توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قیامه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قیامه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل قیامه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

قیامت (مفردات‌قرآن)

مقالات مرتبط: قیام (مفردات‌قرآن)، قیامت (ابهام‌زدایی)، عناوین قاموس قرآن (جلد ۶).

قِیامَه (به کسر قاف و فتح یاء و میم) از واژگان قرآن کریم به معنی برخاستن و یوم الپاورپوینت کامل قیامه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint به معنی روز برخاستن از قبرها و روز زنده شدن است.

فهرست مندرجات

۱ – مفهوم‌شناسی
۲ – کاربردها
۳ – قیامت و تکامل
۴ – مراحل و مواقف قیامت از دیدگاه امام خمینی
۵ – مراحل معاد
۵.۱ – در هم ریختگی نظم کنونی
۵.۲ – معاد و برقراری نظم مجدد
۵.۲.۱ – امکان قیامت
۵.۲.۲ – نحوه احیاء اموات
۵.۳ – زندگی در بهشت و جهنم
۶ – پانویس
۷ – منبع

۱ – مفهوم‌شناسی

قِیامَه

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۵۳.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۹۱.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۱۵۰.

به معنی برخاستن و یوم الپاورپوینت کامل قیامه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint به معنی روز برخاستن از قبرها و روز زنده شدن است. کلمه قیامت مصدر است در مجمع گوید: «قام یقوم قیاما و پاورپوینت کامل قیامه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint» مثل «عاد یعود عیادا و عیاده» پس قیامت به معنی برخاستن و یوم الپاورپوینت کامل قیامه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint به معنی روز برخاستن از قبرها و روز زنده شدن است.

[۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۳۵۲.

راغب گوید: تاء آن برای دفعه است و دلالت بر وقوع‌ دفعی آن دارد.

[۵] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۹۱.

این لفظ بنا بر شمارش المعجم المفهرس مجموعا هفتاد بار در قرآن مجید ذکر شده و همه توام با کلمه «یوم» ‌اند.

۲ – کاربردها

(ثُمَّ اِنَّکُم یَومَ لقِیَمَهِ تُبعَثُونَ)

[۶] مومنون/سوره۲۳، آیه۱۶.

(سپس در روز قیامت برانگیخته می‌شوید! )

[۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۴۲.

[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۲.

[۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۲۷.

[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۸۱.

[۱۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۳۷.

(ثُمَّ اِنَّکُم یَومَ لقِیَمَهِ عِندَ رَبِّکُم تَختَصِمُونَ)

[۱۲] زمر/سوره۳۹، آیه۳۱.

(سپس شما روز قیامت نزد پروردگارتان مخاصمه می‌کنید.)

[۱۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۶۱.

[۱۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۵۹.

[۱۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۳۹۳.

[۱۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۳۹۸.

[۱۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۱۷۵.

(لَا اُقسِمُ بِیَومِ لقِیَمَهِ)

[۱۸] پاورپوینت کامل قیامه ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint/سوره۷۵، آیه۱.

( سوگند به روز قیامت،)

[۱۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۷.

[۲۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۰۳.

[۲۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۶۳.

[۲۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۱۹۲.

[۲۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۹۷.

اعتقاد به معاد و قیامت یکی از ارکان اسلام و بنا بر تحقیق بعضی از محققین در حدود هزار و هفتصد آیه از قرآن مجید راجع به قیامت و ثواب و عقاب و بازگشت اعمال است، به دین طریق نزدیک به یک سوم قرآن در بیان قیامت می‌باشد.

۳ – قیامت و تکامل

دقت در آیات قرآن مجید و بعضی از روایات نشان می‌دهد که قیامت تکامل عجیبی است، و زندگی فعلی به تدریج به آن خواهد انجامید و اکنون بسوی آن در حرکتیم.
قرآن مجید فرماید: (وَ ما هذِهِ الْحَیاهُ الدُّنْیا اِلَّا لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ اِنَّ الدَّارَ الْآخِرَهَ لَهِیَ الْحَیَوانُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ‌)

[۲۴] عنکبوت/سوره۲۹، آیه۶۴.

«این زندگی دنیا جز مشغولیت و بازی نیست خانه آخرت آن زندگی حقیقی است که مرگی در پی ندارد ای کاش مردم این را می‌دانستند.»

[۲۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۱۴۹.

[۲۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۲۲۴.

[۲۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۴۰.

[۲۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۹۰.

(وَ قالَ الْاِنْسانُ ما لَها)

[۲۹] زلزال/سوره۹۹، آیه۳.

(و انسان مى‌گوید: «زمین را چه مى‌شود (که این گونه مى‌لرزد)؟!»)

[۳۰] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۹.

[۳۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۴۲.

[۳۲] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۸۱.

[۳۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۱۸.

[۳۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۲۵.

(یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ اَخْبارَها)

[۳۵] زلزال/سوره۹۹، آیه۴.

(در آن روز زمین تمام خبرهایش را بازگو مى‌کند؛)

[۳۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۹.

[۳۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۴۲.

[۳۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۸۲.

[۳۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۱۸.

[۴۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۲۵.

(بِاَنَّ رَبَّکَ اَوْحی‌ لَها)

[۴۱] زلزال/سوره۹۹، آیه۵.

(چرا که پروردگارت به او وحی کرده است!)

[۴۲] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۹.

[۴۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۴۲.

[۴۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۸۲.

[۴۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۱۹.

[۴۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۲۶.

همه چیز آخرت زنده و دانا است حتی جهنّمش و آتشش‌:
(یَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَاْتِ وَ تَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِیدٍ)

[۴۷] ق/سوره۵۰، آیه۳۰.

( (به خاطر بیاورید) روزى را که به جهنّم مى‌گوییم: «آیا پر شده‌اى؟» و او مى‌گوید: «آیا افزون بر این هم هست؟!»)

[۴۸] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۱۹.

[۴۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۵۳.

[۵۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۲۹.

[۵۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۴۵.

[۵۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۲۶۸.

جهنّم سخن خواهد گفت و طعمه بیشتر خواهد خواست، آتش سوزان مردم را از دور خواهد دید و با دیدن آنها نعره خواهد زد و بجوشش در خواهد آمد:(وَ اَعْتَدْنا لِمَنْ کَذَّبَ بِالسَّاعَهِ سَعِیراً)

[۵۳] فرقان/سوره۲۵، آیه۱۱.

(و ما براى کسى که قیامت را تکذیب کند، آتشى شعله‌ور و سوزان فراهم کرده‌ایم!)

[۵۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۶۰.

[۵۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۱۸۷.

[۵۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۲۵۷.

[۵۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۸۵.

[۵۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۸۹.

(اِذا رَاَتْهُمْ مِنْ مَکانٍ بَعِیدٍ سَمِعُوا لَها تَغَیُّظاً وَ زَفِیراً)

[۵۹] فرقان/سوره۲۵، آیه۱۲.

«آتش آنها را از جای دور مشاهده کند می‌شنوند که میجوشد و صفیر می‌زند.»

[۶۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۱۸۸.

[۶۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۲۵۸.

[۶۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۸۵.

[۶۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۸۹.

ضمیر «رَاَتْهُمْ» راجع به سعیر است.
آتش مردم را به طرف خودش می‌خواند:
(کَلَّا اِنَّها لَظی‌)

[۶۴] معارج/سوره۷۰، آیه۱۵.

(امّا هرگز چنین نیست (که با اینها بتوان نجات یافت، آرى) شعله‌هاى سوزان آتش است.‌)

[۶۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۶۹.

[۶۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۰.

[۶۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۲.

[۶۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۱۲۴.

[۶۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۳۱۱.

(نَزَّاعَهً لِلشَّوی‌)

[۷۰] معارج/سوره۷۰، آیه۱۶.

(دست و پا و پوست سر را مى‌کند و مى‌برد!)

[۷۱] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۶۹.

[۷۲] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۰.

[۷۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۳.

[۷۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۱۲۴.

[۷۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۳۱۱.

(تَدْعُوا مَنْ اَدْبَرَ وَ تَوَلَّی‌)

[۷۶] معارج/سوره۷۰، آیه۱۷.

(و کسانى را که به فرمان خدا پشت کردند صدا مى‌زند،)

[۷۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۶۹.

[۷۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۰.

[۷۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۳.

[۸۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۱۲۴.

[۸۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۳۱۲.

ببین تکامل به کجا سر خواهد زد که حتی آتش بینا و گویاست. نه فقط زبان بلکه تمام اعضاء از پوست و دست و پا و غیره گویا خواهند بود همه زبانند و گوش‌اند در عدّه‌ای از آیات راجع بشهادت اعضاء بدن تصریح شده از جمله‌ (حَتَّی اِذا ما جاؤُها شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَ اَبْصارُهُمْ وَ جُلُودُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ‌)

[۸۲] فصلت/سوره۴۱، آیه۲۰.

«چون پیش آتش آیند، گوشها، چشمها و پوستهایشان به آنچه کرده‌اند گواهی می‌دهد.»

[۸۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۷۸.

[۸۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۵۷۴.

[۸۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۵.

[۸۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۳۶.

بالاتر از این رو کرده به پوستهایشان گویند «لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَیْنا» چرا بر علیه ما گواهی دادید؟ آنها در جواب گویند (اَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِی اَنْطَقَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ)

[۸۷] فصلت/سوره۴۱، آیه۲۱.

«خدائی که همه چیز را گویا کرده ما را به نطق در آورد.»

[۸۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۷۹.

[۸۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۵۷۶.

[۹۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۵.

[۹۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۴۰.

این خیلی عجیب است گفت و شنود با پوست یعنی چه!! عده‌ای این آیات را تاویل می‌کنند ولی تکامل همه جانبه جز این معنی ندارد. دید چشم به قدری تفاوت خواهد کرد که حتی فرشتگان را خواهد دید حتی چشم کفّار که فرموده: (یَوْمَ یَرَوْنَ الْمَلائِکَهَ لا بُشْری‌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمِینَ‌)

[۹۲] فرقان/سوره۲۵، آیه۲۲.

(امّا روزى که فرشتگان را مى‌بینند، روز بشارت براى مجرمان نخواهد بود (بلکه روز مجازات و کیفر آنان است)!)

[۹۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۶۲.

[۹۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۱۹۹.

[۹۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۲۷۴.

[۹۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۹۱.

[۹۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۹۷.

و هم مؤمنان خواهند دید (وَ تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلائِکَهُ هذا یَوْمُکُمُ الَّذِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ‌)

[۹۸] انبیا/سوره۲۱، آیه۱۰۳.

(و فرشتگان به استقبالشان مى‌آیند، (و مى‌گویند:) این همان روزى است که به شما وعده داده مى‌شد!)

[۹۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۳۱.

[۱۰۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۲۸.

[۱۰۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۶۳.

[۱۰۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۱۶.

[۱۰۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۶۸.

بطور کلی پرده از چشم برداشته می‌شود و چیزهائی می‌بیند که پیش از آن اصلا ندیده بود (فَکَشَفْنا عَنْکَ‌ غِطاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ)

[۱۰۴] ق/سوره۵۰، آیه۲۲.

((به او خطاب مى‌شود:) تو از این صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودى و ما پرده را از چشم تو کنار زدیم، و امروز چشمت کاملًا تیزبین است!)

[۱۰۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۱۹.

[۱۰۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۴۹.

[۱۰۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۲۳.

[۱۰۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۴۳.

[۱۰۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۲۶۵.

(یَوْمَ تُبَدَّلُ الْاَرْضُ غَیْرَ الْاَرْضِ وَ السَّماواتُ‌)

[۱۱۰] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۴۸.

«آن روز زمین به زمین دیگری غیر از این عوض خواهد شد هکذا آسمانها.»

[۱۱۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۸۷.

[۱۱۲] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۱۲۷.

[۱۱۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۹۵.

[۱۱۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۵۵.

اصل کهولت از مواد عالم برداشته شده همه چیز یکنواخت و مخلّد خواهد بود بشر همه تر و تازه خواهد بود بی‌آنکه یکنواختی او را خسته و سیر کند.
(خالِدِینَ فِیها لا یَبْغُونَ عَنْها حِوَلًا)

[۱۱۵] کهف/سوره۱۸، آیه۱۰۸.

(آنها جاودانه در آن خواهند ماند؛ و هرگز تقاضاى نقل مکان از آن جا نمى‌کنند!)

[۱۱۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۰۴.

[۱۱۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۴۰۱.

[۱۱۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۵۴۹.

[۱۱۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۸۵.

[۱۲۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۱۳۶.

حیات چنان عمومی و همه جانبه خواهد بود که اگر پوست کافری در اثر سوختن مرده و بی‌حسّ شود حیات هجوم کرده بار دیگر و بارهای دیگر آنرا به حسّ خواهد آورد:
(کُلَّما نَضِجَتْ جُلُودُهُمْ بَدَّلْناهُمْ جُلُوداً غَیْرَها لِیَذُوقُوا الْعَذابَ‌)

[۱۲۱] نسا/سوره۴، آیه۵۶.

(هر گاه پوستهاى تنشان (در آن) بریان گردد (و بسوزد)، پوستهاى دیگرى به جاى آن قرار مى‌دهیم، تا کیفر (الهى) را بچشند.)

[۱۲۲] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۸۷.

[۱۲۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۳۷۷.

[۱۲۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۶۰۲.

[۱۲۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۱۱۰.

[۱۲۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۱۹۵.

خلاصه آنکه: قیامت صورت تکامل یافته این جهان است تکاملی که نمی‌توان آن را بتمامه تصوّر کرد ولی قرآن عظیم الشان راه‌های آن را بطور کلی نشان داده است.

۴ – مراحل و مواقف قیامت از دیدگاه امام خمینی

در قرآن کریم به مراحل و مواقف روز قیامت اشاره شده ‌است. مانند نفخ صور، حشر، بعث، سؤال، صراط و نامه‌ عمل. امام‌ خمینی نیز به مراحل و مواقف روز قیامت اشاره کرده‌ است از جمله:
۱- بعث: امام‌ خمینی عالم بعث را زمان ازمیان‌رفتن انس نفس به عالم طبیعت می‌داند که به‌واسطه ظهور و غلبه عالم غیب است و با ازمیان‌رفتن این انس، توجه به عالم طبیعت قطع می‌شود و بعث آغاز می‌گردد.

[۱۲۷] خمینی، روح‌الله، تقریرات فلسفه امام خمینی، ج۳، ص۶۰۰-۶۰۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۵.

۲- حشر: امام خمینی حشر را از مسائلی می‌داند که اعتقاد به آن در تمام شریعت‌های راستین وجود دارد و از ارکان ادیان الهی شمرده می‌شود. ایشان بر این باور است که رسوخ اعمال و ملکات انسان که حقیقت جان انسان را تشکیل می‌دهند، سبب می‌شود انسان در روز قیامت به صورت‌های مختلف محشور کند.

[۱۲۸] خمینی، روح‌الله، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۱۴۹، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۲.

[۱۲۹] خمینی، روح‌الله، تقریرات فلسفه امام خمینی، ج۳، ص۱۹۵، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۵.

۳- سؤال: امام خمینی یکی از مراحل معاد و روز قیامت را سؤال خداوند از بندگان می‌داند که همه در پیشگاه خداوند و برابر نعمت‌هایی که به آنها داده، بازخواست می‌شوند از جمله این نعمت‌ها، نعمت عمر انسان است که چگونه صرف کرده‌، بلکه همه افراد متناسب با مسئولیتی که دارند بازخواست می‌شوند.

[۱۳۰] خمینی، روح‌الله، صحیفه امام، ج۱۷، ص۴۳۶، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۹.

[۱۳۱] خمینی، روح‌الله، صحیفه امام، ج۱۸، ص۳۰۹، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۹.

[۱۳۲] خمینی، روح‌الله، جهاد اکبر، ص۶۰، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۷.

ایشان درباره‌ پرسش در قبر معتقد است وقتی می‌توان به سؤال نکیر و منکر درباره‌ پروردگار خود پاسخ دهد که در دنیا تحت تربیت حق‌تعالی باشد؛ زیرا انسانی که ظاهر و باطنش در تربیت حق نباشد از اوصاف حق بهره‌ای نداشته باشد، در عالم قبر که وقت بروز سر و باطن انسان است، نمی‌تواند جواب بدهد و تلقین برای او فایده‌ای ندارد.

[۱۳۳] خمینی، روح‌الله، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۴۲۵-۴۲۶، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۲.

[۱۳۴] خمینی، روح‌الله، آداب الصلاه، ص۱۸، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.

