توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فاعبدنی ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فاعبدنی ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فاعبدنی ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

عبادت (مفردات‌قرآن)

منبع: عبادت (قاموس قرآن (جلد ۴))

مقالات مرتبط: عبادت (مفردات‌نهج‌البلاغه)، عبادت.

عِبادَت (به کسر عین و فتح دال) از واژگان قرآن کریم به معنای تذلّل با تقدیس و اطاعت است. این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند: عَبد (به فتح عین) به معنای مطیع و بنده، عابد و عابدون اگر به خدا نسبت داده شود شامل مطلق مطیع است، اعم از فرمانبر و تنزیه کننده، و گاهی به معنی خدمتکار و برده نیز آمده است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای عِبادَت
۲ – کاربردها
۲.۱ – عبد
۲.۱.۱ – معانی عبد در قرآن
۲.۱.۲ – جمع عبد
۲.۲ – عابد و عابدون
۲.۳ – عبادت خدا
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – معنای عِبادَت

عِبادَت

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۷۹-۲۸۳.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۴۲.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۹۲.

به معنای تذلّل با تقدیس و اطاعت است.
در مفردات گوید: عبودیّت اظهار تذلّل و عبادت غایت تذلّل است و از عبودیّت ابلغ می‌باشد.

[۴] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۴۲.

در مجمع البیان فرموده: الْعِبَادَهُ فِی اللُّغَهِ هِی الذِّلَّهُ و راهی را که با رفتن هموار شده گویند: طریقٌ‌ مُعَبَّدٌ. برده را به واسطه ذلّت و انقیادش عبد گویند.

[۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۰۰.

در الصحاح گفته: اَصْلُ‌ الْعُبُودِیَّهِ الخُضُوعُ و الذُّلُّ… و الْعِبَادَهُ الطّاعهُ.

[۶] جوهری، الصحاح‌ تاج اللغه و صحاح العربیه، ج۲، ص۵۰۳.

عبارت قاموس المحیط چنین است: الْعُبُودِیَّهُ و الْعُبُودَهُ و الْعِبَادَهُ: الطّاعَهُ.

[۷] فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۲۹۶.

در اقرب الموارد آمده: الْعِبَادَهُ: الطَّاعهُ و نهایه التّعظیمِ للّه تعالی.

[۸] شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده عباده.

۲ – کاربردها

معنی جامع عبادت همان تذلّل و اطاعت است مثل‌ (یا اَبَتِ لا تَعْبُدِ الشَّیْطانَ)

[۹] مریم/سوره۱۹، آیه۴۴.

«پدرم شیطان را اطاعت مکن.»

[۱۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۵۸.

[۱۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۷۶.

[۱۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۹۷.

[۱۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۱۷۴.

(وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَهَ وَ الْخَنازِیرَ وَ عَبَدَ الطَّاغُوتَ)

[۱۴] مائده/سوره۵، آیه۶۰.

(…و بعضى از آنها را به صورت میمون‌ها و خوک‌ها قرار داده؛ و در بندگى طاغوت در آمده‌اند…)

[۱۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۱۸.

[۱۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۶، ص۲۹.

[۱۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۶، ص۳۵.

[۱۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۳۳۳.

[۱۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۹۹.

یعنی طغیانگر را اطاعت کرد.
درباره خداوند دو جور عبادت داریم: یکی اطاعت از فرامین او و اینکه در زندگی روزمرّه راجع به حلال و حرام و غیره از دستورات خداوند و دین او پیروی کنیم، این عبادت به معنی طاعت و فرمانبری است، به احتمال قوی آیات: (اِیَّاکَ‌ نَعْبُدُ وَ اِیَّاکَ نَسْتَعِینُ)

[۲۰] فاتحه/سوره۱، آیه۵.

(پروردگارا تنها تو را مى‌پرستیم و تنها از تو یارى مى‌جوییم)

[۲۱] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱.

[۲۲] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۲۴.

[۲۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۳۹.

[۲۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۰۱.

[۲۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۴۳.

(وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ‌ یَعْبُدُ اللَّهَ عَلی‌ حَرْفٍ)

[۲۶] حج/سوره۲۲، آیه۱۱.

(و بعضى از مردم خدا را تنها با زبان مى‌پرستند…)

[۲۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۳۳.

[۲۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۵۰.

[۲۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۹۳.

[۳۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۱۹.

[۳۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۸۹.

(وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْاِنْسَ اِلَّا لِیَعْبُدُونِ‌)

[۳۲] ذاریات/سوره۵۱، آیه۵۶.

(من جنّ و انس را نیافریدم جز براى این‌که مرا پرستش کنند و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند.)

[۳۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۳.

[۳۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۸۶.

[۳۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۷۹.

[۳۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۴۳.

[۳۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۳۳۱.

(فَاعْبُدْنِی‌ وَ اَقِمِ الصَّلاهَ لِذِکْرِی)

[۳۸] طه/سوره۲۰، آیه۱۴.

(…مرا پرستش کن، و نماز را براى یاد من بپادار.)

[۳۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۱۳.

[۴۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۴۰.

[۴۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۱۹۴.

[۴۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۰.

[۴۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۳.

