توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تمسیک ۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تمسیک ۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تمسیک ۱۲ اسلاید در PowerPoint :

مسک – به فتح میم (مفردات‌قرآن)

منبع: مسک – به فتح میم (قاموس قرآن (جلد ۶))

مقالات مرتبط: یُمَسِّکُون (لغات‌قرآن)، مسک – به فتح میم (مفردات‌نهج‌البلاغه)، گرفتن.

دیگر کاربردها: مسک (ابهام‌زدایی).

مَسْک (به فتح میم و سکون سین) و إمْساک (به همزه مکسور و سکون میم) از واژگان قرآن کریم به معنای گرفتن و نگاه داشتن است. مشتقات این واژه که در آیات قرآن آمده عبارتند از: تَمْسیک (به فتح تاء و سکون میم) به معناى گرفتن و چنگ زدن، اِسْتِمْساک به معناى چنگ زدن و قصد نگاه داشتن است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای مَسْک و اِمْساک
۲ – کاربردها
۲.۱ – استمساک
۳ – پانویس
۴ – منبع

۱ – معنای مَسْک و اِمْساک

مَسْک

[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۵۸.

[۲] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۶۸.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۲۸۷.

و اِمْساک به معنى گرفتن و نگاه داشتن است. ایضا تَمْسیک که به معنى گرفتن و چنگ زدن است. بخل را از آن إمساک گویند که منع کردن و نگاه داشتن مال از دیگران است.

۲ – کاربردها

(وَ الَّذِینَ‌ یُمَسِّکُونَ‌ بِالْکِتابِ وَ أَقامُوا الصَّلاهَ إِنَّا لا نُضِیعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِینَ‌)

[۴] اعراف/سوره۷، آیه۱۷۰.

«آنان که به کتاب چنگ می‌زنند و آن را حفظ کرده و به آن عمل می‌کنند و نماز به پا می‌دارند ما اجر مصلحان را تباه نمی‌کنیم.»

[۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۹۹.

[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۳۸۹.

[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع