توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل لفظ (منطق) ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل لفظ (منطق) ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل لفظ (منطق) ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل لفظ (منطق) ۲۸ اسلاید در PowerPoint

مقالات مرتبط: لفظ.

در این مقاله به رفع شبهه‌ای علمی منطقی درباره مثلا، «امر» که از اقسام مرکب تام انشایی است، چطور می‌شود برای مثال‌های نوع کلمه از اقسام لفظ مفرد، فعل امر «اکتب» را مثال آورد.

فهرست مندرجات

۱ – پاسخ اجمالی
۲ – پاسخ تفصیلی
۳ – لفظ مفرد
۳.۱ – اقسام لفظ مفرد
۳.۱.۱ – کلمه
۳.۱.۲ – اسم
۳.۱.۳ – ادات
۴ – لفظ مرکب
۴.۱ – مرکب تام
۴.۱.۱ – تام خبری
۴.۱.۲ – تام انشایی
۴.۲ – مرکب ناقص
۵ – پانویس
۶ – منبع

۱ – پاسخ اجمالی

لفظ به اعتبارات گوناگون دارای تقسیمات متعدد می‌باشد که به یک اعتبار به مفرد و مرکب و خود مفرد به کلمه (فعل)، اسم و حرف و همچنین، مرکب نیز به مرکب تام و ناقص و مرکب تام نیز به خبری و انشایی تقسیم می‌شود.
این که در برخی کتاب‌های منطق، در بحث اقسام مفرد به «اکتب» (فعل امر) و نیز در بحث مرکب تام انشایی نیز به اوامر، نواهی و…، مثال زده شده؛ تعارض و تضادی وجود ندارد؛ زیرا الفاظی مانند اکتب، از دو حیثیت و نگاه قابل بررسی هستند که از یک نگاه بر آنها مفرد اطلاق می‌شود و از نگاه دیگر به آنها مرکب گفته می‌شود.

۲ – پاسخ تفصیلی

لفظ به طور کلی «با قطع نظر از این که یکی است یا چند تا» بر دو قسم است:

۳ – لفظ مفرد

نزد منطق دانان؛ مفرد عبارت از لفظی است که بسیط باشد؛ یعنی دارای اجزا نباشد، مانند «ب» در جمله «کتبت بالقلم»، یا مانند «ق» که فعل امر از ماده «وقی» «یقی» می‌باشد. و یا این که دارای اجزا باشد ولی جزء لفظ، دلالت بر جزء معنا نداشته باشد، مانند «محمد» که دارای چهار جزء است ولی هر یک از اجزایش بر یکی از اجزای معنایش مانند سر، گردن، دست و… دلالت ندارند بلکه مجموع لفظ بر مجموع معنا دلالت دارد. همچنین لفظ «عبدالله» زمانی که اسم برای شخصی قرار گیرد هر چند بر حسب ظاهر از دو جزء و چند حروف تشکیل یافته ولی از لفظ «عبد» و «الله» به تنهایی و به طور مجزا نه معنای لغویشان اراده می‌شود نه بخشی از معنای اسمی آنها مانند دست و پا یا گوش و چشم و…، بلکه همانند لفظ میم و حاء در محمد هستند که بر جزئی از معنا دلالت نمی‌کردند. البته اگر «عبدالله» به معنای بنده خدا باشد در چنین مواردی مرکب خواهد بود و صفت است نه اسم.

[۱] مظفر، محمد رضا، المنطق، ترجمه و اضافات:شیروانی، علی، پاورقی:غرویان، محسن و فیاضی، غلامرضا، ج۱، ص۵۹، قم، انتشارات دارالعلم، چاپ دوم، ۱۳۷۳ش.

۳.۱ – اقسام لفظ مفرد

بر اساس حصر عقلی لفظ مفرد بر سه قسم اسم و کلمه و ادات تقسیم می‌شود.

۳.۱.۱ – کلمه

«کلمه» که در علم نحو؛ از آن به «فعل» تعبیر می‌کنند و عبارت است از: لفظ مفردی که با حروف و ماده‌اش بر معنای مستقل در ذات خودش دلالت می‌کند و با هیئتش بر نسبت آن معنا به فاعل در یک زمان خاص؛ مانند «ذهب» به معنای «رفت»، «یذهب» به معنای «می‌رود» و «اذهب» به معنای «برو». «ذهب» به معنای وقوع یک کار در زمان گذشته است و «یذهب» به معنای وقوع یک کار در زمان آینده و «اذهب» دلالت بر ایجاد کار در زمان حال می‌کند. «هو اللفظ المفرد الدال بمادته علی معنی مستقل فی نفسه و بهیئته علی نسبه ذالک المعنی الی فاعل لا بعینه نسبه تامه زمانیه مانند کتب، یکتب، اکتب»

[۲] مظفر، محمد رضا، المنطق، ترجمه و اضافات:شیروانی، علی، پاورقی:غرویان، محسن و فیاضی، غلامرضا، ج۱، ص۶۳، قم، انتشارات دارالعلم، چاپ دوم، ۱۳۷۳ش.

۳.۱.۲ – اسم

«اسم» لفظ مفردی است که بر یک معنای مستقل دلالت دارد و فاقد هیئتی است که حاکی از نسبت تام زمانی باشد؛ «با قید تام از خارج شدن اسم فاعل، اسم مفعول، اسم زمان و… که بر نسبت ناقص زمانی دلالت دارند از تعریف اسم جلوگیری کرده است». مانند محمد، انسان و کاتب.

[۳] مظفر، محمد رضا، المنطق، ترجمه و اضافات:شیروانی، علی، پاورقی:غرویان، محسن و فیاضی، غلامرضا، ج۱، ص۶۴، قم، انتشارات دارالعلم، چاپ دوم، ۱۳۷۳ش.

۳.۱.۳ – ادات

«ادات» یا همان حروف در اصطلاح نحویان؛ لفظی است که بر یک معنای غیر مستقل دلالت دارد؛ «اللفظ المفرد الدال علی معنی غیر مستقل فی نفسه»

[۴] مظفر، محمد رضا، المنطق، ترجمه و اضافات:شیروانی، علی، پاورقی:غرویان، محسن و فیاضی، غلامرضا، ج۱، ص۶۴، قم، انتشارات دارالعلم، چاپ دوم، ۱۳۷۳ش