توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سوره عبس (مفردات‌قرآن) ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سوره عبس (مفردات‌قرآن) ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سوره عبس (مفردات‌قرآن) ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل سوره عبس (مفردات‌قرآن) ۳۵ اسلاید در PowerPoint

منبع: سوره عبس (قاموس قرآن (جلد ۴))

مقالات مرتبط: سوره عبس.

سوره عَبَس هشتادمین سوره قرآن کریم است که ظهور در ملامت شخصی دارد که درباره مصداق آن شخص، بین مفسران اختلاف است. چون سوره با واژه عَبَسَ فعل ماضی است به معنای «چهره در هم کشید» شروع شده به آن، نامگذاری شده است.

فهرست مندرجات

۱ – سوره عَبَس
۲ – کاربردها
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – سوره عَبَس

سوره عَبَس

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۲۸۵-۲۸۸.

[۲] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۸۴.

هشتادمین سوره قرآن کریم است که ظهور در ملامت شخصی دارد که درباره مصداق آن شخص، بین مفسران اختلاف است. چون سوره با واژه عَبَسَ فعل ماضی است به معنای «چهره در هم کشید» شروع شده به آن، نامگذاری شده است.

۲ – کاربردها

(عَبَسَ‌ وَ تَوَلَّی • اَنْ جاءَهُ الْاَعْمی‌ • وَ ما یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّی. اَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْری‌ • اَمَّا مَنِ اسْتَغْنی‌. فَاَنْتَ لَهُ تَصَدَّی • وَ ما عَلَیْکَ اَلَّا یَزَّکَّی • وَ اَمَّا مَنْ جاءَکَ یَسْعی‌ • وَ هُوَ یَخْشی‌ • فَاَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّی • کَلَّا اِنَّها تَذْکِرَهٌ)

[۳] عبس/سوره۸۰، آیه۱- ۱۱.

(چهره درهم کشید و روى بر تافت. • از این‌که نابینایى به سراغ او آمد. • تو چه مى‌دانى شاید او تقوا پیشه کند. • یا متذکّر گردد و این تذکّر به حال او مفید باشد. • امّا آن کس که خود را توانگر مى‌بیند، • تو به‌ او روى مى‌آورى. • در حالى‌که اگر او تقوا پیشه نکند چیزى بر تو نیست. • اما کسى که به سراغ تو مى‌آید و کوشش مى‌کند. • و از خدا ترسان است. • تو از او غافل مى‌شوى! • هرگز چنین نیست که آنها مى‌پندارند؛ این قرآن براى همه تذکر و یادآورى است.)

[۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۵.

[۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۹۹.

[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۲۵.

[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۶۴.

[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد، بیستونی، ج۲۶، ص۳۰۲.

ظهور این آیات بی‌شک در ملامت است که شخص در ارشاد مردم میان غنی و نابینا فرق گذاشته و به نابینا با آنکه در صدد اخذ حکم و عمل به آن بوده اعتنا نشده و به غنی اعتنا شده است.
درباره نزول آیات در مجمع البیان فرموده: گفته شده: عبداللّه بن امّ مکتوم که نابینا بود پیش رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آمد و آن حضرت با عتبه بن ربیعه، ابا جهل، عباس بن عبدالمطلب، ابیّ بن خلف و امیه بن خلف صحبت می‌کرد به امید آنکه اسلام آورند. عبداللّه صدا زد یا رسول از آنچه خدا تعلیمت کرده بر من بخوان و تعلیم کن، پیوسته این کلام را تکرار می‌کرد و نمی‌دانست که آن حضرت با آن قوم سخن می‌گوید تا کراهت در قیافه آن حضرت ظاهر شد، به واسطه قطع شدن کلامش و در دل گفت: این بزرگان مکّه گویند پیروان او فقط نابینایان و بردگانند، لذا به او اعتنائی نکرد، و با آنها به سخنش ادامه داد. در نتیجه آیات فوق نازل شد آن حضرت پس از آن عبداللّه را احترام می‌کرد و می‌فرمود: آفرین بر کسی که خدایم درباره او ملامتم کرده و می‌فرمود: حاجتی داری؟ از حضرت صادق (علیه‌السّلام) روایت شده:
«کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ اِذَا رَاَی عَبْدَ اللَّهِ بْنَ اُمِّ مَکْتُومٍ قَالَ: مَرْحَباً مَرْحَباً لَا وَ اللَّهِ لَا یُعَاتِبُنِی اللَّهُ فِیکَ اَبَداً وَ کَانَ یَصْنَعُ بِهِ مِنَ اللُّطْفِ حَتَّی کَانَ یَکُفُّ عَنِ النَّبِیِّ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ مِمَّا یَفْعَلُ بِهِ.» یعنی از آمدن به حضور آن حضرت خودداری و حیا می‌کرد.

[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۶۳.

اهل سنت نیز در کتب حدیث و تفسیر نزدیک به آن نقل کرده‌اند و همه حکایت دارد که ملامت درباره رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است.
سیّد مرتضی علم الهدی (رحمهاللّه) به نقل مجمع البیان فرموده: ظهور آیه دلالت ندارد که آن راجع به حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) باشد و آن خبر محض است که به صاحب آن تصریح نشده، بلکه دلالت دارد که مراد غیر آن حضرت است زیرا عبوس بودن از صفات آن حضرت با کفّار هم نیست چه رسد با مؤمنین مسترشدین، وانگهی توجّه به اغنیا و غفلت از فقراء از اخلاق کریمه آن حضرت به دور است… پس ظاهر آن است که مراد از (عَبَسَ وَ تَوَلَّی)

[۱۰] عبس/سوره۸۰، آیه۱.

(چهره درهم کشید و روى بر تافت.)

[۱۱] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۵.

[۱۲] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۹۹.

[۱۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۲۵.

[۱۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۶۴.

[۱۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد، بیستونی، ج۲۶، ص۳۰۲.

غیر آن حضرت است. از حضرت صادق (علیه‌السّلام) روایت شده: آیه درباره مردی از بنی امیّه نازل شده که در محضر آن حضرت بود عبداللّه بن امّ مکتوم آمد، وی چون او را دید خود را کنار کشید و رو ترش کرد و اعراض نمود، خداوند حال او را حکایت کرد و رفتارش را ناپسند دانست.

[۱۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۶۴.

در تفسیر برهان از علی بن ابراهیم نقل کرده: سوره درباره عثمان و ابن امّ مکتوم مؤذّن رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسل