توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل داود (مفردات‌قرآن) ۸۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل داود (مفردات‌قرآن) ۸۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل داود (مفردات‌قرآن) ۸۸ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل داود (مفردات‌قرآن) ۸۸ اسلاید در PowerPoint

مقالات مرتبط: حضرت داوود، عناوین قاموس قرآن (جلد ۲).

داود از واژگان قرآن کریم و از انبیاء بنى‌اسرائیل، پدر سلیمان (علیه‌السلام) است.

فهرست مندرجات

۱ – مفهوم‌شناسی
۲ – کاربردها
۳ – تعداد کاربردها
۴ – پانویس
۵ – منبع

۱ – مفهوم‌شناسی

داود

[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۳۶۷.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۲۱.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۵.

(علیه‌السلام) از انبیاء بنی‌اسرائیل، پدر سلیمان است.

۲ – کاربردها

داود (علیه‌السلام) کتابى داشته به نام زبور. (وَ آتَیْنا داوُدَ زَبُوراً)

[۴] نساء/سوره۴، آیه۱۶۳.

(و به داود زبور بخشیدیم.)

[۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قران، ص۱۰۴.

[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۱۴۱.

[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۲۲۹.

[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۱۷.

[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۵۷.

(وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُونَ)

[۱۰] انبیاء/سوره۲۱، آیه۱۰۵.

(در زبور بعد از ذکر [تورات‌] نوشتیم: بندگان شایسته‌ام وارث حکومت زمین خواهند شد.)

[۱۱] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قران، ص۱۰۴.

[۱۲] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۲۹.

[۱۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۶۵.

[۱۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۱۰۵.

[۱۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۷۱.

با ملاحظه این دو آیه می‌دانیم که زبور کتاب بوده است.
احوال او در قرآن مجید به شرح زیر است.
۱- او در جوانى از لشگریان طالوت بود و در میدان جنگ فرمانده دشمن را که جالوت نام داشت بکشت. خدا به او پادشاهى و حکمت داد و از آنچه می‌خواست به وى تعلیم کرد. (فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ قَتَلَ‌ داوُدُ جالُوتَ وَ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْکَ وَ الْحِکْمَهَ وَ عَلَّمَهُ مِمَّا یَشاءُ)

[۱۶] بقره/سوره۲، آیه۲۵۱.

(آنگاه به خواست خدا، آنها سپاه دشمن را به هزیمت وا داشتند؛ و داوود (نوجوان شجاعى که در لشکر طالوت بود)، جالوت را کشت؛ و خداوند، حکومت و دانش را به او بخشید؛ و از آنچه مى‌خواست به او تعلیم داد.)

[۱۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قران، ص۴۱.

[۱۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۲۹۳.

[۱۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۴۴۴.

[۲۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۲۰.

[۲۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۹۵.

۲- به هنگام ذکر خدا کوه‌ها و پرندگان با او هم آواز می‌شدند که در «اوب» گذشت

(ببینید: اوب (مفردات‌قرآن))

و خدا آهن را بر او نرم کرد و دستور داد که از آهن زره‌هاى وسیع بسازد و حلقه زره را با اندازه و یکک شکل گرداند و عمل صالح بکند که خدا به عمل مردم آگاه است. (وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ مِنَّا فَضْلًا یا جِبالُ أَوِّبِی مَعَهُ وَ الطَّیْرَ وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ • أَنِ اعْمَلْ سابِغاتٍ وَ قَدِّرْ فِی السَّرْدِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّی بِما تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ)

[۲۲] سباء/سوره ۳۴، آیات۱۰-۱۱.

(و ما به داود از سوى خود فضیلتى بزرگ بخشیدیم؛ ما به کوه‌ها و پرندگان گفتیم: اى کوه‌ها و اى پرندگان! با او در تسبیح خدا هم آواز شوید. و آهن را براى او نرم کردیم. و به او گفتیم: زره‌هاى کامل و فراخ بساز، و حلقه‌ها را به اندازه و متناسب کن. و عمل صالح به جا آورید که من به آنچه انجام مى‌دهید بینا هستم.)

[۲۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قران، ص۴۲۹.

[۲۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۶۲.

[۲۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۵۴۵.

[۲۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۹۷.

[۲۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۲۲۳.

۳- خدا او را در حکومت و قضاوت در زمین خلیفه و جانشین خویش کرد که در «خلف» گذشت

(ببینید: خلف (مفردات‌قرآن))

و دستور داد که در میان مردم به حق قضاوت کند و تابع هوای نفس نشود. (یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناکَ خَلِیفَهً فِی الْأَرْضِ فَاحْکُمْ بَیْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَ لا تَتَّبِعِ الْهَوى‌ …)

[۲۸] ص/سوره۳۸، آیه۲۶.

(اى داود! ما تو را خلیفه و نماینده خود در زمین قرار دادیم؛ پس در میان مردم به حق داورى کن، و از هواى نفس پیروى مکن…)

[۲۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قران، ص۴۵۴.

