پاورپوینت کامل ابن بدرون، عبدالملک بن عبدالله ۱۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابن بدرون، عبدالملک بن عبدالله ۱۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابن بدرون، عبدالملک بن عبدالله ۱۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابن بدرون، عبدالملک بن عبدالله ۱۶ اسلاید در PowerPoint :

۱
شاگردان۲
وفات۳
آثار۴
پانویس۵
منابع مقاله۶
وابسته‌ها

ابن بَدْرون‌، ابوالقاسم یا ابومروان‌، عبدالملک بن عبدالله بن بدرون حضرمى سبتى (د پس از ۶۰۸ق‌/۱۲۱۱م‌)، ادیب‌، کاتب و شاعر دوره موحدون اندلس‌.

از لقب حضرمى وی چنین برمى‌آید که نیاکانش از مردم جنوب عربستان بوده‌اند، اما خود او را اهل شِلْب در غرب اندلس دانسته‌اند. آن‌چه از زندگى او مى‌دانیم این است که در شلب به فراگیری علم و ادب پرداخته و سپس احتمالاً به اشبیلیه رفته و دیر زمانى در روزگار سلطان یوسف بن عبدالمؤمن موحدی (۵۵۸ -۵۸۰ق‌/۱۱۶۳-۱۱۸۴م‌) در آن شهر زیسته است. شاید به همین سبب، گاه وی را اشبیلى نیز خوانده‌اند. وجه انتساب او به «سبه» روشن نیست‌. مرگ وی در شلب روی داده است.

ابن ابار، او را کاتبى بلیغ و خطیبى سخنور خوانده است‌. ابیاتى از سروده‌های وی را نیز ابن ابار و مقری نقل کرده‌اند.

شاگردان

از شاگردان و راویان او ابوعبدالله بن صفار ضریر و ابوالخطاب بن خلیل شناخته شده‌اند.

وفات

تاریخ مرگ وی همچون تاریخ تولدش دانسته نیست‌، اما مى‌دانیم که تا ۶۰۸ ق زنده بوده‌، زیرا ابن ابار گفته که خود اجازه‌ای را به خط وی که تاریخ آن ۶۰۸ق بوده‌، دیده است‌.

آثار

ابن بدرون‌، همه شهرت خود را مدیون شرحى است که بر قصیده معروف ابن عبدون نوشته است‌.

ابن عبدون که خود در دربار افطسیان بطلیوس دبیر بود، پس از سقوط شهر و نابود شدن افطسیان به دست مرابطون (۴۸۷ق‌/۱۰۹۴م‌)، قصیده‌ای در رثای آنان سرود که در نوع خود بى‌نظیر است‌.

وی در این قصیده پیش از آن‌که به خاندان بنى‌افطس برسد، کلیاتى از تاریخ جهان و خاندان‌های بزرگى که در کشاکش روزگار نابود شده‌اند، برمى‌شمارد. پیداست که تاریخى آن‌چنان فشرده و نام‌هایى آن‌چنان کوتاه و مختصر شده‌، همگان را سودی به بار نمى‌آورد و حتى ادیبان به دیده شک در آن مى‌نگریستند و این امر از آن‌چه ابن بدرون نقل کرده‌، استنباط مى‌شود. وی در مقدمه شرح خود مى‌نویسد که در انجمنى‌، گروهى از ادیبان زمان گرد آمده بودند.

چون سخن به «احالات‌» رسید، یکى از حاضران قصیده ابن عبدون را خواند، اما آن ادیبان کمتر با فن «احالات‌» آشنا بودند، به نحوی که یکى از آنان، قصیده را معمایى دانست که هیچ کس به فهم و شرح آن میل نخواهد کرد. در آن میان، کسى به ابن بدرون اشاره کرد و اظهار داشت که او اگر بخواهد، از عهده کار بر خواهد آمد. این ماجرا مو