توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کبائر (مفردات‌قرآن) ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کبائر (مفردات‌قرآن) ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل کبائر (مفردات‌قرآن) ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل کبائر (مفردات‌قرآن) ۷۰ اسلاید در PowerPoint

منبع: قاموس قرآن (جلد ۶)

مقالات مرتبط: کبائر (لغات‌قرآن)، گناه کبیره.

کَبائِر (به فتح کاف و کسر همزه) از واژگان قرآن کریم، جمع کبیره، به معنای گناهان کبیره و در مقابل گناهان صغیره است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای کَبائِر
۲ – کاربردها
۲.۱ – اشکال‌
۳ – لمم‌
۳.۱ – روایات لمم‌
۴ – مصداق کبائر
۵ – طریق تعیین کبائر
۶ – وعده آتش
۷ – پانویس
۸ – منبع

۱ – معنای کَبائِر

کَبائِر:

[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۷۴.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۹۶.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۶۶.

جمع کبیره، به معنای گناهان کبیره و در مقابل گناهان صغیره است.

۲ – کاربردها

۱- (اِنْ تَجْتَنِبُوا کَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُکَفِّرْ عَنْکُمْ سَیِّئاتِکُمْ وَ نُدْخِلْکُمْ مُدْخَلًا کَرِیماً)

[۴] نساء/سوره۴، آیه۳۱.

(اگر از گناهان بزرگى که از آن نهى مى‌شوید پرهیز کنید، گناهان کوچک شما را مى‌پوشانیم و مى‌بخشیم؛ و شما را در جایگاه با ارزشى وارد مى‌کنیم).

[۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۸۳.

[۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۳۲۳.

[۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۴، ص۵۱۲.

[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۶۱.

[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۱۱۹.

۲- (وَ الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ‌ کَبائِرَ الْاِثْمِ وَ الْفَواحِشَ وَ اِذا ما غَضِبُوا هُمْ یَغْفِرُونَ‌)

[۱۰] شوری/سوره۴۲، آیه۳۷.

(همان کسانى که از گناهان بزرگ و اعمال زشت اجتناب مى‌ورزند، و هنگامى که خشمگین شوند عفو مى‌کنند).

[۱۱] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۸۷.

[۱۲] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۶۳.

[۱۳] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۹۲.

[۱۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۵۰.

[۱۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۱۵۳.

۳- (الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ‌ کَبائِرَ الْاِثْمِ وَ الْفَواحِشَ اِلَّا اللَّمَمَ اِنَّ رَبَّکَ واسِعُ الْمَغْفِرَهِ هُوَ اَعْلَمُ بِکُمْ اِذْ اَنْشَاَکُمْ مِنَ الْاَرْضِ وَ اِذْ اَنْتُمْ اَجِنَّهٌ فِی بُطُونِ اُمَّهاتِکُمْ فَلا تُزَکُّوا اَنْفُسَکُمْ هُوَ اَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقی‌)

[۱۶] نجم/سوره۵۳، آیه۳۲.

(همان کسانى که از گناهان کبیره و اعمال زشت دورى مى‌کنند، جز گناهان صغیره که گاه آلوده آن مى‌شوند)؛ و بدان که آمرزش پروردگار تو گسترده است؛ او نسبت به شما از همه آگاهتر است از آن هنگام که شما را از زمین آفرید و در آن موقع که به صورت جنین‌هایى در شکم مادرانتان بودید؛ پس خودستایى نکنید، او پرهیزگاران را بهتر مى‌شناسد).

[۱۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۷.

[۱۸] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۱۴۲.

[۱۹] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۶۷.

[۲۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۷۱.

[۲۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۴۰۷.

۴- (وَ وُضِعَ الْکِتابُ فَتَرَی الْمُجْرِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمَّا فِیهِ وَ یَقُولُونَ یا وَیْلَتَنا ما لِهذَا الْکِتابِ لا یُغادِرُ صَغِیرَهً وَ لا کَبِیرَهً اِلَّا اَحْصاها…)

[۲۲] کهف/سوره۱۸، آیه۴۹.

(و نامه اعمال آنها در آن جا گذارده مى‌شود، پس گنهکاران را مى‌بینى در حالى که از آنچه در آن است، ترسان و هراسانند؛ و مى‌گویند: «اى واى بر ما! این چه نامه‌اى است که هیچ عمل کوچک و بزرگى را فرو گذار نمى‌کند مگر این‌که آن را احصا کرده است؟!).

[۲۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۹۹.

[۲۴] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۲۴.

[۲۵] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۵۱.

[۲۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۳۳.

[۲۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۷۶-۷۷.

۵- (وَ کُلُّ شَیْ‌ءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ. وَ کُلُّ صَغِیرٍ وَ کَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ)

[۲۸] قمر/سوره۵۴، آیه۵۲-۵۳.

(و هر کارى را انجام دادند در نامه‌هاى اعمالشان ثبت است، و هر کار کوچک و بزرگى نوشته شده است).

[۲۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۱.

[۳۰] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۸۸.

[۳۱] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۴۵.

[۳۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۹۴.

[۳۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۵۱.

درباره هر پنج آیه صحبت خواهیم کرد و هر یک را بررسی خواهیم نمود.
بزرگان و ارباب تفسیر از سه آیه اولی استفاده کرده‌اند که گناهان منقسم به صغائر و کبائراند و استناد به «کبائر» نشان می‌دهد که صغائر هم داریم و در آیه اول به قرینه مقابله «سیّئات» را صغائر دانسته‌اند و مورد عفوّ، البته در صورت اجتناب از کبائر. ظاهرا نمی‌شود انکار کرد که‌ «ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ» در آیه اول و «الْاِثْمِ» در آیه دوم و سوم اعمّ از کبائر است و کبائر قسمتی از آن می‌باشد.
آیه اول که در سوره نساء است؛ در آیات قبلی، خوردن مال یتیم، ندادن اموال به سفهاء، گناه درباره تقسیم ارث، زنا، لواط (ظاهرا)، منع زنان از ازدواج به جهت ارث بردن از آنان، انکار مهریّه زن، تزویج نامادری‌ها، حرمت تزویج محارم، اکل مال به باطل ذکر شده، سپس آمده: (اِنْ تَجْتَنِبُوا کَبائِرَ…).
از طرف دیگر فواحش از کبائر خارج نیستند بلکه قطع نظر از کبیره بودن بسیار شنیع نیز هستند و به عبارت دیگر ذکر خاصّ بعد از عامّ است. و اللّه اعلم.
و آن چنانکه در «فحش» گذشت در قرآن به زنا و لواط و تزویج نامادری بالخصوص اطلاق شده است (

(ببینید: فحش (مفردات‌قرآن))

) و در کافی باب اللمم از حضرت صادق (علیه‌السّلام) نقل‌ شده: «الْفَوَاحِشُ الزِّنَا وَ السَّرِقَهُ».

[۳۴] شیخ کلینی، الکافی، ج۴، ص۲۴۵.

آیه چهارم در صغیره و کبیره بودن گناه صریح است، زیرا مجرمین از آنچه در کتاب است ترسانند و می‌گویند این چه کتابی است؛ علی هذا صغیره و کبیره گناهند. در آیه پنجم صغیر و کبیر شامل همه اعمال است اعم از نیک و بد. در آیه اول مراد از سیئات یا صغائراند و یا آثار معاصی و در صورت اجتناب از کبائر ظاهرا آنها مورد عفواند، مشروط بر اینکه مورد اصرار واقع نشوند و گرنه اصرار بر صغیره آن را در ردیف کبائر قرار خواهد داد: (وَ لَمْ یُصِرُّوا عَلی‌ ما فَعَلُوا وَ هُمْ یَعْلَمُونَ‌)

[۳۵] آل عمران/سوره۳، آیه۱۳۵.

( و اصرار بر گناه، نمى‌ورزند، در حالى که آگاهند).

[۳۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۶۷.

[۳۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۲۱.

[۳۸] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۴، ص۲۹.

[۳۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۸۴۰.

[۴۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۲۶۰.

در کافی باب الاصرار علی الذّنب از اباعبداللّه (علیه‌السّلام) نقل شده: «لَا صَغِیرَهَ مَعَ الْاِصْرَارِ وَ لَا کَبِیرَهَ مَعَ الِاسْتِغْفَارِ».

[۴۱] شیخ کلینی، الکافی، ج۳، ص۷۰۷-۷۰۸.

و راجع به‌ «اِلَّا اللَّمَمَ» در آیه سوم، عن‌قریب بحث خواهد شد.

۲.۱ – اشکال‌

اگر گویند: متعلّق اجتناب در سه آیه اولی کبائراند و در صورت انقسام گناه بر صغیره و کبیره باید گفت: فقط کبائر در اسلام واجب الاجتناب‌اند، نه صغائر!! لذا بهتر است بگوئیم‌ «ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ‌» در آیه اول وصف کبائر و در آیه دوم و سوم «الاثم» بیان کبائر است؛ علی هذا همه گناهان کبائر و اثم و منهیّ عنه‌اند و آمدن لفظ کبائر دلالت دارد بر اینکه در اسلام صغائر نداریم.
گوئیم: صریح آیه چهارم دال بر وجود صغیره و کبیره است و تقسیم گناهان بر صغیره و کبیره حتمی است و در سه آیه اولی نمی‌شود کبائر را شامل همه گناهان دانست با آنکه آیه چهارم آنها را صریحا تقسیم کرده است، لذا تقریبا یقینی است که‌ «ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ» و «الْاِثْمِ» اعمّ، و کبائر قسمتی از آن‌دو است.
امّا اینکه فقط کبائر مورد اجتنابند نه صغائر، باید دانست: صغائر در صورت اصرار داخل در کبائراند و نیز کلمه‌ «تُنْهَوْنَ عَنْهُ» و «الْاِثْمِ» در آیات فوق و ایضا آیات دیگر و روایات بالضروره دلالت دارند بر اینکه مطلق گناهان اعمّ از صغائر و کبائر واجب الاجتناب‌اند، النهایه در آیات سه گانه گذشته به کبائر به نحو خاصّی توجّه شده است و مورد اجتناب واقع گشته‌اند.

۳ – لمم‌

اگر مراد از لمم گناهان صغیره باشد چنانکه در صحاح صغائر الذنوب گفته و راغب تعبیر از صغیره دانسته، در این‌صورت می‌شود گفت، نظیر «السیئات» در آیه اول است.
ولی بنا بر تفسیر اهل بیت (علیهم‌السّلام) که آن را گناه گاهگاهی فرموده‌اند شامل صغائر و کبائر است، زیرا گناهی که انسان گاهگاه مرتکب می‌شود ممکن است صغیره یا کبیره باشد، جمله‌ (اِنَّ رَبَّکَ واسِعُ الْمَغْفِرَهِ…)

[۴۲] نجم/سوره۵۳، آیه۳۲.

(و بدان که آمرزش پروردگار تو گسترده است؛).

[۴۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۷.

[۴۴] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۱۴۲.

[۴۵] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۶۷.

[۴۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۷۱.

[۴۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۴۰۷.

تفسیر اهل بیت (علیهم‌السّلام) مطابق واقع و لغت است در این‌صورت مضمون آیه سوم مطلب دیگری است.

۳.۱ – روایات لمم‌

در کافی باب اللمم از امام (علیه‌السّلام) نقل کرده: لمم گناه بعد از گناه است که عبد به آن نزدیک و مرتکب می‌شود: «قَالَ: الْهَنَهُ بَعْدَ الْهَنَهِ اَیِ الذَّنْبُ بَعْدَ الذَّنْبِ یُلِمُّ بِهِ الْعَبْدُ».

[۴۸] شیخ کلینی، الکافی، ج۴، ص۲۴۴-۲۴۵.

و در روایت دیگر فرموده طبع و عادت بنده گناه کردن نیست ولی گاهی به آن مرتکب می‌شود: «قَالَ: اللَّمَّامُ الْعَبْدُ الَّذِی یُلِمُّ بِالذَّنْبِ بَعْدَ الذَّنْبِ لَیْسَ مِنْ سَلِیقَتِهِ اَیْ مِنْ طَبِیعَتِهِ».

[۴۹] شیخ کلینی، الکافی، ج۴، ص۲۴۶-۲۴۷.

و در روایت دیگری از امام صادق (علیه‌السّلام) نقل کرده: «وَ اللَّمَمُ: الرَّجُلُ یُلِمُّ بِالذَّنْبِ فَیَسْتَغْفِرُ اللَّهَ مِنْهُ».

[۵۰] شیخ کلینی، الکافی، ج۴، ص۲۴۵.

علی هذا استثناء در «اِلَّا اللَّمَمَ» متصل است و به قول صحاح و راغب منقطع خواهد بود.

۴ – مصداق کبائر

از ابن عباس نقل شده گناهان همه کبیره‌اند و هر آنچه خدا از آن نهی کرده کبیره می‌باشد. طبرسی (رحمه‌الله) بعد از نقل این سخن فرموده: اصحاب ما (امامیّه) نیز بر این