[۳۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۹۴.

[۳۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۲۹۶.

[۳۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۳۷.

[۳۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۹۴.

۴- او بنده خدا و در بندگی خدا و حکومت و علم و جنگ‌ نیرومند بود و به خدا بیشتر متوجّه می‌شد و به درگاهش مى‌نالید، خدا کوهها و پرندگان را مسخّر کرد که در تسبیح با او هم آواز شوند و پادشاهى او را محکم گردانید و به او حکمت و فصل خطاب عطا نمود. (وَ اذْکُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الْأَیْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ • إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبالَ مَعَهُ یُسَبِّحْنَ بِالْعَشِیِّ وَ الْإِشْراقِ • وَ الطَّیْرَ مَحْشُورَهً کُلٌّ لَهُ أَوَّابٌ • وَ شَدَدْنا مُلْکَهُ وَ آتَیْناهُ الْحِکْمَهَ وَ فَصْلَ الْخِطابِ)

[۳۴] ص/سوره۳۸، آیات۱۷- ۲۰.

(در برابرآنچه مى گویند شکیبا باش، و به خاطر بیاور بنده ما داود صاحب قدرت را، که او بسیار توبه‌کننده بود. ما کوه‌ها را مسخّر او ساختیم که هر شامگاه و صبحگاه با او تسبیح مى‌گفتند. پرندگان را نیز دسته جمعى مسخّر او کردیم (تا همراه او تسبیح خدا گویند)؛ و همگى بازگشت‌کننده به سوى او بودند. و حکومت او را استحکام بخشیدیم؛ هم دانش به او دادیم و هم داورى عادلانه.)

[۳۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قران، ص۴۵۴.

[۳۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۸۹.

[۳۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۲۸۸.

[۳۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۳۱.

[۳۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۸۱.

۵- خداوند کتابى به نام زبور باو داده بود که در ابتدا نقل کردیم.
۶- کفّار بنی‌اسرائیل به زبان او و عیسی بن مریم لعنت شدند که نافرمانى کرده و طغیان می‌ورزیدند. (لُعِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ بَنِی إِسْرائِیلَ عَلى‌ لِسانِ‌ داوُدَ وَ عِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ ذلِکَ بِما عَصَوْا وَ کانُوا یَعْتَدُونَ)

[۴۰] مائده/سوره۵، آیه۷۸.

[۴۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۶، ص۷۸.

[۴۲] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۶، ص۱۱۲.

[۴۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۳۵۶.

[۴۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۱۳۹.

۷- او از افضل انبیاء بود و صاحب کتاب بود. (وَ لَقَدْ فَضَّلْنا بَعْضَ النَّبِیِّینَ عَلى‌ بَعْضٍ وَ آتَیْنا داوُدَ زَبُوراً)

[۴۵] اسراء/سوره۱۷، آیه۵۵.

(ما بعضى از پیامبران را بر بعضى دیگر برترى دادیم؛ و به داود، زبور بخشیدیم.)

[۴۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قران، ص۲۸۷.

[۴۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۱۴۱.

[۴۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۲۲۹.

[۴۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۱۷.

[۵۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۵۷.

۸- دو واقعه در قرآن مجید یکى در باره او و سلیمان، دیگرى درباره خود او آمده که ذیلا بررسى می‌کنیم.
واقعه اول
(وَ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ إِذْ یَحْکُمانِ فِی الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِیهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَ کُنَّا لِحُکْمِهِمْ شاهِدِینَ • فَفَهَّمْناها سُلَیْمانَ وَ کُلًّا آتَیْنا حُکْماً وَ عِلْماً وَ سَخَّرْنا مَعَ‌ داوُدَ الْجِبالَ یُسَبِّحْنَ وَ الطَّیْرَ وَ کُنَّا فاعِلِینَ • وَ عَلَّمْناهُ صَنْعَهَ لَبُوسٍ لَکُمْ لِتُحْصِنَکُمْ مِنْ بَأْسِکُمْ فَهَلْ أَنْتُمْ شاکِرُونَ)

[۵۱] انبیاء/سوره۲۱، آیات۷۸- ۸۰.

(و داود و سلیمان را به خاطر بیاور هنگامى که درباره کشتزارى که گوسفندانِ بى‌شبانِ مردم، شبانگاه در آن چریده و آن را تباه کرده بودند، داورى مى‌کردند؛ و ما گواه بر حکم آنان بودیم. ما حکم واقعى آن را به سلیمان فهماندیم؛ و به هر یک از آنان شایستگى داورى، و علم فراوانى دادیم؛ وکوه‌ها و پرندگان را مسخّر داود ساختیم، که با او تسبیح خدا مى‌گفتند؛ و ما بر این کار توانایى داشتیم. و ساختن زره را به خاطر شما به او آموختیم، تا شما را در جنگ‌هایتان از آسیب حفظ کند؛ آیا شما شکرگزار این نعمت‌هاى خدا هستید؟!)

