توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ناصبه ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ناصبه ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ناصبه ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

نصب (مفردات‌قرآن)

منبع: نصب (قاموس قرآن (جلد ۷))

مقالات مرتبط: نَصَب (لغات‌قرآن)، نصب (مفردات‌نهج‌البلاغه)، انصاب.

نَصْب‌ (به فتح نون و سکون صاد) از واژگان قرآن کریم به معنای رنج دادن و رنج دیدن و برپا داشتن است و نُصْب‌ (به ضم نون و سکون صاد) و نَصَب‌ (به فتح نون و فتح صاد) به معنای رنج و تعب است‌. از مشتقات این واژه در آیات قرآن عبارتند از: نَصیب‌ (به فتح نون) به معنای بهره معیّن و ثابت‌، ناصِب‌ (به کسر صاد) به معنای رنج دهنده و به زحمت افتاده و اَنْصاب‌ (به فتح الف و سکون نون) به معنای هر چیز منصوب و برپا داشته است که معبود واقع شود و یا برای بت‌ها بر روی آن قربانی شود.

فهرست مندرجات

۱ – معنای نَصْب‌
۲ – کاربردها
۲.۱ – نصیب
۲.۲ – ناصب‌
۲.۳ – انصاب
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – معنای نَصْب‌

نَصْب‌

[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۶۷.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۰۷.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۷۱.

(بر وزن فَلْس) به معنای رنج دادن و رنج دیدن و برپا داشتن است. «نَصَبْتُ‌ الشّی‌ء: اقمته» آن را برپا داشتم گویند: «نَصَبَهُ‌ الهمّ: اتعبه» و «نصب الشی‌ء: وضعه وضعا ثابتا».
نُصْب‌ و نَصَب‌: (بر وزن قُفْل و فَرَس) به معنی رنج و تعب است‌.

[۴] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۴۱۱.

۲ – کاربردها

در آیه‌ (اَ فَلا یَنْظُرُونَ اِلَی الْاِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ‌… وَ اِلَی الْجِبالِ کَیْفَ‌ نُصِبَتْ‌)

[۵] غاشیه/سوره۸۸، آیه۱۹.

مراد ثابت شدن است، مثل‌: (وَ الْجِبالَ اَرْساها)، «کوه‌ها را ثابت کرد»؛ یعنی: «آیا نمی‌بینند شتر چطور خلق شده… و کوه‌ها چطور ثابت گشته و برپا داشته‌اند».

[۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۷۵.

[۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۵۹.

[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۲۸.

[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۴۶.

(لَقَدْ لَقِینا مِنْ سَفَرِنا هذا نَصَباً)

[۱۰] کهف/سوره۱۸، آیه۶۲.

«از این سفر به رنج و خستگی افتادیم‌».

[۱۱] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۴۰.

[۱۲] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۷۲.

[۱۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۴۲.

[۱۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۶۹.

(اَنِّی مَسَّنِیَ الشَّیْطانُ‌ بِنُصْبٍ‌ وَ عَذابٍ‌)

[۱۵] ص/سوره۳۸، آیه۴۱.

«شیطان به من رنج و عذاب رساند».

[۱۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۰۸.

[۱۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۳۱۷.

[۱۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۴۵.

[۱۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۱۱۱.

در دو آیه اخیر نصب در آیه اوّل بر وزن فَرَس و در دوّم بر وزن قُفْل است.
(فَاِذا فَرَغْتَ‌ فَانْصَبْ‌ • وَ اِلی‌ رَبِّکَ فَارْغَبْ‌)

[۲۰] انشراح/سوره۹۴، آیه۷-۸.

آیه خطاب به حضرت رسول (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) و نتیجه آیات قبل است است یعنی: «حالا که به تو شرح صدر داده و بلند آوازه‌ات کردیم و بار گران را از تو برداشتیم و با هر دشواری آسانی‌ای هست پس چون از واجب فارغ شدی در عبادت و دعا بکوش و خودت را به رنج‌ انداز و به خدایت رغبت جو».

[۲۱] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۱۶.

[۲۲] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۳۴-۵۳۵.

[۲۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۷۳.

[۲۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۶۲.

در مجمع از امام باقر و صادق (علیهما‌السّلام) نقل شده‌: «فَاِذا فَرَغْتَ‌ مِنَ الصَّلَاهِ الْمَکْتُوبَهِ فَانْصَبْ‌ اِلَی رَبِّکَ فِی الدُّعَاءِ وَ ارْغَبْ اِلَیْهِ فِی الْمَسْاَلَهِ».

[۲۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۷۲.

[۲۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۶۱.

زمخشری در کشّاف درباره آیه گوید: منظور آنست که آن بزرگوار عبادات را پشت سر هم انجام دهد و اوقات خویش را خالی از عبادت نگذارد و چون از یکی فارغ شد دیگری را شروع کند. آنگاه گوید: از جمله بدعت‌ها آنکه بعضی از رافضیان «فانصِب» را در آیه بکسر صاد خوانده یعنی: علی را بر خلافت منصوب گردان اگر اینطور خواندن بر رافضی روا باشد صحیح است که ناصبی آن را همین‌طور بخواند و بگوید: یعنی ناصبی بودن را که بغض و عداوت علی است در میان مردم بگذار.

[۲۷] زمخشری، کشاف، ج۴، ص۷۷۲.

زمخشری می‌توانست قول بعضی از شیعه را که خودش نقل کرده (اگر چنین قائلی یافته شود) به نحو آبرومندی ردّ کند و بگوید: این سخن قابل قبول نیست. ولی حریف آوردن ناصبی حکایت از درون طوفانی و ناراحت زمخشری نسبت به اهل بیت ‌ (علیهم‌السّلام) و شیعه دارد. گوئی خیلی تکان خورده است.
فیض مرحوم در تفسیر صافی بعد از نقل این سخن گوید: نصب امام و خلیفه بعد از تبلیغ رسالت یا پس از فراغ از عبادت امری معقول بلکه واجب است تا مردم بعد از آن حضرت در حیرت و ضلال واقع نشو