توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معذبین ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معذبین ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل معذبین ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

عذاب (مفردات‌قرآن)

منبع: عذاب (قاموس قرآن (جلد ۴))

مقالات مرتبط: عذاب (مفردات‌نهج‌البلاغه)، عذاب.

عَذاب (به فتح عین و ذال) از واژگان قرآن کریم به معنای عقوبت و شکنجه است. به گفته برخی از لغت‌شناسان اصل عذاب از عذب گرفته شده اما به نظر می‌آید اصل آن به معنی منع است و عذاب را از آن جهت عذاب گویند که از راحتی و آسایش منع می‌کند و آنرا از بین می‌برد؛ بنابراین عذاب مصدر به معنی فاعل‌ است یعنی آنچه مشقّت دارد و مانع آسایش است. عاذب و عذوب به کسی گفته می‌شود که از اکل و شرب امتناع کند.

فهرست مندرجات

۱ – معنای عَذاب
۲ – کاربردها
۲.۱ – توصیفات عذاب
۲.۲ – عذاب پس از اتمام حجت‌
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – معنای عَذاب

عَذاب

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۳۱۰-۳۰۹.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۵۴.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۱۷.

به معنای عقوبت و شکنجه است. شیخ طبرسی آنرا استمرار الم،

[۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۹۰.

زمخشری کلّ الم فادح،

[۵] زمخشری، الکشّاف، ج۴، ص۳۷۴.

راغب اصفهانی ایجاع شدید،

[۶] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۵۴.

جوهری عقوبت،

[۷] جوهری، الصحاح‌ تاج اللغه و صحاح العربیه، ج۱، ص۱۷۸.

اقرب الموارد هر آنچه بر انسان دشوار است و او را از مرادش منع می‌کند معنا کرده‌اند.

[۸] شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ج۳، ص۴۹۹.

راغب اصفهانی در اصل آن چند قول نقل کرده از جمله گفته‌اند: اصل آن از عذب است، عذّبته یعنی گوارائی زندگی را از او بردم مثل مرّضته و قذّرته که به معنی مرضش را و قذارتش را از بین بردم است. به قول بعضی اهل لغت تعذیب به معنی ضرب است و به قولی آن از «ماء عذب» آب آلوده و کدر است، عَذَّبْتُهُ‌ یعنی عیش او را کدر و آلوده کردم…

[۹] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۵۵.

به نظر می‌آید اصل آن به معنی منع است و عذاب را از آن جهت عذاب گویند که از راحتی و آسایش منع می‌کند و آنرا از بین می‌برد. در الصحاح

[۱۰] جوهری، الصحاح‌ تاج اللغه و صحاح العربیه، ج۱، ص۱۷۸.

و قاموس المحیط

[۱۱] فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۱۱۲.

و اقرب الموارد

[۱۲] شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ج۳، ص۴۹۹.

منع را از جمله معانی عذب شمرده است. در النهایه گفته: در حدیثی از علی (علیه‌السّلام) وارد شده که در موقع مشایعت عده‌ای از لشکریان خویش فرمود: «اَعْذِبُوا عَنْ ذِکْرِ النِّسَاءِ اَنْفُسَکُمْ فَاِنَّ ذَلِکُمْ یَکْسِرُکُمْ عَنْ الْغَزْوِ.»

[۱۳] ابن اثیر، النهایه فی غریب الحدیث والاثر، ج۳، ص۱۹۵.

یعنی «خود را از یادآوری زنان منع کنید چون آن شما را از جهاد باز می‌دارد.» این کلمه در نهج البلاغه هفتمین کلمه از کلمات نه‌گانه غریب آن حضرت که بعد از حکمت ۲۶۰ ذکر شده‌اند بصورت ذیل نقل شده که به لشکریانش فرمود: «اَعْذِبُوا عَنِ النِّسَاءِ مَا اسْتَطَعْتُمْ.»

[۱۴] نهج البلاغه، تحقیق الحسون، ص۸۳۷.

عاذب و عذوب کسی را گویند که از اکل و شرب امتناع کند.
علی هذا عذاب مصدر به معنی فاعل‌ است یعنی: آنچه مشقّت دارد و مانع آسایش است، چنانکه از اقرب الموارد نقل شد.

۲ – کاربردها

(وَ لَهُمْ‌ عَذابٌ‌ عَظِیمٌ)

[۱۵] بقره/سوره۲، آیه۷.

(…و عذاب بزرگى در انتظار آنهاست.)

[۱۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳.

[۱۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۵۲.

[۱۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۸۲.

[۱۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۲۹.

[۲۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۶۶.

افعال عذاب در قرآن همه از باب تفعیل آمده است و در عذاب دنیوی و اخروی هر دو بکار رفته مثل‌ (وَ لْیَشْهَدْ عَذابَهُما طائِفَهٌ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ)

[۲۱] نور/سوره۲۴، آیه۲.

(…و باید گروهى از مؤمنان مجازاتشان را مشاهده کنند.)

[۲۲] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۵۰.

[۲۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۷۹.

[۲۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۱۱۴.

[۲۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۹۷.

[۲۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسی