توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل طب (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل طب (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل طب (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل طب (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint

منبع: مفردات نهج البلاغه (جلد ۲)

مقالات مرتبط: طب.

طَبّ (به فتح طاء)، طِبّ (به کسر طاء) و طُبّ (به ضم طاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای معالجه بدن یا نفس است. حضرت علی (علیه‌السلام) در وصف حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از این واژه استفاده نموده است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای طَبّ، طِبّ و طُبّی
۲ – کاربردها
۳ – تعداد کاربرد
۴ – پانویس
۵ – منبع

۱ – معنای طَبّ، طِبّ و طُبّی

طَبّ، طِبّ و طُبّ

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۷۰.

[۲] طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۲، ص۱۰۸.

به معنای معالجه بدن یا نفس است. علم طبّ از همان ماده است.

[۳] فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، ج۷، ص۴۰۷.

۲ – کاربردها

• امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده است:«طَبِیبٌ دَوَّارٌ بِطِبِّهِ، قَدْ أَحْکَمَ مَرَاهِمَهُ، وَأمْضى مَوَاسِمَهُ، یَضَعُ من ذلِکَ حَیْثُ الْحَاجَهُ إِلَیْهِ، مِنْ قُلُوب عُمْی، وَآذَان صُمٍّ»

[۴] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۲۴۱، خطبه ۱۰۷.

[۵] عبده، محمد، نهج البلاغه – ط مطبعه الإستقامه، ص۲۰۶، خطبه ۱۰۶.

[۶] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۵۶، خطبه ۱۰۷.

«او طبیبی است که طبّ خود را به شدّت به همه جا می‌برد، مرهم‌های خویش را آماده کرده و میل‌های خود را سرخ نموده هر جا که حاجت باشد مرهم می‌نهد و داغ می‌گذارد مانند دل‌های کور و گوش‌های ناشنوا.»

[۷] مکارم شیرازی، نا