توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عور (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۲۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عور (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۲۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل عور (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۲۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل عور (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۲۷ اسلاید در PowerPoint

منبع: عور (مفردات نهج البلاغه (جلد ۲))

مقالات مرتبط: عور (مفردات‌قرآن)، عَوْرَه (لغات‌قرآن)، عورت.

عَور (به فتح عین) از واژگان نهج البلاغه به معنای گرفتن و رفتن است. این واژه دارای مشتقاتی است که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند: عَوَر (به فتح عین و واو) به معنای رفتن نور یک چشم، مُعَاوَره (به ضم میم و فتح عین و واو) به معنای عاریه دادن، تَعاور (به فتح عین) به معنای تعاطی و تناول و عَوره (به قتح عین) به معنای هر چیزی است که آشکار شدن آن انسان را ناراحت می‌کند. حضرت علی (علیه‌السلام) درباره خداوند و الطافش و … از این واژه استفاده نموده است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای عَور و عَوَر و عَوره مُعَاوَره و تَعاوَر
۲ – کاربردها
۳ – تعداد کاربرد
۴ – پانویس
۵ – منبع

۱ – معنای عَور و عَوَر و عَوره مُعَاوَره و تَعاوَر

عَور

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۷۶۲.

[۲] طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۳، ص۴۱۶.

به معنای گرفتن و رفتن آمده است. «عار الشَی‌ء عَوْراً: اَخَذَهُ و ذَهَبَ»

[۳] شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، ج۳، ص۶۷۳.

عَوَر بر وزن شرف رفتن نور یک چشم «اعور و عوراء» یک چشم و «مُعَاوَره» عاریه دادن آمده است.

[۴] شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، ج۳، ص۶۷۳.

عَوره هر چیزی که آشکار شدن آن انسان را ناراحت می‌کند.

[۵] راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن-دار القلم، ج۱، ص۵۹۵.

«تَعَاور و اعْتَوَار» به معنای تعاطی و تناول آمده است.

[۶] شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، ج۳، ص۶۷۳.

۲ – کاربردها

امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با الطاف خدا فرموده است: «أَعْوَرْتُمْ لَهُ، وَتَعَرَّضْتُمْ لاَِخْذِهِ فَأَمْهَلَکُمْ!»

[۷] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۴۳۳، خطبه ۱۸۸.

[۸] عبده، محمد، نهج البلاغه – ط مطبعه الاستقامه، ج۲، ص۱۵۱، خطبه ۱۸۳.

[۹] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۸، خطبه ۱۸۸.

یعنی عورات و عیوب خود را بر او ظاهر کردید و او پرده‌پوشی کرد.

[۱۰] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۳۳.

[۱۱] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۳۲۹.

(شرح‌های خطبه:

[۱۲] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۳۳۰.

[۱۳] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۷، ص۲۶۴.

[۱۴] هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۱۱، ص۱۵۱.

[۱۵] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۳، ص۹۹.

) فرمود: در معرض انتقام او قرار گرفتید و او شما را مهلت داد.
در حکمت ۵ فرموده است:«إِذَا أَقْبَلَتِ الدُّنْیَا عَلَى أحَد أَعَارَتْهُ مَحَاسِنَ غَیْرِهِ، وَإِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُ سَلَبَتْهُ مَحَاسِنَ نَفْسِهِ.»

[۱۶] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۷۷۰، حکمت ۵.

[۱۷] عبده، محمد، نهج البلاغه – ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۱۵۳، حکمت ۸.

[۱۸] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۷۰، حکمت ۹.

یعنی چون دنیا به کسی رو آورد خوبی‌های دیگران را به او عاریه می‌دهد (خوبی‌های دیگران را به او نسبت می‌دهند) و چون از او روی گرداند، خوبی‌های او را می‌برد یعنی مردم حتی خوبی‌های او را نیز به زبان نمی‌آورند.

[۱۹] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۳۵.

[۲۰] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۱۳.

(شرح‌های حکمت:

[۲۱] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۱۳.

[۲۲] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۲، ص۷۹.

[۲۳] هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۲۳.

[۲۴] ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۸، ص۱۰۵.

)
«تَعَاوَر – اعْتَوَار» تعاطی و تناول و به هم دیگر دادن است، درباره خداوند فرموده است: «لَمْ یَتَقَدَّمْهُ وَقْتٌ وَلاَ زَمَانٌ، ولَمْ یَتَعَاوَرْهُ زِیَادَهٌ وَلاَ نُقْصَانٌ»

[۲۵] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص، خطبه ۱۸۲.

[۲۶] عبده، محمد، نهج البلاغه – ط مطبعه الاستقامه، ج۲، ص۱۲۵، خطبه ۱۷۰.

[۲۷] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۶۱، خطبه ۱۸۲.

«زمانی و