توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل موزون ۹۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل موزون ۹۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل موزون ۹۵ اسلاید در PowerPoint :

وزن (مفردات‌قرآن)

منبع: وزن (قاموس قرآن (جلد ۷))

مقالات مرتبط: وَزن (لغات‌قرآن)، وزن (مفردات‌نهج‌البلاغه)، وزن (مقالات مرتبط).

دیگر کاربردها: وزن (ابهام‌زدایی).

وَزْن (به فتح واو و سکون زاء) از واژگان قرآن کریم به معنای سنجش و‌ اندازه‌گیری است. این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند: مَوْزُون (به فتح میم و سکون واو و ضم زاء) ‌به معنای‌ اندازه شده و سنجیده و میزان‌ (به کسر میم و فتح زاء) به معنای آلت وزن و آن هر چیزی است که با آن توزین شود.

فهرست مندرجات

۱ – معنای وَزْن
۲ – کاربردها
۲.۱ – پاورپوینت کامل موزون ۹۵ اسلاید در PowerPoint
۲.۲ – میزان
۲.۳ – وزن اعمال‌
۲.۴ – توزین اعمال‌
۲.۵ – توزین گناهان‌
۲.۶ – اعمال کفار
۲.۷ – وزنه‌های اعمال‌
۲.۸ – تحابط اعمال‌
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – معنای وَزْن

وَزْن

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۲۰۷.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۶۸.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۳۲۴.

(بر وزن فلس) به معنای سنجش و‌اندازه‌گیری است.

۲ – کاربردها

(وَ زِنُوا بِالْقِسْطاسِ الْمُسْتَقِیمِ‌)

[۴] شعرا/سوره۲۶، آیه۱۸۲.

«با ترازوی درست بسنجید.»

[۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۱۲.

[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۴۱.

[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۵۰.

[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۵۶.

(وَ اَقِیمُوا الْوَزْنَ‌ بِالْقِسْطِ وَ لا تُخْسِرُوا الْمِیزانَ‌)

[۹] رحمان/سوره۵۵، آیه۹.

«پیوسته به عدالت بسنجید و از میزان نکاهید.»

[۱۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۹۷.

[۱۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۶۲.

[۱۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۳۱.

[۱۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۶۴.

وزن به معنای اعتبار و منزلت نیز آمده است؛ در مصباح گوید: «ما اقمت له‌ وَزْناً» کنایه است از اهمال و دور‌انداختن. عرب گوید: «لیس لفلان‌ وَزْنٌ‌» یعنی قدر و منزلتی ندارد.

[۱۴] فیومی، احمد، المصباح المنیر، ج۱، ص۳۳۹.

طبرسی نیز همین را گفته است.

[۱۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۳۹۲.

(فَحَبِطَتْ اَعْمالُهُمْ فَلا نُقِیمُ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَهِ وَزْناً)

[۱۶] کهف/سوره۱۸، آیه۱۰۵.

«اعمالشان پوچ شد روز قیامت برای آنها وزنی به پا نمی‌داریم و اعتنائی نمی‌کنیم.»

[۱۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۴۰۰.

[۱۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۵۴۸.

[۱۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۳۹۲.

[۲۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۱۳۳.

۲.۱ – پاورپوینت کامل موزون ۹۵ اسلاید در PowerPoint

مَوْزُون (به فتح میم و سکون واو و ضم زاء) ‌به معنای‌اندازه شده و سنجیده است.
(وَ اَلْقَیْنا فِیها رَواسِیَ وَ اَنْبَتْنا فِیها مِنْ کُلِّ شَیْ‌ءٍ مَوْزُونٍ‌)

[۲۱] حجر/سوره۱۵، آیه۱۹.

«در زمین کوه‌های محکم قرار دادیم و از گیاه و میوه‌ اندازه شده در آن رویاندیم.»

[۲۲] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۱۳۹.

[۲۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۲۰۳.

[۲۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۱۱۰.

[۲۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۷۷.

اشاره است به اینکه روئیدنیها از هر جهت از روی حساب و‌اندازه است‌:
(وَ اِنْ مِنْ شَیْ‌ءٍ اِلَّا عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ اِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ‌)

[۲۶] حجر/سوره۱۵، آیه۲۱.

(و خزائن همه چیز، تنها نزد ماست؛ ولى ما جز به اندازه معیّن آن را نازل نمى‌کنیم!)

[۲۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۶۷.

[۲۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۱۴۰.

[۲۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۲۰۴.

[۳۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۱۱۰.

[۳۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۷۸.

۲.۲ – میزان

میزان‌ (به کسر میم و فتح زاء) به معنای آلت وزن و آن هر چیزی است که با آن توزین شود، اعمّ از آنکه قول باشد یا فعل و یا ترازوی متداول. گر چه در لغت میزان را ترازو، و عدل و مقدار معنی کرده‌اند ولی آنچه گفته شد مستفاد از قرآن و استعمالات است. قرآن مجید این لفظ را در ترازوی متداول و غیره بکار برده است مثل:
(وَ اَوْفُوا الْکَیْلَ وَ الْمِیزانَ‌ بِالْقِسْطِ)

[۳۲] انعام/سوره۶، آیه۱۵۲.

