توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فانسلخ ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فانسلخ ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فانسلخ ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

سلخ (مفردات‌قرآن)

منبع: سلخ (قاموس قرآن (جلد ۳))

مقالات مرتبط: سلخ (لغات‌قرآن)، سلخ (مفردات‌نهج‌البلاغه)، سلخ (مقالات مرتبط).

سَلْخ (به فتح سین و سکون لام) از واژگان قرآن کریم به معنای کندن پوست حیوان است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای سَلْخ
۲ – کاربردها
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – معنای سَلْخ

سَلْخ

[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۲۸۶.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۱۹.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۳۳.

به معنای کندن پوست حیوان است. گویند «سَلَخْتُهُ‌ فَانْسَلَخَ‌» لازم و متعدی آمده است. تمام شدن و گذشتن ماه را به طور استعاره سلخ و انسلاخ گفته‌اند. در مجمع گوید: انسلاخ خروج شى‌ء است از آنچه پوشیده، اصل آن از سلخ به معنى کندن پوست گوسفند است.

[۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۱۰.

۲ – کاربردها

(فَإِذَا انْسَلَخَ‌ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِکِینَ حَیْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ …)

[۵] توبه/سوره۹، آیه۵.

«چون ماه‌هاى محترم منقضى شدند مشرکان را هر کجا که یافتید بکشید.»

[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۱۵۱.

[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۲۰۲.

[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۱۲.

[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۱۹.

در «حرم» گذشت که مراد از اشهر حرم چهار ماه مهلت است نه ماه‌های حرام مشهور.

(ببینید: حرم (مفردات‌قرآن))

(وَ آیَهٌ لَهُمُ اللَّیْلُ‌ نَسْلَخُ‌ مِنْهُ النَّهارَ فَإِذا هُمْ مُظْلِمُونَ)

[۱۰] یس/سوره۳۶، آیه۳۷.

(شب نیز براى آنها نشانه‌اى است (از عظمت خدا)؛ ما روز را از آن برمى‌گیریم، در این هنگام آنان در تاریکی فرو مى‌روند.)

[۱۱] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۴۲.

[۱۲] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۸۸.

[۱۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۱۳۰.

[۱۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیانن، ج۸، ص۶۶۳.

[۱۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۴۰۲.

کندن روز از شب ظاهرا بردن نور از مکان شب است و می‌شود گفت ذرّات هوا در ذات خود ظلمانى است نور آفتاب در آنها نفوذ می‌کند و پیوسته تبدیل به امواج حرارت شده و در ذرات هوا و زمین جذب می‌شود و چون وقت غروب دیگر نور نرسید. روشنائى به طور کلّى از ذرّات کنده شده آنگاه مردم در ظلمت قرار می‌گیرند.
(وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ الَّذِی آتَیْناهُ آیاتِنا فَانْسَلَخَ‌ مِنْها فَأَتْبَعَهُ الشَّیْطانُ فَکانَ مِنَ الْغاوِینَ • وَ لَوْ شِئْنا لَرَفَعْناهُ بِها وَ لکِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَواهُ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ الْکَلْبِ إِنْ تَحْمِلْ عَلَیْهِ یَلْهَثْ أَوْ تَتْرُکْهُ یَلْهَثْ ذلِکَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ)

[۱۶] اعراف/سوره۷، آیات۱۷۵ – ۱۷۶.

(و سرگذشت کسى که آیات خود را به او دادیم، بر آنها بخوان که سرانجام خود را از آن تهى ساخت و شیطان در پى او افتاد، و از گمراهان شد! و اگر مى‌خواستیم، مقام او را با این آیات و علوم الهى بالا مى‌بردیم؛ ولى اجبار، برخلاف سنّت ماست؛ پس او را به حال خود رها کردیم و او به پستى گرایید، و از هوای نفس خود پیروى کرد. مَثَل او همچون سگ هار است که اگر به او حمله کنى، زبانش را بیرون مى‌آورد، و اگر او را به حال خود واگذارى، باز زبانش را بیرون مى‌آورد؛ گویى چنان تشنه دنیاست که هرگز سیراب نمى‌شود. این مَثَل گروهى است که آیات ما را تکذیب کردند؛ این داستان‌ها را براى آنها بازگو کن، شاید بیندیشند (و بیدار شوند).)

[۱۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۷۳.

[۱۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۳۳۲.

[۱۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۴۳۳.

[۲۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۶۸.

[۲۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مج