[۵۲] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قران، ص۳۲۸.

[۵۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۱۰.

[۵۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۳۸.

[۵۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۹۱.

[۵۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۴۸.

نفش به قول طبرسی آن است که گوسفند و شتر در شب وارد زرعى شوند و در آن بدون چوپان بچرند، که گوسفندان گروهى شب هنگام در زرع دیگران چریدند.

[۵۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۹۰.

از آیه شریفه به دست می‌آید که این قضاوت در یک واقعه بوده و المیزان احتمال داده که سلیمان به حکم مشاور داود وارد قضاوت می‌شده‌ و گر نه حکم از آن داود بود و شاید مشاوره از آن جهت بود که زمینه خلافت و جانشینى سلیمان فراهم گردد

[۵۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۱۱.

[۵۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۳۸.

و از فقیه از جمیل بن درّاج از زراره از حضرت باقر (علیه‌السلام) نقل کرده که فرمود …: هر دو حکم نکردند بلکه مناظره و تبادل نظر می‌کردند که سلیمان آن را فهمید.

[۶۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۱۷.

[۶۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۴۷.

[۶۲] صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۱۰۰.

در روایات شیعه و اهل سنت آمده که داود حکم کرد گوسفندان از آن صاحب زرع باشد ولى سلیمان حکم کرد که خسارت در آن سال از شیر و پشم و نتاج گوسفندان پرداخت گردد.
نگارنده فکر می‌کنم که هر دو درباره حکم مشاوره می‌کرده و داود رأى داده که گوسفندان یا بعضى از آنها در عوض خسارت داده شوند ولى سلیمان رأى داده که از منافع آنها مستهلک گردد و داود نیز رأى او را پسندیده و حکم کرده است. و صلاح در این بوده که حکم مطابق رأى سلیمان باشد زیرا در آن صورت هم صاحب زرع خسارت خویش را می‌گرفت و هم گوسفندان در دست صاحبان خود مى‌ماندند.
در تفسیر صافی و المیزان از تفسیر قمی از امام صادق (علیه‌السلام) نقل شده که خلاصه آن چنین است حکم داود نیز مثل سلیمان بود و فقط خواست به بنى‌اسرائیل بفهماند که سلیمان وصىّ و جانشین اوست و در حکم اختلاف نکردند و اگر اختلاف می‌کردند می‌فرمود: «وَ کُنَّا لِحُکْمِهِما شاهِدینَ.»

[۶۳] فیض کاشانی، محسن، تفسیر الصافی، ج۳، ص۳۴۹.

[۶۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۱۸.

[۶۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۴۸.

[۶۶] قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج۲، ص۷۳.

از روایت به دست می‌آید که معنى آیه آن است: داود و سلیمان درباره حرث حکم می‌کردند و داود حکم را می‌دانست. خداوند آن را به سلیمان نیز فهماند تا بنى‌اسرائیل بدانند که او وصىّ داود است.
واقعه دوّم‌
(وَ هَلْ أَتاکَ نَبَأُ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرابَ • إِذْ دَخَلُوا عَلى‌ داوُدَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ قالُوا لا تَخَفْ خَصْمانِ بَغى‌ بَعْضُنا عَلى‌ بَعْضٍ فَاحْکُمْ بَیْنَنا بِالْحَقِّ وَ لا تُشْطِطْ وَ اهْدِنا إِلى‌ سَواءِ الصِّراطِ • إِنَّ هذا أَخِی لَهُ تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ نَعْجَهً وَ لِیَ نَعْجَهٌ واحِدَهٌ فَقالَ أَکْفِلْنِیها وَ عَزَّنِی فِی الْخِطابِ • قالَ لَقَدْ ظَلَمَکَ بِسُؤالِ نَعْجَتِکَ إِلى‌ نِعاجِهِ وَ إِنَّ کَثِیراً مِنَ الْخُلَطاءِ لَیَبْغِی بَعْضُهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ قَلِیلٌ ما هُمْ وَ ظَنَ‌ داوُدُ أَنَّما فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ راکِعاً وَ أَنابَ • فَغَفَرْنا لَهُ ذلِکَ وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنا لَزُلْفى‌ وَ حُسْنَ مَآبٍ • یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناکَ خَلِیفَهً فِی الْأَرْضِ فَاحْکُمْ بَیْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ …)

[۶۷] ص/سوره۳۸، آیات۲۱- ۲۶.

یعنى: «آیا خبر و داستان خصومت که اهل دعوى بر غرفه داود بالا رفتند به تو رسیده است؟ چون بر داود وارد شدند از ایشان بترسید، گفتند: مترس دو صاحب دعواست که بعضى از ما بر بعضى تجاوز کرده میان ما حکم کن و جور مکن و ما را به راه راست رهبرى کن. این برادر من است نود و نه میش دارد، من فقط یک میش دارم می‌گوید، آن را به من ده و کفیلم گردان و در گفتار بر من غلبه کرده. داود