پاورپوینت کامل صفی‌الدین‌ ارموی، عبدالمؤمن‌ بن‌ یوسف‌ ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل صفی‌الدین‌ ارموی، عبدالمؤمن‌ بن‌ یوسف‌ ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل صفی‌الدین‌ ارموی، عبدالمؤمن‌ بن‌ یوسف‌ ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل صفی‌الدین‌ ارموی، عبدالمؤمن‌ بن‌ یوسف‌ ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۱
نام، لقب، زادگاه۲
ولادت۳
تاریخ وفات۴
تحصیلات۵
محل وفات۶
فرزندان۷
شاگردان۸
مکتبِ مُنتظمیه (Sustemati stschool)9
اختراع دو ساز «نُزْهه» و «مُغْنى»۱۰
آثار۱۱
پانویس۱۲
منابع مقاله۱۳
وابسته‌ها

صفی‌الدین‌ عبدالمؤمن‌ [بن‌ یوسف‌] بن‌ فاخر ارموی‌(د ۶۹۳ق‌) بزرگ‌ ترین‌ موسیقی‌دان‌ و موسیقی‌شناس‌ ایران‌ بعد از فارابی‌.

نام، لقب، زادگاه

در هم منابعِ مورد استفاده در این تحقیق، نام مؤلف «عبدالمومن» و لقب وى «صفى‌الدّین» قید شده است. همچنین برخى از مورخان و محقّقان کنی وى را «ابو المفاخر» دانسته و در اکثرمنابع نام پدرش «یوسف» و اسم جدّ او را «فاخر» نگاشته‌اند.
نام و لقب او در بسیارى از کتاب‌هاى منبع این تحقیق با «الارموى» و یا «الارموى البغدادى» همراه است، اما گاه به تألیفاتى بر مى‌خوریم که در آن‌ها تسمی وى را بانسبت‌هایى چون؛ «الارموى الاذربایجانى»، «الخویى الارموى البغدادى»، «الجوینى الارموى» و «البغدادى» آورده‌اند، که شاید بتوان علّت این اختلاف‌ها را در عدمِ اتّفاق نظر مؤلفان، در زادگاه و اصلیّتِ صفى‌الدّین جستجو نمود.

عدّه‌اى از مؤلفان – خصوصاًمحقّقان عرب – در حالیکه زادگاه وى را «بغداد» نوشته‌اند، او را «اُرموى» نسب دانسته‌اند و برخى دیگر از پژوهندگان از احتمالِ ولادت او در «اورمیه» خبر داده‌اند،همچنانکه جمعى نیز او را از مردمِ «بلخ» و یا «خوى» خوانده‌اند.
در این‌باره باید بگوییم؛ که با استناد به منابعِ اقدم، احتمالاً زادگاه و مولدِ صفى‌الدّین بغداد نبوده است. زیرا اوّلاً؛ روایت ابن شاکر الکتبى (متوفى ۷۶۴ ه‍ . ق / ۱۳۶۲ م) درفوات الوفیات بر ورود صفى‌الدّین به بغداد در ایام صباوت دلالت دارد و ثانیاً؛ از آنجا که تسمی فرزندانِ وى در تلخیص مجمع الاداب فی المعجم الالقاب داراى نسبت «الارموى ثم البغدادى» است، شاید بتوان چنین نتیجه گرفت که پدر ایشان در سال‌هاى پس ازولادت در بغداد رحل اقامت افکنده و چنانکه در هم منابع این تحقیق نیز آمده؛ مدارج ترقّى را در این شهر طى کرده است. از طرف دیگر «الارموى» در تسمی صفى‌الدّین عبدالمؤمن مى‌تواند نشانگر این امرباشد که او و یا نیاکانش زاد شهر «اورمیه» بوده‌اند.
بر اساسِ آنچه که گذشت و اجماع نظراتِ مؤلفان و محققان و همچنین رحجانِ قولِ‌مشهور، شاید بتوان نام و نسبِ مؤلفِ کتاب الأدوار فی الموسیقى را «صفى‌الدّین عبدالمؤمن یوسف بن فاخر الارموى البغدادى» ذکر کرد.

ولادت

تاریخ تولّد و وفات صفى‌الدّین عبدالمؤمن اگر چه چنین به نظر مى‌رسد که در هیچ‌یک از منابعِ این تحقیق تاریخ تولّدِ صفى‌الدّین اُرموى قید نشده است ولى مى‌توان مانند بعضى از محقّقانِ متأخر، براساس تاریخِ‌فوتِ او، حدودِ تاریخِ ولادتش را تعیین نمود. پس با توجه به اینکه مؤلفِ کتابِ الحوادث الجامعه زمانِ در گذشتِ وى را سال؛ ۶۹۳ ه‍ . ق (۱۲۹۴ م) و در حدودِ هشتاد سالگى ذکرکرده است، مى‌توان سال تولّدِ وى را بین سال‌هاى ۶۱۸ – ۶۰۸ ه‍ . ق (۱۲۲۱ – ۱۲۱۱ م)تخمین زد.
ذکر این نکته در اینجا لازم است که؛ برخى از پژوهندگان تاریخِ تولّدِ صفى‌الدّین راسالِ ۶۲۹ ه‍ . ق (۱۲۳۲ م) نوشته‌اند و از آنجا که احتمالاً اقدمِ نسخِ‌ کتاب الأدوارداراى تاریخِ سالِ ۶۳۳ ه‍ . ق (۱۲۳۵ م) مى‌باشد، نکت فوق تأمل برانگیز خواهد بود.

تاریخ وفات

اما درگذشتِ صفى‌الدّین عبدالمؤمن – چنانکه اکثر قریب به اتفاقِ منابع بر آن تأکید دارند- در ماهِ صفرِ سال ۶۹۳ ه‍ . ق (ژانویه ۱۲۹۴ م) به وقوع پیوسته است. روز در گذشتِ او را یکى از روزهاى دوشنبه ۱۸ صفر۷ (۱۸ ژانویه) یا چهارشنبه۲۰ صفر۸ (۲۰ ژانویه) و یا پنجشنبه ۲۸ صفرِ۹ (۲۸ ژانویه) سالِ فوق الذّکر دانسته‌اند.

تحصیلات

صفى‌الدّین عبدالمؤمن بن یوسف در خردسالى به بغداد رفته است. سپس با ورود به مدرس مستنصریه به آموختنِ محاضرات، ادب، عربى و خطّ و خوشنویسى پرداخت و توانست در علومِ متداول عصرِ خویش مانند تاریخ و علم خلاف، شعر و نظم، علم انشاء و عربى متبحّر شود.
وى در حُسنِ خطّ سرآمد خوشنویسانِ روزگار خود شد و بعدها به سبب نگارش مصحفى براى المستعصم باللّه (حکومت؛ ۶۵۶ – ۶۴۰ ه‍ . ق / ۱۲۵۸ -۱۲۴۲ م) آخرین خلیف عباسى (۶۵۶ – ۱۴۵ ه‍ . ق / ۱۲۵۸ – ۷۶۲ م) در زمر ملازمین وى درآمد و احتمالاً از این زمان در خوشنویسى شهرت بسیار یافت. به نظر مى‌رسد که تا این زمان صفى‌الدّین اُرموى را کمتر با عنوانِ موسیقیدان مى‌شناخته‌اند، حال آنکه او به احتمالِ بسیار تحصیل علم موسیقى و نواختن سازِ عود را از همان سال‌هاىِ پس از ورود به مدرس مستنصریه آغاز کرده بود و به چنان مرتبه‌اى درعلم موسیقى رسیده بود که علاوه بر تألیفِ کتاب الأدوار فی الموسیقى نسبت به تعلیمِ‌موسیقى نیز همّت گمارده بود.

از جمله شاگردانِ او مغنیه‌اى به نام «لُحاظ» بود که بامعرفىِ توانایی‌ها و دانایی‌هاى موسیقیایىِ صفى‌الدّین به مستعصم بر شهرت و تقرّب وى به خلیفه بیش از پیش افزود. به گونه‌اى که صفى‌الدّین از آن پس و تا زمانِ سقوطِ خلیفه ندیمِ خاصّ و ملازم همیشگى وى بود.
پس از هجومِ مغولان و سقوطِ بغداد و کشته شدنِ خلیفه (۶۵۶ ه‍ . ق / ۱۲۵۸ م)، به امر هلاکو خان (حکومت؛ ۶۵۶ – ۶۶۳ ه‍ . ق /۱۲۶۴ – ۱۲۵۸ م)، صفى‌الدّین به خان مغول نزدیک شد و به خدمت دستگاه حکومتى وى درآمد.
او نزدِ صاحبِ کتابِ تاریخ جهانگشا؛ علاءالدین عطا ملک جوینى(۶۸۱ – ۶۲۲ ه‍ . ق / ۱۲۸۲ – ۱۲۲۵ م) که از طرفِ ایلخانان فرمانروایىِ بغداد و تمام نواحىِ عراق و عرب را برعهده داشت، چنان قرب یافت که وى او را به ریاستِ‌«دارالانشاء بغداد» برگزید. همچنین صاحب دیوانِ ایلخانان و برادرِ عطا ملک؛ شمس‌الدّین محمّد بن محمّد جوینى (متوفى ۶۸۳ ه‍ . ق / ۱۲۸۴ م) تربیت فرزندان خویش یعنى؛ بهاءالدّین محمّد (متوفى ۶۷۸ ه‍ . ق / ۱۲۷۹ م) و شرف‌الدّین هارون(مقتول ۶۸۵ ه‍ . ق / ۱۲۸۶ م) را برعهده صفى‌الدین گذاشت.

محل وفات

پس از فوت علاءالدین و کشته شدن شمس‌الدین به فرمان سومین جانشین هلاکوخان؛ ارغون (حکومت؛ ۶۹۰ – ۶۸۳ ه‍ . ق / ۱۲۹۱ – ۱۲۸۴ م) و سقوط خاندان جوینى، به سبب رابط استوار و دیرین صفى‌الدّین با این خاندان، وى مورد بى‌مهرى واقع شد و روزگار چنان بر وى سخت گرفت که سرانجام به دلیلِ عدمِ توانایى در باز پرداختِ‌قروضِ‌ خود به زندانى در بغداد افتاد و همانجا درگذشت.