توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ثقف (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ثقف (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ثقف (مفردات‌نهج‌البلاغه) ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

ثقیف (مفردات‌نهج‌البلاغه)

منبع: مفردات نهج البلاغه (جلد ۱)

ثَقَف (به فتح ثاء و قاف) یا ثَقیف یکی از مفردات نهج البلاغه، نام قبیله‌ای است که حجاج بن یوسف جنایتکار معروف، از این قبیله است که حضرت علی (علیه‌السلام) ضمن ملامت و سرزنش کوفیان در ترک مبارزه و جنگ، از تسلط او بر آنان، سخن به میان آورده است.

فهرست مندرجات

۱ – مفهوم‌شناسی
۲ – کاربردها
۲.۱ – بیان مفردات
۲.۲ – دیدگاه ابن ابی الحدید
۲.۳ – دیدگاه نگارنده
۳ – تعداد کاربرد
۴ – پانویس
۵ – منبع

۱ – مفهوم‌شناسی

ثَقَف (به فتح ثاء و قاف) یا ثَقیف، نام قبیله‌ای است که حجاج بن یوسف جنایتکار معروف آن است.

۲ – کاربردها

امام (صلوات‌الله‌علیه) که از دست کوفیان و آماده نبودنشان برای جهاد به تنگ آمده بود، روزی پس از ملامت و عتاب آنان، اشاره به آمدن و مسلط شدن حجاج بر آنان، به آن‌ها چنین فرمود: «اما و الله لیسلطّنّ علیکم غلام ثقیف الذیّال المّیال، یاکل خضرتکم و یذیب شحمتکم ایه اباوذحه؛

[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۷۴، خطبه۱۱۶.

یعنی بدانید به خدا قسم حتما و قطعا غلام ثقیف (حجاج) متکبر خودبین و ستمگر ظلم پیشه بر شما مسلط خواهد گردید، تا جایی که اموال شما را بخورد و پیه‌ای‌تان را ذوب نماید هر چه می‌خواهی بکن‌ای پدر خنفساء (سوسک). » منظور از غلام ثقیف، حجاج بن یوسف سفاک معروف است که از جانب عبد الملک مروان حاکم کوفه بود که جنایت‌ها، قتل و غارت او فوق تصور است.

۲.۱ – بیان مفردات

واژه «ذیّال» به معنای متکبر است.
واژه «میّال» به معنای بسیار منحرف شونده از حق و عدالت است، که مراد از ذوب