توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خزی (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خزی (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خزی (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل خزی (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint

منبع: مفردات نهج البلاغه (جلد ۱)

مقالات مرتبط: خزی (مفردات‌قرآن)، خواری.

خِزْی (به کسر خاء و سکون زاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای خواری است. این واژه نه بار در نهج البلاغه آمده است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای خِزْی
۲ – کاربردها
۳ – تعداد کاربرد
۴ – پانویس
۵ – منبع

۱ – معنای خِزْی

خِزْی

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۳۳۹.

[۲] طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۱، ص۱۲۰.

به معنای خواری آمده است. خَزیه (به فتح اول) بلائی است که به انسان می‌رسد و او را خوار می‌کند. مَخازی جمع مخزاه به معنی خوار کننده و رسوا کننده است

۲ – کاربردها

خَزیه بلائی است که به انسان می‌رسد و او را خوار می‌کند، چنانکه امام علی (علیه‌السلام) فرموده: «إِذَا اسْتَوْلَى الصَّلاَحُ عَلَى الزَّمَانِ وَأَهْلِهِ ثُمَّ أَسَاءَ رَجُلٌ الظَّنَّ بِرَجُل لَمْ تَظْهَرْ مِنْهُ خزْیَهٌ فَقَدْ ظَلَمَ»

[۳] السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۷۹۸، حکمت ۱۰۹.

[۴] عبده، محمد، نهج البلاغه – ط مطبعه الإستقامه، ج۳، ص۱۷۷، حکمت ۱۱۴.

[۵] صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۴۸۹، حکمت ۱۱۴.

«هر گاه صلاح بر زمان و اهل آن غلبه کرد و کسی به کسی سوء ظنّ نمود بدون اینکه از وی کار بدی و رسوا کننده‌ای آشکار شود، به وی ظلم کرده است.»

[۶] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۶۱، حکمت ۱۱۴.

<