توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حَنیف (لغات‌قرآن) ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حَنیف (لغات‌قرآن) ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل حَنیف (لغات‌قرآن) ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل حَنیف (لغات‌قرآن) ۴۲ اسلاید در PowerPoint

مرجع: پاورپوینت کامل حَنیف (لغات‌قرآن) ۴۲ اسلاید در PowerPoint

مقالات مرتبط: حنف (مفردات‌قرآن)، حنیف (مفردات‌نهج‌البلاغه)، حنیف.

حَنیف: (مِلَّهَ اِبْراهیمَ حَنیفاً)

[۱] بقره/سوره۲، آیه۱۳۵.

[۲] نساء/سوره۴، آیه۱۲۵.

[۳] انعام/سوره۶، آیه۱۶۱.

«حَنیف»

[۴] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۴۰.

از مادّه‌ «حنف» (بر وزن هدف) به معنای تمایل پیدا کردن

[۵] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۲۶۰.

از گمراهی به درستی و راستی است، به معنای کسی است که از ادیان باطل به سوی حق گراییده است، و نیز به معنای خالص است چنان‌که شرح آن در ذیل آیه ۶۷ سوره «آل عمران»، بیان گردید، و در اصطلاح قرآن، به کسی گفته می‌شود که از آئین باطل زمان خود روی گرداند و به آئین حق توجّه کند. کسی که از «انحراف» به «راستی و استقامت» می‌گراید، از آئین‌ها و روش‌های منحرف چشم می‌پوشد، و متوجّه آئین مستقیم خداوند می‌شود، همان آئینی که موافق فطرت است، و به خاطر همین موافقتش با فطرت، صاف و مستقیم است.
بنابراین، یک نوع اشاره به فطری بودن توحید در درون آن نهفته است، زیرا انحراف چیزی است که بر خلاف فطرت باشد (دقت کنید). و به خاطر همین هماهنگی، صراط مستقیم محسوب می‌شود. بنابراین، در تعبیر «حنیف» اشاره لطیفی به فطری بودن توحید نیز شده است.

[۶] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱، ص۵۳۹.

[۷] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۴، ص۱۹۱.

[۸] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۵، ص۳۹۲.

[۹] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۶، ص۸۰.

[۱۰] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۸، ص۴۸۳.

[۱۱] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۱، ص۴۸۷.

[۱۲] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۶، ص۴۴۰.

فهرست مندرجات

۱ – ترجمه و تفسیر آیات
۱.۱ – آیه ۱۳۵ سوره بقره
۱.۲ – آیه ۱۲۵ سوره نساء
۱.۳ – آیه ۱۰۵ سوره یونس
۱.۴ – آیه ۱۲۰ سوره نحل
۱.۵ – آیه ۳۰ سوره روم
۱.۶ – آیه ۷۹ سوره انعام
۱.۷ – آیه ۱۶۱ سوره انعام
۲ – پانویس
۳ – منبع

۱ – ترجمه و تفسیر آیات

ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با حَنیف:

۱.۱ – آیه ۱۳۵ سوره بقره

(وَقَالُواْ کُونُواْ هُودًا أَوْ نَصَارَى تَهْتَدُواْ قُلْ بَلْ مِلَّهَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا وَمَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ)

[۱۳] بقره/سوره۲، آیه۱۳۵.

(اهل کتاب گفتند: «یهودی یا مسیحی شوید، تا هدایت یابید.» بگو: « (این آیین‌های تحریف شده و شرک آلود، هرگز نمی‌تواند موجب هدایت گردد، بلکه از آیین ابراهیم، که ایمانی خالص داشت و از مشرکان نبود، پیروی کنید.»)

[۱۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۱.