شامل این عبادت هستند.
دیگری تذلّلی است توام با تقدیس، یعنی بنده نهایت خضوع و ذلت را در برابر حق اظهار می‌دارد و در عین‌حال او را از تمام نقائص پاک و به تمام کمالات دارا می‌داند، در زبان می‌گوید: اللّه اکبر، سبحان اللّه، الحمد للّه، ایّاک نستعین و با بدن رکوع و سجود می‌کند، یعنی معبود من حتی بزرگتر از توصیف است، او پاک و منزّه است همه حمدها مال اوست، و از وی یاری می‌جویم.

۲.۱ – عبد

عبد به معنای مطیع و بنده است. از مجمع البیان نقل شد که او را در اثر ذلّت و انقیادش عبد گویند،

[۴۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۰۰.

پس معنای تذلّل و طاعت در آن ملحوظ است در اقرب الموارد گوید: آن در اصل وصف است گویند: رجلٌ‌ عَبِدٌ یعنی مرد مطیع است ولی بعدا مانند اسم استعمال شده است.

[۴۵] شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده عبد.

۲.۱.۱ – معانی عبد در قرآن

عبد در قرآن به دو معنی آمده: یکی به معنی بنده مملوک مثل: (الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَ الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَ الْاُنْثی‌ بِالْاُنْثی‌)

[۴۶] بقره/سوره۲، آیه۱۷۸.

(…آزاد در برابر آزاد، و برده در برابر برده، و زن در برابر زن…)

[۴۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۷.

[۴۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۴۳۲.

[۴۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۶۵۵.

[۵۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۴۷۹.

[۵۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۱۸۴.

(ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا عَبْداً مَمْلُوکاً لا یَقْدِرُ عَلی‌ شَیْ‌ءٍ)

[۵۲] نحل/سوره۱۶، آیه۷۵.

(خداوند مثالى زده: برده مملوکى را که قادر بر هیچ چیز نیست…)

[۵۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۷۵.

[۵۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۲۹۹.

[۵۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۴۳۳.

[۵۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۷۸.

[۵۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۷.

آیه‌ (اِنْ کُلُّ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ اِلَّا آتِی الرَّحْمنِ‌ عَبْداً)

[۵۸] مریم/سوره۱۹، آیه۹۳.

(تمام کسانى که در آسمان‌ها و زمین هستند، تنها به سوى خداوند رحمان مى‌آیند…)

[۵۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۱۱.

[۶۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۱۲.

[۶۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۱۵۷.

[۶۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۸۲۲.

[۶۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۲۱۱.

روشن می‌کند که همه انس و جنّ و ملک بنده و مملوک خدایند، شاید بدین علت است که در قاموس المحیط و اقرب الموارد گفته: عبد به معنی انسان است اعمّ از حرّ و رقّ.

[۶۴] فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۲۹۶.

[۶۵] شرتونی، سعید، اقرب الوارد، ماده عبد.

راغب اصفهانی گوید: این عبودیت به وسیله ایجاد است.

[۶۶] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۵۴۲.

آتی در آیه راجع به اتیان در قیامت نیست بلکه مبیّن نسبت بین خدا و خلق است، یعنی هر آنکه در آسمان‌ها و زمین‌اند متوجّه خدایند، در حال بندگی و عبودیت که خدا خالق و رازق و مدبّر آنهاست، و هر چه دارند از خدا دارند.
دیگری: عبد به معنی عابد و مطیع خدا در اخلاص و عبادت و اطاعت، مثل‌ (وَ اَنَّهُ لَمَّا قامَ‌ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ)

[۶۷] جن/سوره۷۲، آیه۱۹.

(و این‌که هنگامى که بنده خدا [محمد] به عبادت برمى‌خاست و او را مى‌خواند…)

[۶۸] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۳.

[۶۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۵۰.

[۷۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۷۸.

[۷۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۶۱.

[۷۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۳۸۸.

(ذُرِّیَّهَ مَنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ اِنَّهُ کانَ‌ عَبْداً شَکُوراً)

[۷۳] اسراء/سوره۱۷، آیه۳.

(اى فرزندان کسانى که‌ با نوح بر کشتى سوار کردیم! او بنده شکرگزارى بود…)

[۷۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۸۲.

[۷۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۷.

[۷۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۸.

[۷۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۱۲.

[۷۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۸۵.

(وَ اذْکُرْ عَبْدَنا اَیُّوبَ اِذْ نادی‌ رَبَّهُ)

[۷۹] ص/سوره۳۸، آیه۴۱.

(و به خاطر بیاور بنده ما ایوب را، هنگامى که پروردگارش را خواند…)

[۸۰] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۵۵.

[۸۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۰۸.

[۸۲] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۳۱۷.

[۸۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۴۵.

[۸۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۱۱۱.

(سُبْحانَ الَّذِی اَسْری‌ بِعَبْدِهِ‌)

[۸۵] اسراء/سوره۱۷، آیه۱.

(پاک و منزّه است آن کس که بنده‌اش را در یک شب، از مسجدالحرام به مسجدالاقصی- که گرداگردش را پربرکت ساخته‌ایم- برد…)

[۸۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۸۲.

[۸۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۷.

[۸۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۳.

[۸۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۱۱.

[۹۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۸۳.

(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِ