توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نعمتی ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نعمتی ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نعمتی ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

نعمت (مفردات‌قرآن)

منبع: نعمت (قاموس قرآن (جلد ۷))

مقالات مرتبط: نَعیم (لغات‌قرآن)، نعمت (مفردات‌نهج‌البلاغه)، نعمت.

نِعْمت (به کسر نون و سکون عین) از واژگان قرآن کریم به معنای آنچه خدا به انسان داده است و نَعْمت (به فتح نون و سکون عین) به معنای تنعّم یعنی ترفّه و وسعت عیش می‌باشد. این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند: اِنْعام‌ (به کسر الف و سکون نون) به معنای نعمت دادن؛ تَنْعیم‌ (به فتح تاء و سکون نون) به معنای نعمت دادن و مرفّه کردن؛ ناعِم‌ (به کسر عین) به معنای صاحب نعمت‌؛ نَعْماء (به فتح نون و سکون عین) به معنای نعمت؛ نَعیم‌ (به فتح نون) به معنای نعمت وسیع و کثیر و نِعَم (به کسر نون و فتح عین) و اَنْعُم (به فتح الف و سکون نون و ضم عین) که جمع نعمت می‌باشند.

فهرست مندرجات

۱ – معنای نِعْمت و نَعْمت
۲ – کاربردها
۲.۱ – نعمت به کسر نون
۲.۲ – نعمت به فتح نون
۲.۳ – انعام
۲.۴ – تنعیم
۲.۵ – ناعم‌
۲.۶ – نعماء
۲.۷ – نعیم
۲.۸ – نعم و انعم
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – معنای نِعْمت و نَعْمت

نِعْمت

[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۸۴.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۱۴.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۱۷۸.

یعنی آنچه خدا به انسان داده است. در صحاح از جمله معانی آن گفته: «النِّعْمَهُ: ما انعم به علیک».

[۴] جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۵، ص۲۰۴۱.

به نظر نگارنده: اصل آن از نِعْمَ (فعل مدح) است و نعمت را به جهت خوب و دل‌چسب بودن نعمت گفته‌اند، لذا در اقرب از کلیّات ابوالبقا نقل شده: آن در اصل حالتی است که انسان از آن لذّت ببرد؛

[۵] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۴۴۴.

[۶] ابو البقا، کلیّات، ص۹۱۲.

و در مفردات گفته: «النِّعْمَهُ الحاله الحسنه».

[۷] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۱۴.

در مجمع ذیل‌ (صِراطَ الَّذِینَ‌ اَنْعَمْتَ‌ عَلَیْهِمْ‌)

[۸] فاتحه/سوره۱، آیه۷.

فرموده: اصل آن مبالغه و زیادت است، گویند: «دققت الدواء فانعمت دقه»، یعنی: دوا را کوبیدم و زیاد کوبیدم.

[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۰۸.

[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۴۹.

نَعْمت: به معنی تنعم است. در قاموس گوید: تنعّم به معنی ترفّه و وسعت عیش و اسم آن نعمه به فتح نون است.

[۱۱] فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۴، ص۱۸۱.

راغب میگوید: «النَّعْمَهُ: التنعّم».

[۱۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۱۴.

۲ – کاربردها

این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند:

۲.۱ – نعمت به کسر نون

(وَ اذْکُرُوا نِعْمَهَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ‌)

[۱۳] بقره/سوره۲، آیه۲۳۱.

(و نعمت خدا را بر خود به یاد بیاورید).

[۱۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص.

[۱۵] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۲۳۷.

[۱۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲، ص۳۵۶.

[۱۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۵۸۲.

[۱۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۲۲.

(اذْکُرُوا نِعْمَتِیَ‌ الَّتِی اَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ‌)

[۱۹] بقره/سوره۲، آیه۴۰.

(نعمتم را، که به شما ارزانى داشتم به یاد آورید).

[۲۰] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۷.

[۲۱] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۱۵۱.

[۲۲] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱، ص۲۲۷.

[۲۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۲۰۷.

[۲۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۱۴۷.

۲.۲ – نعمت به فتح نون

(کَمْ تَرَکُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَ عُیُونٍ • وَ زُرُوعٍ وَ مَقامٍ کَرِیمٍ • وَ نَعْمَهٍ کانُوا فِیها فاکِهِینَ‌)

[۲۵] دخان/سوره۴۴، آیه۲۵-۲۷.

«چقدر از دست دادند از باغات، چشمه‌ها، کشت‌ها، مقام دلپسند و وسعت عیشی که در آن متمتّع بودند».

[۲۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۱۴۰.

[۲۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۲۱۳.

[۲۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۹۷.

[۲۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۳۰۲-۳۰۳.

(وَ ذَرْنِی وَ الْمُکَذِّبِینَ اُولِی‌ النَّعْمَهِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلِیلًا)

[۳۰] مزمل/سوره۷۳، آیه۱۱.

«بگذار مرا با تکذیب کنندگانی که صاحبان تنعّم‌اند و‌ اندکی مهلتشان بده».

[۳۱] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۶۷.

[۳۲] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۰۴.

[۳۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۷۳.

[۳۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۰.

۲.۳ – انعام

اِنْعام‌: (از باب افعال) به معنی نعمت دادن می‌باشد. راغب گوید: اطلاق اِنْعام‌ در صورتی است که نعمتِ داده شده از جنس انسان باشد، زیرا در حیوان نمی‌گویند: «انعم علی فرسه».

[۳۵] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۱۵.

(وَ اِذْ تَقُولُ لِلَّذِی‌ اَنْعَمَ‌ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ اَنْعَمْتَ عَلَیْهِ اَمْسِکْ عَلَیْکَ زَوْجَکَ وَ اتَّقِ اللَّهَ‌)

[۳۶] احزاب/سوره۳۳، آیه۳۷.

« آنگاه به شخصی که خدا به او نعمت داده و تو هم به او نعمت داده بودی، می‌گفتی: زنت را برای خودت نگاه‌دار و از خدا بترس».

[۳۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۲۲.

[۳۸] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۸۲.

[۳۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۶۴.

[۴۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۱۲۴.

۲.۴ – تنعیم

تَنْعیم‌: نعمت دادن و مرفّه کردن است.
(فَاَمَّا الْاِنْسانُ اِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَاَکْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ‌ فَیَقُولُ رَبِّی اَکْرَمَنِ‌)

[۴۱] فجر/سوره۸۹، آیه۱۵.

«امّا انسان آنگاه که خدایش او را امتحان کرد و محترم نمود و مرفّه فرمود گوید: خدایم محترمم داشته».

[۴۲] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۸۲.

[۴۳] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسو