توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عمر الله ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عمر الله ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل عمر الله ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

حلف

مقالات مرتبط: حلف (مفردات‌قرآن)، حَلّاف (لغات‌قرآن)، حلف (مفردات‌نهج‌البلاغه)، حلف (مقالات مرتبط).

حلف در لغت به معنای قَسَم و در اصطلاح به‌ معنای عهد و پیمان است.

فهرست مندرجات

۱ – تاریخچه حلف
۱.۱ – هدف
۱.۲ – ادغام با ولاء
۱.۳ – احلاف
۱.۴ – مراسم انعقاد
۱.۵ – آداب
۱.۶ – فسخ
۱.۷ – حلف در اسلام
۲ – فهرست منابع
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – تاریخچه حلف

[۱] خلیل‌ بن احمد، کتاب‌العین، ذیل واژه، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم ۱۴۰۵.

[۲] اسماعیل ‌بن حماد جوهری، الصحاح: تاج‌اللغه و صحاح‌العربیه، چاپ احمد عبدالغفور عطار، ذیل واژه، بیروت (بی‌تا)، چاپ افست تهران ۱۳۶۸ش.

[۳] ابن‌منظور، لسان العرب، ذیل واژه.

حلفها و پیمانها در ساختار قبیله‌ای جزیره‌العرب و در فقدان دولت مرکزی، حداقلی از نظم و امنیت اجتماعی را برقرار می‌کرد.
حفظ بقا و امنیت قبایل ضعیف‌تر در برابر حملات و غارتهای قبایل دشمن و نیز امنیت راههای بازرگانی و امکان آمد و شد در محدوده جغرافیایی قبایل، به حلفهای میان قبایل بستگی تام داشت.

[۴] جوادعلی، المفصل فی تاریخ‌العرب قبل‌الاسلام، ج۴، ص۳۸۵، بیروت ۱۹۷۶ـ ۱۹۷۸.

[۵] جمال جوده، اوضاع اجتماعی ـ اقتصادی موالی در صدر اسلام، ج۱، ص۲۷ـ ۴۶، ترجمه مصطفی جباری و مسلم زمانی، تهران ۱۳۸۲ش.

در میان عربهای پیش از اسلام کمتر قبیله‌ای حلیف یا حلفایی نداشت، حتی قبایل بزرگ هم به حلفها می‌پیوستند، به‌جز نوادری که به قدرت خود مغرور بودند.

[۶] جوادعلی، المفصل فی تاریخ‌العرب قبل‌الاسلام، ج۴، ص۳۷۳، بیروت ۱۹۷۶ـ ۱۹۷۸.

قبایل و طوایف و افراد در انعقاد حلف با دیگران مختار بودند.
افزون بر پیمانهای میان قبایل، گاه میان بطون (شاخه‌های) قبایل مختلف (جدا از کل قبیله) یا حتی میان افراد، مستقل از قبیله ، حلفهایی پدید می‌آمد که البته در این موارد، کل قبیله در برابر حلف متعهد نبود.
از طرفی، چون این‌گونه حلفها باعث تضعیف قبیله و اختلافات داخلی می‌شد، معمولاً سران قبیله از انعقاد آن‌ها جلوگیری می‌کردند.

[۷] جوادعلی، المفصل فی تاریخ‌العرب قبل‌الاسلام، ج۴، ص۳۷۲، بیروت ۱۹۷۶ـ ۱۹۷۸.

[۸] جوادعلی، المفصل فی تاریخ‌العرب قبل‌الاسلام، ج۴، ص۳۷۶ـ۳۷۷، بیروت ۱۹۷۶ـ ۱۹۷۸.

۱.۱ – هدف

انگیزه و هدف بیش‌تر حلفها عبارت بود از: اتحاد و یکپارچگی میان طرفین برای اموری همچون دفاع مشترک در برابر دیگر قبایل؛ انتقام و خون‌خواهی (ثار) و گرفتن دیه ؛ ترس از هجو ؛ ترس از به کیفر رسیدن به‌ سبب ارتکاب برخی جنایات، همچون قتل ؛ کمک گرفتن برای به چنگ آوردن یا حفظ کردن چراگاهها؛ و به ‌طورکلی برخوردار شدن از منافع اقتصادی و اجتماعی و سیاسی، بهبود بخشیدن به این امور یا حفظ آنها.

[۹] جوادعلی، المفصل فی تاریخ‌العرب قبل‌الاسلام، ج۴، ص۳۷۲، بیروت ۱۹۷۶ـ ۱۹۷۸.

[۱۰] جمال جوده، اوضاع اجتماعی ـ اقتصادی موالی در صدر اسلام، ج۱، ص۲۷ـ ۴۶، ترجمه مصطفی جباری و مسلم زمانی، تهران ۱۳۸۲ش.

۱.۲ – ادغام با ولاء

حلف به ‌تدریج در نهاد وَلاء ادغام شد که هدف از آن، پیوستن فرد، افراد یا طایفه‌ای به یک قبیله بود، به‌ طوری که گفته شده است حلف، گسترده‌ترین شکل ولاء در نزد عرب پیش از اسلام بود.

[۱۱] جمال جوده، اوضاع اجتماعی ـ اقتصادی موالی در صدر اسلام، ج۱، ص۳۲، ترجمه مصطفی جباری و مسلم زمانی، تهران ۱۳۸۲ش.

[۱۲] جمال جوده، اوضاع اجتماعی ـ اقتصادی موالی در صدر اسلام، ج۱، ص۴۷، ترجمه مصطفی جباری و مسلم زمانی، تهران ۱۳۸۲ش.

دلیل انعقاد چنین پیمانی معمولاً رانده شدن این افراد از قبیله خود و نیازشان به پیوستن به قبیله جدیدی بود که از آنان حمایت کند.
این اعضای جدید «مولا» ی قبیله مذکور خوانده می‌شدند و وظایف و حقوقشان با دیگر افراد قبیله یکسان بود و حتی از یکدیگر ارث می‌بردند.

[۱۳] ابن‌خلدون، تاریخ ابن خلدون یا العبر، ج:۱ مقدمه، ص۱۶۹ـ۱۷۰.

[۱۴] د.اسلام، چاپ دوم، ذیل واژه.

۱.۳ – احلاف

حلف در عین متحد کردن قبایل مختلف، استقلال و خودمختاری آنان را از بین نمی‌برد و با آن‌که معمولاً یک طرفِ حلف قبیله ضعیفی قرار داشت، تحقیری برای آنان به‌شمار نمی‌رفت.
در اغلب این موارد قبیله کوچک‌تر به موطن قبیله بزرگ‌تر کوچ می‌کرد که این امر باعث آمیختگی و اتحاد بیش‌تر میان آنان می‌شد.
حتی با گذشت زمان ، گاه نام خاندانی مشترک، به دو قبیله اطلاق می‌شد و قبیله کوچک‌تر در قبیله بزرگ مستحیل می‌گردید؛

[۱۵] د.اسلام، چاپ دوم، ذیل واژه.

ازاین‌رو، در بررسی نسب قبایل عرب نمونه‌های بسیار از تداخل انساب وجود دارد که درنتیجه انعقاد حلف پدید آمده است.

[۱۶] ابن‌قتیبه، المعارف، ج۱، ص۹۸، چاپ ثروت عکاشه، قاهره ۱۹۶۰.

[۱۷] ابوالفرج اصفهانی، کتاب الاغانی، ج۱۷، ص۹۳، چاپ احسان عباس، ابراهیم سعافین و بکرعباس، بیروت ۱۴۲۵/۲۰۰۴.

[۱۸] عبداللّه‌ بن عبدالعزیز بکری، معجم مااستعجم من اسماء البلاد و المواضع، ج۱، ص۴۱، چاپ مصطفی سقا، قاهره ۱۳۶۴ـ۱۳۷۱/ ۱۹۴۵ـ۱۹۵۱.

به همین سبب، برای شناخت انساب و قبایل عرب، باید احلاف را شناخت.

[۱۹] جوادعلی، المفصل فی تاریخ‌العرب قبل‌الاسلام، ج۴، ص۳۸۵، بیروت ۱۹۷۶ـ ۱۹۷۸.

باید توجه داشت که در حلفها، هیچگاه منافع عمومی مجموعه مردم عرب، همانند اتحاد و دفاع در برابر غیرعرب، در نظر نبود و موضوعات آن به مصالح قومی و قبیله‌ای محدود می‌شد؛ البته افراد و طوایف به ‌تنهایی و با در نظر گرفتن منافع شخصی خود، با سرزمینهای دیگر حلفهایی داشتند، مانند حلفهای تجاری فرزندان عبدمناف (هاشم، عبدشمس، نوفل و مطّلب) با دولتهای شام و حبشه و ایران و یمن ،

[۲۰] ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۱۶.

هم‌پیمانی ایرانیان مقیم یمن/ ابناء با همْدانیان

[۲۱] ابن‌حائک، الاکلیل من اخبار الیمن و انساب حمیر، ج۱۰، ص۲۴۴، ج ۱۰، چاپ محب‌الدین خطیب، قاهره ۱۳۶۸.

[۲۲] احمد بن عبداللّه رازی، تاریخ مدینه صنعاء، ج۱، ص۳۷ـ۳۸، چاپ حسین ‌بن عبداللّه عمری، صنعا ۱۴۰۱/۱۹۸۱.

و هم‌پیمانی یهودیان با عربها.

[۲۳] ابن‌هشام، السیره‌النبویه، ج۲، ص۱۸۸، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت: داراحیاء التراث‌العربی، (بی‌تا).

[۲۴] مسعودی، تنبیه، ج۱، ص۲۴۰.

۱.۴ – مراسم انعقاد

چون حلف در تنظیم مناسبات اجتماعی و شئون زندگی عربها نقش مهمی داشت، همچون هر پیمان دیگری، سخت محترم بود و نقض آن گناهی بزرگ شمرده می‌شد.

[۲۵] جوادعلی، المفصل فی تاریخ‌العرب قبل‌الاسلام، ج۴، ص۳۷۰ـ۳۷۱، بیروت ۱۹۷۶ـ ۱۹۷۸.

انعقاد حلف همواره با مراسمی ویژه همراه بود.
حلفهای مهم را در اماکن مقدّس (همچون بتکده‌ها)، مقابر اجداد یا بزرگان، بازارهای عمومی چون عکاظ و ذی‌المجاز که در ماههای حرام برپا می‌شدند، در اقامتگاههای قبیله‌ها یا کنار کوهی مشهور منعقد می‌ساختند.

[۲۶] ابن‌کلبی، کتاب‌الاصنام، ج۱، ص۲۹، چاپ احمد زکی‌پاشا، قاهره ۱۳۳۲/۱۹۱۴.

[۲۷] عمرو بن بحر جاحظ، البیان و التبیین، ج۳، ص۷، چاپ عبدالسلام محمدهارون، بیروت (۱۳۶۷/ ۱۹۴۸).

[۲۸] عمرو بن بحر جاحظ، کتاب‌الحیوان، ج۴، ص۴۷۰ـ۴۷۱، چاپ عبدالسلام محمد هارون، مصر (۱۳۸۵ـ۱۳۸۹/ ۱۹۶۵ـ ۱۹۶۹)، چاپ افست بیروت (بی‌تا).

[۲۹] جوادعلی، المفصل فی تاریخ‌العرب قبل‌الاسلام، ج۴، ص۳۸۱، بیروت ۱۹۷۶ـ ۱۹۷۸.

[۳۰] جوادعلی، المفصل فی تاریخ‌العرب قبل‌الاسلام، ج۴، ص۳۸۵، بیروت ۱۹۷۶ـ ۱۹۷۸.

مکیان، مراسم حلف را کنار کعبه و بتهای آن یا در دارالنَدْوَه یا در خانه یکی از شیوخ قبایل به‌جا می‌آوردند.

[۳۱] ابن‌هشام، السیره‌النبویه، ج۱، ص۱۳۹، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت: داراحیاء التراث‌العربی، (بی‌تا).

[۳۲] ابن‌هشام، السیره‌النبویه، ج۱، ص۱۴۱، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت: داراحیاء التراث‌العربی، (بی‌تا).

[۳۳] ابن‌حبیب، کتاب المُنَمَّق فی اخبار قریش، ج۱، ص۴۳، چاپ خورشید احمد فارق، حیدرآباد، دکن ۱۳۸۴/۱۹۶۴.

[۳۴] ابن‌حبیب، کتاب المُنَمَّق فی اخبار قریش، ج۱، ص۴۶، چاپ خورشید احمد فارق، حیدرآباد، دکن ۱۳۸۴/۱۹۶۴.

[۳۵] مسعودی، تنبیه، ج۱، ص۲۰۹ـ۲۱۰.

۱.۵ – آداب

آداب تحالف، متنوع بود: در حلف‌المُطَیِبّین ــ که از مشهورترین حلفای دوره جاهلی عرب است و در پی اختلاف بنی‌عبدمناف و بنی‌عبدالدار، بر سرتصدیِ منصب حجابت کعبه، شکل گرفت ــ بنی‌عبدمناف و حلفهای آنان به نشانه هم‌پیمانی بر ضد بنی‌عبدالدار، دستهای خود را در ظرفی پر از عطر (طیب) فرو بردند و سپس کعبه را مسح کردند.

[۳۶] ابن‌هشام، السیره‌النبویه، ج۱، ص۱۳۸ـ۱۳۹، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم ابیاری، و عبدالحفیظ شلبی، بیروت: داراحیاء التراث‌العربی، (بی‌تا).

[۳۷] مسعودی، تنبیه، ج۱، ص۲۱۰ـ۲۱۱.

در حلف معروف دیگر این دوره به نام لَعَقَهُالدَّم (خونْ لیسان) ــ که در پی بازسازی کعبه و اختلاف قبایل بر سر نصب کردن حجرالاسود در جایگاه مخصوصش شکل گرفت ــ بنی‌عبدالدار و حلفایشان دستهای خود را در ظرفی پر از خون فرو بردند و سپس دستهای خونین خود را لیسیدند.

[۳۸] معمر بن مثنی ابوعبیده، کتاب‌النقائض: نقائض جریر و الفرزدق، ج۲، ص۹۷۰، چاپ آنتونی اشلی‌بوان، لیدن ۱۹۰۵ـ۱۹۱۲، چاپ افست بغداد (بی‌