توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نافله (مفردات‌قرآن) ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نافله (مفردات‌قرآن) ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نافله (مفردات‌قرآن) ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

نفل (مفردات‌قرآن)

منبع: نفل (قاموس قرآن (جلد ۷))

مقالات مرتبط: نفل، زیادت (مقالات مرتبط).

نَفْل‌ (به فتح نون و سکون فاء) از واژگان قرآن کریم به معنای زیادت و عطیّه، و نَفَل (به فتح نون و فاء) به معنای غنیمت و هبه و زیادت است. این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند: نافِله (به کسر فاء) به معنای عطیّه و اَنْفال (به فتح الف و سکون نون) جمع نَفَل به معنای غنیمت و هبه و زیادت است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای نَفْل‌ و نَفَل
۲ – کاربردها
۲.۱ – نافله
۲.۲ – انفال
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – معنای نَفْل‌ و نَفَل

نَفْل‌:

[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۹۹.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۲۰.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۴۸۵.

(بر وزن فَلْس) زیادت است؛ چنانکه در نهایه و اقرب الموارد و در مجمع و المنار ذیل: (یَسْئَلُونَکَ عَنِ‌ الْاَنْفالِ‌)

[۴] انفال/سوره۸، آیه۱.

گفته‌اند: نماز نافله را از آن نافله گویند که زاید بر واجب است.

[۵] ابن اثیر، مجدالدین، النهایه فی غریب الحدیث والاثر، ج۵، ص۹۹.

[۶] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۴۶۲.

[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۹۵.

[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۱۵۶.

[۹] رشید رضا، محمد، تفسیر المنار، ج۹، ص۴۸۸.

ایضا نَفْل‌ به معنی عطیّه آمده چنانکه در قاموس و صحاح گفته،

[۱۰] فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۴، ص۵۹.

[۱۱] جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۵، ص۱۸۳۳.

طبرسی نسبت آن را به «قول» داده است.

[۱۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۹۵.

[۱۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۱۵۶.

نَفَل: (بر وزن فَرَس) به معنی غنیمت و هبه و زیادت است،

[۱۴] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۴۶۲.

جمع آن انفال می‌باشد، مثل سبب و اسباب. راغب گوید: گفته‌اند نفل به عینه غنیمت است لیکن به اعتبار آنکه با فتح به دست آمده، غنیمت و به اعتبار آنکه عطائی است از جانب خدا بدون استحقاق، نفل گفته می‌شود.

[۱۵] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۲۰.

۲ – کاربردها

این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند:

۲.۱ – نافله

نافِله: به معنی عطیّه است.

[۱۶] فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۴، ص۵۹.

[۱۷] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۴۶۲.

(وَ وَهَبْنا لَهُ اِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ‌ نافِلَهً وَ کُلًّا جَعَلْنا صالِحِینَ‌)

[۱۸] انبیاء/سوره۲۱، آیه۷۲.

یعنی: «اسحق و یعقوب را به ابراهیم عطیه‌ای دادیم و همه را نیکوکار گرداندیم». به قولی «نافله» فقط به یعقوب راجع است.

[۱۹] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۰۳.

[۲۰] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۲۸.

[۲۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۸۹.

[۲۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۴۴.

(وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ‌ نافِلَهً لَکَ عَسی‌ اَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً)

[۲۳] اسراء/سوره۱۷، آیه۷۹.

یعنی: «بعضی از شب را با قرآن (نماز) بیدار باش که زیادتی بر فرائض و یا عطیّه‌ای است نسبت به تو، شاید خدایت تو را به مقام پسندیده‌ای برساند».

[۲۴] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۱۷۵.

[۲۵] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۲۴۱.

[۲۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۷۰.

[۲۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۹۳.

به اتفاق روایات فریقین و اجماع مفسران مقصود از مقام محمود مقام شفاعت است. آیه ظاهرا راجع به نماز شب باشد.

[۲۸] ابوالبرکات نسفی، تفسیر نسفی، ج۲، ص۲۷۳.

[۲۹] زمخشری، کشاف، ج۲، ص۶۸۷.

[۳۰] فخرالدین رازی، تفسیر رازی، ج۲۱، ص۳۱.

[۳۱] طبری، جامع البیان، ج۱۷، ص۵۲۷.

[۳۲] قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، ج۲، ص۲۵.

در مجمع از ابن عباس نقل شده: نماز شب بر آن حضرت واجب و بر دیگران فضیلت بود.

[۳۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۷۱.

[۳۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۹۳.

در صافی از تهذیب از امام صادق (علیه‌السّلام) منقول است که از نوافل پرسیدند فرمود: «فَرِیضَهٌ فَفَزِعَ السَّامِعُونَ». از اینکه امام فرمود: واجب است شنوندگان ترسیدند، فرمود: مقصودم نماز شب است بر رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) که خدا فرموده: (وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ‌ نافِلَهً لَکَ‌).

[۳۵] فیض کاشانی، تفسیر صافی، ج۳، ص۲۱۰.

[۳۶] شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج۲، ص۲۴۲.

ظاهرا از آیه اختصاص آن را بر رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) نفهمیده‌اند، گر چه در جوامع الجامع آن را معنای اوّل گفته است.

[۳۷] طبرسی، فضل بن حسن، جوامع الجامع، ج۲، ص۳۸۸.

مجلسی (رحمه‌الله) در بحار باب فضائل و خصائ