توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قیام زید بن علی (مقتل) ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قیام زید بن علی (مقتل) ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل قیام زید بن علی (مقتل) ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل قیام زید بن علی (مقتل) ۶۰ اسلاید در PowerPoint

منبع: مقتل جامع سیدالشهداء

مقالات مرتبط: پیامدهای سیاسی واقعه کربلا، قیام زید بن علی.

قیام زید بن علی، یکی از بازتابهای سیاسی و انقلابی واقعه کربلا است. این قیام به فرماندهی زید بن علی بن حسین (علیه‌السّلام) و با هدف مبارزه با ظلم و ستم بی‌حد‌و‌حصر حکام اموی و فسق و فجور آشکارشان و خون‌خواهی امام حسین (علیه‌السلام) و شهدای کربلا به وقوع پیوست و موجب اضمحلال پایه‌های حکومت اموی گردید. قیام زید که مورد تایید امام صادق (علیه‌السّلام) بود، سرانجام در سال ۱۲۱ قمری، با شهادت وی به پایان رسید.

فهرست مندرجات

۱ – نسب شناسی
۲ – فراخوانی به دمشق و سفر به کوفه
۳ – بیعت با کوفیان و آمادگی برای قیام
۴ – آغاز قیام مسلحانه و پیمان‌شکنی کوفیان
۵ – پیشروی به داخل کوفه و نبرد با لشکر ابن عمر
۶ – شهادت زید و بی‌حرمتی به پیکر وی
۷ – نتایج قیام زید و اذن امام صادق
۸ – پانویس
۹ – منبع

۱ – نسب شناسی

زید بن علی بن حسین (علیه‌السّلام)، مکنی به اباالحسین

[۱] اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، ص۸۶.

[۲] عمری نسابه، علی بن محمد، المجدی فی انساب الطالبیین، ص۳۵۳.

[۳] ابن عنبه، احمد بن علی، عمده الطالب، ص۲۵۵.

و ملقب به شهید،

[۴] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۳، ص۵۹.

حلیف القرآن

[۵] اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، ص۱۲۷.

[۶] فخر رازی، محمدبن‌ عمر، الشجره المبارکه فی انساب الطالبیه، ص۱۲۷.

و زید الازیاد (کنایه از مقام والا و عظمت شخصیت بی‌نظیر او نسبت به هم نام‌های او)

[۷] فخر رازی، محمدبن‌ عمر، الشجره المبارکه فی انساب الطالبیه، ص۱۲۷.

در سال ۶۶-۶۷ هجری در مدینه به دنیا آمد. پدر بزرگوارشان امام سجّاد (علیه‌السّلام) و مادر ایشان کنیزی بود، شایسته و با نجابت به نام «حوراء»

[۸] محلی، حمید بن احمد، الحدائق الوردیه فی مناقب الائمه الزیدیه، ج۱، ص۲۴۲.

که مختار بن ابی‌عبیده ثقفی او را به سی هزار درهم خریده بود و به امام سجاد (علیه‌السّلام) هدیه داده بود.

[۹] اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، ص۱۲۴.

البته از این بانو در برخی از منابع با نام غزاله

[۱۰] عمری نسابه، علی بن محمد، المجدی فی انساب الطالبیین، ص۳۵۳.

نیز یاد شده است. زید از سادات بنی‌هاشم و از بزرگان آن‌ها در فضل و فهم برشمرده شده

[۱۱] عمری نسابه، علی بن محمد، المجدی فی انساب الطالبیین، ص۳۵۳.

و به علم و زهد و ورع و شجاعت و دینداری و کرامت ستوده شده است.

[۱۲] ابن طقطقی‌، محمد بن علی، الفخری ‌فی‌ الآداب‌ السلطانیه‌ و الدول ‌الاسلامیه، ص۱۳۱.