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: این آیه جواب همان گفتار یهود و نصاری است، مى‌فرماید: بگو بلکه ملت ابراهیم را پیروى مى‌کنیم، که فطرى است، و ملت واحده‌ایست که تمامى انبیاء شما از ابراهیم گرفته تا بعد از او همه بر آن ملت بودند، و صاحب این ملت یعنى ابراهیم از مشرکین نبود، و اگر در ملت او این انشعاب‌ها و ضمیمه‌هایى که اهل بدعت منضم بان کردند و این اختلاف‌ها را راه انداختند، مى‌بود، ابراهیم هم مشرک بود، چون چیزى که جزء دین خدا نیست هرگز بسوى خداى سبحان دعوت نمى‌کند، بلکه بسوى غیر خدا می‌خواند، و این همان شرک است، در حالى‌که ملت ابراهیم دین توحیدیست که در آن هیچ حکمى و عقیده‌اى که از غیر خدا باشد، وجود ندارد.

[۱۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۴۶۹.

[۱۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۳۱۰.

(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:

[۱۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۷۲.

[۱۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۴۰۳.

)

۱.۲ – آیه ۱۲۵ سوره نساء

(وَمَنْ أَحْسَنُ دِینًا مِّمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لله وَهُوَ مُحْسِنٌ واتَّبَعَ مِلَّهَ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا وَاتَّخَذَ اللّهُ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلًا)

[۱۹] نساء/سوره۴، آیه۱۲۵.

(دین و آیین چه کسی بهتر از آن کس است که خود را تسلیم خدا کند، و نیکوکار باشد، و از آیین ابراهیم که ایمانی خالص و پاک داشت پیروی کند؟! و خدا ابراهیم را به دوستی انتخاب کرد.)

[۲۰] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۹۸.

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کانه این آیه می‌خواهد از یک سؤالی و شبهه‌ای که ممکن است به ذهن شنونده بیاید قبلا پاسخ داده باشد و آن سؤال این است که وقتی برای اسلام مسلمان و یا ایمان یهودیان و نصرانیان هیچ تاثیری در جلب خیر به سوی آنان در حفظ منافعشان ندارد و کوتاه سخن اینکه وقتی در برابر ایمان به خدا و آیات او هیچ چیز به انسان نمی‌دهند و وجود و عدم آن یکسان است، دیگر چه کرامتی و ارزشی برای اسلام هست و دیگر چه مزیتی برای ایمان تصور می‌شود که یک انسان به عشق رسیدن به آن مزیت به سوی ایمان گرایش پیدا کند؟.
در پاسخ به این سؤال (که گفتیم ممکن است در دل شنونده آیات قبل پیدا شود) گفته شده: کرامت و احترام داشتن دین امری است که شکی در آن نبوده، حسن آن بر هیچ عاقلی پوشیده نیست: (وَ مَنْ اَحْسَنُ دِیناً) و با این استفهام از طریق اصطلاحی (ارسال مسلم) این معنا را مسلم داشت که اسلام بهترین دین است، توضیح اینکه هیچ انسانی چاره‌ای از داشتن دین ندارد و بهترین دین این است که انسان روی خود تسلیم خدایی کند که آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است از آن او است و در برابر او خضوع کند، خضوع عبودیت و بر طبق آنچه کیش و ملت حنیف ابراهیم اقتضا می‌کند عمل نماید و کیشی که مطابق فطرت باشد همین است و به همین جهت است که خدای سبحان ابراهیم (علیه‌السّلام) را که اولین کسی است که وجه خود را در حالی‌که نیکوکار بود تسلیم خدای تعالی نموده، ملت حنفیت را پیروی کرد، خلیل خود گرفت.

[۲۱] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۱۴۳.

[۲۲] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۸۸.

(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:

[۲۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۶۸.

[۲۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۰۰.

)

۱.۳ – آیه ۱۰۵ سوره یونس

(وَأَنْ أَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفًا وَلاَ تَکُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِکِینَ)

[۲۵] یونس/سوره۱۰، آیه۱۰۵.

(و به من دستور داده شده که: روی خود را با اخلاص به آیین الهی متوجّه ساز؛ و از مشرکان مباش!)

[۲۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۲۰.

[۲۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،