توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل القمر ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل القمر ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل القمر ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

قمر (مفردات‌قرآن)

مقالات مرتبط: شمس و قمر، عناوین قاموس قرآن (جلد ۶).

قَمَر (به فتح قاف و میم) از واژگان قرآن کریم به معنای ماه است. این کلمه ۲۷ بار در قرآن به کار رفته است.

فهرست مندرجات

۱ – معنای قَمَر
۲ – کاربردها
۳ – تعداد کاربردها
۴ – انشقاق قمر
۴.۱ – دیدگاه مفسران
۴.۲ – نقد و بررسی انشقاق قمر
۴.۲.۱ – اشکال اول و پاسخ به آن
۴.۲.۲ – اشکال دوم و پاسخ به آن
۵ – پانویس
۶ – منبع

۱ – معنای قَمَر

قَمَر

[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۳۳.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۶۸۴.

[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۴۶۳.

در لغت به معنی ماه است.

۲ – کاربردها

(وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ)

[۴] رعد/سوره۱۳، آیه۲.

(…و خورشید و ماه را مسخّر ساخت..)

[۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۴۹.

[۶] طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۱، ص۲۸۹.

[۷] طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۳۹۴.

[۸] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۶، ص۴۲۱.

[۹] طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۸.

۳ – تعداد کاربردها

این کلمه ۲۷ بار در قرآن مجید به کار رفته و مراد از همه قمر معلوم است نه اقمار کرات دیگر آنچه قرآن درباره قمر فرموده‌ به قرار زیر است:
۱: قمر مثل آفتاب و ستارگان به امر خدا مسخّر و در مدار خویش پیوسته در گردش است و همه چیز آن روی حساب است‌.(الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبانٍ‌)

[۱۰] رحمن/سوره۵۵، آیه۵.

(خورشید و ماه با حساب دقیقى در گردشند.)

[۱۱] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۳۱.

[۱۲] طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۹، ص۹۶.

[۱۳] طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۶۰.

[۱۴] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۵۲۴.

[۱۵] طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۱۹۷.

(وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّراتٍ بِاَمْرِهِ‌)

[۱۶] اعراف/سوره۷، آیه۵۴.

(…و خورشید و ماه و ستارگان را آفرید، که مسخّر فرمان او هستند…)

[۱۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۵۷.

[۱۸] طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۸، ص۱۵۲.

[۱۹] طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۸، ص۱۹۰.

[۲۰] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۴، ص۶۶۰.

[۲۱] طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۱۳۱.

(وَ سَخَّرَ لَکُمُ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ دائِبَیْنِ‌)

[۲۲] ابراهیم/سوره۱۴، آیه۳۳.

(…و خورشید و ماه را- که با برنامه منظّمى در حرکتند- به تسخیر شما درآورد…)

[۲۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۵۹.

[۲۴] طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۱، ص۱۸۹.

[۲۵] طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۸۵.

[۲۶] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۶، ص۴۸۶.

[۲۷] طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۳۷.

۲: ماه مثل آفتاب و سایر موجودات عمر معیّنی دارد و سرانجام از بین رفتنی است‌. (وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی اِلی‌ اَجَلٍ مُسَمًّی‌)

[۲۸] لقمان/سوره۳۱، آیه۲۹.

(…و خورشید و ماه را مسخّر ساخته و هر کدام تا سر آمد معیّنى به حرکت خود ادامه مى‌دهند؟!…)

[۲۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۱۴.

[۳۰] طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۱، ص۲۸۹.

[۳۱] طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۵۰.

[۳۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۶، ص۲۱.

[۳۳] طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۸.

ایضا.

[۳۴] رعد/سوره۱۳، آیه۲.

[۳۵] فاطر/سوره۳۵، آیه۱۳.

[۳۶] زمر/سوره۳۹، آیه۵.

۳: ماه مانند سایر موجودات به خدا سجده می‌کند و به امر او خاضع است‌.(اَ لَمْ تَرَ اَنَّ اللَّهَ یَسْجُدُ لَهُ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ مَنْ فِی الْاَرْضِ وَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ)

[۳۷] حج/سوره۲۲، آیه۱۸.

(آیا نمى‌دانى تمام کسانى که در آسمانها و کسانى که در زمینند براى خدا سجده مى‌کنند؟! و همچنین خورشید و ماه…)

[۳۸] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۳۴.

[۳۹] طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۴، ص۳۵۹.

