توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ورود اهل بیت به دمشق ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ورود اهل بیت به دمشق ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ورود اهل بیت به دمشق ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل ورود اهل بیت به دمشق ۵۵ اسلاید در PowerPoint

منبع: مقتل جامع سیدالشهداء

پاورپوینت کامل ورود اهل بیت به دمشق ۵۵ اسلاید در PowerPoint پس از حرکت سریع و بی‌وقفه و با گذر از صحرای بزرگ میان عراق و شام همراه با رنج و آزار و سختی‌های فراوان، در تاریخ یکم صفر سال ۶۱ هجری گزارش شده است. بنابراین کاروان اسرای کربلا، بعد از واقعه عاشورا و حرکت به سوی کوفه و توقف چند روزه در کوفه، تا اول ماه صفر، در مسیر بین کوفه و شام در راه بوده‌اند.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – اهداف بردن اسرا به شام
۳ – شادی مردم شام
۴ – تاریخ ورود به دمشق
۵ – گفتگوی مرد شامی با امام سجاد
۶ – سخن گفتن سر مطهر امام
۷ – پانویس
۸ – منبع

۱ – مقدمه

در پی فرمان یزید بن معاویه که از عبیدالله بن زیاد خواسته بود تا اسرا را به همراه سرهای شهدا به دمشق انتقال دهد،

[۱] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۵۲.

[۲] ابن اثیر، علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۸۳.

عبیدالله دستور داد تا اسرای اهل بیت (علیهم‌السّلام) را آماده کرده، در حالی که غل و زنجیر بر گردن امام سجاد (علیه‌السّلام)‌انداخته بودند

[۳] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۱۴.

[۴] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۵۲.

[۵] مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۱۹.

[۶] ابن اثیر، علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۸۳.

و حرم رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را به مانند اسیران روم و دیلم با چهره‌های مکشوف،

[۷] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۲۴۰.

[۸] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۲۴۱.

[۹] سبط ابن جوزی، یوسف، تذکره الخواص، ج۱، ص۲۳۷.

[۱۰] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۲۳۶.

[۱۱] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۲۳۷.

[۱۲] ابن طاووس، علی بن موسی، الملهوف علی قتلی الطّفوف، ص۲۰۸.

سوار بر محمل‌های برهنه و بدون پوشش و سایبان کرده بودند؛ راهی شام کردند.

[۱۳] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۲۳۶.

[۱۴] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۲۳۷.

[۱۵] ابن‌ طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الحسنه، ج۳، ص۸۹.

[۱۶] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۲۳۸.

[۱۷] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۲۳۹.

[۱۸] ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۸۳.

[۱۹] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۲۴۰.

[۲۰] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۲۴۱.

[۲۱] ابن اعثم، احمد، الفتوح، ج۵، ص۱۲۷.

عبید الله بن زیاد به دستور یزید، اسرا و سرهای شهدا را به همراه زَحر بن قَیس، ابو بُردَهَ بن عَوفٍ الاَزدِی، طارِق بن ابی ظَبیانَ، مُحَفِّزُ بنُ ثَعلَبَه، شمر بن ذی الجوشن و چند تن از سپاهیان کوفه، به شام فرستاد.

[۲۲] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۱۴.

[۲۳] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۶۰-۴۶۳.

[۲۴] ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۸، ص۱۹۴.

[۲۵] ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، ج۵۷، ص۹۸.

[۲۶] مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۱۹.

[۲۷] طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری باعلام الهدی، ص۴۷۴.

[۲۸] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۱۲.

[۲۹] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۵۹.

[۳۰] مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۱۸.

۲ – اهداف بردن اسرا به شام

سپاه یزید در رفتار ظالمانه خود با اسرای اهل بیت از هیچ آزاری کوتاهی نکردند. برخورد خشونت‌آمیز و دور از انسانیت آنان، در بردن اسرا به کوفه و شام به همراه سرهای مقدس شهدا،

[۳۱] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۲۳۶.

[۳۲] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۲۳۷.

[۳۳] ابن طاووس، علی بن موسی، الملهوف علی قتلی الطّفوف، ص۲۰۸.

مصداق یکی از این ظلم‌هاست.
با توجه به خصومت و کینه‌توزی بنی امیه با اهل بیت، و نیز با در نظر گرفتن مرام و مسلک مردم شام و طرفداری آنها از بنی امیه، می‌توان استنباط کرد که هدف یزید از بردن خانواده امام حسین (علیه‌السّلام) در لباس اسارت به مرکز خلافت، عقده گشایی و تشفی خاطر، و القای حس پیروزی بر دودمان سرفراز حسینی بوده است؛ چنان که اظهار خرسندی او از شهادت امام حسین از این امر را تایید می‌کند. یزید از زمانی که به عُبَیْد الله بن زیاد دستور داد که اسرا را به پایتخت بفرستد برای آنکه مردم هر چه بیشتر در جشن پیروزی حضور یابند، دستور داد شهر را آذین بندی کنند تا همه غرق سرور و شادی آماده ورود اسرا باشند.
شاید علت آن رفتارشان این بود که می‌خواستند از این ماجرا در راستای هدف خود کمال بهره را ببرند و به مخالفان حکومت بفهمانند که اگر آنها هم فکر قیام بر ضد حکومت را در سر بپرورانند، به همین سرنوشت دچار می‌شوند؛ از این‌رو در برخورد با اسرا، به هر رفتار خشنی دست زدند. از طرف دیگر با توجه به شان و مقام امام حسین که بسیار برتر از دیگر مخالفان بود، یزید می‌خواست با یک مانور تبلیغاتی دیگران را مرعوب کند و از آنها زهر چشم بگیرد.

۳ – شادی مردم شام

با رسیدن کاروان اسرا به شام، دمشق غرق در شادی و سرور شد. ساکنان شهر به مانند اعیاد بر در و دیوار شهر پرده‌های دیبا آویخته بودند و به یکدیگر تبریک می‌گفتند و زنانشان دف می‌زدند و بر طبل می‌کوبیدند.

[۳۴] خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین (علیه‌السّلام)، ج۲، ص۶۷.

در توصیف چگونگی ورود اسرای اهل بیت (علیهم‌السّلام) به شام از یکی از اصحاب پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به نام سهل بن سعد ساعدی روایت شده که می‌گفت: «در راه بیت المقدس به شام رسیدم. در آن‌جا شهری دیدم پر از درخت با جویبارهای فراوان؛ در و دیوارش با پرده‌های دیبا آذین بسته شده بود و مردم گرم شادی و سرور بودند و زنان نوازنده را دیدم که دف و طبل به دست، می‌نوازند. با خود گفتم گویا اهل شام عیدی دارند که ما نمی‌دانیم. (در همین فکرها بودم که) به گروهی از مردم دمشق برخوردم که مشغول صحبت بودند، پس به آنان گفتم: «آیا شما عیدی دارید که ما نمی‌دانیم؟» گفتند: «پیرمرد، به نظر غریب می‌نمایی.» گفتم: «آری؛ من سهل ساعدی هستم که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را دیده و احادیث او را می‌دانم.» گفتند: «ای سهل آیا در شگفت نیستی که چرا از آسمان خون نمی‌بارد و زمین اهلش را فرو نمی‌برد؟» گفتم: «مگر چه شده است؟» گفتند: «ای سهل، سر حسین (علیه‌السّلام) را از عراق به هدیه می‌آورند.» گفتم: «عجبا سر حسین (علیه‌السّلام) را می‌آورند و این مردم چنین شادمانی می‌کنند؟ از کدام دروازه وارد می‌شوند؟» گفتند: «از دروازه ساعات.» برخی از منابع ورود اسراء به شام را از دروازه توماء دانسته‌اند.

[۳۵] ابن اعثم، احمد، الفتوح، ج۳، ص۱۲۹-۱۳۰.

هنوز گفتگوهایمان به پایان نرسیده بود که دیدم بیرق‌ها یکی پس از دیگری از راه می‌رسند. پس مردی را دیدم که سری بر نیزه داشت که سیمایش بسیار شبیه سیمای رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بود و از پی آن دختری را دیدم که بر شتری برهنه و بی محمل سوار بود. خود را شتابان به او رساندم و گفتم: «دخترم شما کیستی؟» گفت: « سکینه دختر حسین (علیه‌السّلام)» گفتم: «آیا از من کاری ساخته است؟ من سهل بن سعد هستم که جدت را دیده سخن او را شنیده‌ام» گفت: «ای سهل اگر برای تو ممکن است بگو تا این سرها را از اطراف ما کنار ببرند تا مردم به تماشای این سرها مشغول شده کمتر به حرم رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نگاه کنند.»
سهل ساعدی می‌گوید: «من خود را به حامل آن سر شریف رساندم و گفتم: «آیا برای تو ممکن است که برای حاجتی که من به تو دارم چهل دینار زر سرخ (چهار صد دینار) بگیری و حاجت مرا بپذیری؟» گفت: «حاجتت چیست؟» گفتم: «این پول‌ها را بگیر و این سر را جلوتر و دور از این زنان ببر.» آن مرد پذیرفت و پول‌ها را گرفت و آن سر را از زنان اهل حرم دور کرد.»

[۳۶] محمدی ری‌شهری، محمد، د