توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ضمّ (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ضمّ (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ضمّ (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل ضمّ (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint

منبع: مفردات نهج البلاغه (جلد ۲)

مقالات مرتبط: ضمّ (مفردات‌قرآن).

ضَمّ (به فتح ضاد و تشدید میم) از واژگان نهج البلاغه به معنای جمع کردن آمده است. حضرت علی (علیه‌السلام) درباره خودش از این واژه استفاده نموده است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای ضَمّ
۲ – کاربردها
۳ – تعداد کاربرد
۴ – پانویس
۵ – منبع

۱ – معنای ضَمّ

ضَمّ

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۶۶۶.

[۲] طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۶، ص۱۰۴.

به معنای جمع کردن آمده است. «الضَمّ: الجَمعُ بَین الشیئین فَصاعِدا»

[۳] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۳، ص۳۱۹.

۲ – کاربردها

• امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره خودش فرموده است:«وَقَدْ عَلِمْتُمْ مَوْضِعِی مِنْ رَسُولِ اللهِ (صلى‌الله‌علیه‌وآله)… وَضَعَنِی فِی حِجْرِهِ وَأَنَا ولیدٌ یَضُمُّنِی إِلَى صَدْرِهِ»

[۴] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۴۷۴، خطبه ۱۹۲.

[۵] عبده، محمد، نهج البلاغه – ط مطبعه الإستقامه، ص۱۸۲، خطبه ۱۹۰.

[۶] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۰۰، خطبه ۱۹۲.

«نزدیکی مرا با آن حضرت دانسته‌اید من بچه بودم مرا در آغوش می‌گرفت و در سینه‌اش می‌فشرد.»

[۷] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۶۷.

[۸] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۵۲۰.

(شرح‌های خطبه:

[۹] ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۵۲۷.

[۱۰] مکا