توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تراب (مفردات‌قرآن) ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تراب (مفردات‌قرآن) ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تراب (مفردات‌قرآن) ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل تراب (مفردات‌قرآن) ۴۷ اسلاید در PowerPoint

منبع: تراب (قاموس قرآن (جلد ۱))

مقالات مرتبط: تراب (لغات‌قرآن)، تراب (مفردات‌نهج‌البلاغه)، تراب.

تُراب (به ضم تاء) از واژگان قرآن کریم به معنای خاک است. این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات قرآن به کار رفته است؛ مانند: اَتْراب (به فتح الف و سکون تاء) در اصل به معنای هم‌سال و در قرآن وصف حوریان بهشتی به معنای اینکه از حیث زیبائی، قدّ، قامت، حسن منظر و… با شوهران خود هم‌سال و برابراند؛ مَتْرَبه (به فتح میم و راء و سکون تاء) به معنای احتیاج شدید؛ و تَرائِب (به فتح تاء و کسر همزه) استخوان‌های عانه و خاصره است که منی از میان آنها گذشته وارد مجرای ادرار می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – معنای تُراب
۲ – کاربردها
۲.۱ – اتراب
۲.۲ – متربه
۲.۳ – ترائب
۲.۳.۱ – صلب
۳ – تعداد کاربردها
۴ – پانویس
۵ – منبع

۱ – معنای تُراب

تُراب

[۱] قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۶۸.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۶۵.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۲.

خاک است.

۲ – کاربردها

(اَ کَفَرْتَ بِالَّذِی خَلَقَکَ مِنْ‌ تُرابٍ‌…)

[۴] کهف/سوره۱۸، آیه۳۷.

«آیا کافر شدی به کسی که تو را از خاک مخصوص آفرید».

[۵] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۳۱۲.

[۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۴۳۵.

[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۲۷.

[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۶۵.

(وَ اللَّهُ خَلَقَکُمْ مِنْ‌ تُرابٍ‌ ثُمَّ مِنْ نُطْفَهٍ…)

[۹] فاطر/سوره۳۵، آیه۱۱.

(خداوند شما را از خاکى آفرید، سپس از نطفه‌اى)

[۱۰] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۳۵.

[۱۱] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۵.

[۱۲] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۳۲.

[۱۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۳۰.

[۱۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۳۱۶.

و در قرآن مجید شش بار خلقت انسان از تراب مذکور است و همه به لفظ نکره آمده یعنی از خاکی به‌خصوص؛ و هشت بار نیز کلمه «طین» آمده و همه نکره، یعنی از گل به‌خصوص، مثل‌: (وَ بَدَاَ خَلْقَ الْاِنْسانِ مِنْ طِینٍ)

[۱۵] سجده/سوره۳۲، آیه۷.

(و آفرینش‌ انسان را از گِل آغاز کرد)؛

[۱۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۱۵.

[۱۷] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۴۹.

[۱۸] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۳۷۳.

[۱۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۱۲.

[۲۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۲۱۲.

سه دفعه هم «حماء» آمده، باز نکره، یعنی از لجن سیاه و بد بوی به‌خصوص‌: (اِنِّی خالِقٌ بَشَراً مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَاٍ مَسْنُونٍ)

[۲۱] حجر/سوره۱۵، آیه۲۸.

(من بشرى را از گل خشکیده‌اى که از گل بدبوى تیره رنگى گرفته شده، مى‌آفرینم).

[۲۲] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۶۳.

[۲۳] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۱۵۱.

[۲۴] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۲۲۲.

[۲۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۱۷.

[۲۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۸۳.

راجع به توضیح این آیات به «آدم» رجوع شود.

(ببینید: آدم (مفردات‌قرآن))

۲.۱ – اتراب

اَتْراب: در اصل به معنای هم‌سال است و در وصف حوریان بهشتی یعنی از حیث زیبائی، قدّ، قامت، حسن منظر و… با شوهران خود هم‌سال و برابراند.
(وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ‌ اَتْرابٌ‌)

[۲۷] ص/سوره۳۸، آیه۵۲.

(و نزد آنان همسرانى است که تنها چشم به شوهرانشان دوخته‌اند، و همسن و سالند)

[۲۸] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۵۶.

[۲۹] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۱۸.

[۳۰] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۳۳۳.

[۳۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۵۰.

[۳۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۱۲۰.

(فَجَعَلْناهُنَّ اَبْکاراً عُرُباً اَتْراباً)

[۳۳] واقعه/سوره۵۶، آیه۳۶-۳۷.

(و همه را دوشیزه قراردادیم، زنانى که تنها به همسرشان عشق مى‌ورزند و خوش زبان و فصیح و همسن و سالند)

[۳۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۵.

[۳۵] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۲۴.

[۳۶] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۱۳.

[۳۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۳۱.

[۳۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۵۴.

(… حَدائِقَ وَ اَعْناباً وَ کَواعِبَ‌ اَتْراباً)

[۳۹] نبأ/سوره۷۸، آیه۳۲.

(باغ‌هایى سرسبز، و انواع انگورها، و حوریانى بسیار جوان و همسن و سال).

[۴۰] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۳.

[۴۱] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۶۹.

[۴۲] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۷۴.

[۴۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۴۶.

[۴۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۲۴۹.

تِرْب (بر وزن حِبْر) به معنی هم‌سال است که در یک زمان به دنیا آمده باشند، بر خلاف دو قلو که در بطن واحد، از مادر واحد متولد می‌شوند و آنها را توامان گویند.
در اقرب الموارد هست: «التِّرْبُ‌ من ولد معک و اکثر ما یستعمل فی المؤنث یقال: هذه‌ تِرْبُ‌ فلانه اذا کانت علی سنّها»: ترب کسی است که با تو به دنیا آمده و بیشتر در مؤنث به کار می‌رود، گویند این دختر، ترب فلان دختر است در صورتی که هم‌سال باشند؛

[۴۵] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج، ص۲۹۶.

و در مادّه «تام» آمده: توام از تمام حیوان آنست که با دیگری در یک دفعه به دنیا آید، دو فرد باشند یا بیشتر، «اتامت المرئه وضعت اثنین فی بطن».

[۴۶] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۱، ص۲۹۱.

گویند: دو همسال را از آن ترب گفته‌اند که با هم خاک‌بازی می‌کنند که اصل ترب به معنی خاک است.
به نظر می‌آید: حوریان بهشتی با هم‌دیگر هم‌سال و هم قد نیستند بلکه مراد تناسب آنها با شوهرانشان است، یعنی حوریان از حیث زیبائی، قدّ، قامت، حسن منظر و… با شوهران خود هم‌سال و برابراند.

۲.۲ – متربه

مَتْرَبه: چنانکه در مجمع آمده به معنی احتیاج شدید است که گویا فقیر از شدّت فقر به تراب چسبیده است.
(… یَتِیماً ذا مَقْرَبَهٍ اَوْ مِسْکِیناً ذا مَتْرَبَهٍ)

[۴۷] بلد/سوره۹۰، آیه۱۶.

یعنی: «یتیمی که دارای قرابت و مسکینی که شدیدا محتاج و به خاک افتاده است».

[۴۸] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۹۳.

[۴۹] طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۹۱.

[۵۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۵۱.

[۵۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۰۵.

۲.۳ – ترائب

تَرائِب: استخوان‌های عانه و خاصره است که منی از میان آنها گ