توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روحا ۸۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روحا ۸۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل روحا ۸۳ اسلاید در PowerPoint :

روح (مفردات‌قرآن)

منبع: روح (قاموس قرآن (جلد ۳))

مقالات مرتبط: رُوح (لغات‌قرآن)، روح (مفردات‌نهج‌البلاغه)، روح.

رُوح (به ضم راء) از واژگان قرآن کریم به معنای روان است. این واژه در قرآن بیست و یک بار در معانی فرشته، وحی، شریعت، قرآن، جبرئیل، عقل و روح انسانی استعمال شده است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای رُوح
۲ – کاربردها
۲.۱ – فرشته‌
۲.۲ – شریعت و دین‌
۲.۳ – جبرئیل
۲.۴ – عقل
۲.۵ – روح انسانی
۲.۵.۱ – آیات دال بر روح انسانی
۲.۵.۲ – روح انسانی در نهج البلاغه
۲.۵.۳ – روح انسانی در صحیفه سجادیه
۲.۶ – معنای روح در آیه ۸۵ اسراء
۲.۷ – معنای روح در آیه ۲۲ مجادله
۲.۸ – معاد و روح‌
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – معنای رُوح

رُوح

[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۳۱.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۶۹.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۳۵۳.

در عرف به معنى روان و روح مقابل جسم، و جوهر مجرّد است.

۲ – کاربردها

در قرآن مجید که مجموعا بیست و یک بار آمده مراد از روح، فرشته و غیره است که ذیلا بررسى می‌شود:

۲.۱ – فرشته‌

• (فَأَرْسَلْنا إِلَیْها رُوحَنا فَتَمَثَّلَ لَها بَشَراً سَوِیًّا)

[۴] مریم/سوره۱۹، آیه۱۷.

«روح خویش و فرشته خویش را به سوى او فرستادیم و به صورت بشر کامل بر وى نمودار شد.» ما بعد آیه درباره گفتگوى فرشته با مریم است که به مریم گفت: «من رسول پروردگار تو هستم.»

[۵] مریم/سوره۱۹، آیه۱۹.

• (قُلْ نَزَّلَهُ‌ رُوحُ‌ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّکَ بِالْحَقِّ لِیُثَبِّتَ الَّذِینَ آمَنُوا …)

[۶] نحل/سوره۱۶، آیه۱۰۲.

(بگو: روح‌القدس آن را از جانب پروردگارت به حق نازل کرده، تا افراد با ایمان را ثابت‌قدم گرداند…)

[۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۷۸.

• (نَزَلَ بِهِ‌ الرُّوحُ‌ الْأَمِینُ • عَلى‌ قَلْبِکَ)

[۸] شعراء/سوره۲۶، آیات۱۹۳ – ۱۹۴.

(روح الامین آن را نازل کرده، بر قلب پاک تو، تا از بیم‌دهندگان باشى.)

[۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۷۵.

که مراد از روح جبرئیل است در آیه اول با «قدس» و در دوم با «الامین» توصیف شده است.
همچنین است آیاتی که درباره تأیید عیسی با روح‌القدس است‌.
• (وَ آتَیْنا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ الْبَیِّناتِ وَ أَیَّدْناهُ‌ بِرُوحِ‌ الْقُدُسِ)

[۱۰] بقره/سوره۲، آیه۸۷.

[۱۱] بقره/سوره۲، آیه۲۵۳.

(و به عیسى بن مریم دلایل روشن دادیم؛ و او را با روح‌القدس تایید کردیم.)

[۱۲] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۳.

• (اذْکُرْ نِعْمَتِی عَلَیْکَ وَ عَلى‌ والِدَتِکَ إِذْ أَیَّدْتُکَ‌ بِرُوحِ‌ الْقُدُسِ)

[۱۳] مائده/سوره۵، آیه۱۱۰.

(به خاطر بیاور هنگامى را که خداوند به عیسى بن مریم گفت: یاد کن نعمتم را که به تو و مادرت بخشیدم؛ زمانى که تو را با روح‌القدس تأیید کردم.)

[۱۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۲۶.

چنانکه طبرسی و بیضاوی و دیگران گفته‌اند.

[۱۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۳۰۷.

[۱۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۴۰۴.

[۱۷] بیضاوی، عبدالله بن عمر، تفسیر البیضاوی، ج۲، ص۱۴۹.

گرچه احتمالات دیگر هم داده شده ولى آیه‌ «نَزَّلَهُ‌ رُوحُ‌ الْقُدُسِ» که گذشت روشن‌ می‌کند که مراد از روح‌القدس در تأیید عیسى جبرئیل است زیرا مراد از آن در آیه بالا که درباره وحی به حضرت رسول صلی‌اللّه‌علیه‌وآله است حتما جبرئیل می‌باشد.

[۱۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۴۰۴.

[۱۹] بیضاوی، عبدالله بن عمر، تفسیر البیضاوی، ج۲، ص۱۴۹.

۲.۲ – شریعت و دین‌

سه آیه زیر در بیان مطلب فوق قابل دقّت است‌:
۱. (وَ کَذلِکَ أَوْحَیْنا إِلَیْکَ‌ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ما کُنْتَ تَدْرِی مَا الْکِتابُ وَ لَا الْإِیمانُ وَ لکِنْ جَعَلْناهُ نُوراً نَهْدِی بِهِ مَنْ نَشاءُ مِنْ عِبادِنا)

[۲۰] شوری/سوره۴۲، آیه۵۲.

(همان گونه که بر پیامبران پیشین وحى فرستادیم بر تو نیز حقایقى را به فرمان خود وحى کردیم؛ تو پیش از این نمى‌دانستى کتاب و ایمان چیست؛ و از محتواى قرآن آگاه نبودى ولى ما آن را نورى قرار دادیم که بوسیله آن هرکس‌ از بندگان خویش‌ را بخواهیم هدایت مى‌کنیم.)

[۲۱] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۸۹.

۲. (یُنَزِّلُ الْمَلائِکَهَ بِالرُّوحِ‌ مِنْ أَمْرِهِ عَلى‌ مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ أَنْ أَنْذِرُوا أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا أَنَا …)

[۲۲] نحل/سوره۱۶، آیه۲.

(فرشتگان را با روح و وحى الهى به فرمانش بر هر کس از بندگانش بخواهد نازل مى‌کند؛ و به آنها دستور مى‌دهد که مردم را انذار کنید؛ و بگویید: معبودى جز من نیست!)

[۲۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۷.

۳. (رَفِیعُ الدَّرَجاتِ ذُو الْعَرْشِ یُلْقِی‌ الرُّوحَ‌ مِنْ أَمْرِهِ عَلى‌ مَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ لِیُنْذِرَ یَوْمَ التَّلاقِ)

[۲۴] غافر/سوره۴۰، آیه۱۵.

(او درجات بندگان صالح را بالا مى‌برد، او صاحب عرش است، روح (وحى الهى‌) را به فرمانش بر هر کس از بندگانش که بخواهد القاء مى‌کند تا مردم را از روز لقاى پروردگار بیم دهد.)

[۲۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۶۸.

در این آیات قید «مِنْ أَمْرِنا … مِنْ أَمْرِهِ‌» روشن می‌کند که این روح از امر خدا، وحى و نازل و القا شده است. و مراد از انزال آن انذار و هدایت مردم است. و آیه سوم مقام نبوّت را می‌رساند که روح فقط به وسیله خدا القا شده و فرشته در آوردن آن واسطه نیست بر خلاف آیه دوم که در بیان رسالت است و روح را ملک آورده است فرق میان رسالت و نبوّت در «رسل» گذشت.

(ببینید: رسل (مفردات‌قرآن))

ولى در آیه اول ظاهرا مراد از آن وحى‌هاى سه‌گانه است زیرا ما قبل آن درباره سه نوع وحى است که فرموده‌ (وَ ما کانَ لِبَشَرٍ أَنْ یُکَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْیاً أَوْ مِنْ وَراءِ حِجابٍ أَوْ یُرْسِلَ رَسُولًا فَیُوحِیَ بِإِذْنِهِ ما یَشاءُ)

[۲۶] شوری/سوره۴۲، آیه۵۱.

(و امکان ندارد خدا با هیچ انسانى سخن بگوید، مگر از راه وحى یا از پشت حجابى (همچون ایجاد صوت)، یا رسولى (فرشته‌اى‌) مى‌فرستد و به فرمان خود آنچه را بخواهد وحى مى‌کند.)

[۲۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۸۸.

پس از آن فرموده‌ «وَ کَذلِکَ أَوْحَیْنا إِلَیْکَ …» کلمه‌ «کَذلِکَ» نشان می‌دهد که مراد از «أَوْحَیْنا إِلَیْکَ‌ رُوحاً …» همه وحی‌هاى سه گانه فوق است، زیرا که آن حضرت هم رسول است و هم نبى.
به نظر می‌آید مراد از «امر» در آیات سه گانه مقام تدبیر است چنانکه فرموده‌ (أَلا لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ …)

[۲۸] اعراف/سوره۷، آیه۵۴.

«خلقت و تدبیر عالم هر دو مال اوست» و مقام تدبیر اقتضاء می‌کند که پیامبران و دین از جانب خدا آید.
تقریبا یقین است که مراد از روح در آیات سه گانه شریعت و کتاب است‌ زیرا که شریعت و کتاب اسباب انذار و هدایت‌اند و آیات صریح‌اند در اینکه منظور از القا و انزال این روح همان انذار و هدایت است کافى است که درباره آیه اول قدرى توضیح بدهیم.
این آیه می‌گوید «أَوْحَیْنا إِلَیْکَ‌ رُوحاً»

[۲۹] شوری/سوره۴۲، آیه۵۲.

بعد می‌فرماید: ما آن روح را نورى قرار دادیم که بندگان خود را به وسیله آن هدایت کنیم‌ «وَ لکِنْ جَعَلْناهُ نُوراً نَهْدِی بِهِ مَنْ نَشاءُ مِنْ عِبادِنا»

[۳۰] شوری/سوره۴۲، آیه۵۲.

در جاهاى دیگر به جاى روح «قرآن» آمده مثل‌ (أَوْحَیْنا إِلَیْکَ هذَا الْقُرْآنَ)

[۳۱] یوسف/سوره۱۲، آیه۳.

(أَوْحَیْنا إِلَیْکَ قُرْآناً عَرَبِیًّا)

[۳۲] شوری/سوره۴۲، آیه۷.

ایضا آیه ۱۹ سوره انعام

[۳۳] انعام/سوره۶، آیه۱۹.

و آیه ۲۷ کهف

[۳۴] کهف/سوره۱۸، آیه۲۷.

و غیره. و در جاهاى دیگر به قرآن «نور» گفته شده چنان‌که در آیه ما نحن فیه گفته‌ «وَ لکِنْ جَعَلْناهُ نُوراً»

[۳۵] شوری/سوره۴۲، آیه۵۲.

مانند (فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِی أَنْزَلْنا)

[۳۶] تغابن/سوره۶۴، آیه۸.

(وَ أَنْزَلْنا إِلَیْکُمْ نُوراً مُبِیناً)

[۳۷] نساء/سوره۴، آیه۱۷۴.

و این‌که قرآن واسطه هدایت است احتیاج به توضیح ندارد.
و چون روشن شد که مراد از روح در آیه اول شریعت و قرآن است منظور از آیه دوم و سوم نیز روشن خواهد شد زیرا که سیاق آیات یکى است.
راغب و طبرسی و المیزان نیز روح را در آیه اول قرآن دانسته‌اند.

[۳۸] اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۶۹.

[۳۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۷۵.

[۴۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۵۸.

[۴۱] طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۸، ص۷۵.

بعضى از بزرگان آیاتى را که «روح» در آنها آمده بهم مخلوط کرده و نتیجه‌گیرى نموده است ولى به نظر ما اینکار صحیح نیست زیرا سیاق آیات با هم متفاوت است آیات سه گانه فوق در یک ردیف و آیاتی‌که زیر عنوان فرشته نقل شد در ردیف دیگر و آیاتی‌که خواهد آمد در ردیف سومى واقع شده‌اند و بعضى از بزرگان در کتاب خود حتى آیات رَوح بفتح (ر) را با آیات رُوح بضمّ (ر) به هم در آمیخته و همه را در یک ردیف حساب کرده است.

[۴۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲۰، ص۱۷۳.

۲.۳ – جبرئیل

آیات سه‌گانه زیر نیز مثل آیات گذشته در یک ردیف‌اند قهرا مراد از روح در آن‌ها یک چیز است‌:
۱. (تَعْرُجُ الْمَلائِکَهُ وَ الرُّوحُ‌ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَهٍ • فَاصْبِرْ صَبْراً جَمِیلًا)

[۴۳] معارج/سوره۷۰، آیات۴ – ۵.