«پیمانه و ترازو را بانصاف تمام کنید و ناقص ننمائید.»

[۳۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۳۷۶.

[۳۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۵۱۸.

[۳۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۱۹۴.

[۳۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۵.

این آیه در ترازوی معمولی و آلت سنجش اموال است.
(وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ‌ الْمِیزانَ‌)

[۳۷] رحمان/سوره۵۵، آیه۷.

«خداوند آسمان را بالا برد و میزان حق و باطل را وضع کرد.»

[۳۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۹۷.

[۳۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۶۲.

[۴۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۳۱.

[۴۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۶۳.

(اَلَّا تَطْغَوْا فِی‌ الْمِیزانِ‌)

[۴۲] رحمان/سوره۵۵، آیه۸.

«تا در میزان طغیان نکنید. و از راه عدل و انصاف بیرون نروید.»

[۴۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۹۷.

[۴۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۶۲.

[۴۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۳۱.

[۴۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۶۳.

(وَ أَقیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لا تُخْسِرُوا الْمیزان‌)

[۴۷] رحمان/سوره۵۵، آیه۹.

(و وزن را بر اساس عدل برپا دارید و میزان را کم نگذارید!)

[۴۸] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۱.

[۴۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۹۷.

[۵۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۶۲.

[۵۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۳۱.

[۵۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۶۴.

مراد از میزان شاید شریعت و دین باشد و اهمیّت آن به اندازه بالا کردن آسمان و بلکه زیادتر است و لفظ «وضع» ظاهر در لزوم دین و شریعت است.
در تفسیر صافی ذیل آیه از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل شده: «بِالْعَدْلِ قَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْاَرْضُ.»

[۵۳] فیض کاشانی، ملا محسن، تفسیر صافی، ج۵، ص۱۰۷.

ولی به قرینه: (اَلَّا تَطْغَوْا فِی‌ الْمِیزانِ‌) ظاهرا شریعت و دین مراد است.
(لَقَدْ اَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ اَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمِیزانَ‌ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ)

[۵۴] حدید/سوره۵۷، آیه۲۵.

(ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب آسمانی و میزان (شناسایى حقّ از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند؛)

[۵۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۴۱.

[۵۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۷۱.

[۵۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۳۰۱.

[۵۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۴۰۱.

[۵۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۲۴۲.

مراد از میزان ظاهرا دین و شریعت است در این صورت «المیزان» بیان کتاب و یا عام بعد از خاصّ است.
همچنین است در آیه: (اللَّهُ الَّذِی اَنْزَلَ الْکِتابَ بِالْحَقِّ وَ الْمِیزانَ‌)

[۶۰] شوری/سوره۴۲، آیه۱۷.

(خداوند کسى است که کتاب را به حق نازل کرد و میزان (سنجش حق و باطل و خبر قیامت) را نیز؛)

[۶۱] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۸۵.

[۶۲] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۸.

[۶۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۳.

[۶۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۴۵.

[۶۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۱۱۷.

در نهج البلاغه نامه ۳۱ خطاب به امام حسن (علیه‌السّلام) فرموده: «اجْعَلْ نَفْسَکَ‌ مِیزَاناً فِیمَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ غَیْرِکَ فَاَحْبِبْ لِغَیْرِکَ مَا تُحِبُّ لِنَفْسِکَ وَ اکْرَهْ لَهُ مَا تَکْرَهُ لَهَا.»

[۶۶] امام علی (علیه‌السّلام)، نهج البلاغه، ص۲۷۰.

در اینجا می‌بینیم که نفس انسان میزان است می‌توانیم با آن کارها و محبوبات و مبغوضات خویش را توزین کنیم و در نامه ۴۳ به مصقله بن هبیره می‌نویسد: «لَتَجِدَنَّ بِکَ عَلَیَّ هَوَاناً وَ لَتَخِفَّنَّ عِنْدِی‌ مِیزَاناً.»

[۶۷] امام علی (علیه‌السّلام)، نهج البلاغه، ص۲۸۲.

«اگر اینکه می‌گویند درست باشد حتما خودت را پیش من خوار خواهی یافت و میزانت پیش من سبک خواهد شد.» در اینجا مراد از میزان مقام و منزلت است.
در مجمع فرموده: در روایت آمده: «اِنَّ الصَّلَاهَ مِیزَانٌ‌ فَمَنْ وَفَّی اسْتَوْفَی.»

[۶۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۲۲۱.

در دعای چهل و دوم صحیفه سجّادیه درباره قرآن مجید فرموده: «وَ جَعَلْتَهُ… مِیزَانَ‌ قِسْطٍ لَا یَحِیفُ.»

[۶۹] امام سجاد علیه‌السلام، صحیفه سجادیه، ص۲۰۷.

«قرآن را ترازوی عدالتی کرده‌ای که زبانه‌اش از حق نگردد.» پس قرآن ترازوئی است برای سنجش حق و باطل.

۲.۳ – وزن اعمال‌

صریح آیات قرآن مجید آنست که: اعمال انسان اعمّ از نیک و بد دارای وزن‌اند، مثل: (فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّهٍ خَیْراً یَرَهُ)

[۷۰] زلزال/سوره۹۹، آیه۷.

(پس هر کس هم‌وزن ذرّه‌اى کار خیر انجام دهد آن را مى‌بیند!)

[۷۱] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۹.

[۷۲] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۴۳.

[۷۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۸۳.

[۷۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۱۹.

[۷۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۲۸.

(وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّهٍ شَرًّا یَرَهُ‌)

[۷۶] زلزال/سوره۹۹، آیه۸.

(و هر کس هم‌وزن ذرّه‌اى کار بد کرده آن را مى‌بیند! )

[۷۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۹.

[۷۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۴۳.

[۷۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۸۳.

[۸۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۱۹.

[۸۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۲۸.

مثقال مصدر میمی است به معنای ثقل و سنگینی.
ایضا (وَ نَضَعُ‌ الْمَوازِینَ‌ الْقِسْطَ لِیَوْمِ الْقِیامَهِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئاً وَ اِنْ کانَ مِثْقالَ حَبَّهٍ مِنْ خَرْدَلٍ اَتَیْنا بِها وَ کَفی‌ بِنا حاسِبِینَ‌)

[۸۲] انبیا/سوره۲۱، آیه۴۷.

«اگر عمل به وزن دانه خردل هم باشد ما آن را روز قیامت حاضر خواهیم کرد.»

[۸۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۹۲.

[۸۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۱۲.

[۸۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۹۲.

[۸۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۳۰.

لقمان به پسرش فرمود: (یا بُنَیَّ اِنَّها اِنْ تَکُ مِثْقالَ حَبَّهٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَکُنْ فِی صَخْرَهٍ اَوْ فِی السَّماواتِ اَوْ فِی الْاَرْضِ یَاْتِ بِهَا اللَّهُ اِنَّ اللَّهَ لَطِیفٌ خَبِیرٌ)

[۸۷] لقمان/سوره۳۱، آیه۱۶.

(پسرم! اگر به اندازه سنگینى دانه خردلى (کار نیک یا بد) باشد، و در دل سنگى یا در (گوشه‌اى از) آسمانها و زمین قرار گیرد، خداوند آن را (در قیامت براى حساب) مى‌آورد؛ خداوند دقیق و آگاه است!)

[۸۸] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۱۲.

[۸۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۱۷.

[۹۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۳۲۴.

[۹۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۸۶.

[۹۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۱۸۲.

هر سه آیه صریح‌اند در اینکه عمل وزن دارد و سنگینی دارد اعمّ از عمل‌ خوب یا بد، حتی اگر به قدر دانه خردل باشد باز مثل سنگ و غیره دارای وزن است.

۲.۴ – توزین اعمال‌

قرآن مجید صریح است در اینکه اعمال انسان روز قیامت توزین خواهد شد:
(وَ الْوَزْنُ‌ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ فَمَنْ ثَقُلَتْ‌ مَوازِینُهُ‌ فَاُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ)

[۹۳] اعراف/سوره۷، آیه۸.

(وزن کردن (اعمال، و سنجش ارزش آنها) در آن روز، حقّ است! کسانى که میزان‌هاى (عمل) آنها سنگین است، همان رستگارانند!)

[۹۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۵۱.

[۹۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۱۰.

[۹۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۸.

[۹۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۲۲۰.

[۹۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۵۳.

«الْوَزْنُ» در آیه به معنای توزین است ظاهر آنست که‌ «الْوَزْنُ» مبتداء و «الْحَقُّ» وصف آن می‌باشد و تقدیر چنین است: «الْوَزْنُ‌ الحقّ یومئذ کائن» یعنی: توزین حقیقی در روز قیامت خواهد بود. به هر حال آیه دلالت دارد که روز قیامت توزین حقیقی برای اعمال وجود خواهد داشت. بعضی از بزرگان‌ «الْوَزْنُ» را در آیه اسم گرفته و «الْحَقُّ» را خبر آن دانسته است یعنی: ثقل و سنگینی اعمال همان حق و مطابق واقع بودن آنهاست. به عبارت دیگر معیار و وزنه عمل آنست که حقّ و مطابق دستور شرع باشد و هر قدر احکام و شرائط عمل مراعات نشده باشد از وزن آن کاسته می‌شود و به تعبیر سوّم چنانکه وزنه یک من گندم یک قطعه سنگ یک منی است همانطور وزنه اعمال حق بودن آنهاست. نگارنده گوید، این سخن فی نفسه صحیح است ولی در این صورت اعمال ثقل واقعی نخواهند داشت بلکه توزین به معنای تطبیق خواهد بود. یعنی دو رکعت نماز را که مثلا علی بن ابی طالب (علیه‌السّلام) خوانده معیار قرار داده و نماز دیگران را با آن تطبیق خواهند کرد امّا این آن نیست که قرآن مجید مطرح کرده