توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسیدن اهل بیت به کربلا در بازگشت از شام ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسیدن اهل بیت به کربلا در بازگشت از شام ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسیدن اهل بیت به کربلا در بازگشت از شام ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل رسیدن اهل بیت به کربلا در بازگشت از شام ۷۳ اسلاید در PowerPoint

منبع: مقتل جامع سیدالشهداء

مقالات مرتبط: اربعین، بازگشت اسرای کربلا از شام به مدینه.

در میان شیعیان مشهور است که کاروان اهل بیت حضرت سید الشهدا (علیه‌السّلام) در راه بازگشت از شام در روز بیستم صفر به کربلا رسیدند و در آنجا جابر بن عبدالله انصاری را که به زیارت قبر امام حسین (علیه‌السّلام) رفته بود؛ ملاقات کردند. همچنین در این روز سر امام حسین (علیه‌السّلام) به بدن ملحق، و همان جا دفن شد. البته در این که آیا اسرای کربلا، مستقیما از شام به مدینه رفته‌اند یا از کربلا عبور کرده‌اند؛ اختلاف است. طبق برخی از نقل‌ها سر مقدس امام حسین (علیه‌السّلام) و سایر شهدای کربلا، که به شام منتقل شده بود، به امام سجاد (علیه‌السّلام) سپرده شد و آن حضرت بیستم ماه صفر آن‌ها به بدن‌ها ملحق کرد و به مدینه رفت. البته این روایت مورد انکار بسیاری از علمای شیعه قرار گرفته است زیرا از برخی گزارشات استفاده می‌شود که خروج از شام در بیستم ماه صفر یعنی روز اربعین بوده است. لذا رسیدن اهل بیت (علیه‌السّلام) در اربعین به کربلا منتفی است. در ادامه به بررسی همه احتمالات درباره این مسئله می‌پردازیم.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – بازگشت به مدینه
۳ – عبور از کربلا
۴ – تحلیل و بررسی
۴.۱ – دیدگاه‌ها درباره بازگشت به کربلا
۴.۱.۱ – نفی بازگشت به کربلا
۴.۱.۲ – نفی بازگشت به کربلا در اربعین اول
۴.۱.۳ – بازگشت به کربلا در اربعین دوم
۴.۱.۴ – بازگشت به کربلا در غیر اربعین
۴.۲ – حضور جابر در اربعین اوّل در کربلا
۴.۳ – ملاقات اهل بیت با جابر در کربلا
۵ – پانویس
۶ – منبع

۱ – مقدمه

حضور اسرای کربلا در شام و رفتار ظالمانه یزید با آنها و اقدامات تبلیغی آنها در شهر دمشق، سبب شد احساسات مردم مسلمان شام بر ضدّ یزید و حکومت ظالمانه بنی امیه تحریک شده،

[۱] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۳۵۹.

[۲] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۳۵۸.

[۳] سبط ابن جوزی، یوسف، تذکره الخواص، ص۲۳۵.

تا جایی که یزید به ناچار اظهار ندامت و پشیمانی کرد و گناه را به گردن پسر زیاد انداخت و خود را در قتل سیدالشهداء (علیه‌السّلام) بی‌گناه جلوه داد

[۴] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۳۵۸.

[۵] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۳۵۹.

[۶] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۸۸.

[۷] ابن سعد بغدادی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری متمم الصحابه الطبقه الخامسه، ج۱، ص۴۸۸.

[۸] ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۸۷.

[۹] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۵، ص۴۶۲.

[۱۰] مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۲۲.

[۱۱] ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل، ج۴، ص۸۷.

و در جهت تبرئه خود، درصدد دل‌جویی و نوازش خاندان پیغمبر برآمد و اجازه برپایی عزای شهدای کربلا را داد.

[۱۲] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۳۶۲.

[۱۳] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۳۶۳.

[۱۴] ابن طاووس، علی بن موسی، الملهوف علی قتلی الطّفوف، ص۲۱۳.

[۱۵] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۵۳.

[۱۶] ابن سعد بغدادی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری متمم الصحابه الطبقه الخامسه، ج۱، ص۴۸۹.

[۱۷] عمادالدین طبری، حسن بن علی، تعریب کامل بهائی، ج۲، ص۳۷۰.

[۱۸] ذهنی تهرانی، سید محمدجواد، از مدینه تا مدینه ( مقتل)، ص۹۵۴.

[۱۹] قمی، شیخ عباس، سفینه البحار، ج۳، ص۳۰۸.

[۲۰] علامه مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۴۵، ص۲۸۷.

[۲۱] بحرانی، عبدالله، العوالم، الإمام الحسین (علیه‌السّلام)، ص۵۸۴.

[۲۲] ابومخنف الازدی، لوط بن یحیی، مقتل الحسین (علیه‌السّلام)، ص۲۲۸.

یزید به زودی دریافت که ادامه اقامت اهل‌بیت در شام روزبه‌روز بر وخامت اوضاع به زیان او می‌افزاید، لذا ناچار شد به عناوین مختلف از ادامه آن وضع جلوگیری کند، و به گفته برخی خود آنها رفتن به مدینه را برماندن در شام ترجیح دادند و یزید نیز که منتظر چنین فرصتی بود آنان را به سرعت به مدینه فرستاد.

[۲۳] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۳۶۳.

[۲۴] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۳۶۴.

[۲۵] ابن طاووس، علی بن موسی، الملهوف علی قتلی الطّفوف، ص۲۲۴.

[۲۶] طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج۲، ص۳۱۱.

[۲۷] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۳، ص۳۵۳.

[۲۸] ابن سعد، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۱۶۳.

[۲۹] ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۵، ص۳۴۵.

[۳۰] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب اشراف، ج۳، ص۲۱۷.

۲ – بازگشت به مدینه

منابع تاریخی و مقاتل گفته‌اند یزید به نعمان بن بشیر دستور داد که وسایل حرکت خاندان عصمت را از شام به مدینه فراهم کند تا ایشان را بعد از آن همه مصیبت با احترام روانه مدینه کند.

[۳۱] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۳۷۶.

[۳۲] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۳۷۷.

[۳۳] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۴، ص۳۵۳.

[۳۴] دینوری، ابو حنیفه، اخبار الطوال، ص۲۶۱.

[۳۵] مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۲۲.

یزید به نُعمان بن بشیر گفت: هر چه اینان لازم دارند، آماده کن و مردى امانتدار و شایسته از شامیان، همراه آنان بفرست و سواران و یاورانى نیز همراه او کن. سپس یزید به آنان، لباس و هدایایى داد و روزى و حقوقى برایشان معیّن کرد و آن گاه، علی بن الحسین (علیه‌السلام) را خواست و به ایشان گفت: خداوند، ابن مرجانه را لعنت کند! هان! به خدا سوگند، اگر من طرفِ دعواى حسین بودم، چیزى از من نمى خواست، جز آن که به او مى دادم و با هر چه در توانم بود، حتّى با هلاکت برخى فرزندانم، مرگ را از او مى راندم؛ امّا خداوند، آنچه را دیدى، تقدیر کرده بود. پس هر درخواستى داشتى، براى من بنویس. سپس سفارش آنها را به فرستاده اش کرد. او نیز با آنان، حرکت کرد و آن اندازه جلوتر بود که او را گم نمى کردند و چون کاروان اسیران، فرود مى آمدند، از آنها فاصله مى گرفت و خود و یارانش، مانند نگهبانان، پخش مى شدند و هر گاه یکى از آنان مى خواست وضو بگیرد، وى را فرود مى آورد و حاجت هایشان را برایشان، فراهم مى آورد و با آنان، مهربانى مى کرد تا به مدینه وارد شدند.

[۳۶] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۳۷۸.

[۳۷] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۳۷۹.

[۳۸] خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین (علیه‌السّلام)، ج۲، ص۸۲.

[۳۹] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ج۵، ص۴۶۱-۴۶۲.

[۴۰] قزوینی، سید محمد کاظم، زینب الکبری (علیهاالسّلام) من المهد الی اللحد، ج۱، ص۵۱۰.

[۴۱] ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۸۷.

[۴۲] مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۲۲.

[۴۳] طبرسی، فضل بن حسن، اعلام الوری باعلام الهدی، ج۱، ص۴۷۶.

۳ – عبور از کربلا

در میان شیعیان مشهور است که جابر بن عبدالله انصاری، صحابی بزرگ رسول خـدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در روز بیستم صفر به زیارت قبر امام حسین (علیه‌السّلام) رفت و در همان روز، اهـل بیـت در راه بازگشت از شام، به کربلا رسیده، جابر را در آنجا ملاقات کردند. همچنین در این روز سر امام حسین به بدن ملحق، و همان جا دفن شد. شیخ مفید، شیخ طوسی در این باره می‌نویسند: «روز بیستم صفر روزی است که حرم امام حسین (علیه‌السّلام) از شام به سوی مدینه بازگشتند. همچنین در این روز، جابر بن عبدالله انصاری، صحابی رسول خدا، برای زیارت امام حسین (علیه‌السّلام) از مدینه به کربلا آمد و او نخستین کسی بود که قبر امام حسین را زیارت کرد».

[۴۴] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۳۸۴.

[۴۵] محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین (علیه‌السّلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۸، ص۳۸۵.

[۴۶] ابن طاووس، علی بن موسی، مصباح الزائر، ص۲۸۶.

[۴۷] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۱۰۱، ص۳۲۹.

[۴۸] مفید، محمد بن محمد، مسار الشیعه، ص۴۶.

[۴۹] شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد، ص۷۸۷.

در این که آیا اسرای کربلا، مستقیما از شام به مدینه رفته‌اند یا از کربلا عبور کرده‌اند؛ اختلاف است. از بعضی از گزارشات استفاده می‌شود که خروج از شام در بیستم ماه صفر یعنی روز اربعین بوده است.

[۵۰] مفید، محمد بن محمد، مسار الشیعه، ص۴۶.

[۵۱] شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد، ص۷۸۷.

اگر این روایت را بپذیریم نمی‌توانیم قائل شویم که اهل بیت (علیه‌السّلام) در اربعین به کربلا رسیده‌اند. اما طبق برخی از نقل‌ها سر مقدس امام حسین (علیه‌السّلام) و سایر شهدای کربلا، که به شام منتقل شده بود، به امام سجاد (علیه‌السّلام) سپرده شد و آن حضرت بیستم ماه صفر آن‌ها به بدن‌ها ملحق کرد و به مدینه رفت.

[۵۲] سید بن طاووس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص۲۷۲ ۲۷۳.

این روایت مورد انکار بسیاری از علمای شیعه قرار گرفته است.

۴ – تحلیل و بررسی

در باره بازگشت اهل بیت سیّد الشهدا (علیه‌السلام) به کربلا و ملاقات آنان با جابر بن عبد اللّه انصاری در اربعین شهداى عاشورا، چند مسئله قابل بحث و بررسى است:

۱. آیا خانواده امام (علیه‌السلام) در بازگشت از شام، از کربلا عبور کرده‌اند یا نه؟ و اگر عبور کرده‌اند، این ماجرا در اربعین شهدا اتّفاق افتاده یا نه؟ و اگر در اربعین بوده، اربعین اوّل (سال ۶۱ هجری) بوده است یا اربعین دوم؟
۲. آیا جابر بن عبد اللّه، مى توانسته در اربعین اوّل، خود را به کربلا برساند؟
۳. آیا ملاقاتى میان جابر و اهل بیت سیّد الشهدا در کربلا انجام شده است یا نه؟

۴.۱ – دیدگاه‌ها درباره بازگشت به کربلا

در مورد اصل بازگشت خانواده سیّد الشهدا به کربلا، و بر فرضِ بازگشت آنان، در باره زمان دقیق آن (اربعین اوّل، اربعین دوم یا هر زمان دیگر)، آراى مختلفى وجود دارد که اینک به آنها اشاره مى شود:

۴.۱.۱ – نفی بازگشت به کربلا

برخی مانند استاد شهید مرتضی مطهّری، بر این باورند که اصولاً اهل بیت سیّد الشهدا (علیه‌السلام)، به کربلا باز نگشته‌اند. متن سخن ایشان، این است:
اربعین که می‌رسد، همه این روضه را می‌خوانند و مردم هم خیال می‌کنند این طور است که اُسرا از شام به کربلا آمدند و در آن جا با جابر، ملاقات کردند و امام زین العابدین (علیه‌السلام) هم با جابر ملاقات کرد، در صورتی که بجز در کتاب لهوف ـ که آن هم نویسنده اش یعنی سیّد ابن طاووس، در کتاب‌های دیگرش آن را تکذیب کرده و لااقل، تایید نکرده است ـ در هیچ کتاب دیگری، چنین چیزی نیست و هیچ دلیل عقلی‌ای هم