توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عمل بد ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عمل بد ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل عمل بد ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

گناه

مقالات مرتبط: سیئه (مفردات‌قرآن)، سَیِّئَه (لغات‌قرآن)، سیئه (مفردات‌نهج‌البلاغه)، گناه (مقالات مرتبط).

دیگر کاربردها: ذنب (ابهام‌زدایی).

گناه به معنای خلاف است و در اسلام هرگونه کاری که برخلاف فرمان خداوند باشد گناه است. در زبان قرآن و روایات، با واژه‌های مختلفی از گناه یاد شده است که هر کدام از بخشی از آثار شوم گناه پرده بر‌می‌دارد و بیانگر گوناگون بودن گناه است. از جمله واژه‌ها عبارتند از: ذنبْ، معصیت، اثم، سیئه، جرم، فسق، فساد، فجور، فاحشه، و…

فهرست مندرجات

۱ – تعریف گناه
۲ – معیار اتصاف فعل به گناه
۳ – اقسام گناه
۴ – واژه‌های بیانگر گناه در قرآن و روایات
۵ – گناهان کبیره و قرآن
۶ – گناهان کبیره و روایات
۷ – ملاک کبیره بودن گناه
۸ – گناهان کبیره در نظر دانشمندان
۹ – سرچشمه تقسیم گناهان
۱۰ – فهرست گناهان کبیره
۱۰.۱ – گناهان کبیره در کلام امام صادق
۱۱ – زمینه‌ها و عوامل پیدایش گناه
۱۱.۱ – جهل و حماقت
۱۱.۲ – حرام‌خواری
۱۱.۳ – خانواده
۱۱.۴ – فقدان تربیت
۱۱.۵ – دوستان ناباب
۱۱.۶ – فقدان بینش سیاسی و اجتماعی
۱۱.۷ – تقلید کورکورانه
۱۱.۸ – غفلت‌زدگی
۱۱.۹ – پیروی از هوی و هوس
۱۲ – پانویس
۱۳ – منبع

۱ – تعریف گناه

«گناه» عملی است که با اراده و رضایت الهی در تضاد بوده، با ایجاد نوعی “تاریکی” معنوی در نفس انسان، آدمى را از خدای متعال که “نور” آسمان‌ها و زمین است، دور مى‌سازد و به عبارت دیگر، موجب بازماندن وى از کمال و قرب به خدا مى‌گردد.

۲ – معیار اتصاف فعل به گناه

تعیین این‌که چه چیزی گناه است و چه چیزی ثواب از طریق کتاب و سنت مقدور است، زیرا در بسیاری از موارد، گناه بودن عملی قابل تشخیص عقلانی نیست و خدای متعال است که این موارد را به اقتضای علم و حکمت مطلق خود، از طریق وحی و دین، برای بشر بیان نموده است.

۳ – اقسام گناه

عالمان اسلامی گناهان را بر دوگونه تقسیم نموده‌اند: گناهان کبیره (بزرگ) و گناهان صغیره این تقسیم‌بندى از قرآن و روایات سرچشمه گرفته است.

امام خمینی نیز برای گناه اسامی قائل است، از جمله گناهان کبیره و صغیره. ایشان گناه کبیره را گناهی می‌داند که درباره آن آیات الهی و روایات وارد یا برای آن وعده آتش جهنم داده شده است.

[۱] خمینی، روح الله، مکاسب محرمه، ج۲، ص۱۰۰-۹۹.

یا اینکه نزد عقل، کبیره محسوب می‌گردد.

[۲] خمینی، روح الله، تحریر الوسیله، ج۱، ص۲۵۸.

گناهانی چون زنا، شرب خمر، دروغ، غیبت و نیز اصرار بر گناهان صغیره، از جمله گناهان کبیره محسوب می‌شوند. از جمله اقسام دیگر گناه، قلبی و قالبی است.

[۳] خمینی، روح الله، شرح چهل حدیث، ص۱۲۱.

نسبت گناه به افراد، مختلف و دارای مراتبی است، شاید برخی اعمال برای افراد عادی، گناه محسوب نمی‌شود؛ ولی برای مقربان الهی، گناه می‌باشد؛ مثلاً توجه به عالم طبیعت برای مقربان الهی، گناه محسوب می‌شود اما برای مردم عادی گناه نیست.

[۴] خمینی، روح الله، شرح چهل حدیث، ص۳۴۲.

اسباب گناه از نظر امام خمینی عبارتند از: ۱- نقص در ایمان و یقین؛ اگر انسان یقین و ایمان بیاورد که عالم محضر حق تعالی است و خداوند در همه موجودات حاضر و ناظر است، دیگر مرتکب گناه نمی‌شود.

[۵] خمینی، روح الله، جهاد اکبر، ص۴۹.

۲- کوچک شمردن گناه ۳- حب دنیا و نفس که منشاء اصلی گناهان می‌باشند ۴- مشغول شدن به باطل و سخنان لغو ۵- وسوسه‌های شیطان

[۶] خمینی، روح الله، آداب الصلاه، ص۳۵.

۶- تکبر در برابر اوامر الهی

[۷] خمینی، روح الله، شرح چهل حدیث، ص۸۱.

؛ به اعتقاد ایشان گناه گاهی موجب ناامیدی از رحمت الهی می‌گردد و اصرار بر آن موجب قساوت قلب می‌شود و انسان را از توبه غافل می‌نماید.

[۸] خمینی، روح الله، شرح چهل حدیث، ص۲۷۳.

از این رو جبران گناه و ترک آن برای اصلاح نفس امری لازم است و جبران گناه با توبه و ریاضت و تحمل سختی عبادت محقق می‌شود.

[۹] خمینی، روح الله، شرح چهل حدیث، ص۲۸۰.

[۱۰] خمینی، روح الله، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۳۹۰.

۴ – واژه‌های بیانگر گناه در قرآن و روایات

در زبان قرآن و روایات، با واژه‌های مختلفی از گناه یاد شده است که هر کدام از بخشی از آثار شوم گناه پرده بر‌می‌دارد و بیانگر گوناگون بودن گناه است. از جمله واژه‌ها عبارتند از: ذنبْ، معصیت، اثم، سیئه، جرم، فسق، فساد، فجور، فاحشه، و…

[۱۱] قرائتی، محسن، گناه‌شناسی، ص ۱۸، انتشارات پیام آزادی، چاپ: طلوع آزادی، چاپ اول، ۱۳۶۹.

۵ – گناهان کبیره و قرآن

در قرآن چنین مى‌خوانیم: اگر از گناهان کبیره‌اى که از آن نهی شده‌اید، اجتناب کنید، گناهان کوچک شما را مى‌پوشانیم و شما را در جایگاه خوبى وارد مى‌سازیم.

[۱۲] نسا/سوره۴، آیه۳۱.

و در جاى دیگر آمده است: و کتاب (نامه اعمال) در آنجا گذارده شود، گنه‌کاران را مى‌بینى که از آنچه در آن است، ترسان و هراسناکند، و مى‌گویند: اى واى بر ما، این چه کتابى است که هیچ عمل کوچک و بزرگى نیست، مگر اینکه آن را شماره کرده است؟

[۱۳] سوره کهف(۱۸)،آیه.۹

و درباره بهشتیان مى‌خوانیم: مواهب آخرت، جاودانه است براى آنانکه از گناهان بزرگ و کارهاى زشت پرهیز مى‌کنند.

[۱۴] سوره شوری(۴۲)،آیه۳۸.

از این آیات به روشنى استفاده مى‌شود، که گناهان، دو گونه‌اند: کبیره و صغیره و همچنین استفاده مى‌شود بعضى از گناهان، بدون توبه حقیقى بخشودنى نیست، ولى بعضى از آن‌ها بخشودنى است.

