توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل الخالدون ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل الخالدون ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل الخالدون ۱۰۹ اسلاید در PowerPoint :

خلد (مفردات‌قرآن)

منبع: خلد (قاموس قرآن (جلد ۱))

مقالات مرتبط: خلود (لغات‌قرآن)، خلد (مفردات‌نهج‌البلاغه)، خلود.

خُلْد (به ضم خاء و سکون لام) از واژگان قرآن کریم و به معنی همیشه بودن و مکث طویل است. همچنین است خُلُود (به ضم خاء و لام). خلود فقط یک بار در قرآن آمده است ولى خُلْد (به ضم خاء و سکون لام) شش بار به کار رفته است‌.

فهرست مندرجات

۱ – معنای خُلْد و خُلُود
۲ – کاربردها
۲.۱ – آیات خلود اهل بهشت و اهل آتش
۲.۲ – معنای خلود و جاودانگی
۲.۳ – آیا خلود در آتش و بهشت تدریجی است؟
۲.۴ – آیا خلود در آتش برای کفّار ظلم نیست؟
۳ – تعداد کاربردها
۴ – پانویس
۵ – منبع

۱ – معنای خُلْد و خُلُود

خُلْد

[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۲۷۰.

[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۲۹۱.

[۳] طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۴۳.

به معنی همیشه بودن و مکث طویل است، همچنین است خُلُود. راغب گوید: خلود آن است که شى‌ء از عروض فساد به دور بوده و در یک حالت باقى ماند و نیز هر آن‌چه تغییر و فساد دیر عارضش شود عرب آن را با خلود توصیف می‌کند و به سنگ‌هایى که دیگ را روى آن می‌گذارند خوالد گویند نه براى همیشه بودن بلکه براى مکث طویل و زیاد پایدار بودن.

[۴] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۲۹۱.

معنى دوّم را اقرب الموارد عینا از کلیّات ابو البقا نقل کرده است و نیز گفته به آن‌که با کثرت سنّ جوان مانده گویند: «خَلَدَ خُلُوداً».

[۵] شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، ج۲، ص۸۶.

طبرسی ذیل آیه ۲۵ سوره بقره فرموده: «الْخُلُودُ هُوَ الدَّوَامُ …»

[۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۳۲.

در قاموس گفته: خلد و خلود به معنى دوام و بقا است و نیز در باره جوان ماندن و سنگ‌هاى دیگ که گفته شد خلود را نقل کرده است.

[۷] فیروز آبادی، مجد‌الدین، قاموس المحیط، ج۱، ص۲۹۱.

اقرب الموارد نیز قدم به قدم در پى قاموس است. کشّاف ذیل آیه ۲۵ بقره گفته: «الْخُلْدُ: الثَّبَات الدائم و البقاء اللازم الذى لا ینقطع»

[۸] زمخشری، جار‌الله، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج۱، ص۱۱۰.

در جوامع الجامع عین عبارت کشّاف را آورده است.

[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر جوامع الجامع، ج۱، ص۸۷.

۲ – کاربردها

وجود استثنا در آیات‌ (خالِدِینَ‌ فِیها … إِلَّا ما شاءَ رَبُّکَ‌)

[۱۰] هود/سوره۱۱، آیه۱۰۷-۱۰۸.

(جاودانه در آن خواهند ماند …. مگر آن‌چه پروردگارت بخواهد.)

[۱۱] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۳۳.

[۱۲] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۳۳.

[۱۳] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان،ج۱۱، ص۲۲-۲۳.

[۱۴] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۱، ص۲۷-۳۹.

[۱۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۳۳-۳۳۷.

[۱۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۱۲۶.

(خالِدِینَ‌ فِیها إِلَّا ما شاءَ اللَّهُ‌)

[۱۷] انعام/سوره۶، آیه۱۲۸.

(جاودانه در آن خواهید ماند، مگر آن‌چه خدا بخواهد.)

[۱۸] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۴۴.

[۱۹] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۳۵۳.

[۲۰] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۷، ص۴۸۶.

[۲۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۱۶۲.

[۲۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۲۷۴.

نشان می‌دهد که خلود به معنى دوام و همیشگى است و گرنه استثنا جا نداشت.
ولى در آیات‌ (خالِدِینَ‌ فِیها أَبَداً)

[۲۳] نساء/سوره۴، آیه۵۷.

(جاودانه در آن خواهند ماند.)

[۲۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۸۷.

[۲۵] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۳۷۷-۳۷۸.

[۲۶] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۴، ص۶۰۲.

[۲۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۱۱۱.

[۲۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۱۹۶.

و آیات ۱۲۳ و ۱۶۹ سوره نساء

[۲۹] نساء/سوره۴، آیه۱۲۳-۱۶۹.

و آیه ۱۱۹ سوره مائده

[۳۰] مائده/سوره۵، آیه۱۱۹.

در صورتى مفید همیشگى است که‌ «أَبَداً» صرفا براى تأکید باشد چنان‌که به قرینه آیات دیگر تأکید است نه تأسیس.
در آیه‌ (وَ ما جَعَلْنا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِکَ‌ الْخُلْدَ أَ فَإِنْ مِتَّ فَهُمُ‌ الْخالِدُونَ‌)

[۳۱] انبیاء/سوره۲۱، آیه۳۴.

(و پیش از تو نیز براى هیچ بشرى جاودانگى قرار ندادیم آیا اگر تو بمیرى، آنان که انتظار مرگ تو را مى‌کشند جاوید خواهند بود.)

[۳۲] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۲۴.

[۳۳] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۸۴-۲۸۵.

[۳۴] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۴، ص۴۰۱-۴۰۲.

[۳۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۸۴.

[۳۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۱۹.

به نظر می‌آید مراد از خلد عمر دنیا باشد نه همیشگى.
خُلود (به ضم خاء) فقط یک‌ بار در قرآن آمده‌ (ادْخُلُوها بِسَلامٍ ذلِکَ یَوْمُ‌ الْخُلُودِ)

[۳۷] ق/سوره۵۰، آیه۳۴.

(به سلامت وارد بهشت شوید، امروز روز جاودانگى است.)

[۳۸] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌،ص۵۱۹.

[۳۹] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۵۵.

[۴۰] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۸، ص۵۳۱.

[۴۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۴۸.

[۴۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۲۷۶-۲۷۷.

ولى خُلْد (به ضم خاء و سکون لام) شش بار به کار رفته است‌ (ذُوقُوا عَذابَ‌الْخُلْدِ)

[۴۳] یونس/سوره۱۰، آیه۵۲.

(عذاب ابدى رابچشید.)

[۴۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۱۴.

[۴۵] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۷۵.

[۴۶] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۰، ص۱۰۸-۱۰۹.

[۴۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۱۹۷.

[۴۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۳۰۹.

همچنین (شَجَرَهِ الْخُلْدِ)

[۴۹] طه/سوره۲۰، آیه۱۲۰.

(درخت زندگى جاویدان.)

[۵۰] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۲۰.

[۵۱] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۲۱.

[۵۲] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۴، ص۳۱۰.

[۵۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۶۳.

[۵۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۸۱.

(جَنَّهُ الْخُلْدِ)

[۵۵] فرقان/سوره۲۵، آیه۱۵.

(بهشت جاویدان.)

[۵۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۶۱.

[۵۷] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۱۸۹.

[۵۸] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۵، ص۲۵۹-۲۶۰.

[۵۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۸۶.

[۶۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۸۹-۱۹۰.

(دارُ الْخُلْدِ)

[۶۱] فصلت/سوره۴۱، آیه۲۸.

(سراى جاویدشان.)

[۶۲] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۷۹.

[۶۳] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۸۸-۳۸۹.

[۶۴] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۷، ص۵۹۰.

[۶۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۰.

[۶۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۵۰.

و نظیر آن‌ها.
«خَلَدَ إِلَیْهِ وَ أَخْلَدَ إِلَیْهِ» به معنى میل و رکون است‌ (وَ لَوْ شِئْنا لَرَفَعْناهُ بِها وَ لکِنَّهُ‌ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَواهُ‌)

[۶۷] اعراف/سوره۷، آیه۱۷۶.

«اگر می‌خواستیم او را به وسیله آن آیات والا می‌کردیم لیکن او به زمین چسبید و به دنیا میل کرد و از هوای نفس پیروى نمود.»

[۶۸] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۳۳۳.

[۶۹] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۸، ص۴۳۴-۴۳۵.

[۷۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۳۹۵-۳۹۶.

[۷۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۱۱۵-۱۱۶.

مجمع آن را چسبیدن به زمین فرموده.
(وَ مَنْ یَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ‌ خالِداً فِیها وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظِیماً)

[۷۲] نساء/سوره۴، آیه۹۳.

(و هر کس، فرد با ایمانى را از روى عمد به قتل برساند، مجازات او دوزخ است در حالى‌که جاودانه در آن خواهد بود و خداوند بر او غضب مى‌کند و او را از رحمتش دور مى‌سازد و مجازات بزرگى براى او آماده ساخته است.)

[۷۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۹۳.

[۷۴] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۴۰-۴۱.

[۷۵] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۵، ص۶۲.

[۷۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۱۵۹-۱۶۰.

[۷۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۳۰۰-۳۰۱.

ظهور آیه در آن است که قاتل مومن مخلّد در آتش است و لو داراى ایمان باشد آیا واقعا کسی‌که مومنى را از روى عمد بکشد و خودش مومن و معتقد به خداباشد در عذاب مخلّد خواهد بود یا بالاخره پس از معذّب شدن نجات خواهد یافت؟ در المیزان می‌گوید: خداوند در خصوص قاتل عمدى مومن تغلیظ فرموده و به آتش جاویدان تهدید کرده است ولى دانستى که آیه‌ (إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ لِمَنْ یَشاءُ)

[۷۸] نساء/سوره۴، آیه۴۸.

(خداوند هرگز شرک به او را نمى‌بخشد و کمتر از آن را براى هر کس بخواهد و شایسته بداند مى‌بخشد.)

[۷۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۸۶.

[۸۰] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۳۷۰-۳۷۱.

[۸۱] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۴، ص۵۸۸-۵۸۹.

[۸۲] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۱۰۱-۱۰۳.

[۸۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۱۷۸-۱۸۰.

و آیه‌ (إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً)

[۸۴] زمر/سوره۳۹، آیه۵۳.

(خدا همه گناهان را مى‌آمرزد.)

[۸۵] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۶۴.

[۸۶] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۷۹-۲۸۰.

[۸۷] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۷، ص۴۲۴-۴۲۵.

[۸۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۴۰۷-۴۰۸.

[۸۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۱۹۷-۱۹۸.

صلاحیت دارند که قید این آیه واقع شوند. این آیه وعده آتش ابدى داده ولى در حتمیّت صریح نیست و ممکن است به وسیله توبه و یا شفاعت بخشوده شود. در مجمع در این‌باره به تفصیل سخن گفته و از جمله نقل کرده که آیه‌ إِنَّ اللَّهَ لا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَ یَغْفِرُ ما دُونَ ذلِکَ لِمَنْ یَشاءُ بعد از آیه ما نحن فیه نازل شده. یعنى آن براى آیه‌ وَ مَنْ یَقْتُلْ … قید است و از ابو مجدز نقل می‌کند که شرطى در ذیل آیه منظور کرده یعنى جزاى قاتل مومن آتش ابدى است اگر خداوند مجازات کند.

[۹۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۴۰۸.

این قول‌از ابو صالح نیز نقل شده و عیّاشی آن را از امام صادق علیه‌السّلام روایت کرده است و نیز مرفوعا از حضرت رسول صلّی‌اللّه‌علیه‌و‌آله نقل نموده که فرموده: آن جزاى اوست اگر مجازات کند.

[۹۱] عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیّاشی‌، ج۱، ص۲۴۵-۲۴۶.

نا گفته نماند قاتل اگر توبه کند و کفّاره دهد و آن دو ماه روزه و آزاد کردن یک بنده و اطعام شصت فقیر (کفّاره جمع) است و خود را در اختیار اولیاء مقتول قرار بدهد که اگر خواستند بکشند و اگر خواستند عفو کنند در این صورت گناه او قابل غفران است و اگر بدون توبه از دنیا رفت عذابش همان است که آیه بیان کرده ولى احتمال غفران خدا را نمیتوان انکار کرد و شرطی‌که در بالا نقل شد به قوّت خود باقى است و‌اللَّه‌العالم و از آیه ۲۷۵ بقره که در باره اکل ربا وعده عذاب ابد داده شده، روشن می‌شود که اکل ربا بدان صورت توأم با کفر است و اگر توأم با کفر نباشد مثل آیه فوق مى‌باشد.

۲.۱ – آیات خلود اهل بهشت و اهل آتش

آیات زیر در باره خلود اهل بهشت و آتش کاملا جاى دقّت و تدبّر است. ما اوّل آیات را نقل سپس آن‌ها را بررسى می‌کنیم.
۱- (یَوْمَ یَأْتِ لا تَکَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ فَمِنْهُمْ شَقِیٌّ وَ سَعِیدٌ فَأَمَّا الَّذِینَ شَقُوا فَفِی النَّارِ لَهُمْ فِیها زَفِیرٌ وَ شَهِیقٌ).

[۹۲] هود/سوره۱۱، آیه۱۰۵-۱۰۶.

(آن روز که قیامت و زمان مجازات فرارسد، هیچ کس جز به اجازه او سخن نمى‌گوید گروهى از آن‌ها بدبختند و گروهى سعادتمند. امّا کسانى که بدبخت شدند، در آتش هستند و براى آنان در آن جا، ناله‌هاى دردناک و نعره‌هاى طولانى است.)

[۹۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۳۳.

[۹۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۳۳.

[۹۵] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۹-۲۳.

[۹۶] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۱، ص۱۰-۲۷.

[۹۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۳۱-۳۳۳.

[۹۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۱۲۳-۱۲۶.

(خالِدِینَ‌ فِیها ما دامَتِ السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ إِلَّا ما شاءَ رَبُّکَ إِنَّ رَبَّکَ فَعَّالٌ لِما یُرِیدُ)

[۹۹] هود/سوره۱۱، آیه۱۰۷.

(تا آسمان‌ها و زمین برپا است، جاودانه در آن خواهند ماند مگر آن‌چه پروردگارت بخواهد به یقین پرورگارت آن‌چه را بخواهد انجام مى‌دهد.)

[۱۰۰] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۳۳.

[۱۰۱] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۲۲-۳۵.

[۱۰۲] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۱، ص۲۷-۴۳.

[۱۰۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۳۳-۳۳۷.

[۱۰۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۱۲۶-۱۳۳.

۲- (وَ أَمَّا الَّذِینَ سُعِدُوا فَفِی الْجَنَّهِ خالِدِینَ‌ فِیها ما دامَتِ السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ إِلَّا ما شاءَ رَبُّکَ عَطاءً غَیْرَ مَجْذُوذٍ)

[۱۰۵] هود/سوره۱۱، آیه۱۰۸.

(امّا کسانى که سعادتمند شدند تا آسمان‌ها و زمین برپاست، جاودانه در بهشت خواهند ماند مگر آن‌چه پروردگارت بخواهد این بخششى است قطع نشدنى.)

[۱۰۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۳۳.

[۱۰۷] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۳۴-۳۵.

[۱۰۸] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۱، ص۴۳-۴۵.

[۱۰۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۳۷.

[۱۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۱۳۳.

۳- (قالَ النَّارُ مَثْواکُمْ‌ خالِدِینَ‌ فِیها إِلَّا ما شاءَ اللَّهُ إِنَّ رَبَّکَ حَکِیمٌ عَلِیمٌ‌)

[۱۱۱] انعام/سوره۶، آیه۱۲۸.

(مى‌گوید: آتش جایگاه شما است جاودانه در آن خواهید ماند، مگر آن‌چه خدا بخواهد پروردگار تو حکیم و داناست.)

[۱۱۲] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۴۴.

[۱۱۳] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۳۵۳.

[۱۱۴] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۷، ص۴۸۶.

[۱۱۵] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۱۶۲.

[۱۱۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۲۷۴.

۴- (إِنَّ جَهَنَّمَ کانَتْ مِرْصاداً لِلطَّاغِینَ مَآباً لابِثِینَ فِیها أَحْقاباً)

[۱۱۷] نباء/سوره۷۸، آیه۲۱-۲۳.

(امّا او تکذیب و عصیان کرد سپس روى گردان شد و براى محو آیین حق تلاش نمود و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود.)

[۱۱۸] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۸۴.

[۱۱۹] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۸۴.

[۱۲۰] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۸۴.

[۱۲۱] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۶۷.

[۱۲۲] طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۲۰، ص۲۷۰-۲۷۲.

[۱۲۳] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۴۳.

[۱۲۴] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۲۴۰-۲۴۲.

آیه اوّل در خلود اهل آتش‌ صریح است ولى‌ «إِلَّا ما شاءَ رَبُّکَ» آن را از