توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کبر (مفردات‌قرآن) ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کبر (مفردات‌قرآن) ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل کبر (مفردات‌قرآن) ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل کبر (مفردات‌قرآن) ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint

منبع: قاموس قرآن (جلد ۶)

مقالات مرتبط: کبر (لغات‌قرآن)، کبر (مفردات‌نهج‌البلاغه)، کبر.

کِبَر (به کسر کاف و فتح باء) و کُبْر (به ضم کاف و سکون باء) از واژگان قرآن کریم به معنای بزرگی‌ و قدر است. این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند: کَبیر (به فتح کاف) از اسماء حسنی و به معنای عظیم القدر؛ کِبْریاء (به کسر کاف و سکون باء) به معنای عظمت و حکومت‌؛ کِبْر (به کسر کاف و سکون باء) بزرگی و تکبّر و خودبینی؛ تَکَبُّر (به فتح تاء و کاف و ضم و تشدید باء) به معنای خودبینی همراه با تکلف؛ اِسْتِکْبار (به کسر الف و تاء و سکون سین و کاف) به معنای کسی که اظهار بزرگی و تکبّر کند با آنکه اهلش نیست‌؛ مُتَکَبِّر (به ضم میم و فتح تاء و کاف و کسر و تشدید باء) از اسماء حسنی و به معنای صاحب کبریاء و صاحب عظمت؛ کُبّار (به ضم کاف و تشدید باء) مبالغه کبیر به معنای بسیار بزرگ؛ و کَبائِر (به فتح کاف و کسر همزه) جمع کبیره به معنای گناهان کبیره و در مقابل گناهان صغیره می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – معنای کِبَر و کُبْر
۲ – کاربردها
۲.۱ – کبیر
۲.۲ – کبریاء
۲.۳ – کبر
۲.۴ – تکبر
۲.۵ – استکبار
۲.۶ – متکبر
۲.۷ – کبار
۲.۸ – کبائر
۳ – لمم‌
۳.۱ – روایات لمم‌
۴ – مصداق کبائر
۵ – طریق تعیین کبائر
۶ – وعده آتش
۷ – پانویس
۸ – منبع

۱ – معنای کِبَر و کُبْر

کِبَر و کُبْر:

[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۷۲.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۹۶.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۶۵.

(بر وزن عِنَب و قُفْل) بزرگی‌ و قدر است، چنانکه در قاموس و اقرب گفته شد.

[۴] فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۴، ص۵۰۸.

[۵] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۴، ص۵۰۸.

۲ – کاربردها

(وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ‌ اَکْبَرُ)

[۶] توبه/سوره۹، آیه۷۲.

(و خشنودى خدا، از همه اینها برتر است).

[۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۹۸.

[۸] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۳۳۹.

[۹] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۹، ص۴۵۶.

[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۷۷.

[۱۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۱۵۴.

(وَ لَاَجْرُ الْآخِرَهِ اَکْبَرُ)

[۱۲] نحل/سوره۱۶، آیه۴۱.

(و پاداش آخرت، از آن هم مهم‌تر است).

[۱۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۷۱.

[۱۴] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۲۵۵.

[۱۵] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۳۷۱.

[۱۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۵۷.

[۱۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۲۶۲.

کِبَر به اعتبار سنّ نیز گفته می‌شود مثل‌: (قالَ رَبِّ اَنَّی یَکُونُ لِی غُلامٌ وَ قَدْ بَلَغَنِیَ‌ الْکِبَرُ…)

[۱۸] آل عمران/سوره۳، آیه۴۰.

(او گفت: «پروردگارا! چگونه ممکن است پسرى براى من باشد، در حالى که پیری به سراغ من آمده)،

[۱۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۵.

که مراد از آن بزرگی سنّ و پیری است.

[۲۰] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۳، ص۱۷۷.

[۲۱] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۳، ص۲۷۷.

[۲۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۷۴۳.

[۲۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۶۰.

راغب گفته: اصل صغیر و کبیر در اعیان است و به طور استعاره در معانی به کار روند، و آن به معنی سنگینی نیز آید که نوعی از بزرگی است، مثل‌: (کَبُرَ عَلَی الْمُشْرِکِینَ ما تَدْعُوهُمْ اِلَیْهِ‌)

[۲۴] شوری/سوره۴۲، آیه۱۳.