[۴۰] طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۵۰۶.

[۴۱] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۷، ص۱۲۲.

[۴۲] طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۹۳.

۴: ماه و آفتاب تا این دنیا و این نظم هست در این وضع و فاصله خواهند بود. (لَا الشَّمْسُ یَنْبَغِی لَها اَنْ تُدْرِکَ‌ الْقَمَرَ)

[۴۳] یس/سوره۳۶، آیه۴۰.

(نه خورشید را سزاست که به ماه رسد…)

[۴۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۴۲.

[۴۵] طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۷، ص۹۰.

[۴۶] طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۳۳.

[۴۷] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۸، ص۶۶۴.

[۴۸] طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۴۰۷.

ولی در آخرت بهم خواهند پیوست‌. (وَ خَسَفَ‌ الْقَمَرُ. وَ جُمِعَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ.)

[۴۹] قیامه/سوره۷۵، آیه۸ و ۹.

(و ماه بى‌نور شود، و خورشید و ماه با هم جمع شوند.)

[۵۰] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۷.

[۵۱] طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۲۰، ص۱۰۵.

[۵۲] طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۶۶.

[۵۳] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۹۸.

[۵۴] طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۰۱.

۴ – انشقاق قمر

(اقْتَرَبَتِ السَّاعَهُ وَ انْشَقَ‌ الْقَمَرُ. وَ اِنْ یَرَوْا آیَهً یُعْرِضُوا وَ یَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ)

[۵۵] قمر/سوره۵۴، آیه۱ و ۲.

(قیامت نزدیک شد و ماه از هم شکافت! و هرگاه نشانه و معجزه‌اى را ببینند روى برمى‌گردانند و مى‌گویند: «این سحرى همیشگى است.)

[۵۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۲۸.

[۵۷] طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۹، ص۵۵.

[۵۸] طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۹۴.

[۵۹] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۲۸۱.

[۶۰] طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۳.

قیامت نزدیک گردید و ماه شکافته شد و اگر معجزه‌ای به بینند اعراض کرده و می‌گویند جادوئی محکم است.
اگر مراد از «آیه» همان انشقاق قمر و غیره باشد منظور آن است که در عهد رسول خدا (صلّی‌اللّه‌علیه‌و‌آله‌وسلم) قمر شکافته و مشرکان آن را دیده باز باور نکرده و گفته‌اند سحر است و شکافتن آن علامت نزدیک بودن قیامت است.
ولی اگر «اقترب – انشقّ» هر دو مضارع و به واسطه محقق الوقوع بودن ماضی آمده باشند، و آیه‌ (وَ اِنْ یَرَوْا آیَهً) راجع بانشقاق نباشد در این صورت راجع به آینده است یعنی: قیامت نزدیک می‌شود و ماه پاره می‌گردد.
اینکه احتمال داده یا گفته‌اند: آیه اشاره است به اینکه ماه از زمین پاره‌ و جدا شده درست نیست زیرا انشقاق آن است که شکافتن و پاره شدن در خود شی‌ء به وجود آید، این احتمال در صورتی درست بود که اشتقاق گفته شود نه انشقاق. اگر با ذهن خالی و غیر مشوب به آیه با در نظر گرفتن‌ «وَ اِنْ یَرَوْا آیَهً» بنگریم خواهیم دید ظهور آن در شکافتن قمر و محسوس بودن آن در نظر مشرکین است.

۴.۱ – دیدگاه مفسران

در مجمع از ابن عباس نقل شده:
مشرکان به رسول خدا (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم) گفتند: اگر راستگوئی ماه را برای ما دو تکّه کن فرمود: اگر چنین کنم ایمان می‌ورید؟ گفتند آری. آن حضرت از خدا خواست تا ماه را دو تکّه کرد، حضرت فریاد می‌زد یا فلان یا فلان بنگرید.

[۶۱] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۲۸۱.

ابن مسعود گفته: در عهد آن حضرت ماه دو شقّه شد آن بزرگوار به ما گفت شاهد باشید شاهد باشید و نیز گوید به خدائی که جانم در دست او است کوه حراء را دیدم که میان دو تکّه ماه بود (مقصود آن نیست که ماه بپائین آمده بود بلکه اگر از کنار یا قلّه حراء نگاه می‌کردند تکّه‌های ماه را در دو طرف آن در آسمان می‌دیدند.) جبیر بن مطعم نیز نظیر آن را گفته ایضا جماعت کثیری از صحاب