۲ – فراخوانی به دمشق و سفر به کوفه

ظلم و ستم بی‌حد‌و‌حصر حکام اموی و فسق و فجور آشکارشان و نیز تاخت‌و‌تاز بی‌باکانه آنان بر‌ علیه مبانی و اعتقادات اسلامی، ‌روح بلند و آزاده زید را به شدت آزرده و متأثر ساخته بود. او تنها راه مبارزه با حکومت فاسد اموی را قیام مسلحانه می‌دانست و عقیده داشت که باید با قیام، حکومت فاسد اموی را واژگون ساخت. هشام بن عبدالملک، که از روحیه انقلابی زید آگاه بود، درصدد بود او را با دسیسه‌ای از میان بردارد. از این رو هشام بن عبدالملک برای مقابله با قیام احتمالی زید او را به دمشق فراخواند و او را به سبب داشتن داعیه خلافت، سرزنش و تحقیر کرد. برخورد زشت و زننده هشام بن عبدالملک با او در جمع درباریان و نیز اعمال و سخنانی که از خلیفه اموی، در این خلال، سر زده بود، عزم زید را برای قیام راسخ‌تر نموده، آتش قیام را بیش از پیش در دل او شعله‌ورتر ساخت.
هشام زید را با اتهام دریافت پول از خالد بن عبدالله قسری (او پیش از یوسف بن عمر ثقفی استاندار عراق بود؛ ولی با بدگویی مخالفانش نزد هشام، خلیفه به او بدگمان شد و از استانداری برکنارش کرد) مجبور کرد که به کوفه نزد یوسف بن عمر ثقفی (استاندار عراق) برود تا با خالد بن عبدالله رودررو شده بیگناهی خود را اثبات کند. مشخص است که این اتهام بی دلیل تنها برای اذیت کردن زید و بازداشتن او از فعالیت هایش بود؛ چراکه هشام بی درنگ نامه ای نیز به یوسف بن عمر نوشت و به او فرمان داد که پس از رو به رو شدن زید با ،خالد به او اجازه اقامت در کوفه ندهد؛ زیرا او مردی شیرین زبان است و اگر در کوفه بماند مردم را به خود جذب خواهد کرد. یوسف نیز به دستور او عمل کرد و حتی اجازه نداد زید که تازه از شام رسیده بود، ساعتی استراحت کند. او زید را با چند مأمور به سمت مدینه راهی کرد؛ اما همین که کمی از کوفه فاصله گرفتند مأموران بازگشتند و زید را تنها گذاشتند.

[۱۳] یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۲۵.

[۱۴] محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۱۶۶.

۳ – بیعت با کوفیان و آمادگی برای قیام

مردم کوفه با آگاهی از این امر خود را به زید رساندند و وی را در قادسیه ملاقات کردند، و از او خواستند که در کوفه بماند تا همگی با او بیعت کنند. آن‌ها او را به قیام فرا خوانده، اعلام وفاداری کردند و سوگند یاد کردند که تا آخرین قطره خون در راه او جهاد کنند و حمایتشان را از او دریغ ندارند.

[۱۵] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۱۶۶-۱۶۸.

[۱۶] اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، ص۱۳۱.

در پی اصرار زیاد کوفیان، سرانجام زید پذیرفت و آماده قیام گردید.

[۱۷] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۱۶۹-۱۷۲.

[۱۸] مسکویه، ابوعلی، تجارب الامم، ج۳، ص۱۳۶.

زید هر چند از بی وفایی مردم کوفه آگاه بود، سرانجام با اصرارهای آنان پذیرفت که به کوفه بازگردد.

[۱۹] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۱۶۷.

[۲۰] مسکویه، ابوعلی، تجارب الامم، ج۳، ص۱۳۵-۱۳۶.

[۲۱] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۴۰-۲۴۱.

[۲۲] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۱۶۹-۱۷۲.

[۲۳] مسکویه، ابوعلی، تجارب الامم، ج۳، ص۱۳۶.

یوسف بن عمر ثقفی (استاندار عراق) ورود زید را به کوفه برنمی‌تابید؛ ازاین‌رو خواستار خروج او از شهر شده، به عامل خویش در کوفه، دستور داد تا مانع حضور زید در کوفه باشد؛

[۲۴] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۱۶۷.