۶ – گناهان کبیره و روایات

امام علی (علیه‌السلام) در گفتارى فرمود: گناهان بر سه گونه‌اند: گناه بخشودنى و گناه نابخشودنى و گناهى که براى صاحبش، هم امید بخشش داریم و هم ترس از کیفر.
سپس فرمود: اما گناهى که بخشیده است، گناه بنده‌اى است که خداوند او را در دنیا کیفر مى‌کند و در آخرت کیفر ندارد. در این صورت خداوند حکیم‌تر و بزرگوارتر از آن است که بنده‌اش را دو بار کیفر کند.
اما گناهى که نابخشودنى است، حق‌الناس است یعنى ظلم بندگان نسبت به همدیگر که بدون رضایت مظلوم بخشیده نمى‌شود. و اما نوع سوم، گناهى است که خداوند آن را بر بنده‌اش پوشانده، توبه را نصیب او نموده است، و در نتیجه آن بنده هم از گناهش هراسان است و هم امید به آمرزش پروردگارش دارد، ما نیز درباره چنین بنده‌اى، هم امیدواریم و هم ترسان.

[۱۵] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۶، ص۲۹.

۷ – ملاک کبیره بودن گناه

در قرآن مجید و کلام معصومین (علیهم‌السلام) کلیه اعمالى که گناه محسوب مى‌شود، بیان گردیده است، منتهی کبیره بودن گناه، پیرو ملاک‌هایی است.
در کتاب تحریر الوسیله امام خمینی (قدس‌سره) پیرامون معیار گناهان کبیره، چنین آمده است
۱- گناهانى که در مورد آن‌ها در قرآن یا روایات اسلامى وعده آتش ‌دوزخ، داده شده باشد.
۲- از طرف شرع، به شدت، از آن نهى شده است.
۳- دلایلی وجود دارد که معلوم می‌شود آن گناه، بزرگ‌تر از بعضى از گناهان کبیره است.
۴- عقل، حکم کند که فلان گناه، کبیره است.
۵- در ذهن مسلمینِ پاى‌بند به دستورات الهى، چنین تثبیت شده که فلان گناه، از گناهان بزرگ است.
۶- از طرف پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) یا امامان (علیهم‌السلام) در خصوص گناهى تصریح شده که از گناهان کبیره است.
(برخی از فقها تعزیر را نشانه کبیره بودن گناه می‌دانند که در این صورت استمنا نیز از گناهان کبیره محسوب خواهد شد، زیرا در روایتی آمده است که امام علی (علیه السلام) با زدن روی دست، شخص مستمنی را تعزیر فرمودند.
البته گناهان کبیره نیز همه در یک سطح نیستند. بعضى بدون توبه بخشیده نمى‌شوند، مانند «شرک» و «قتل نفس» و برخى بدون توبه و تحت شرایطی و در اثر انجام کارهای نیک ممکن است مشمول مغفرت گردند.

۸ – گناهان کبیره در نظر دانشمندان

در این‌که کدام گناهان بزرگ و کبیره و کدام کوچک و صغیره است، در میان دانشمندان گفتگوی بسیاری است. بعضی این دو را از امور نسبی می‌دانند که به هنگام مقایسه، آن‌که اهمیّتش بیشتر است کبیره و آن‌که کمتر است صغیره می‌باشد (مرحوم طبرسی در مجمع البیان این عقیده را به دانشمندان شیعه نسبت داده است و ظاهراً منظور او بعضی از دانشمندان شیعه است، زیرا بسیاری از آن‌ها عقیده دیگری دارند که به آن اشاره خواهد شد.)
جمعی دیگر می‌گویند: گناه کبیره آن‌گونه که از نامش پیداست گناهی است که واقعاً بزرگ و از نظر شرع و عقل دارای اهمیّت است مانند قتل نفس و غصب حقوق دیگران و رباخواری و زنا. و شاید به همین دلیل در روایات اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) معیارش وعده عذاب الهی نسبت به آن شمرده شده است. در حدیث معروفی که از امام باقر و امام صادق و امام علی بن موسی الرّضا (علیهما‌السّلام) نقل شده است می‌خوانیم: «اَلْکَبائِرُ الَّتی اَوْجَبَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ عَلَیْها النّارَ؛

[۱۶] عروسی حویزی، عبد علی بن جمعه، تفسیر نورالثقلین، ج۱، ص۴۷۳.

گناهان کبیره آن‌هاست که خداوند متعال آتش دوزخ را (صریحاً) برای آن واجب شمرده است.» و بنابراین گناهان صغیره آن است که از چنین اهمیّت خاصّی برخوردار نیست. در بعضی از احادیث نیز تعداد گناهان کبیره هفت، و در بعضی بیست گناه و در بعضی هفتاد، ذکر شده است که این تعبیرات ممکن است اشاره به سلسله مراتب این گناهان باشد.

[۱۷] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین (علیه‌السلام)، ج۱، ص۲۴۹، دار الکتب الاسلامیه‌، تهران‌، ۱۳۸۷ ه. ش‌.

۹ – سرچشمه تقسیم گناهان

سرچشمه تقسیم گناهان به صغیره و کبیره، در حقیقت آیات قرآن مجید است که یکی از آن‌ها، آیه: «اِنْ تَجْتَنِبُوا کَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُکَفِّر عَنْکُمْ سَیِّئاتِکُمْ؛

[۱۸] نساء/سوره۴، آیه۳۱.

اگر از گناهان بزرگی که از آن نهی می‌شوید پرهیز کنید، گناهان کوچک شما را می‌پوشانیم.» می‌باشد. اکنون باید دید که میزان کوچک و بزرگ بودن گناه چیست؟
فقهای ما می‌گویند: هر گناه- خواه کبیره باشد خواه صغیره – از آن‌جا که مخالفت با فرمان خداوند است در حدّ ذات خود گناه بزرگ است.
ولی مقیاس کوچک و بزرگ بودن گناه این نیست که گناه و نافرمانی را نسبت به ساحت مقدّس خداوند بسنجیم؛ زیرا روی این سنجش، همه آن‌ها کبیره است؛ بلکه این تقسیم از نظر سنجش یک دسته گناه نسبت به دسته دیگر است. در این سنجش عموم گناهان دو قسمند؛ یک دسته، گناهان کبیره و دسته دوّم گناهان صغیره.
اکنون باید دید میزان در شناسایی کبیره از صغیره چیست؟
راه شناسایی این دو قسم از یکدیگر زیاد است که معروف‌ترین آن‌ها در میان دانشمندان این است که هر گناهی که در برابر ارتکاب آن وعده عذاب در قرآن و روایات داده شده، آن گناه کبیره است؛ مانند قتل نفس که قرآن درباره آن چنین می‌فرماید: «وَ مَنْ یَقْتُل مُوْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاوُهُ جَهَنَّمُ خَالِداً فِیها؛

[۱۹] نساء/سوره۴، آیه۹۳.

و هرکس فرد با ایمانی را از روی عمد به قتل برساند، مجازات او دوزخ است در حالی که جاودانه در آن می‌ماند.»
برخی از دانشمندان قید دیگری افزوده‌اند و می‌گویند: گناه کبیره، گناهی است که برای ارتکاب آن وعدّه عذاب داده شود و یا لااقل اکیداً از آن نهی شده باشد؛ چه بسا گناهانی داریم که در آیات قرآن مجید در برابر ارتکاب آن وعدّه عذاب داده نشود، امّا به‌طور اکید و یا با نهی‌های مکرر از ارتکاب آن جلوگیری به عمل آمده است.
مثلا، هرگاه فرض کنیم که درباره ربا فقط همین جمله نازل می‌شد که می‌فرماید: «فَاِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَاْذَنُوا بِحَرْب مِنَ اللهِ وَ رَسُولِهِ؛

[۲۰] بقره/سوره۲، آیه۲۷۹.

اگر (چنین) نمی‌کنید، بدانید خدا و رسولش با شما پیکار خواهند کرد!» همین جمله به تنهایی نشانه کبیره بودن رباخواری بود؛ و اگر در آیات و روایات دیگر وعدّه عذاب به رباخواران داده نمی‌شد، همین نهی اکید و جلوگیری شدید از آن، نشانه بزرگ بودن گناه «رباخواری» محسوب می‌گردید، روی این حساب، بزرگ و کوچک بودن گناهان یک امر «نسبی» نیست؛ بلکه این دو دسته هرکدام مرز جداگانه‌ای دارد؛ و هرگز یک گناه نمی‌تواند هم صغیره و هم کبیره باشد، زیرا اگر در ارتکاب آن وعده عذاب داده شده و یا نهی اکید از آن شده است، آن گناه کبیره