توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل أُفّ (لغات‌قرآن) ۱۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل أُفّ (لغات‌قرآن) ۱۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل أُفّ (لغات‌قرآن) ۱۳ اسلاید در PowerPoint :

پاورپوینت کامل أُفّ (لغات‌قرآن) ۱۳ اسلاید در PowerPoint

مرجع: پاورپوینت کامل أُفّ (لغات‌قرآن) ۱۳ اسلاید در PowerPoint

مقالات مرتبط: اف (مفردات‌قرآن)، افّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)، اف.

اُفّ: (فَلا تَقُلْ لَّهُمَا اُفٍّ)

[۱] اسراء/سوره۱۷، آیه۲۳.

«راغب» در کتاب «مفردات» می‌گوید: « اُفّ، در اصل به معنای هر چیز کثیف و آلوده است؛ و به عنوان توهین نیز گفته می‌شود.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۹.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۲۴.

این کلمه تنها معنای اسمی ندارد بلکه فعل از آن نیز ساخته می‌شود؛ مثلًا می‌گویند: اَفَّفْتُ بِکَذا: «یعنی من فلان چیز را آلوده شمردم، و از آن اظهار نفرت کردم».
بعضی از مفسران، مانند «قرطبی» در تفسیر خود و «طبرسی» در «مجمع البیان» گفته‌اند: «افّ» و «تفّ» در اصل، به معنای چرکی است که زیر ناخن جمع می‌شود، هم آلوده است و هم ناچیز. حتی بعضی، میان‌ «افّ» و «تفّ» تفاوت گذاشته‌اند؛ اولی را چرک گوشت و دومی را چرک ناخن دانسته‌اند، سپس مفهوم آن توسعه یافته، و به هر چیزی که مایه ناراحتی است اطلاق شده. معانی دیگر نیز برای‌ «افّ» گفته‌اند، از جمله چیز کم، ناراحتی و ملامت، بوی بد.
بعضی دیگر گفته‌اند: اصل این کلمه از اینجا گرفته شده است که هر گاه خاک یا خاکستر مختصری روی بدن یا لباس انسان می‌ریزد، انسان با فوت کردن آن را از خود دور می‌کند؛ صدایی که از دهان انسان در این موقع بیرون می‌آید چیزی است شبیه‌ «اوف» یا «اف» و بعداً در معنای اظهار ناراحتی و تنفّر، مخصوصاً از چیزهای کوچک به کار رفته است.
از جمع‌بندی آنچه در بالا ذکر شد و قرائن دیگر، چنین استفاده می‌شود که این کلمه در اصل‌ «اسم صوت» بوده است (صدایی که انسان به هنگام اظهار نفرت یا ابراز تالّم و درد جزئی و یا فوت کردن چیز آلوده‌ای از دهانش خارج می‌شود). سپس این‌ «اسم صوت» به صورت کلمه‌ای درآمده و حتی افعالی از آن مشتق شده است؛ و در ناراحتی‌های جزئی و یا اظهار تنفر به خاطر مسائل کوچکی، به کار رفته و معانی مختلفی که در بالا ذکر شد، به نظر می‌رسد از مصداق‌های همین معنای جامع و کلّی بوده باشد.

[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۲، ص