توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خطأ (مفردات‌قرآن) ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خطأ (مفردات‌قرآن) ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل خطأ (مفردات‌قرآن) ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل خطأ (مفردات‌قرآن) ۴۵ اسلاید در PowerPoint

منبع: خطأ (قاموس قرآن (جلد ۲))

مقالات مرتبط: خطاء (مفردات‌نهج‌البلاغه)، خطا.

خَطَأ (به فتح خاء و طاء) از واژگان قرآن کریم به معنای اشتباه است. از مشتقات آن در قرآن مجید اَخْطاء (به فتح الف و سکون خاء) به معنی خَطَأ است. خَاطِئ (به فتح خاء و الف) به گناه‌کار اطلاق می‌شود و مُخْطِى‌ء (به ضم میم و سکون خاء) به خطا کننده معذور گفته می‌شود. خَاطِئه (به فتح خاء و الف) مؤنّث خَاطِئ است. خَطِیئه (به فتح خاء و کسر طاء) نیز به معنى خطاى معذور است که به طور مفرد فقط سه بار در قرآن مجید آمده است. خَاطِئون (به فتح خاء و الف) و خَاطِئین (به فتح خاء و الف) پنج بار در قرآن مجید آمده و همه در باره کسانى است که عمداً خطا و گناه کرده‌اند.

فهرست مندرجات

۱ – معنای خَطَأ
۲ – کاربردها
۳ – تعداد کاربردها
۴ – پانویس
۵ – منبع

۱ – معنای خَطَأ

خَطَأ

[۱] قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۲۵۸.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۲۸۷-۲۸۸.

[۳] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت حسینی، ج۱، ص۱۲۴-۱۲۶.

به معنای اشتباه است.

۲ – کاربردها

خطا و اشتباه سه قسم است. اوّل آن که کارى ناشایست را از روى عمد و بى‌اعتنایى انجام دهند، این گونه خطا مسئولیّت‌آور و مورد بازخواست است و آن مثل جهالت عمدى است که در «جهل» گذشت؛ مثل‌ (وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ خَشْیَهَ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِیَّاکُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ کانَ‌ خِطْأً کَبِیراً)

[۴] اسراء/سوره۱۷، آیه۳۱.

(و فرزندانتان را از ترس فقر، به قتل نرسانید؛ ما آن‌ها و شما را روزى مى‌دهیم؛ به یقین کشتن آن‌ها گناه بزرگى است.)

[۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۸۵.

[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۸۴-۸۵.

[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۱۱۵.

[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۲۴۷-۲۴۸.

[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۳۰.

پیداست که مشرکان فرزندان خویش را از روى عمد و اراده می‌کشتند و علّت خطا بودن همان ناشایست بودن آن عمل است.
«خطاء» در آیه شریفه به کسر خاء و فتح آن هر دو خوانده شده است و آن را به کسر اوّل، گناه معنى کرده‌اند.
در قاموس گوید: آن به معنى گناه یا گناه عمدى است.

[۱۰] فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۱۳.

در مجمع آمده: «خَطِئَ‌ یَخْطَأُ خَطَاءً» آن گاه گویند که گناه از روى عمد باشد و خاطئ نیز از آن است یعنى آن که از روى عمد خطاکار است.

[۱۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۲۴۶.

[۱۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۲۹.

راغب نیز در مفردات چنین گفته است.

[۱۳] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۲۸۷.

تمام گناهان که از آن‌ها به خطا و خطیئه و خطایا تعبیر شده همه از این قبیل‌اند.
مثل‌ (بَلى‌ مَنْ کَسَبَ سَیِّئَهً وَ أَحاطَتْ بِهِ‌ خَطِیئَتُهُ‌ فَأُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ)

[۱۴] بقره/سوره۲، آیه۸۱.

(آرى، کسانى که مرتکب گناه شوند و آثار گناه، سراسر وجودشان را بپوشاند، آن‌ها اهل آتشند.)

[۱۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۲.

[۱۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۲۱۵-۲۱۶.

[۱۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۳۲۵.

[۱۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۲۸۱-۲۸۲.

[۱۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۲۳۵-۲۳۶.

(مِمَّا خَطِیئاتِهِمْ‌ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا ناراً)

[۲۰] نوح/سوره۷۱، آیه۲۵.

(سرانجام همگى به خاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند)

[۲۱] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۷۱.

[۲۲] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۶.

[۲۳] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۵.

[۲۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۱۳۸-۱۳۹.

[۲۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۳۵۲.

(آمَنَّا بِرَبِّنا لِیَغْفِرَ لَنا خَطایانا …)

[۲۶] طه/سوره۲۰، آیه۷۳.

(ما به پروردگارمان ایمان آوردیم تا گناهانمان را بیامرزد.)

[۲۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۱۶.

[۲۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۸۲.

[۲۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۲۴۴.

[۳۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۴۰.

[۳۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۴۹.

دوّم آن که کار شایسته‌اى اراده کند ولى خلاف آن واقع شود؛ مثل آن که می‌خواست پرنده‌اى شکار کند اشتباهاً انسانى را کشت. این خطا قابل عفو و غیر مسئول است و فاعل آن را مخطى‌ء گویند نه خاطئ.
مثل‌ (وَ لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُناحٌ فِیما أَخْطَأْتُمْ‌ بِهِ وَ لکِنْ ما تَعَمَّدَتْ قُلُوبُکُمْ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً)

[۳۲] احزاب/سوره۳۳، آیه۵.

(امّا گناهى بر شما نیست در خطاهایى که در نامیدن آن‌ها به نام دیگران از شما سر مى‌زند، ولى آن چه را از روى عمد مى‌گویید مورد مؤاخذه قرار خواهد داد و خداوند آمرزنده و مهربان است.)

[۳۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۱۸.

[۳۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۷۶.

[۳۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۱۲.

[۳۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۱۱۹-۱۲۰.

[۳۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۱۵.

و مثل‌ (وَ ما کانَ لِمُؤْمِنٍ أَنْ یَقْتُلَ مُؤْمِناً إِلَّا خَطَأً وَ مَنْ قَتَلَ مُؤْمِناً خَطَأً فَتَحْرِیرُ رَقَبَهٍ …)

[۳۸] نساء/سوره۴، آیه۹۲.

(هیچ فرد باایمانى مجاز نیست که مؤمنى را به قتل برساند، مگر این که این کار از روى خطا و اشتباه باشد؛ و اگر کسى مؤمنى را از روى خطا به قتل رساند، باید یک برده مؤمن را آزاد کند…)

[۳۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۹۳.

[۴۰] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۳۸-۳۹.

[۴۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۵۹.

[۴۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۱۵۶-۱۵۷.

[۴۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۲۹۳-۲۹۴.

خطاء و اخطاء هر دو به یک معنى است.

[۴۴] شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، ج۲، ص۶۹.

سوّم آن که کار خلافى را اراده کند و اشتباهاً کار خوبى را انجام دهد. این گونه شخص درباره اراده‌اش مذموم بوده و درباره فعلش نیز ممدوح نیست. راجع به این شقّ در قرآن مصداقى نیامده است.
قسم اوّل چنان که گفته شد خطاى مسئول است و در قسم دوّم اراده صواب و فعل خطا و در قسم سوّم به عکس است. در تعیین این سه قسم از مفردات استفاده شده است.

[۴۵] راغب