا گردآورده‌ام، آن‌ها را پیشتر در کتابم با نام «التفسیر القرآنی و اللغه الصوفیه» به زبان فرانسوی پژوهیده‌ام. هر چند، این نصوص رابط معناداری با یکدیگر ندارند، من در این‌جا آن‌ها را یکجا ارائه داده‌ام چرا که این متون، سه مرحله از راهی را که زبان تصوّف پیموده است نشان می‎دهند؛ نخستین کتاب، «آداب العبادات از شقیق بلخی است. او ما را به نخستین دوره از رویش زبان تصوف می‌برد. در این مرحله، یک صوفی (مانند شقیق) تجربه‌‍‌های صوفیانه‌اش را با زبان قرآن بیان می‌کند و این تجربه‌ها تا جایی که قرآن یاری می‌نموده، وجود می‌یافته است. چرا که آن‌ها از اندشیه‌ورزی در قرآن زایش یافته‌اند. برای همین است که شقیق را می‌بینیم که چگونه به حوریان شوق می‌ورزد و به سوی مَحبت الهی کشیده می‌شود. این شوق و محبت از واژه‌های دینی قرآن برگرفته شده است.

دومین کتاب، «تفسیر ابن عطا» از قرآن است. ابن عطا که از دوستان حلاج بوده است، در زمانه‌ای به سر ‌برده است که پای فلسفه یونانی به جهان اسلام باز شده و اندیشه‌های قرمطیان و اسماعیلیان گسترش یافته است. در این هنگام است که تجرب تصوف نزد ابن عطا پخته شده، چهارچوب‌ها و زبان ویژ خود را از عبارت‌ها، اشارت‌ها و رمزهایی که در این تجربه روحی آفرینش یافته‌اند به دست می‌آورَد و هم در اینجا است که محاوره‌ای میان تجربه و قرآن انجام می‌شود و صوفی در پرتو تجربه تازه‌اش به استنباط از قرآن و تأویل آن دست می‌زند.

در سومین مرحله، به نفّری می‌رسیم. او از اندیشیدن در قرآن گذر کرده، تا با خدا رو در رو سخن بگوید و یا سزاوار گشته، تا خداوند به‌سان یک همنشین، با او گفتگو کند. در اینجا است که صوفی خود را در حالتی می‌بیند که «گفتن» و «خاموش‌ماندن» برای او یکسان است چرا که صوفی در مرزی پا نهاده است که به گفتار نمی‌آید و زبان تعبیر و واژ تعریف، از هر چیزی حتی از زبان قرآن منفک شده‌اند. صوفی واژه‌ای می‌آفریند که از خود بیگانه است. نفّری در عبارتی می‌گوید: «و [خداوند] به من گفت: «حرف» از اینکه از خود خبر دهد، ناتوان است پس چگونه از من خبر دهد!؟». این، همان راز شگفت‌زدگی ما هنگام خواندن کتاب «مواقف» نفّری و گفتگوهای او با خداوند است که به زبانی بیان می‌شود که در عین نورانیتَش، مُبهم است.[۱]‏

آداب العبادات

این، رساله‌ای فشرده و پندآمیز از ابوعلی شقیق بن ابراهیم بلخی معروف به شقیق بلخی (درگذشته ۱۹۴ق) است. در این نوشتار، کانون کلام شقیق «صدق» است؛ او سخنش را با توصیف «اهل صدق» این‌گونه آغاز می‌کند: «منازلی که در آن‌ها راستی‌پیشگان در کار خودسازی‌اند، چهار منزل است، نخستین‌شان «زهد» است؛ دوم، «ترس» است؛ سوم، شوق به بهشت است؛ چهارم، دوستی با خداوند است. این‌ها همه، منازل «راست‌پیشگی» است». شقیق سپس در این نوشتار کوتاه، از تربیت نفس و ابزارهای آن می‌نویسد و مباحثی را در این باب می‌آورد که عبارتند از: «گرسنگی‌داشتن، چگونه خوردن و نوشیدن، روزه‌داشتن، چله‌نشینی، همراه‌شدن زهد با ترس از خدا، مشتاق بهشت بودن، مَحبت‌الهی‌داشتن و نمودیافتن نورانیت این انوار الهی در دل». او در پایان نوشتارش راستی‌پیشگان را سه دسته می‌کند و نورانی‌شدن دل را در گرو انجام پنج کار می‌داند که نخستینش بازگرداندن مظالم مال (حق الناس) است. سپس بخشیدن آنچه از خوراک افزون می‌آید؛ سوم، سرپیچی از خواهش نفس در آنچه خداوند از آن خشنود نیست؛ چهارم، از ناداری نترسیدن؛ پنجم، از سخن نیک و بد مردمان در بار خود باک‌نداشتن. شقیق می‌گوید این‌گونه است که دل نورانی می‌شود و دیده با نور خداوند می‌بیند.[۲]‏

تفسیر ابن عطاء اُدمی

این اثر، برداشت‌های عرفانی ابوالعباس ابن‌ عطا‌ء اُدمی (درگذشته ۳۰۹ق) از آیه‌های برخی سوره‌‎های قرآن است که ابوعبدالرحمن محمد بن حسین سُلَمی نیشابوری (۴۱۲-۳۲۵ق) آن را تهیه و تنظیم کرده است. سلمی در مقدمه کوتاه خود می‎گوید: کسانی که دانش عرفانی ندارند هنگامی که از قرآن می‌نویسند به مباحثی همچون انواع قرائت‌ها، اِعراب واژه‌ها، ناسخ و منسوخ و مانند آن توجه می‌کنند و به خطاباتی که بر زبان «اهل حقیقت» در فهم آیات جاری شده است، نمی‌پردازند، مگر آنکه کسانی مانند ابن عطا و [امام] جعفر بن محمد صادق این‌گونه خطابات را داشته باشند. از این رو، من این دست عبارت‌های عرفانی را گردآوری نموده و به ترتیب سوره‌ها