«گران است بر مشرکان آنچه آنها را بدان می‌خوانید».

[۲۵] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۱.

[۲۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۴۱.

[۲۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۷.

[۲۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۱۰۸.

۲.۱ – کبیر

کَبیر: از اسماء حسنی است‌. (وَ اَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِیُ‌ الْکَبِیرُ)

[۲۹] حجّ/سوره۲۲، آیه۶۲.

(و خداوند بلند مرتبه و بزرگ است).

[۳۰] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۳۹.

ظاهرا آن به معنی عظیم القدر است، چنانکه علیّ به معنی بلند پایه است. در مجمع آن را «السّیّد الملک القادر علی جمیع الاشیاء» گفته است. مراجعه به آیات نشان می‌دهد، کبیر نوعا در ذیل آیاتی آمده که سخن در قدرت و احاطه خداوند است و علی هذا سخن مجمع تایید می‌شود.

[۳۱] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۴۰۲.

[۳۲] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۵۶۹.

[۳۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۴۹.

[۳۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۶.

کبیر در غیر خدا و در کبیر معنوی و جسمی و ایضا به معنی رئیس و رهبر به کار رفته است، مثل‌: (ذلِکَ هُوَ الْفَضْلُ‌ الْکَبِیرُ)

[۳۵] فاطر/سوره۳۵، آیه۳۲.

(و این، همان فضیلت بزرگ است)

[۳۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۳۸.

که معنوی است‌؛

[۳۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۴۶.

[۳۸] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۶۴.

[۳۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۳۹.

[۴۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۳۴۱.

(فَجَعَلَهُمْ جُذاذاً اِلَّا کَبِیراً لَهُمْ‌)

[۴۱] انبیاء/سوره۲۱، آیه۵۸.

(همه بت‌ها -جز بت بزرگشان- را قطعه قطعه کرد)

[۴۲] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۲۷.

که می‌شود گفت: بزرگی جثّه مراد است.

[۴۳] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۹۹.

[۴۴] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۲۱.

[۴۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۸۴.

[۴۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۳۵.

و در آیه‌ (اِنَّهُ‌ لَکَبِیرُکُمُ‌ الَّذِی عَلَّمَکُمُ السِّحْرَ)

[۴۷] طه/سوره۲۰، آیه۷۱.

(به طور مسلم او بزرگ شماست که به شما سحر آموخته است)

[۴۸] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۱۶.

مراد رهبر و رئیس می‌باشد.

[۴۹] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۷۵.

[۵۰] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۲۵۱.

[۵۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۴.

[۵۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۴۸.

۲.۲ – کبریاء

کِبْریاء: عظمت و حکومت‌ است.
(وَ تَکُونَ لَکُمَا الْکِبْرِیاءُ فِی الْاَرْضِ‌)

[۵۳] یونس/سوره۱۰، آیه۷۸.

«و باشد برای شما عظمت و حکمرانی در زمین؟».

[۵۴] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۱۰۹.

[۵۵] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۱۶۰.

[۵۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۱۸۹.

[۵۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۳۳۶.

(وَ لَهُ‌ الْکِبْرِیاءُ فِی السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‌)

[۵۸] جاثیه/سوره۴۵، آیه۳۷.

(و براى اوست کبریا و عظمت در آسمان‌ها و زمین، و اوست توانا و حکیم)

[۵۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۰۲.

مراد از آن در در آیه ربوبیّت عامه و حکومت مطلقه است و لفظ عزیز و حکیم تا حدّی آن را معنی می‌کند.

[۶۰] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۱۸۱.

[۶۱] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۲۷۶.

[۶۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۲۲.

[۶۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۳۷۳.

۲.۳ – کبر

کِبْر: بزرگی و تکبّر و خودبینی است، مثل‌: (وَ الَّذِی تَوَلَّی‌ کِبْرَهُ‌ مِنْهُمْ لَهُ عَذابٌ عَظِیمٌ‌)

[۶۴] نور/سوره۲۴، آیه۱۱.