اما زید به بهانه‌های مختلف چون اشتغال به تجارت

[۲۵] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۱۶۶.

[۲۶] اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، ص۱۳۱.

و نیز بهانه بیماری

[۲۷] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۱۶۶.

[۲۸] اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، ص۱۳۱.

برای ماندن در کوفه اصرار می‌ورزید و از دستور والی کوفه سر باز می‌زد.

[۲۹] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۱۶۷.

او ده ماه در کوفه و بصره مخفیانه مردم را به نهضت و قیام دعوت می‌کرد.

[۳۰] مسکویه، ابوعلی، تجارب الامم، ج۳، ص۱۳۷.

مردم کوفه دسته دسته با او بیعت کردند و آماده جنگ شدند. برخی منابع تعداد بیعت کنندگان را تا پانزده هزار نفر نیز نوشته اند.

[۳۱] کوفی، ابن اعثم، الفتوح، ج۸، ص۲۹۰.

[۳۲] اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، ص۱۳۲.

[۳۳] ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۲۳۳.

این تعداد غیر از مردمی ‌بودند که در مدائن و بصره و واسط و موصل و ری و گرگان با او بیعت کرده بودند.

[۳۴] کوفی، ابن اعثم، الفتوح، ج۸، ص۲۹۰.

[۳۵] اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، ص۱۳۲.

[۳۶] ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۲۳۴.

[۳۷] مسکویه، ابوعلی، تجارب الامم، ج۳، ص۱۳۷.

[۳۸] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۳۷.

۴ – آغاز قیام مسلحانه و پیمان‌شکنی کوفیان

بعد از گذشت چند ماه و با فراهم شدن مقدمات قیام، زید آشکارا آماده قیام شد

[۳۹] اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، ص۱۳۲-۱۳۳.

و به یارانش دستور آمادگی و تهیه لوازم نبرد داد.

[۴۰] اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، ص۱۳۲.

[۴۱] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۱۷۳.

آنان شامگاه سه‌شنبه مصادف با شب اول ماه صفر از شهر کوفه خارج شدند و خود را برای جنگ مهیا ساختند.

[۴۲] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۱۸۱.

[۴۳] کوفی، ابن اعثم، الفتوح، ج۸، ص۲۸۹.

[۴۴] اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، ص۱۳۲.

زید و یارانش آن شب را با شعار یا «منصورُ اَمِت» صبح کردند؛

[۴۵] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۷، ص۱۸۲.

[۴۶] مسکویه، ابوعلی، تجارب الامم، ج۳، ص۱۴۲.

[۴۷] ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۲۴۳.

[۴۸] اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، ص۱۳۳.

اما از آن پانزده هزار نفری که با او بیعت کرده بودند، تنها دویست و هشتاد نفر

[۴۹] کوفی، ابن اعثم، الفتوح، ج۸، ص۲۹۰.

[۵۰] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۴۴.

[۵۱] اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، ص۱۳۴.

و به نقلی سیصد نفر اطراف او را گرفته بودند.

[۵۲] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۲۴۴.

خبر خروج زید و قیام او و همراهانش به یوسف بن عمر که در حیره بود، رسید. پس تصمیم گرفت که شخصاً به کوفه بیاید و برای سرکوبی نهضت بکوشد. سرانجام در روز چهارشنبه اول صفر سال ۱۲۱-۱۲۲ هجری، جنگ آغاز شد.

[۵۳] مسکویه، ابوعلی، تجارب الامم، ج۳، ص۱۴۲.

زید لشکر خود را به سوی شهر کوفه حرکت داد و آنان را به جنگ تحریض کرد. امویان نیز خود را برای دفاع آماده کردند، نخستین برخورد در اطراف کوفه در منطقه صیادین (صائدین) انجام شد که به پیروزی یاران زید انجامید.

[۵۴] مسکویه، ابوعلی، تجارب الامم، ج۳، ص۱۴۳.

[۵۵] ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۵، ص۲۴۴.

[