۴- نشر صحیفه اعمال: امام خمینی معتقد است در روز قیامت صحیفه و صورت‌های اعمال انسان را به او می‌دهند و می‌گویند خود حساب کن آیا چنین اعمالی قابل‌قبول درگاه الهی است صحیفه‌ای که در دنیا همه اعمال و اقوال و‌اندیشه‌های نفسانی و لوازم وجودی انسان در آن ثبت است. ایشان باتکیه‌بر برخی روایات که این صحیفه در دنیا نیز در هفته دو بار به محضر امام عصر عرضه می‌شود و پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌اله‌وسلّم) نیز نامه اعمال را مشاهده می‌کند، بیان می‌دارد انسان باید مواظب اعمال خود باشد که چه چیزی ثبت می‌شود و سبب نارضایتی آنان نباشد.

[۱۳۵] خمینی، روح‌الله، دانشنامه امام خمینی، ج۸، ص۳۲۶، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰.

۵ – مراحل معاد

مجموع مطالب معاد در قرآن مجید سه مرحله است:
۱- انقراض و در هم ریختگی نظم کنونی، خاموش شدن خورشید، تحوّلات عظیم و همگانی زمین، شکافتن آسمان، از هم گسیختن ستارگان و غیره.
۲- برقراری نظم مجدّد، شروع حیات و توسعه آن.
۳- زندگی در بهشت و جهنم.

۵.۱ – در هم ریختگی نظم کنونی

از مسائلی که قرآن بارها از آن صحبت می‌کند و علم نیز آن را مسلّم می‌دارد این است که: نظام کنونی‌ جهان ابدی نیست، خورشید و ماه و ستارگان و زمین هر یک مدت معینی دارند، و چون مدتشان سر آید جواز مرگ خویش را دریافت کرده و در هم ریخته خواهند شد، و همه مانند انسان و درخت و غیره، سن و سال و مرگ و فنا دارند.
اینک قسمتی از آیات این مرحله:
(وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی اِلی‌ اَجَلٍ مُسَمًّی)

[۱۳۶] لقمان/سوره۳۱، آیه۲۹.

(آیا ندیدى که خداوند شب را در روز، و روز را در شب داخل مى‌کند، و خورشید و ماه را مسخّر ساخته و هر کدام تا سرآمد یعنى به حرکت خود ادامه مى‌دهند؟!‌)

[۱۳۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۱۴.

[۱۳۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۳۴.

[۱۳۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۳۵۰.

[۱۴۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۹۳.

[۱۴۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۱۹۵.

(اَ وَ لَمْ یَتَفَکَّرُوا فِی اَنْفُسِهِمْ ما خَلَقَ اللَّهُ السَّماواتِ وَ الْاَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما اِلَّا بِالْحَقِّ وَ اَجَلٍ مُسَمًّی‌)

[۱۴۲] روم/سوره۳۰، آیه۸.

(آیا آنان با خود نیندیشیدند که خداوند، آسمانها و زمین و آنچه را میان آن دو است جز به حق و براى زمان معیّنى نیافریده است؟!)

[۱۴۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۰۵.

[۱۴۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۱۵۷.

[۱۴۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۲۳۷.

[۱۴۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۴۶.

[۱۴۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۱۰۲.

(ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْاَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما اِلَّا بِالْحَقِّ وَ اَجَلٍ مُسَمًّی‌)

[۱۴۸] احقاف/سوره۴۶، آیه۳.

(ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان این دو است جز به حق و براى سرآمد معیّنى نیافریدیم؛)

[۱۴۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۰۲.

[۱۵۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۱۸۶.

[۱۵۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۲۸۳.

[۱۵۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۳۷.

[۱۵۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۳۷۹.

ملاحظه می‌شود که اجل مسمّی (مدّت معیّن) در باره آسمانها و زمین و خورشید و ماه و غیره ذکر شده و همه اینها تا مدّتی در این وضع و نظم خواهند بود.
اینک آیاتی در از بین رفتن نظام کنونی:
(اِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ)

[۱۵۴] تکویر/سوره۸۱، آیه۱.

«آنگاه که خورشید در هم پیچیده و خاموش شود.»

[۱۵۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۱۳.

[۱۵۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۴۸.

[۱۵۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۷۶.

[۱۵۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۲۶.

(وَ اِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ‌)

[۱۵۹] تکویر/سوره۸۱، آیه۲.

«وقتیکه ستارگان تیره شوند.»

[۱۶۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۱۳.

[۱۶۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۴۸.

[۱۶۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۷۶.

[۱۶۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۲۶.

(وَ اِذَا الْجِبالُ سُیِّرَتْ‌)

[۱۶۴] تکویر/سوره۸۱، آیه۳.

«وقتی که کوهها به راه افتند و روان گردند.»

[۱۶۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۱۳.

[۱۶۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۴۹.

[۱۶۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۷۶.

[۱۶۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۲۷.

(وَ اِذَا الْعِشارُ عُطِّلَتْ‌)

[۱۶۹] تکویر/سوره۸۱، آیه۴.

«وقتی که حامله‌ها خالی شوند و چیزی درون چیزی نماند.»

[۱۷۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۱۳.

[۱۷۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۴۹.

[۱۷۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۷۶.

[۱۷۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۲۷.

(وَ اِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ‌)

[۱۷۴] تکویر/سوره۸۱، آیه۵.

«وقتی که وحوش جمع گردند.»

[۱۷۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۱۳.

[۱۷۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۴۹.

[۱۷۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۷۷.

[۱۷۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۲۷.

(وَ اِذَا الْبِحارُ سُجِّرَتْ‌)

[۱۷۹] تکویر/سوره۸۱، آیه۶.

«وقتی که دریاها بر افروخته (و تبخیر) گردند.»

[۱۸۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۱۴.

[۱۸۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۵۰.

[۱۸۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۷۷.

[۱۸۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۲۸.

(وَ اِذَا السَّماءُ کُشِطَتْ‌)

[۱۸۴] تکویر/سوره۸۱، آیه۱۱.

«وقتی که آسمان (از اطراف زمین) کنده شود.»

[۱۸۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۱۵.

[۱۸۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۵۱.

[۱۸۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۷۸.

[۱۸۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۳۰.

(وَ اِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ‌)

[۱۸۹] تکویر/سوره۸۱، آیه۱۲.

«وقتی که جهنّم افروخته گردد.»

[۱۹۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۱۵.

[۱۹۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۵۱.

[۱۹۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۷۸.

[۱۹۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۳۰.

(وَ اِذَا الْجَنَّهُ اُزْلِفَتْ‌)

[۱۹۴] تکویر/سوره۸۱، آیه۱۳.

«وقتی که بهشت به مردم نزدیک شود.»

[۱۹۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۱۵.

[۱۹۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۵۲.

[۱۹۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۷۸.

[۱۹۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۳۰.

(عَلِمَتْ نَفْسٌ ما اَحْضَرَتْ)

[۱۹۹] تکویر/سوره۸۱، آیه۱۴.

«آن وقت انسان آنچه را که آماده کرده خواهد دانست.»

[۲۰۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۱۵.

[۲۰۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۵۲.

[۲۰۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۷۸.

[۲۰۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۳۳۰.

این آیات از یک تحوّل عجیب و عظیم حکایت دارند که یدرک و لا یوصف است این آیات در روزی گفته شده که بشر راهی بآنها نداشت ولی فعلا به فکر و فهم بشری بسیار مانوس است.
(اِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ‌)

[۲۰۴] انفطار/سوره۸۲، آیه۱.

«وقتی که آسمان شکافته شود.»

[۲۰۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۲۳.

[۲۰۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۶۵.

[۲۰۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۸۵.

[۲۰۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۴۸.

(وَ اِذَا الْکَواکِبُ انْتَثَرَتْ‌)

[۲۰۹] انفطار/سوره۸۲، آیه۲.

«وقتی که ستارگان پراکنده گردند.»

[۲۱۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۲۳.

[۲۱۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۶۶.

[۲۱۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۸۵.

[۲۱۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۴۸.

(وَ اِذَا الْبِحارُ فُجِّرَتْ‌)

[۲۱۴] انفطار/سوره۸۲، آیه۳.

«وقتی که دریاها منفجر گردند.»

[۲۱۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۲۳.

[۲۱۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۶۶.

[۲۱۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۸۵.

[۲۱۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۴۸.

(اِذَا السَّماءُ انْشَقَّتْ‌)

[۲۱۹] انشقاق/سوره۸۴، آیه۱.

«وقتی که آسمان پاره شود.»

[۲۲۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۴۱.

[۲۲۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۰۰.

[۲۲۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۰۴.

[۲۲۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۹۴.

(وَ اَذِنَتْ لِرَبِّها وَ حُقَّتْ‌)

[۲۲۴] انشقاق/سوره۸۴، آیه۲.

«و از دستور پروردگارش اطاعت کند و حتمی است که اطاعت خواهد کرد.»

[۲۲۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۴۲.

[۲۲۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۰۰.

[۲۲۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۰۴.

[۲۲۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۹۴.

(وَ اِذَا الْاَرْضُ مُدَّتْ‌)

[۲۲۹] انشقاق/سوره۸۴، آیه۳.

«وقتی که زمین انبساط یابد.»

[۲۳۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۴۲.

[۲۳۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۰۰.

[۲۳۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۰۴.

[۲۳۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۹۴.

(وَ اَلْقَتْ ما فِیها وَ تَخَلَّتْ)

[۲۳۴] انشقاق/سوره۸۴، آیه۴.

«و آنچه در آن است بیرون ریزد و خالی گردد.»

[۲۳۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۴۲.

[۲۳۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۰۰.

[۲۳۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۰۴.

[۲۳۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۹۴.

‌این آیات نیز از یک تحوّل همگانی که فرو ریختگی نظم فعلی است خبر می‌دهند.
(اِذا رُجَّتِ الْاَرْضُ رَجًّا)

[۲۳۹] واقعه/سوره۵۶، آیه۴.

«آنگاه که زمین با لرزشی بلرزد.»

[۲۴۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۱۶.

[۲۴۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۹۷.

[۲۴۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۵۷.

[۲۴۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۳۵.

(وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا)

[۲۴۴] واقعه/سوره۵۶، آیه۵.

«و کوهها کوبیده شده،»

[۲۴۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۱۶.

[۲۴۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۹۷.

[۲۴۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۵۷.

[۲۴۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۳۵.

(فَکانَتْ هَباءً مُنْبَثًّا)

[۲۴۹] واقعه/سوره۵۶، آیه۶.

«و به صورت غباری پراکنده در آیند.»

[۲۵۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۱۶.

[۲۵۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۹۷.

[۲۵۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۵۷.

[۲۵۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۳۵.

(کَلَّا اِذا دُکَّتِ الْاَرْضُ دَکًّا دَکًّا)

[۲۵۴] فجر/سوره۸۹، آیه۲۱.

«آنگاه که زمین پی در پی کوبیده و ریز ریز گردد.»

[۲۵۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۸۳.

[۲۵۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۷۴.

[۲۵۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۵۳.

[۲۵۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۷۸.

(اِذا زُلْزِلَتِ الْاَرْضُ زِلْزالَها)

[۲۵۹] زلزال/سوره۹۹، آیه۱.

«وقتی که زمین زلزله خویش را شروع کند.»

[۲۶۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۴۲.

[۲۶۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۸۱.

[۲۶۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۱۸.

[۲۶۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۲۴.

(وَ اَخْرَجَتِ الْاَرْضُ اَثْقالَها)

[۲۶۴] زلزال/سوره۹۹، آیه۲.

«و بارهایش را بیرون ریزد.»

[۲۶۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۴۲.

[۲۶۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۸۱.

[۲۶۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۱۸.

[۲۶۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۲۴.

(یَوْمَ تَمُورُ السَّماءُ مَوْراً)

[۲۶۹] طور/سوره۵۲، آیه۹.

«روزی که آسمان به شدت موج زند.»

[۲۷۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۷.

[۲۷۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۷.

[۲۷۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۷۳.

[۲۷۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۳۴۲.

(وَ تَسِیرُ الْجِبالُ سَیْراً)

[۲۷۴] طور/سوره۵۲، آیه۱۰.

«و کوهها به طرز خاصی به راه افتند.»

[۲۷۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۷.

[۲۷۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۸.

[۲۷۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۷۳.

[۲۷۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۳۴۲.

(یَوْمَ تَرْجُفُ الْاَرْضُ وَ الْجِبالُ وَ کانَتِ الْجِبالُ کَثِیباً مَهِیلًا)

[۲۷۹] مزمل/سوره۷۳، آیه۱۴.

«روزی که زمین و کوهها بلرزد و کوهها تپه‌های نرم شوند.»

[۲۸۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۶۷.

[۲۸۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۱۰۵.

[۲۸۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۱۶۶.

[۲۸۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۲.

(وَ تَکُونُ الْجِبالُ کَالْعِهْنِ‌الْمَنْفُوشِ‌)

[۲۸۴] قارعه/سوره۱۰۱، آیه۵.

«روزی که کوهها مانند پشم رنگارنگ حلّاجی شده گردند.»

[۲۸۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