بعضی «کبر» را در آیه به ضمّ کاف خوانده‌اند، مراد از آن معظم شی‌ء است. ضمیر «کبره» راجع به «افک» واقع در صدر آیه است، گویند مراد از (وَ الَّذِی تَوَلَّی) عبد اللّه بن ابیّ است که در اشاعه افک پا فشاری می‌کرد. یعنی: «آنکه به معظم افک مباشرت کرده برای اوست عذابی بزرگ».

[۶۵] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۹۰-۹۱.

[۶۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۱۳۰.

[۶۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۰۶.

[۶۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۱۰.

(اِنْ فِی صُدُورِهِمْ اِلَّا کِبْرٌ)

[۶۹] غافر/سوره۴۰، آیه۵۶.

«نیست در سینه‌هاشان مگر تکبّر و خود بزرگ‌بینی».

[۷۰] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۴۱.

[۷۱] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۵۱۷.

[۷۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۸۲۲.

[۷۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۲۸۸.

۲.۴ – تکبر

تَکَبُّر: به معنی خودبینی است و شاید تکلّف در آن منظور باشد، یعنی به زور خودش را کبیر می‌داند. بدترین تکبّر آنست که در برابر امر خدا تکبّر و از قبول آن امتناع کند.
(فَاهْبِطْ مِنْها فَما یَکُونُ لَکَ اَنْ‌ تَتَکَبَّرَ فِیها…)

[۷۴] اعراف/سوره۷، آیه۱۳.

(از آن مقام و مرتبه‌ات فرود آى؛ تو حق ندارى در آن مقام و مرتبه تکبّر کنى).

[۷۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۵۲.

[۷۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۹.

[۷۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۸، ص۳۳.

[۷۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۶۲۱.

[۷۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۶۰.

۲.۵ – استکبار

اِسْتِکْبار: آنست که اظهار بزرگی و تکبّر کند با آنکه اهلش نیست‌، (اَبی‌ وَ اسْتَکْبَرَ وَ کانَ مِنَ الْکافِرِینَ‌)

[۸۰] بقره/سوره۲، آیه۳۴.

(سرباز زد، و تکبّر ورزید، و بخاطر نافرمانى و تکبّرش از کافران شد)

[۸۱] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۴.

[۸۲] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۱۲۲.

[۸۳] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱، ص۱۸۷.

[۸۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۸۸-۱۸۹.

[۸۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۱۲۵-۱۲۶.

و آیات قرآن همه در این زمینه است.

۲.۶ – متکبر

مُتَکَبِّر: از اسماء حسنی و به معنی صاحب کبریاء و صاحب عظمت است. (السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ)

[۸۶] حشر/سوره۵۹، آیه۲۳.

(امنیّت‌بخش است، مراقب همه چیز است، شکست‌ناپذیرى که با اراده نافذ خود هر امرى را اصلاح مى‌کند، و داراى کبریا و عظمت است)،

[۸۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۴۸.

[۸۸] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۲۲۲.

[۸۹] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۳۸۲.

[۹۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۴۰۰.

[۹۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۳۵۰.

چنانکه زمخشری گفته: «البلیغ الکبریاء و العظمه» در اقرب الموارد می‌گوید: «تکبّر الرّجل: کان ذا کبریاء». در المیزان آمده: متکبّر آنست که متلبّس به کبریاء و در آن ظاهر باشد. این صفت در خداوند صادق است زیرا کبریاء و عظمت حقیقی از آن اوست.

۲.۷ – کبار

کُبّار: مبالغه کبیر است‌. (وَ مَکَرُوا مَکْراً کُبَّاراً)

[۹۲] نوح/سوره۷۱، آیه۲۲.

«حیله کردند حیله بسیار بزرگ».

[۹۳] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۳.

[۹۴] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۰.

[۹۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۴۷.

[۹۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۳۴۷.

آن با تشدید و تخفیف هر دو خوانده شده است.

۲.۸ – کبائر

۱- (اِنْ تَجْتَنِبُوا کَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُکَفِّرْ عَنْکُمْ سَیِّئاتِکُمْ وَ نُدْخِلْکُمْ مُدْخَلًا کَرِیماً)

[۹۷] نساء/سوره۴، آیه۳۱.

(اگر از گناهان بزرگى که از آن نهى مى‌شوید پرهیز کنید، گناهان کوچک شما را مى‌پوشانیم و مى‌بخشیم؛ و شما را در جایگاه با ارزشى وارد مى‌کنیم).

[۹۸] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۸۳.

[۹۹] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۳۲۳.

[۱۰۰] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۴، ص۵۱۲.

[۱۰۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۶۱.

[۱۰۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۱۱۹.

۲- (وَ الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ‌ کَبائِرَ الْاِثْمِ وَ الْفَواحِشَ وَ اِذا ما غَضِبُوا هُمْ یَغْفِرُونَ‌)

[۱۰۳] شوری/سوره۴۲، آیه۳۷.

(همان کسانى که از گناهان بزرگ و اعمال زشت اجتناب مى‌ورزند، و هنگامى که خشمگین شوند عفو مى‌کنند).

[۱۰۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۸۷.

[۱۰۵] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۶۳.

[۱۰۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۹۲.

[۱۰۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۵۰.

[۱۰۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۱۵۳.

۳- (الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ‌ کَبائِرَ الْاِثْمِ وَ الْفَواحِشَ اِلَّا اللَّمَمَ اِنَّ رَبَّکَ واسِعُ الْمَغْفِرَهِ هُوَ اَعْلَمُ بِکُمْ اِذْ اَنْشَاَکُمْ مِنَ الْاَرْضِ وَ اِذْ اَنْتُمْ اَجِنَّهٌ فِی بُطُونِ اُمَّهاتِکُمْ فَلا تُزَکُّوا اَنْفُسَکُمْ هُوَ اَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقی‌)

[۱۰۹] نجم/سوره۵۳، آیه۳۲.

(همان کسانى که از گناهان کبیره و اعمال زشت دورى مى‌کنند، جز گناهان صغیره که گاه آلوده آن مى‌شوند)؛ و بدان که آمرزش پروردگار تو گسترده است؛ او نسبت به شما از همه آگاهتر است از آن هنگام که شما را از زمین آفرید و در آن موقع که به صورت جنین‌هایى در شکم مادرانتان بودید؛ پس خودستایى نکنید، او پرهیزگاران را بهتر مى‌شناسد).

[۱۱۰] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۷.

[۱۱۱] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۱۴۲.

[۱۱۲] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۶۷.

[۱۱۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۷۱.

[۱۱۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۴۰۷.

۴- (وَ وُضِعَ الْکِتابُ فَتَرَی الْمُجْرِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمَّا فِیهِ وَ یَقُولُونَ یا وَیْلَتَنا ما لِهذَا الْکِتابِ لا یُغادِرُ صَغِیرَهً وَ لا کَبِیرَهً اِلَّا اَحْصاها…)

[۱۱۵] کهف/سوره۱۸، آیه۴۹.

(و نامه اعمال آنها در آن جا گذارده مى‌شود، پس گنهکاران را مى‌بینى در حالى که از آنچه در آن است، ترسان و هراسانند؛ و مى‌گویند: «اى واى بر ما! این چه نامه‌اى است که هیچ عمل کوچک و بزرگى را فرو گذار نمى‌کند مگر این‌که آن را احصا کرده است؟!).

[۱۱۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۹۹.

[۱۱۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۲۴.

[۱۱۸] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۵۱.

[۱۱۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۳۳.

[۱۲۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۷۶-۷۷.

۵- (وَ کُلُّ شَیْ‌ءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ. وَ کُلُّ صَغِیرٍ وَ کَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ)

[۱۲۱] قمر/سوره۵۴، آیه۵۲-۵۳.

(و هر کارى را انجام دادند در نامه‌هاى اعمالشان ثبت است، و هر کار کوچک و بزرگى نوشته شده است).

[۱۲۲] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۱.

[۱۲۳] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۸۸.

[۱۲۴] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۴۵.

[۱۲۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۹۴.

[۱۲۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۵۱.

درباره هر پنج آیه صحبت خواهیم کرد و هر یک را بررسی خواهیم نمود.
بزرگان و ارباب تفسیر از سه آی