پاورپوینت کامل الاربعون حدیثا فی اثبات امامه امیرالمؤمنین (کتاب) ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الاربعون حدیثا فی اثبات امامه امیرالمؤمنین (کتاب) ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الاربعون حدیثا فی اثبات امامه امیرالمؤمنین (کتاب) ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل الاربعون حدیثا فی اثبات امامه امیرالمؤمنین (کتاب) ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

محتویات

۱ مؤلف
۲ معرفی کتاب
۳ محتوای کتاب
۴ وضعیت کتاب
۵ منابع

مؤلف

سلیمان بن عبداللّه ماحوزى بحرانى (۱۱۲۱-۱۰۷۵ ق)، فقیه و محدّث بزرگ شیعی قرن دوازدهم هجری، و اهل منطقه ماحوز بحرین بود. او در جوانى فقیهى صاحب نظر شد و در ۲۴ سالگى کتاب‌هاى ارزشمندى تألیف کرد و با مقام علمى خود، به ریاست دینى بحرین -که در آن زمان حوزه علمى پررونقى داشت- رسید.

دانشمندان و سیره‌نویسان متأخر بحرانى را محقق، مدقق و نادره العصر و الزمان خوانده‌اند. او در علوم مختلف مانند حدیث، رجال و تاریخ سرآمد بود و آثاری نگاشت. علاوه بر کتاب ارزشمند «الأربعون حدیثا فی إثبات إمامه أمیرالمؤمنین»، برخی دیگر از تألیفات او عبارتند از: معراج اه‍ل‌ ال‍ک‍م‍ال‌ ال‍ی‌ م‍ع‍رف‍ه ال‍رج‍ال‌، ب‍ل‍غ‍ه ال‍م‍ح‍دث‍ی‍ن‌، فواید نجفیه، العشره الکامله و… .

معرفی کتاب

کتاب «الأربعون حدیثا فی إثبات إمامه أمیرالمؤمنین» یکی از کتب «اربعین حدیثی» است و مؤلف از باب تمسک به روایت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله که فرمود: «من حَفِظ من امتی اربعین حدیثا مما یحتاجون الیه من امر دینهم، بعثه الله یوم القیامه فقیها عالما»؛ چهل حدیث از غرر آنها را در موضوع امامت أمیرالمؤمنین علیه‌السلام انتخاب کرده و با جرح و تعدیل بدانها پرداخته است.

نویسنده در دیباچه کتاب چنین نگاشته که به هنگامه مطالعه آثار استوار و مهم اهل سنت، به احادیث پرشمارى برخورد نموده که جملگى بر امامت و خلافت امیرالمؤمنین على(علیه‌السلام) تصریح داشته‌اند و چنان شمارشان فراوان بود که یادسپارى آنها از توان ذهن بیرون بوده است. وی در پایان دیباچه، اثر را به ابوالمظفر شاه سلطان حسین اهدا نموده است. نگارش کتاب حاضر در سال ۱۱۰۶ ق، به پایان رسیده است.

این اثر در تاریخ حدیث شیعه از منزلت خاصى برخوردار بوده و در موضوع خویش از نگاشته‌هاى حدیثى ممتاز قرن دوازدهم هجرى بشمار مى‌آید. همچنین در شناساندن گفتمان حدیثى شیعه در مسئله امامت نیز مى‌تواند بسیار مفید باشد. فراوانى نقل قول‌ها از آثار متنوع، نشانگر بهره‌ورى مؤلف آن از آثار مخطوط و مطبوع در روزگار خویش است؛ ازاین‌رو از حیث کتاب‌شناسى روزگار مؤلف نیز مى‌تواند برای تراث‌پژوهان اثر درخور توجهى باشد.

محتوای کتاب

شیخ سلیمان ‌بحرانى پس از ذکر مقدمه‌اى بر کتاب خود، در قالب «الحدیث» بحث را آغاز نموده و احادیث را با شمارگان ترتیبى از هم جدا ساخته است؛ مثل: الحدیث الخامس عشر. وى مطالب مهم و اساسى را ذیل عناوینى چون تبصره، تنبیه، تتمیم، فائده، تکمیل و عناوینى دیگر از این قبیل گنجانده است.

مؤلف چهل حدیث از احادیث منابع اهل سنّت را که دلالتى تام و روشن بر اثبات امامت و خلافت بلافصل امام على بن ابى‌طالب(علیه‌السلام) پس از پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) دارد، گرد آورده است. البته اطلاق عنوان چهل حدیث بر این کتاب شاید از باب مجاز و به تبع اسم آن باشد؛ چراکه در حقیقت و واقع امر، یک مجموعه دقیق روایى انباشته از احادیث پُرشمار است که در نوع خود کم‌نظیر است.

هرچند ظاهر و عنوان اثر چنین مى‌نماید که یک اربعین روایى محض باشد، لکن با مطالعه عمیق اثر روشن مى‌شود که علامه ماحوزى در این اثر بسان متکلمى زبردست و مطلع به سراغ احادیث اهل سنت و شیعه رفته و با ظرافتى دقیق و روشى استوار به نقد انگاره‌هاى ناصواب و مغالطه‌آمیز و ناراستى مخالفان امامت علوى پرداخته است؛ ازاین‌رو، این اثر، علاوه بر جنبه حدیثى، صبغه کلامى و اعتقادى دارد و رویکرد فقه الحدیثى و نقد متن الحدیثى آن بسیار برجسته است.

از آنجا که هدف مؤلف، اثباتى و نقدمحورانه بوده، به نقل صرف روایات نپرداخته است؛ چراکه وى پیشتر این هدف را در رساله «غایه الطالب فی إثبات الوصیه لعلی بن أبی‌طالب(ع)» مشتمل بر سیصد حدیث، به انجام رسانیده است. وى هرچند در این اثر هم از آن بهره برده، لکن هدفى بس فراتر از تألیف آن داشته است.