توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل متعه زنان (مفردات‌قرآن) ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل متعه زنان (مفردات‌قرآن) ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل متعه زنان (مفردات‌قرآن) ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل متعه زنان (مفردات‌قرآن) ۳۲ اسلاید در PowerPoint

منبع: متعه زنان (قاموس قرآن (جلد ۶))

مقالات مرتبط: أُمَتِّعْکُنَّ (لغات‌قرآن)، متعه.

مُتْعِه زنان (به ضم میم و سکون تاء و کسر عین)، از واژگان قرآن کریم به معنای هر چه از آن لذت برند می‌باشد. از آن جهت متعه گویند که آن مورد انتفاع است تا مدت معلومى، به خلاف نکاح دائمى که مدّت معلوم ندارد.

فهرست مندرجات

۱ – معنای مُتْعِه زنان
۲ – کاربردها
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – معنای مُتْعِه زنان

مُتْعِه زنان

[۱] قرشی‌بنایی، سید علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۲۶.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۷۵۷.

[۳] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۴، ص۳۸۹.

به معنای هر چه از آن لذت برند می‌باشد. از آن جهت متعه گویند که آن مورد انتفاع است تا مدت معلومى، به خلاف نکاح دائمى که مدّت معلوم ندارد.

۲ – کاربردها

(… وَ أُحِلَّ لَکُمْ ما وَراءَ ذلِکُمْ أَنْ تَبْتَغُوا بِأَمْوالِکُمْ مُحْصِنِینَ غَیْرَ مُسافِحِینَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ‌ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِیضَهً وَ لا جُناحَ عَلَیْکُمْ فِیما تَراضَیْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَرِیضَهِ إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلِیماً حَکِیماً)

[۴] نساء/سوره۴، آیه۲۴.

(امّا زنان دیگر غیر از این‌ها که گفته شد)، براى شما حلال است که با اموال خود، آنان را اختیار کنید؛ در حالى که پاکدامن باشید و از زنا، خوددارى نمایید. و زنانى را که متعه (ازدواج موقت‌) مى‌کنید، واجب است مهر آن‌ها را بپردازید و گناهى بر شما نیست در آن چه بعد از تعیین مهر، با یکدیگر توافق کرده‌اید. بعداً مى‌توانید با توافق، آن را کم یا زیاد کنید. خداوند، دانا و حکیم است.)

[۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۸۲.

[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۲۶۸-۲۷۵.

[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۴۲۶-۴۳۹.

[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۶۰-۶۲.

[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۱۰۰-۱۰۳.

متعه زنان را از آن متعه گویند که آن مورد انتفاع است تا مدت معلومى، به خلاف نکاح دائمى که مدّت معلوم ندارد؛ چنان که ابن اثیر در نهایه ذیل لغت متاع چنین گفته است.

[۱۰] ابن اثیر، مجدالدین، النهایه فی غریب الحدیث والاثر، ج۴، ص۲۹۲.

در صدر آیه فوق و نیز در آیه ما قبل زنان حرام النکاح را شمرده و آن گاه فرموده: (وَ أُحِلَّ لَکُمْ ما وَراءَ ذلِکُمْ أَنْ تَبْتَغُوا بِأَمْوالِکُمْ مُحْصِنِینَ غَیْرَ مُسافِحِینَ‌) یعنى: «غیر از زنان ذکر شده دیگران بر شما حلال‌اند که با اموال خود و مهریه آن‌ها را به عقد ازدواج خود در آورید به شرط آن که با این کار عفت و مصونیت بخواهید نه این که زناکارى در پیش گیرید.»
آن وقت پس از تمام شدن این حکم فرموده: (فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ‌ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَ‌). ظاهراً «ما» در «فَمَا» موصول و ضمیر «بِهِ» راجع به آن است؛ یعنى زنى از زنان که مورد استمتاع شما واقع گردید اجرت آن‌ها را به طور معین بدهید و شاید «ما» شرطیه باشد در این صورت ضمیر «به» راجع است به آن چه از (أُحِلَّ لَکُمْ …) استفاده می‌شود. مثل «حلّ- نیل» یعنى «هر گاه از زنان به حلیّت استمتاع کردید اجرت آن‌ها را بدهید.»
امّا تفریع‌ (فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ …) نسبت به‌ (أُحِلَّ لَکُمْ ما وَراءَ ذلِکُمْ) تفریع جزئى بر کلى است؛ زیرا که‌ (أُحِلَّ لَکُمْ …) شامل نکاح دائم و منقطع و ملک یمین است؛ چنان که در آیه‌ (أَیَّاماً مَعْدُوداتٍ فَمَنْ کانَ مِنْکُمْ مَرِیضاً أَوْ عَلى‌ سَفَرٍ …)

[۱۱] بقره/سوره۲، آیه۱۸۴.

(روزهاى محدودى را باید روزه بدارید و هر کس از شما بیمار یا مسافر باشد…)

[۱۲] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۸.

[۱۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۸-۱۱.

[۱۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۹-۱۳.

[۱۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۹.

[۱۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۰۲-۲۰۴.

و
(لا إِکْراهَ فِی الدِّینِ قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ …)

[۱۷] بقره/سوره۲، آیه۲۵۶.

(اکراهى در قبول دین، نیست. زیرا راه درست از راه انحرافى، روشن شده است. بنابراین، کسى که به طاغوت (بت و شیطان و هر موجود طغیان‌گر) کافر شود و به خدا ایمان آورد…)

[۱۸] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۲.

[۱۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۳۴۲-۳۴۴.

[۲۰] طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۵۲۳-۵۲۶.

[۲۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۱۶۳.

[۲۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۱۳-۱۱۵.