توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خاتمیت (مفردات‌قرآن) ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خاتمیت (مفردات‌قرآن) ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خاتمیت (مفردات‌قرآن) ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل خاتمیت (مفردات‌قرآن) ۲۶ اسلاید در PowerPoint

منبع: خاتمیت (قاموس قرآن (جلد ۲))

مقالات مرتبط: خاتمیت.

خاتمیت پایان دادن و به آخر رسیدن است و پایان دادن یک شى‌ء نوعى مهر زدن است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای خاتمیت
۲ – کاربردها
۲.۱ – خاتمیّت آن حضرت‌
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – معنای خاتمیت

خاتمیت

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۲۲۵.

[۲] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۵۴-۵۵.

پایان دادن و به آخر رسیدن است که یکى از معانى ختم نیز است. «ختمت القرآن» یعنى قرائت قرآن را به آخر رساندم.

[۳] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۲۷۵.

این از آن جهت است که پایان دادن یک شى‌ء نوعى مهر زدن است.

۲ – کاربردها

(ما کانَ مُحَمَّدٌ أَبا أَحَدٍ مِنْ رِجالِکُمْ وَ لکِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَ خاتَمَ‌ النَّبِیِّینَ وَ کانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْ‌ءٍ عَلِیماً)

[۴] احزاب/سوره۳۳، آیه۴۰.

(محمد پدر هیچ یک از مردان شما نبوده است؛ ولى رسول خدا و ختم‌کننده و آخرین پیامبران است و خداوند به همه چیز داناست.)

[۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۲۳.

[۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۲۴-۳۲۵.

[۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۸۶-۴۸۸.

[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۱۶۵-۱۶۶.

[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۱۳۲-۱۳۴.

(خاتَمَ‌) را در آیه شریفه فقط عاصم به فتح تا خوانده بقیّه قرّاء به کسر تاء خوانده‌اند و آن بنا بر قرائت کسر به معنى ختم‌کننده و تمام کننده است زیرا که پیغمبران را ختم کرده و به آخر رسانده است و بنا بر قرائت فتح به معنى آخرالنبیّین است.

[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۱۶۶.

در صحاح گوید: «خَتَمْتُ القرآنَ» یعنى به آخرش رسیدم. اختتام ضدّ افتتاح است. خاتم به کسر تاء و فتح آن هر دو به یک معنى است؛ خاتمه شى‌ء یعنى آخر آن.

[۱۱] جوهری، ابونصر، الصحاح تاج اللغه وصحاح العربیه، ج۵، ص۱۹۰۸.

در اقرب و قاموس خاتم (به کسر تاء و فتح آن) انگشتر و آخر قوم و عاقبت شى‌ء و غیره آمده است.

[۱۲] شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، ج۲، ص۱۹.

[۱۳] فیروز آبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۴، ص۱۰۲.

در کشّاف و تفسیر بیضاوی و غیره نیز به معنى آخرالانبیاء آمده است.

[۱۴] زمخشری، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج۳، ص۵۴۴.

[۱۵] بیضاوی، تفسیر البیضاوی (انوار التنزیل واسرار التاویل)، ج۴، ص۳۷۷.

ناگفته نماند: انگشتر را از آن جهت خاتم گفته‌اند که نامه را با آن ختم و مهر می‌کرده‌اند چنان‌که در نهایه در باره خاتم سلطان گفته است که براى ختم نامه احتیاج به خاتم دارد.
جرجی زیدان در تاریخ تمدن اسلام ذیل کلمه خاتم گوید: «همین که پیغمبر (صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله) در صدد نامه نوشتن به شاهنشاه ایران و امپراطور روم بر آمد به حضرتش یاد آور شدند که اگر نامه بى مهر باشد ایرانیان آن را نمى‌پذیرند. پیغمبر مهرى از نقره تهیه فرموده که روى آن جمله محمد رسول‌اللَّه نقش شده بود.»

[۱۶] جرجی زیدان، ترجمه تاریخ تمدن اسلام، ج۱، ص۲۲

بعضى‌ها ندانسته و نفهمیده گفته‌اند: خاتم به معنى انگشتر است و چون انگشتر زینت انگشت است لذا خاتم النبیّین به معنى زینت پیغمبران است و از آیه شریفه آخرین پیامبر بودن آن حضرت مستفاد نیست.
چه قدر احمقانه است که آیه را چنین تفسیر کنیم با آن‌که اطلاق لفظ خاتم به انگشتر چنان‌که گفته شد براى آن بود که نامه را با آن ختم و مهر می‌کردند.
صدر آیه شریفه در باره ازدواج حضرت رسول (صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله) با دختر عمه خودش زینب است. زید که پسر خوانده آن حضرت بود زینب را به زنى گرفت و پس از طلاق دادن، حضرت او را تزویج نمود. مردم سر و صدا راه انداختند که آن حضرت زن پسرش را به عقد نکاح خود در آورده است و چون زید بن حارثه پسر خوانده آن حضرت بود و به حکم‌ (وَ ما جَعَلَ أَد