توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل لبس – به ضم لام (مفردات‌قرآن) ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل لبس – به ضم لام (مفردات‌قرآن) ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل لبس – به ضم لام (مفردات‌قرآن) ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل لبس – به ضم لام (مفردات‌قرآن) ۴۵ اسلاید در PowerPoint

منبع: لبس – به ضم لام (قاموس قرآن (جلد ۶))

مقالات مرتبط: لبس – به ضم لام (مفردات‌نهج‌البلاغه).

دیگر کاربردها: لبس (ابهام‌زدایی).

لُبْس (به ضم لام و سکون باء) از واژگان قرآن کریم به معنای لباس پوشیدن است. لبس در اصل به معنی پوشاندن شی‌ء است و معانی دیگر متفرّع بر آنست و اصل معنی یکی است. این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند: لَبْس (به فتح لام و سکون باء) به معنای خلط و مشتبه کردن؛ لِبْس (به کسر لام و سکون باء) به معنای لباس و پوشیدنی؛ لِباس (به کسر لام) به معنای پوشیدنی؛ و لَبوس (به فتح لام) به معنای زره می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – معنای لُبْس
۲ – کاربردها
۲.۱ – به ضم لام
۲.۲ – به فتح لام
۲.۳ – به کسر لام
۲.۳.۱ – لباس
۲.۳.۲ – لبوس
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – معنای لُبْس

لُبْس

[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۷۸.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۳۴.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۱۰۲.

لبس در اصل به معنی پوشاندن شی‌ء است چنانکه در اقرب الموارد و مفردات گفته است، معانی دیگر متفرّع بر آنست و اصل معنی یکی است.

[۴] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۵، ص۲۲.

۲ – کاربردها

این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند:

۲.۱ – به ضم لام

لُبْس: به معنی لباس پوشیدن است و فعل آن از باب عَلِمَ یَعْلَمُ آید، مثل‌: (وَ یَلْبَسُونَ‌ ثِیاباً خُضْراً مِنْ سُنْدُسٍ‌)

[۵] کهف/سوره۱۸، آیه۳۱.

(و لباسهایى فاخر به رنگ سبز، از حریر نازک و ضخیم، در بر مى‌کنند)

[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۹۷.

[۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۰۵.

[۸] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۲۲.

[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۲۱.

[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۵۶.

۲.۲ – به فتح لام

لَبْس:به معنی خلط و مشتبه کردن است و فعل آن از باب ضَرَبَ یَضْرِبُ آید، چنانکه در صحاح و مصباح تصریح کرده

[۱۱] جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۳، ص۹۷۳.

[۱۲] فیومی، احمد بن محمد، مصباح المنیر، ص۵۴۸.

و آیات قرآن نیز شاهد آن است:
(وَ لا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْباطِلِ وَ تَکْتُمُوا الْحَقَّ وَ اَنْتُمْ تَعْلَمُونَ‌)

[۱۳] بقره/سوره۲، آیه۴۲.

«تَلْبِسُوا» از باب ضَرَبَ یَضْرِبُ به معنی خلط و آیه خطاب به اهل کتاب است، یعنی: «حق را با باطل خلط نکنید و حق را به باطل مشتبه ننمائید و حق را با آنکه می‌دانید کتمان نکنید». منظور آنست که نبوّت حضرت رسول (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) را کتمان نکنید و دلائل آن را که در کتاب شماست مشتبه نگردانید.

[۱۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۲۱۱.

[۱۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۱۵۲.

(وَ قالُوا لَوْ لا اُنْزِلَ عَلَیْهِ مَلَکٌ وَ لَوْ اَنْزَلْنا مَلَکاً لَقُضِیَ الْاَمْرُ ثُمَّ لا یُنْظَرُونَ • وَ لَوْ جَعَلْناهُ مَلَکاً لَجَعَلْناهُ رَجُلًا وَ لَلَبَسْنا عَلَیْهِمْ ما یَلْبِسُونَ‌)

[۱۶] انعام/سوره۶، آیه۸- ۹.

لَبْس در هر دو به معنی خلط و مشتبه کردن است، یعنی: «و گفتند چرا بر او ملکی نازل نمی‌شود؟ اگر ملک نازل می‌کردیم -و آنها ایمان نمی‌آوردند- کار پایان می‌یافت و به آنها مهلت داده نمی‌شد و اگر پیغمبر را از ملک می‌فرستادیم، آن را مردی قرار داده و بر آنها مشتبه می‌کردیم آنچه را که مشتبه می‌کنند».

[۱۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۲۸.

[۱۸] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۲۰.

[۱۹] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۷، ص۲۶.

[۲۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۴۲۹.

[۲۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۲۰.

در این دو آیه چند مطلب هست:
۱- کفّار می‌گفتند باید فرشته‌ای بر او نازل شود؛ منظورشان این بوده که فرشته او را تصدیق کند چنانکه در جای دیگر آمده: (لَوْ لا اُنْزِلَ اِلَیْهِ مَلَکٌ فَیَکُونَ مَعَهُ نَذِیراً)

[۲۲] فرقان/سوره۲۵، آیه۷.

(چرا لااقل فرشته‌اى بر او نازل نشده که همراه وى مردم را انذار کند)

[۲۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۶۰.

[۲۴] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۱۸۳.

[۲۵] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۲۵۲.

[۲۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۵۳.

[۲۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۸۴.

و ایضا: (لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَیْهِ کَنزٌ أَوْ جَاء مَعَهُ مَلَکٌ إِنَّمَا أَنتَ نَذِیرٌ)

[۲۸] هود/سوره۱۱، آیه۱۲.

(چرا گنجى بر او نازل‌ نشده و یا چرا فرشته‌اى همراه او نیامده است؟!» نگران مباش! چرا که تو فقط بیم دهنده‌اى)

[۲۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۲۲.

[۳۰] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۱۶۰.

[۳۱] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۲۳۶.

[۳۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۲۱.

[۳۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۱۹.

و به احتمال ضعیف منظورشان آن بوده که ملک عذاب موعود را بیاورد.
۲- راجع به این اقتراح و درخواست دو جواب گفته شده:
اوّل‌: (وَ لَوْ اَنْزَلْنا مَلَکاً لَقُضِیَ الْاَمْرُ ثُمَّ لا یُنْظَرُونَ)

[۳۴] انعام/سوره۶، آیه۸.

یعنی: «اگر ملک نازل می‌کردیم -و آنها ایمان نمی‌آوردند- کار تمام می‌شد، نابودی همه را می‌گرفت و مهلت داده نمی‌شدند، حال آنکه مقصود ما مهلت است تا مجالی برای تفکّر و توبه داشته باشند، یا اگر ملک را با عذاب نازل می‌کردیم همه از بین می‌رفتند و دیگر مجالی و مهلتی نمی‌ماند با آنکه نظر ما زیستن در مهلت است».

[۳۵] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۱۸.

[۳۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۷، ص۲۲.

[۳۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۴۲۹.

[۳۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۱۹.

دوم‌: (وَ لَوْ جَعَلْناهُ مَلَکاً لَجَعَلْناهُ رَجُلًا وَ لَلَبَسْنا عَلَیْهِمْ ما یَلْبِسُونَ‌) یعنی: چون اینها انسان و مادّی‌اند لازم بود ملک را به صورت انسان در آوریم تا بتوانند با او انس بگیرند و گفت و شنود داشته باشند در این صورت می‌گفتند: این انسان است و به دروغ می‌گوید من فرشته‌ام و پیغمبر». یعنی همان را که درباره این پیغمبر می‌گویند درباره او هم می‌گفتند.

[۳۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۲۸.

[۴۰] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۲۰.

[۴۱] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۷، ص۲۶.

[۴۲] طبرسی، فضل بن ح