پاورپوینت کامل مجموع رسائل الیواقیت فی علوم الحدیث ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مجموع رسائل الیواقیت فی علوم الحدیث ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مجموع رسائل الیواقیت فی علوم الحدیث ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مجموع رسائل الیواقیت فی علوم الحدیث ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

۱
رساله أبی داود إلی أهل مکه۲
رساله الحافظ الإمام البیهقی إلی أبی محمد الجوینی۳
دره العارفین فی کشف العلل التی تعرض للمحدثین۴
النهج السدید فی أقوی و أصح و أثبت الأسانید۵
الروض الباسم فی الکلام عن مستدرک أبی عبد الله الحاکم۶
توضیح المدرک فی تصحیح المستدرک۷
التحفه المرضیه فی حل بعض المشکلات الحدیثیه۸
نفع العباد فی نظم الروایه و الإسناد۹
منح المنه فی سلسله بعض کتب السنه۱۰
المجموع اللطیف فی بیان الحدیث الضعیف۱۱
رساله المحدّث الإمام محمد عبد الحی اللکنوی (درگذشته ۱۳۰۳ق)۱۲
رساله الحافظ الحجه الشیخ ظافر أحمد العثمانی (۱۳۰۴-۱۲۶۴ق)۱۳
رساله الشیخ العلامه المحدّث زاهد الکوثری (درگذشته ۱۳۷۱ق)۱۴
رساله العالم المطالع الشیخ طاهر الجزائری (درگذشته ۱۳۳۸ق)۱۵
رساله العلامه المحدّث شبیرا أحمد العثمانی (درگذشته ۱۳۶۹ق)۱۶
پانویس۱۷
منابع مقاله۱۸
وابسته‌ها

مجموع رسائل الیواقیت فی علوم الحدیث، این مجموعه نُه‌گانه به همراه پنج رساله دیگری که در «المجموع اللطیف فی بیان الحدیث الضعیف» گردآوری شده‌اند، برگرفته‌شده از رساله‌های کمیابی است که لا به لای آثار عالمان بزرگ اهل سنت در موضوع «حدیث ضعیف و جایگاه آن در کتاب‌های روایی» یافت می‌شوند. ابو عاصم بشیر ضیف بن ابو بکر مالکی جزایری این رساله‌ها را از میان کتاب‌ها بیرون آورده است و خود بر این رساله‌ها عنوانی نهاده است.
او همچنین، به همراه تحقیق متن و درج پاورقی، شرح‌حالی از نویسندگان را در آغاز هر رساله آورده است.

رساله‌هایی که در مجموعه نخست فراهم آمده‌اند، عبارتند از: رساله أبی داود سجستانی إلی أهل مکه؛ رساله الحافظ الإمام البیهقی (۴۵۸-۳۸۴ق) إلی أبی محمد الجوینی؛ «دره العارفین فی کشف العلل التی تعرض للمحدثین» از ابو محمد عبدالله بن محمد بن سید بطلیوسی (۵۲۱-۴۴۴ق)؛ «النهج السدید فی أقوی و أصح و أثبت الأسانید» و «الروض الباسم فی الکلام عن مستدرک أبی عبد الله الحاکم» و «توضیح المدرک فی تصحیح المستدرک» از جلال‌الدین عبد الرحمن بن أبی بکر سیوطی (۹۱۱-۸۴۹)؛ «التحفه المرضیه فی حل بعض المشکلات الحدیثیه» از حسین بن محسن انصاری (۱۳۲۷-۱۲۲۵ق)؛ «نفع العباد فی نظم الروایه و الإسناد» از عبد القادر بن محمد بن عبد القادر سوری مالکی فاسی؛ «منح المنه فی سلسله بعض کتب السنه» از أبو الإسعاد محمد عبد الحی کتانی (۱۳۸۲-۱۳۰۲).

رساله أبی داود إلی أهل مکه

این رساله، نامه‌ای از ابو داود سجستانی (متوفى ۲۷۵ق) به عالمان مکه است. آنان از او خواسته بودند که در باره درستی احادیث کتابش «سنن ابی داود» توضیح دهد.

ابو داود گزارشی از انواع حدیث‌های کتابش می‌دهد به اینکه، برخی از احادیث یک باب، إسناد استوارتری دارند و برخی دیگر از کسانی است که حافظه قویتری داشته‌اند. توضیحات دیگر او عبارتند از: اختصار احادیث طولانی برای درک موضع فقهی آن‌ها؛ احتجاج به احادیث مرسل؛ ترک احادیث کسانی که متروک الحدیث اند؛ تبیین حدیث منکر؛ چرایی نقل‌نکردن برخی احادیث؛ ادعای استقصای احادیث؛ اصول احادیث مرسل؛ مشهور بودن بیشتر احادیث سنن و متصل نبودن برخی دیگر از آن‌ها؛ ترک برخی احادیثی که معنایشان پوشیده است؛ تعداد کتاب‌هایی که در سنن آمده است؛ کنارنهادن حدیث معلولی که در پندار خواننده، حدیث متصل است؛ درج احادیث مربوط به احکام؛ پرهیز از احادیث مربوط به زهد و فضایل اعمال.[۱]‏

رساله الحافظ الإمام البیهقی إلی أبی محمد الجوینی

این رساله، نامه‌ای از بیهقی (۴۵۸-۳۸۴ق) به امام الحرمین (۴۳۸-۳۸۰ق) است که با قوّت علمی بالایی نوشته شده است و در آن برخی از پنداشته‌ها و ناراستی‌های جوینی را در اجتهاداتش برمی‌شمرد. او نیز بیهقی را دعای خیر می‌کند. این رساله در «مجموعه الرسائل المنیریه» و «طبقات الشافعیه الکبری» آمده است.[۲]‏

عبدالوهاب سبکی در باره این نامه این‌گونه توضیح می‌دهد: جوینی کتابی را به نام «المحیط» می‌نویسد و بر آن می‌شود که در احتجاجات آن، به مذهب شافعی مقید نباشد و در این روش، به مورد احادیث بسنده کند و فراتر از آن نرود و نیز از تعصب‌های مذهبی دوری گزیند. بیهقی این روش او را توهمات حدیثی می‌داند و متذکر میشود که این شافعی است که در اخذ حدیث، توقف کرده است و احادیثی را که جوینی در کتابش می‌آورد و شافعی به آنها اعتنایی نداشته است، ناشی از نقصان‌ها و ضعف‌های آن‌ها است و کسانی که روش محدثان را می‌شناسند، بدان آگاهند.[۳]‏بیهقی با احتجاج به گفته‌های شافعی، ضعف حدیث‌ها و مجهول‌بودن راویان را وامی‌نماید.[۴]‏

دره العارفین فی کشف العلل التی تعرض للمحدثین

این رساله، نوشته ابو محمد عبدالله بن محمد بن سید بطلیوسی (۵۲۱-۴۴۴ق) است. او به گوشه‌های پنهان و پیچیدگی‌ها و دشواری‌هایی که در احادیث است، می‌پردازد و بایسته می‌داند که محدث آن‌ها را بشناسد تا در فهم خود به وهم و غلظ و تصحیف دچار نشود.[۵]‏

بطلیوسی هشت علت را برای ناراستی حدیث برمی‌شمرد که عبارتند از: فساد إسناد آن؛ نقل به معنا (نه نقل به لفظ)؛ نادانستن إعراب؛ تصحیف؛ بریده‌شدن بخشی از عبارت؛ فراموشی سبب نقل؛ نشنیدن بخشی از عبارت‌ها و نیز، نقل حدیث از کتاب‌ها بدون دریافت مستقیم از شیوخ.[۶]‏اصل این رساله در کتاب «الإنصاف فی التنبیه علی الأسباب التی أوجبت الاختلاف بین المسلمین فی آرائهم» و در باب پنجم آن (الخلاف العارض من جهه الروایه) یافت می‌شود.[۷]‏

النهج السدید فی أقوی و أصح و أثبت الأسانید

این اثر برگرفته‌شده از کتاب «البحر الذی زخر بشرح ألفیه الأثر» سیوطی (۹۱۱-۸۴۹) است که ابو عاصم (پژوهشگر) بر آن عنوان النهج السدید نهاده است و خود نیز، مطالبی را در پاورقی‌ها به آن افزوده است.[۸]
‏
سیوطی می‌گوید: اسانیدی که آن‌ها را «أصح الأسانید» می‌خوانند، اگرچه داوری‌ها در باره درستیِشان مختلف است، اطمینان خاطری را در خواننده نسبت به سلامت سند ایجاد می‌کند. بویژه، آنکه در رجال این إسنادها شروطی مانند عدالت و ضبط راوی به وفور یافت می‌شود.[۹]‏

سیوطی سپس، اصح أسانید اهل بیت(ع)، ابوبکر، عمر، ابو هریره، ابن عمر، عایشه، زهری، ابن مسعود، انس بن مالک، مکیّین، اهل مدینه، یمانیّین، شامیّین، مصریّین و خراسانیّین را برمی‌شمرد و داوری برخی از عالمان را در باره صحیحترین اِسنادها ذکر می‌کند.[۱۰]‏او از برخی دیگر از اسانید با عنوان «أوهَی الأسانید» یاد می‌کند.[۱۱]‏سیوطی در ادامه، اصح أسانیدی را که برخی از عالمان و محدثان بزرگی مانند ذهبی، ابن حجر و دیگران اختیار کرده‌اند، ارائه می‌نماید.[۱۲]‏

الروض الباسم فی الکلام عن مستدرک أبی عبد الله الحاکم

این اثر برگرفته‌شده از کتاب «البحر الذی زخر بشرح ألفیه الأثر» سیوطی (۹۱۱-۸۴۹) است که ابو عاصم (پژوهشگر) بر آن عنوان الروض الباسم نهاده است. او این رساله را از نوشته‌های نادر دانش حدیث برمی‌شمرد.[۱۳]‏

سیوطی در این رساله، نقدهایی را که عالمانی همچون نووی، خطیب بغدادی، ذهبی، مالینی، ابن دحیه، زرکشی] عسقلانی، ابن اخرم و ابن صلاح بر کتاب «المستدرک» حاکم نیشابورى (۳۲۱-۴۰۵ق)، فقیه و محدّث شافعی وارد کرده‌اند، می‌آورد. حاکم خواسته است حدیث‌هایی را که در صحیحین بخاری و مسلم نیامده است، بر اساس شروط آنان در کتاب خود فراهم آورد. از جمله احادیثی که این عالمان را برآشفته کرده است، حدیث «طیر» و حدیث «مَن کُنتُ مَولَاهُ فَعَلِیٌّ مَولَاهُ» است.[۱۴]‏

توضیح المدرک فی تصحیح المستدرک

این اثر برگرفته‌شده از کتاب «البحر الذی زخر بشرح ألفیه الأثر» سیوطی (۹۱۱-۸۴۹) است. او خود بر این قسمت، عنوان «توضیح المدرک …» را نهاده است.

سیوطی می‌گوید: حاکم نیشابوری که در بسیاری از مواردی به او نسبت «تساهل» می‌دهند، مظلوم است. او برای دفاع از حاکم، سخنش را هنگام دسته‌بندی احادیث به موضوع‌های گوناگونِ دعا و ذکر، احکام، فضایل و مباحات و