(فرشتگان و روح آن فرشته مقرّب خداوند به‌سوى او عروج مى‌کنند در روزى که مقدارش پنجاه هزار سال است. پس صبر جمیل پیشه کن)

[۴۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۶۸.

۲. (تَنَزَّلُ الْمَلائِکَهُ وَ الرُّوحُ‌ فِیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ)

[۴۵] قدر/سوره۹۷، آیه۴.

(فرشتگان و «روح» در آن شب به اذن پروردگارشان براى تقدیر هر امرى نازل مى‌شوند.)

[۴۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۸.

۳. (یَوْمَ یَقُومُ‌ الرُّوحُ‌ وَ الْمَلائِکَهُ صَفًّا لا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ)

[۴۷] نباء/سوره۷۸، سوره۳۸.

(روزى که «روح» و «ملائکه» به صف مى‌ایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمى‌گویند، و آنگاه که مى‌گویند درست مى‌گویند.)

[۴۸] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۳.

در این آیات سخن از روحى است که در عروج به سوى خدا و در نزول براى هر کار و در ایستادن در پیشگاه خدا در روز قیامت، با ملائکه همراه است. ملائکه در مدّت عمر این جهان در عروج و نزول‌اند و چون روز قیامت از مأموریّت خود فارغ شدند به حال صف در پیشگاه خدا خواهند ایستاد. این روح نیز در هر سه مرحله با آنها همراه می‌باشد.
می‌شود گفت: مراد از روح، جبرئیل است و به علت مزیت و فضیلتش بخصوص ذکر شده و الف و لام آن براى عهد است. جبرئیل در نزد خدا مقام مخصوصى دارد، ملائکه دیگر از وى فرمان می‌برند چنانکه فرموده‌ (إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ • ذِی قُوَّهٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ • مُطاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ)

[۴۹] تکویر/سوره۸۱، آیات۱۹- ۲۱.

(که این قرآن کلام فرستاده بزرگوارى است (جبرئیل امین‌) که صاحب قدرت است و نزد خداوند صاحب عرش، مقام والایى دارد! در آنجا فرمانروا و امین است!)

[۵۰] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۶.

این آیات در وصف جبرئیل است و توضیح می‌دهد که او در میان ملائکه مطاع است على هذا جا دارد که به تنهائى برابر با همه ملائکه باشد.
مجمع در ذیل آیه معارج

[۵۱] معارج/سوره۷۰، آیه۴.

آن را جبرئیل دانسته و علت جداگانه آمدن را شرافت او می‌داند.

[۵۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۳۰.

زمخشری نیز مانند مجمع گفته است.

[۵۳] زمخشری، محمود بن عمر، الکشاف، ج۴، ص۶۰۹.

ایضا در مجمع در ذیل آیه نباء

[۵۴] نباء/سوره۷۸، سوره۳۸.

چند قول یا وجه نقل کرده که از جمله جبرئیل است.

[۵۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۴۶.

آنگاه از امام صادق علیه السّلام نقل می‌کند: روح ملکى است بزرگتر از جبرئیل و میکائیل

[۵۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۴۷.

و در ذیل سوره قدر

[۵۷] قدر/سوره۹۷، آیه۴.

آن را جبرئیل گفته است.

[۵۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۹۰.

در صافی از قمی نقل می‌کند که روح ملکى است بزرگتر از جبرئیل و مکائیل و او با رسول خدا بود و او با امامان علیهم‌السلام است.

[۵۹] فیض کاشانی، محسن، تفسیر الصافی، ج۷، ص۵۲۲.

[۶۰] قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج۲، ص۴۰۲.

در دعای سوم صحیفه سجادیه پس از صلوات بر جبرئیل و مکائیل و اسرافیل فرموده‌ : «وَ الرُّوحُ‌ الَّذِی هُوَ عَلَى مَلَائِکَهِ الْحُجُبِ وَ الرُّوحُ‌ الَّذِی هُوَ مِنْ أَمْرِکَ»؛

[۶۱] صحیفه سجادیه، ترجمه انصاریان، دعای۳، ص۴۴.

«و روح که بر فرشتگان حجب گمارده است.»
در سفینه البحار ماده «خلق» از علی (علیه‌السّلام